Wat een flut dag vandaag. Ik voel me zo ellendig. De mensen in het portiek hier gillen altijd, schreeuwende kinderen op de gang, slaan met de deuren. Rekening houden met anderen? Ho maar. Natuurlijk begrijp ik dat je in een apartementen complex anderen hoort, ze zullen ons vast ook wel eens horen. Maar je kunt toch een beetje rekening houden met anderen? Ik sla nooit met de voordeur of de portiekdeuren, ik hou wel rekening met anderen. Maar ik ben de enige. Mijn beebje kan niet rustig zijn middag dutje doen, word altijd wakker tussendoor omdat er zoveel met deuren geslagen word of er weer zo gegilt word. We zitten hardstikke vast hier, we kunnen niet weg. We hebben dit apartement gekocht toen alles nog goed ging in het land, maar door de crisis is ons plekje nog maar minder (veel minder) dan de helft waard als waarvoor we het kochten. Maar de hypotheek hebben we uiteraard nog wel gewoon. Ik kan geen werk vinden, er is gewoon he-le-maal niks. En geloof me, ik solliciteer op alles, maar dan ook alles. Mijn man heeft een baaldag op zijn werk, daar liep het al een tijdje niet lekker door organisatorische ? omstandigheden en hij werkt zich wezeloos, maar een bedankje? nee hoor, alleen maar commentaar en vandaag nog meer gezeik. Hij wil daar weg, als het kon had hij v andaag zijn spullen gepakt en ze de vinger gegeven. Maar met een beebje en een hypotheek kan dat niet. Dus hij moet op zijn kiezen bijten en doorgaan. Tussendoor naar ander werk zoeken, vandaag weer 6 sollicitaties de deur uit gedaan. Maar je hoort gewoon nooit wat terug. Iedereen is werkeloos en zit in de schulden. Dus voor elke baan duizenden mensen die er voor gaan. Het is puur geluk hebben. Ik voel me zo verdrietig, mijn man voelt zich kl*te en ik kan niets voor hem doen, daar word ik somber van. Hij werkt zo hard om ons te proberen te laten rondkomen op 1 salaris en het voelt gewoon soms zo uitzichtloos Ik heb niet veel vrienden hier, dus ik zit dagen alleen met onze beeb. Ik hou zielsveel van hem hoor, kom uit een pnd en heb hard gevochten me beter te voelen voor mij, mijn man en natuurlijk ons kindje. Maar als alles zo zwaar en somber is, is het soms moeilijk de zonnige kanten even te zien Sorry, maar ik moest even mijn hart luchten.
heel erg rot!! zeker als dat appartement hebt gekocht en het blijkt een verschrikkelijke buurt te wezen/worden! Ook erg vervelend dat je man zn werk niet leuk meer vind, dat is toch wel heel belangrijk! idd hij moet doorbijten en doorgaan, hij is nu de inkomstenbron! En jij moet nog meer sollicitren, laat overal je cv achter en ga gewoon eens langs, wie weet zien ze dan meer in je dan alleen een getypte brief! mag ik vragen waar je woont? Ik woon in noorden en weet dat het hier lastiger is maar misschien weet iemand nog iets voor je...you never know sterkte en succes, hou vol! probeer er toch wat van te maken ookal is het zo onrustig daar... pff lastig hoor als je huis zoveel minder waard is
Is lief bedoeld, maar ik kan niet meer solliciteren Elke bedrijf, klein tot groot heeft mijn cv, elke dag doe ik een rondje stad en loop overal binnen, elke dag speur ik de websites af, maar er is niks. Ik woon in Ierland, en voor de mensen die op de hoogte zijn van het nieuws, Ierland is kapot. Ik kan niks anders dan doen wat ik doe en hopen op het beste, alleen soms vliegt het me gewoon even allemaal aan.
Thanks Even de meiden hier lastig vallen met mijn gezeur en inderdaad, luchtte wel een beetje op hoor Gelukkig gaf mijn kleine man me net toen ik hem uit bed ging halen een glimlach van hier tot Tokyo, dat hielp ook enorm!
Meid, wat vervelend allemaal! Zwaar Kl*te... Ik kan helaas niet zoveel voor je doen... Kun je niet iets met vrijwilligerswerk gaan doen? Om de tijd door te komen, andere mensen te leren kennen? Totdat je wel een baan hebt gevonden natuurlijk...
