Uiteraard weet ik ook dat het soms niet anders is, maar in het gunstigste geval, zo lang het kindje het goed doet, loop ik liever mijn termijn uit. Uiteindelijk gaat het erom: als het maar gezond is!
Ik ben 2 keer ingeleid met 41 en 42 weken en uiteindelijk zullen ze vast wel vanzelf een keertje zijn gekomen maar of dat altijd zo goed is, zowel voor het kindje als voor de moeder? Ik had het na 41/42 weken echt wel gehad met zwanger zijn hoe goed mijn kinderen het ook hadden in mijn buik. En ben dus heel blij dat er zoiets bestaat en dat het tegenwoordig op verzoek van de moeder bij 41 weken ingeleid mag worden (bij ons in het ziekenhuis)
Niet ieder kindje dat geboren wordt is er klaar voor, maar daar was de allereerste reactie al heel helder over. Bevallen bij 37 weken is nog altijd meer risicovol dan bevallen met 39 weken (voorbeeldje: sterfte van 6 op 1000 baby's bij 37 weken, en 2 op 1000 baby's bij 39 weken, bron is het CBS). Inleiden zonder medische noodzaak zou dus nooit mijn keuze zijn. Soms schatten de artsen in dat een kindje buiten de baarmoeder beter af is dan daarbinnen. Dát vind ik een heel geldige reden om in te leiden. En soms schatten de artsen in dat de gezondheid van de moeder te ernstig zou lijden onder het laten voortduren van de zwangerschap. Ook dát vind ik een heel geldige reden om in te leiden. Extra controles bij vrouwen die overtijd lopen vind ik noodzakelijk, maar per definitie inleiden bij overtijd lopen niet.
En als je de cijfers op CBS.nl raadpleegt, zie je dat deze bewering gewoon niet waar is. De sterfte van baby's rond de geboorte stijgt niet of nauwelijks na 40 weken. De gunstigste week om geboren te worden is 39, en als goede tweede is dat week 42.
Ik denk dat het belangrijkste is: doe waar jij je goed bij voelt. En overleg goed met de artsen. Met overtijd lopen is m.i. niks mis, míts er goede controles gedaan worden. Dat sommigen pas met 41 á 42 weken worden overgedragen aan het ziekenhuis, vind ik onbegrijpelijk!!! Naar mijn idee moet er na de uitgerekende datum juist heel goed in de gaten gehouden worden of alles nog wel goed gaat. En dat kan, volgens mij, alleen goed gedaan worden met een echo en CTG. Ik liep al onder controle in het zkhs en kreeg na de 40 weken grens elke 2 (hooguit 3) dagen een uitgebreide controle. Dus altijd CTG en echo. Elke keer werd het vruchtwater gemeten en ook werd er goed gekeken hoe uk het deed. Ik voelde me goed, kindje deed het ook perfect dus ik zag de noodzaak niet om voor de 42 weken te gaan inleiden. Wél was de afspraak dat als ik maar enige twijfel had of het wel goed ging, minder leven voelde etc. ik gelijk ingeleid zou worden. Ook moest alles bij elke controle perfect zijn, met zowel mij als ons kindje, anders zouden ze me ook gelijk houden daar. Ik kon me hier volledig in vinden en uiteindelijk is onze zoon met 41+5 toch spontaan geboren. Waar ik héél erg blij om ben!!! (overigens had ik met 41+4 nog controle gehad en leek het er toen niet op dat uk zich spontaan zou gaan aandienen. Afspraak om in te leiden stond dus al wel voor als ik exact 42 weken zou zijn)
Ik vind eigenlijk niet dat je hoeft te panieken bij 40+1. De natuur zegt dat kindjes tussen de 37 en 42 weken geboren worden. Niks mis met wat extra controle in de laatste week. Maar dan verdragen lijkt mij niet nodig, als er geen bijzonderheden zijn. Nu is mijn situatie misschien iets anders, omdat de hele familie te laat komt. 2 weken is niet raar. Ik ben zelf 17 dagen te laat geboren, mijn zusje ook, mijn moeder en oom ook 15 en 18 dagen te laat. Bij mijn 1e zwangerschap kreeg ik bij 40 weken een controle en daarna bij 41 weken. En dan zou ik bij 41+2, 41+4 en 41+6 moeten. Dat was bij de VK. En daar kon ik me goed in vinden. Nu moet ik dus bij 41 weken naar de gyn voor extra controle, ook prima, maar ik hoef echt niet vanaf 40 weken al in actie.. Maar ik denk dat je gewoon erg goed naar de situatie moet kijken.
