Zodra ze begint te spelen met haar eten is het gedaan... meestal vraag ik nog wel "nog een hap", maar dat doet ze nauwelijk dan nog. Als ze dan nog wel eet laat ik het staan tot het echt weer alleen spelen is.
ik vind het altijd ene btj moeilijk, heb namelijk met mn broertje meegemaakt, dat hij zn honger niet zo snel voelde...dus na zn bord eten, wilde ie aaaltijd meer..maar als ie eerst ff 15 min wachtte zat ie toch maar vol... op een gegeven moment schepte mn moeder gewoon een portie en iets groter op..en als ie nog wilde kon ie een bakje kwark krijgen
Same here. Tot 5/6 maand kwam hij eigenlijk altijd om de 2 uur. Heel soms dat er 3 uren tussen zaten maar hij dronk echt veel. En ook veel spugen. Hier dus altijd bv op verzoek gegeven en bijvoeding via de rapley methode maar hij eet maar door. Hij propt het er maar in en vraagt om meer. Hier hou ik het dus in de gaten wat hij eet. Al gaat het momenteel gelukkig wat rustiger aan. Het verschilt dus echt per kindje en bv op verzoek en de rapley methode hebben daar niet zoveel mee te maken denk ik.
Tuurlijk wel. Kind dat bv op verzoek krijgt, mag ten eerste eten wanneer hij/zij honger heeft en stoppen wanneer hij/zij voldoende heeft. Ken geen moeder met maatstreepjes op dr borst. Kunstvoeding wordt veel vaker op vaste tijden gegeven en laten we wel wezen; de fles moet leeg, anders wordt er meteen zorgen gemaakt. Ik kan mij niet voorstellen dat een kind altijd trek heeft in zo'n grote bel. En altijd zin heeft in dezelfde hoeveelheid. Mijn kind drinkt de ene keer 5x kort en de andere keer 3x lang, maak me al 26 maanden lang geen zorgen over wat erin gaat. Als je je kind aanleert steeds fles of borst leeg te drinken/eten dan gaat het natuurlijke signaal van "ik zit vol" verloren. Kinderen die snel eten of drinken idem dito. Zodra je maag goed gevuld is, gaat het seintje van volzitten naar de hersenen. Bij mensen die snel eten of veel eten, komt er dus nog een hele lading die ergens halverwege is achteraan. De maag rekt uit, er kan meer in, er is behoefte aan meer voedsel, dus ga je steeds meer eten en wordt je te dik. Rapley: hij krijgt een bord eten en mag zelf bepalen hoeveel hij daarvan eet. Stopt hij met eten, dan is hij klaar. Nu eet hij dan veelal met bestek, maar hij krijgt gewoon een bord eten en mag zelf weten hoeveel hij daarvan neemt. Heeft hij na een gezonde peuter-portie echt nog trek dan krijgt hij yoghurt of fruit. Moeders die een potje geven, willen -net als met de fles- dat dat leeg gaat. "Anders krijgt hij niet genoeg voedingsstoffen binnen", is een veel gehoorde uitspraak.
Maar ook bij de fles geldt: wat er niet in wil, gaat er niet in. Die fles "moet" dus helemaal niet leeg en wordt bovendien gegeven wanneer erom gevraagd wordt. Dat geldt iig wel voor ons. En ook bij niet-rapley is mijn ervaring dat mijn dochter heel goed aangeeft wanneer ze niet meer wil en dwingen kan dan echt niet hoor, al zou ik het willen... Maar ik heb dan in ieder geval 1 dochter die niet een grote eter is en wél een sterke wil heeft die uitgetest moet worden sinds ze bijvoeding krijgt, haha! Dochter nummer 2 drinkt iig al meer van haar flessen maar ook bij haar gaan ze niet bottoms up en dat hoeft dus ook niet van mij... ben benieuwd hoe ze vast eten gaat ervaren! (maar daar wacht ik nog eventjes mee) Hier bepalen de kinderen dus de hoeveelheid maar juist omdat ze beiden geen grote eters zijn.
Hier bepaald ze het in principe zelf. Brood is niet zo favoriet, meestal eet ze 0,5-1 per keer. 's Morgens krijgt ze eerst nog een volkoren cracker en tussendoor vaak ook. Fruit is ze hier gek op, ze eet 3-5 stuks (klein en groot, meestal max. 3 grote dingen zoals appel/banaan of bakje druiven) Avondeten wisselt, meestal wel goed en hier ook een peuterbordje vol. Pasta is ze gek op, dan lust ze vaak nog wel een bordje. Na het eten vraagt ze vaak nog om fruit. Brood, groente en fruit mag ze hier in principe onbeperkt al hou ik met fruit er wel een klein beetje de rem op. Als het zo'n beetje etenstijd is, krijgt ze eerst een boterham en zien we later wel weer. Tussendoor krijgt ze nog een keer iets lekkers (gedroogde appelschijfjes, rozijntjes, soepstengel etc)
Julia mag het ook zelf weten. Ze eet nooit te veel! Na een tweede boterham krijgt ze vaak een rijstwafel of een cracker, en dan is ze vaak bomvol. Met drinken moet ik wel remmen, omdat ik niet wil dat ze daar vol van zit. Dus ze krijgt 2 keer melk, 3 keer drinken tussendoor en evt 1 keer extra bij warm weer of als ze 's avonds niks wil eten.
