Voor mij zit er gevoelsmatig ook een verschil tussen een coma en hersendood. Bij hersendood is de vrouw sowieso al opgegeven, en dan hou je haar doelbewust in leven om de foetus te sparen. Bij coma kan het zo zijn dat ze nog niet opgegeven is, en dan kun je niet anders dan haar in leven houden. Dan zou de vraag zijn of je de foetus gaat aborteren of niet, maar dat zou ik een moeilijker besluit vinden dan de foetus laten gaan als de vrouw ook zal overlijden.
tuurlijk heeft dat waarde? experiment? zo zou je het kunnen zien ik zie het een mogelijkheid om de baby het leven te redden. nogmaals ik denk werkelijk niet dat ze vanaf 11 weken al het doel hebben gehad de baby te redden. maar daarvoor is het artikel te sumier. en waarschijnlijk is dat ook de reden wat jij nu aangeeft (geen "contact" met de moeder verder) dat de baby het slechter ging doen. maar ja een baby die met 26-28 weken geboren wordt wil je toch ook proberen te redden? uit wat ik nu gelezen heb denk ik dat moeder met 11 weken zw-schap is binnengebracht in kritieke toestand. dat moeder in coma is geraakt en dat na een aantal weken de hersenactiviteit is afgenomen waardoor ze verder zwanger was toen ze hersendood is verklaard (of zeggende ze zal niet meer uit de Coma ontwaken) ze had alleen voedsel en drinken nodig om het lichaam verder te laten "functionere" en hebben ze gekozen om de baby een kans te geven. dat is waar ik ook mijn mening op basseer.
eeh.... gaat het hier niet om de vader?! experiment, dokters, blablabla! Dat kind heeft oook een vader!! dus omdat de moeder overlijd, hoeft het kind ook niet te leven? Nee, sorry... ik zou ook willen dat mijn kind doorgroeide en en kans op leven kreeg, dan maar zonder mij! opa's, oma's, vader, eventuele broertjes/zusjes. het hele experminte/ethische gebeuren kan ik niks mee, het is voor de vader geweldig dat hij zijn kind heeft kunnen behouden!
Is wel een egoistisch argument die je inbrengt. De gezondheid van het kind maakt dus niets uit, zolang het kind maar blijft leven? Want jij wil je kind niet verliezen? Ongeacht de consequenties? Ik snap niet dat je helemaal niets kunt met het experimentele gedeelte. Het gaat er in die zin om dat ze spelen met een leven, en dat de gevolgen misschien wel groot zijn. Afgaande op de berichten die we hebben, ik ken natuurlijk de medische situatie niet uitgebreid. Maar ik ben in ieder geval niet per definitie voor, ik heb er gemengde gevoelens bij. Naar mijn inziens gaat het om het kind, niet om de vader (of de moeder).
wow, waar staat dat de gezondheid van het kind mij niks uit maakt?! ik ga ervanuit dat zolang de placenta voedsel produceert de baby gewoon goed groeit toch?! het ging mij erom dat ik vind, dat wanneer de meoder hersendood is, maar het kindje nog wel GOED kan groeien, dit wel een reden is om haar aan de apparaten te houden totdat het kindje gebaard kan worden, en dit dus inderdaad voor de vader&familie.
schijnbaar snap je niet wat er met "experiment" wordt bedoeld het is niet gezegd dat als het kan het dan ook goed zal zijn. En dat is waar mijn argument over gaat.
Dat had ik niet in de gaten, ik dacht dat zolang haar lichaam nog leeft, de baarmoeder/placenta gewoon 'werk' dus daar kwam mijn gedachtegang ook vandaan! het is inderdaad niet zo dat het kindje gezondheidsrisico's moet lopen nee, maar het feit dat het dus wel kan en goed gaat, vind ik voor de vader wel belangrijk dat het geprobeerd word.
Hi, welkom op de wereld. Dit is je vader.. die is heel blij dat je er bent (hopen we dan maar) en je moeder? Ja, die heeft 4 maanden als couveuze gediend en toen die werking het niet meer goed deed, toen hebben we je er uit gehaald en hebben we haar eindelijk laten doodgaan. Maar ze had het vast graag gewild hoor! Weet je, we weten niet wat er in de hoofden van deze mensen omgaat. Ik weet één ding, ik hoop dat mijn man dit nooit in zijn hoofd haalt. Leven is prachtig en bij het leven hoort sterven...
Tja weet niet wat ik ervan moet denken.. Dit komt niet om de haverklap voor, je hebt de keuze om het te proberen en het kindje te redden of gewoon meteen mee de dood in te laten gaan. We zullen zelf nooit in die positie komen waarschijnlijk (of onze mannen dan) dus hoe weten we waar we dan voor zouden kiezen in die plaats 'Laat maar doodgaan want wie weet is het kind dan wel ongezond/psychisch gestoord oid' En zoals al eerder vermeld, we weten de achtergrond en het ware verhaal ook helemaal niet.
Ja he? Nee, ik zou wel willen dat mijn kind eerst (gezond) doorgroeide in mij... waarom zou mijn kindje ook moeten sterven als de mogelijkheid er is om hem wel een kans op zijn leven te geven? maar dat zijn persoonlijke keuzes inderdaad...