Toch vreemd dat er dan in de meeste westerse landen er met 41weken word ingeleid en hier in NL dat ook steeds en steeds meer gedaan word(gelukkig wat mij betreft!)
Nou ja, je moet natuurlijk ook niet alles op z'n beloop laten. Maar bij het huidige overtijdbeleid is de babysterfte met 42 weken echt laag (omdat ze natuurlijk ook alle zwangerschappen met énig risico al wel inleiden). Op basis van deze statistieken is er geen dringende reden om het overtijdbeleid te wijzigen. Overigens is inleiden ook niet alles, bij ingeleide bevallingen komen vaker complicaties kijken dan bij bevallingen die spontaan beginnen. Maar goed, als de risico's goed worden afgewogen kan het soms beter zijn om in te leiden dan om af te wachten. Een risico van 0 bestaat niet rondom bevallingen.
Ik heb het nog even opgezocht op statline van CBS. Het betreft cijfers uit 2007, recenter is niet beschikbaar. het gaat hier om de perinatale sterfte (doodgeborenen en de sterfte t/m dag 7 na geboorte) per 1000 geborenen na 37 weken zwangerschapsduur: 6,1 38: 3,9 39: 2,0 40: 2,1 41: 2,1 42 of meer: 1,7 Het aantal geboortes na 42 of meer weken is wel veel lager dan de weken 38 t/m 41 en misschien daardoor minder goed te vergelijken.
Hmm, ik denk niet 'het zat zijn' in verbinding staat met de hormonen die het kind produceert om de bevalling te doen opwekken. Hoewel ik nl met 38 wk ben bevallen, was ik er absoluut niet klaar voor! Laat staan dat ik het zat was... Ik denk wel dat 'het zat zijn' een heel goed mechanisme is om de bevalling te doorstaan. Het geeft je namelijk ook een extra zetje wilskracht (dat kind er UIT!) wat ik dus niet had tijdens de bevalling. Ik werkte het niet tegen, maar ik ging er ook zeker niet met energie in mee
Interessante discussie! Allereerst, Cygnet, bedankt voor je heldere en duidelijke post aan het begin. Ik denk er precies zo over . Ik sta er verstelt van hoeveel vrouwen in mijn omgeving worden ingeleid om voornamelijk psychische factoren als 'er helemaal doorheen zitten', 'het helemaal zat zijn' enz. Mijn schoonzusje begon hier vanaf 36 weken al over te klagen bij de gyn . Dit ging zo nog even door en omdat ze bij de tweede ook een postnatale depressie had besloten ze haar in te leiden met nog geen 38 weken. Let wel, lichamelijk gezien was alles goed (behalve wat kleine bekkenklachten maar wie heeft dat niet tegen het einde van de zwangerschap). Het werd een vreselijke bevalling, een meisje dat zo erg onder het huidsmeer zat (ze wilde gewoon nog heerlijk bij mama blijven!) en mede door de dramabevalling zat ze er daarna nog meer doorheen. Dan denk ik echt: waar zijn we mee bezig? Soms denk ik wel eens: wat zou het psychologische effect zijn als je dit soort vrouwen zou vertellen dat ze bijv. 2 weken minder ver zijn? Misschien dat ze het dan wel volhouden tot (over de ) 40 weken ??
Ik wil met mijn post overigens niet overkomen alsof de laatste periode van een zwangerschap een makkie is bij alle vrouwen. Maar toch, even doorbijten die laatste dagen, denk ik dan...
Ik werd ook ingeleid (wel ivm zwangerschapsdiabetes) maar omdat m'n zoontje er nog niet klaar voor was duurde het 4 dagen!! dus had ook liever gewacht totdat hij er echt klaar voor was, hij is met precies 39 weken geboren
Wat ik me afvraag bij zo'n post ( niet persoonlijk bedoeld): heb je zelf tot 42 weken gelopen? Dus weet je wat het is om 2 weken over tijd te gaan, niet alleen voor de lichamelijke klachten maar ook psychisch?
Mijn dochter is met 42 weken gehaald en zat ook nog helemaal onder de huldsmeer en woog net 3kg. De gyn die haar haalde zei zelfs dat ze niet kon geloven dat dit een 42 weken kindje was. Terwijl met een heleboel echo's de termijn bepaald was. En wie zegt dat als ze niet ingeleid was het geen drama bevalling zou zijn geweest?