Nee, nu we een kindje hebben kan dat niet, dan zou hij naar de opvang moeten zonder dat ik inkomsten heb en 3 dagen komt al snel over de 400 euro. Duur grapje dan om te vrijwilligen op zich red ik het wel in mijn eentje, veel vrienden heb ik hier niet, maar zo nu en dan zie ik nog wel mensen. Ook hebben ze parent & baby groepen, dus soms heb ik daar ook wel aanspraak. Ach het is gewoon een beetje uitzichtloos op het moment en dat word me soms een beetje teveel.
Dat is ook zo.. en om nou bejaardenbingo te gaan spelen met je kindje in de wagen erbij is ook niet echt een oplossing Gewoon lekker hier even je gal spugen helpt wel een klein beetje hoop ik? Al is het maar een heeel klein beetje?
Of zou er binnen die parent & baby groep iets te regelen zijn? Bijv om de beurt oppassen ofzo, zodat je daar wat tijd creeert? Misschien zijn daar wel moeders die met hetzelfde zitten?
Ja okee, alleen....(niet om mevrouw negativiteit uit te hangen ofzo maar...) ik laat liever mijn kleintje niet achter bij een wildvreemde Hallo mevrouw, wilt u een tijdje oppassen? dank u! Ach het komt allemaal wel goed, ik heb gewoon een baaldag Trouwens, bejaardenbingo met de baba is zo'n slecht idee nog niet hoor
ik heb geen idee hoe het in ierland eraan toe gaat maar heb je daar ook geen recht op uitkering als je geen werk kan vinden of dat je via een instantie een thuis opleiding kan doen zodat je nog extra wat om handen heb? weet niet of verhuizen op je to do list staat? maar miss is er in een ander land wel mogelijkheid dat jullie beiden een leuke baan vinden met een leuke woning in een beter buurt?
Nee dat snap ik ook hihi, maar als je daar wat vaker/meer contacten opdoet en wellicht samen met de kids wat onderneemt, zijn het op den duur geen vreemden meer toch? Tenminste... ik weet ook niet precies wat zo'n meeting inhoudt hoor, dus sorry als ik het niet begrijp hahahaha... Dan toch maar bingoboekjes aanschaffen
Verhuizen is geen optie, we raken ons huis niet kwijt, de hypotheek is erg hoog en het huis zelf is momenteel geen drol meer waard. Het is zo erg hier, dat mensen huis en haard achter laten, en emigreren, en al het contact met familie en vrienden verbreken om van hun huis en schuld af te komen. Dat zien we allebei niet zitten, dus zitten we hier voorlopig vast. Ik heb niet genoeg 'punten' verzamelt in de jaren dat ik hier gewerkt heb om recht te hebben op een uitkering, in ieder geval niet veel. Dus hebben we in overleg besloten dat ik niet elke week 5u in de rij ga staan met ons kleintje om wat, 20 euro misschien op te halen. Ik heb er wel over zitten denken om een cursus te volgen bij een officiele instantie hier, alleen zitten ze vol en zijn de wachtlijsten heel erg lang. En op zich heb ik met de kleine wel genoeg om handen thuis, het ging mij meer even om mijn hart luchten dat we niet kunnen verhuizen bedankt voor het meedenken
Bingo whoohoo! Het is best moeilijk om in contact met die vrouwen te komen, het zijn allemaal van die kliekjes. Ik heb een vriendin met een kindje en wij gaan wel eens samen naar die speelgroepen, maar gezellig is eigenlijk anders. De aanhouder wint, zeggen ze, dus ik blijf trouw gaan
Nou in elk geval veel sterkte! Ik hoop dat het bij een baaldag af en toe blijft En je mag altijd even lekker klagen hoor, wat mij betreft dan!
okee dan denk ik nog iets verder.. is er een mogelijkheid dat je een klein bedrijfje kan beginnen uit huis? met bijv online winkeltje of een kinderopvang voor max 4 kindjes? en dan kan je zelf met spelletjes of buitenactiviteiten dingen doen? miss heeft je vriendin ideeen?of kunnen jullie samen iets doen?