Ik was gisteren met de buurvrouw, en Dilano was lekker met zijn vriendinnetje aan het spelen. En dan praat ik regelmatig tegen hem, of het leuk is, en goed doet dat soort dingen. Maar nou zei de buurvrouw dat ik hem dan stoor in zijn spel en als ik dat blijf doen dan zal hij nooit echt alleen leren spelen. Ik vond wel dat ze daar een punt had. Maar vraag me af of het ook zo is???
Ik laat haar wel eens een poosje met rust, maar dat ligt er ook echt aan wat ze aan het doen is. Als je zoontje lekker aan het spelen is, en jij vraagt steeds zijn aandacht, dan zou ik hem idd iets meer laten gaan. Gezellig kletsen is leuk, maar als hij druk is met zijn eigen dingen, dan zou ik hem lekker eens een poosje zijn gang laten gaan!
Als ze zelf spelen laat ik ze gewoon spelen en praat ik niet tegen ze. Wel zoeken ze af en toe bevestiging en dan praat ik wel of geef ik ze een knuffel. Dit geldt zowel voor mijn zoontje als mijn dochter. Ik vind het gewoon al heerlijk om naar ze te kijken hoe ze zelf heerlijk aan het spelen zijn. En op een gegeven moment zijn ze er klaar mee en willen weer iets met mama doen.
...en dan zijn er juist ook weer deskundigen die zeggen dat je juist wél aandacht moet geven als ze leuk bezig zijn, in het kader van: het positieve stimuleren, het negatieve negeren. Ik praat ook tegen mijn zoon als hij aan het spelen is, maar doseer het een beetje. Ik denk dat je zelf prima kan aanvoelen of je hem uit zijn spel haalt of niet.
Als mijn zoontje alleen aan het spelen is of samen met een vriendje dan laat ik hem altijd zijn gang gaan en praat dan niet uit mezelf tegen hem. Als hij in zijn spelen iets tegen mij zegt reageer ik natuurlijk wel. Ik denk dat je best wel eens wat mag zeggen zo uit jezelf, maar misschien niet te vaak. Als je niks zegt en hij speelt gewoon fijn dan is het goed toch, en zou ik hem gewoon lekker observeren. Doe ik ook zo vaak en geniet er enorm van hoe hij speelt en dat ik zie hoe zijn fantasie is.
Naar mijn weten is praten tegen je kind juist goed voor zijn ontwikkeling. Je kunt hem juist veel leren als je in zijn spel meegaat en er dingen over vertelt. Maar goed, dat is mijn mening en inzicht. Denk dat je ook moet kijken hoe je kind er zelf mee omgaat. Heb je het idee dat je hem stoort als je tegen hem praat?
Hier doe ik precies hetzelfde. Ik vraag tussendoor even of het goed gaat "ja!" roept hij dan en dan speelt hij weer verder. Ik ga altijd wel bij hem in de buurt zitten, waar hij speelt, hij vind het fijn om af en toe bevestiging te krijgen. Dan laat hij een speeltje zien of hij vraagt iets. Soms hoef ik er maar heel kort antwoord op te geven of een compliment en dat is al genoeg. Ik zou persoonlijk niet hele verhalen met hem gaan houden als hij druk is, in zijn spel. Maar TS als jij je hier prettig bij voelt en je ziet geen problemen qua spel, dan zou ik het lekker zo houden!
ik doe het eigenlijk net als mikky en moonlight. ik praat over het algemeen veel met mijn kind en benoem ook veel. ( heeft logepodie dus krijg aansturingen ook) als hij echt verdiept is in een fantasie spel dan laat ik hem lekker spelen en geef hem in het voorbij gaan een kus of een aai over zijn bol en zeg iets ben je lekker aan het spelen knul. of wat ben je lief aan het spelen ofzo. als hij mij erbij wil hebben komt hij wel aandragen met dingen en dan praat ik wel tegen hem. of soms trek ie aan me vingers en moet ik mee komen spelen.dat doe ik dan ook en dan praat ik ook wel. (we moeten zinnen van 2 woorden maken op dit moment en dat doe ik dan met name op zulke momenten). als we met de garage spelen of met de boerderij ofzo en hij vraagt dan steeds ista ( wat is dat) dan zeg ik wat het is zonder een hele zin en we moeten oefenen met het woord die . die in, die uit, dus daar gebruik ik dat soort momenten ook voor.. en even later zeg ik dan weer dat ik weer wat anders ga doen en dan dat hij weer lekker verder moet gaan spelen.als hij aan het kleuren is dan moedig ik hem wel af en toe aan. maar ook weer niet zoveel dat het storend is.als hij lief rustig zit in de bank om wat tv te kijken nadat hij erg druk was ofzo dan zeg ik ook dat hij lief rustig zit. ik heb ook begrepen dat het belangrijk is om goed gedrag te benoemen. denk dat het voornamelijke en gevoelskwestie is een beetje een middenweg zoeken. je merkt zelf snel genoeg of je hem echt het spel trekt of niet denk ik.
Ik heb juist gemerkt dat als ik dat bij Jelle doe, dat ik hem idd uit zijn spel haal en dat hij niet meer verder speelt. Ja, of ik moet meedoen. Dus als ik geen zin heb om mee te doen, houd ik gewoon mijn mond tijdens het spelen. (op het gebruikelijke "jelle, je mag Jitte niet slaan, duwen, plagen enz" na dan... T'is nogal een haaibaai op het moment... Naderhand benoem ik dan wel dat ik het zo leuk voor hem vind dat hij zo lekker gespeeld heeft. Vaak word dat dan een leuk gesprek, want dan gaat hij vertellen wat hij allemaal gedaan heeft...
Sommige kinderen vinden het fijn om tijdens het spelen wat aandacht te krijgen, dan houden ze het langer vol. Andere kindjes, zoals de mijne, zijn direct uit hun spel. Dus kijk naar je kind, als jou manier werkt, vooral blijven doen
Ik praat de hele dag met en tegen mijn zoontje. Als ie al eens alleen speelt, ben ik meestal ook druk met iets bezig, koken enzo en dan speelt hij met zijn trein of kijkt lekker even tv. Dan laat ik hem en hij mij. Maar ik heb niet zo'n goede alleen-speler hoor, dus dat ik op de bank zit met een boekje en hij alleen speelt, moet nog voorkomen! Als dat moment daar is, zal ik hem geregeld even aandacht geven. Maar dat je niet met je kind "mag" praten omdat je hem dan stoort in zijn spel, pffff, moet niet gekker worden! Ik snap soms niks van moeders die nooit met of tegen hun kind praten!