Mijn dochter is geboren met 38,5 week. Die avond pas het tasje ingepakt, gordijnen net opgehangen en na weken weer even 'blind' geschoren daar beneden en toevallig kwam ze die nacht..denk dat de moeder soms ook wel signalen kan geven als ze er klaar voor is.. Als ik vorige week weer een veel te lage HB had zou ik met 38 weken worden ingeleid. Wel gek, gelukkig was mijn hb voor het eerst stabiel. Nu willen ze me eventueel strippen met 39 en 5 dagen als ik de volgende afspraak haal. Ik las dat ze me niet serotien willen laten worden. Wat houdt dat in? Hoe zit dat met strippen? Ik sta 100% achter natuurlijke bevalling zonder inleiden en andere foefjes.
Ja maar als je zo kijkt.. Wie zegt dat als ze niet was ingeleid het wél een drama was geweest?! En natuurlijk weet je niet wat het psychisch met je doet als je nooit 42 weken hebt doorgelopen.. Maar als ik moest kiezen (en ja ik heb het inmiddels ook wel gehad met de zwangerschap..) tussen met 42 weken uit zichzelf komen of met 41 weken worden ingeleid, kies ik voor dat 2e. Net als met pijnstilling, ik wil (als het even kan) geen pijnstilling want ik weet dat dat ook effect kan hebben op de baby. Kijk bij alles is het zo dat het ook dragelijk moet blijven voor de moeder.
MissX; serotien is overtijd lopen (volgens google). Soms wordt daaronder verstaan na 42 weken, en soms na 40 weken al dus dat zul je even zelf moeten nagaan bij je vk/gyn. Ik ben ook wel benieuwd hoe er over strippen voor de 40 wk wordt gedacht. Immers moet je daar al enige ontsluiting voor hebben dus dat wil zeggen dat je lijf toch al zelf aan het werk is. Dat zou dan ook in moeten houden dat het kindje al signalen afgeeft dat het er klaar voor is toch? Ik loop al een paar weken met 1cm ontsluiting en mijn vk heeft gister gezegd dat ze me volgende week weer wil gaan toucheren om te kijken hoe ik ervoor sta. Mocht de ontsluiting dan zijn toegenomen dan zal ik zeker vragen of zij evt bereid zou zijn tot strippen, volgende week of de week erna (dan ben ik 38 of 39 weken). Mocht ik met 39 weken nog niet bevallen zijn dan moet ik mijn gyn ook weer bellen voor extra controles (en evt weer strippoging) en zij wil me vervolgens met 40 weken inleiden. Normaal wordt dat hier met uiterlijk 41 weken gedaan (woon in frankrijk), maar ze weet hoe zwaar ik het heb gehad en vond het onnodig mij dan ook nog eens overtijd te laten gaan met als risico alsnog inleiden met 41 weken. Nogmaals, ik heb dus al veel voorwerk gehad en nog steeds aan de gang en mocht ik die termijn nog halen dan verwacht ik zeker al van mezelf een cm of 3 aan ontsluiting te hebben. Is het dan nog steeds 'te geforceerd'?
Ik heb tot 41,1 doorgelopen. En ja, het was zwaar, maar ik had met alle liefde nog een paar dagen volgehouden voor het welzijn van mijn kind. Helaas werd ik verplicht ingeleid omdat er in principe niet over de 41 weken gegaan mocht. De bevalling ging dus zeer moeizaam en eindigde in een ks.
Ik vind het persoonlijk wel vroeg. Je lichaam kan ook ontsluiting hebben als het er toch niet helemaal klaar voor is (bijv bij 34 weken). Bij anderen daalt de kleine niet eens in voor de bevalling, en is er ook geen ontsluiting. Wat ik in mijn omgeving toch (te) vaak zie, is dat het vooral voor de 40 weken valse weeen geeft. Moeders zijn het dan vaak zat, worden gestript, en hebben dan een dag harde buiken/voorweeen. Om vervolgens weer terug bij af te zijn, alleen iets vermoeider door zo'n dag. Ik heb het met 41 weken geweigerd. En ik kon ook niet gestript worden omdat de kleine niet was ingedaald. Toch had ik 26 uur na die controle mijn kindje in mijn armen. Maar ik voelde me supergoed voor een hoogzwangere. Het blijft een persoonlijke keuze.