Hier twee jongetjes die hun eigen grenzen qua eten heel goed kennen. Hoe lekker ze het eten ook vinden, ze stoppen als ze vol zitten. Ze zijn allebei bovengemiddeld lang, en goed op gewicht, hoewel wel wat lichter dan gemiddeld. Dat maakt het natuurlijk wel gemakkelijk om hen alles te geven wat ze willen. Ze mogen dus altijd zoveel eten wat ze willen. Mijn zoontjes hebben een geschiedenis van BV op verzoek, en omdat ik het niet redde met twee, als aanvulling KV op verzoek. Daarbij dronk mijn ene zoontje duidelijk in kleinere hoeveelheden dan mijn andere zoontje. De fles hoefde zeker niet leeg, de borst ook niet, maar dat was meestal wel het geval met twee . Ik denk dat voeden op verzoek, of dat nu KV of BV is, en vervolgens eten aanbieden op verzoek zonder 'aandringen' dat het (rapley of geprakte) bord of potje leeg moet, wel degelijk kan bijdragen aan dat je kind een natuurlijke stop kent op eten, en deze blijft behouden. (Uiteraard zullen niet alle kinderen die natuurlijke stop kennen, en zullen er genoeg kinderen zijn die op tijd en hoeveelheid zijn gevoed en wel hun hele leven die natuurlijke stop kennen.) De Hollandse methode van 'je moet je bord leegeten' lijkt me wel funest. Ik ken dat zelf wel helaas, en mijn natuurlijke stop met eten moet ik mezelf opleggen. Anders zou ik me zo tot over de honderd kilo eten ... Ik ben niet te dik, maar ik moet daarvoor eigenlijk al mijn hele leven flink mijn best doen. Maar ik weet natuurlijk niet of dat anders was geweest als ik BV op verzoek had gehad en nooit het principe had leren kennen dat 'je je bord moet leegeten'. Misschien ben ik wel gewoon van nature een veelvraat . Hoe dan ook, kijken naar jouw eigen kind is gewoon het beste. Is je kind goed op gewicht bij zelf de eetgrenzen aangeven? Dan dat gewoon handhaven. Dreigt je kind zich te overeten en/of echt te dik/dun te worden? Dan zul je je kind moeten helpen bij grenzen aangeven of bij een slechte eter vaker eten aanbieden dat het kind heel lekker vindt.
Herkenbaar helaas. Mijn bord, dat mijn moeder vol schepte, moest ook leeg. Mijn man is na ruim 20 jaar nog steeds bezig het eruit te rammen. Ik heb een kleine maag en wat problemen met mijn darmen, dus te veel eten zorgt voor pijn en een rotgevoel. Toch heb ik nog steeds moeite met als ik buiten de deur eet, mijn bord niet leeg te eten. Opvoeding is van grote invloed op een mensenleven. Ik weet hoe dan ook dat ik mijn zoontje nooit zal dwingen zijn bord leeg te eten.
@zogelukkig, ik bedoelde dat het per kindje verschilt. De een stopt met eten als hij vol zit de ander niet. Mijn zoontje eet dus gewoon door als hij vol zit. En hij heeft bv op verzoek gekregen en bjivoeding volgens de rapleymethode en toch eet hij door. Toen hij 's avonds nog een fles kreeg dronk hij die ook helemaal leeg terwijl hij ook een flink bord avondeten op had. Hij kreeg dan snachts erge buikpijn omdat hij dus veel te vol zat. Hij kon makkelijk zonder die fles, maar hij dronk hem toch helemaal op. Ik moet soms dus zeggen dat hij niets meer krijgt, en dan vind hij het ook altijd prima en gaat lekker spelen. Dus ik kan hem niet zelf zijn gang laten gaan.
Onze regel thuis was: wat je zelf hebt opgeschept moet je opeten. Vind ik ook wel wat in zitten. Het leert je in elk geval niet meer op te scheppen dan wat je echt op denkt te eten (en nee, wij kregen het er ook niet met een trechter in gedrukt, en we kregen het ook niet de dag erna alsnog koud te eten; dus het was meer een uitdrukking dan een harde regel die echt werd gehandhaafd). Ik heb in elk geval wel meegekregen dat eten iets is wat niet verspild moet worden. Niet eerst je bord volladen en dan na vier happen zeggen dat je genoeg hebt. Over voeden op verzoek: heb ik altijd gedaan met m'n kinderen, zeker toen ze nog uitsluitend BV kregen. En tóch werkte dat 'genoeg'signaal niet bij m'n dochter. Rapley'en heb ik bij haar heel snel gestaakt: ze propte het naar binnen om vervolgens 5 min later alles wat ze in haar maag had uit te kotsen. Dit gebeurde niet als ik haar geprakt eten gaf. Ik geloof vast en zeker dat voeden op verzoek en BV en rapley de kans vergroten dat je kind een goed 'genoeg' gevoel ontwikkelen, maar ik heb ervaren dat dit niet meteen voor ieder kind zo werkt - in elk geval mijn dochter moest het echt ontwikkelen, het was niet van nature aanwezig. Nu eet ze nog steeds veel, maar ze spuugt het in elk geval niet meer uit, en ze heeft een prima gewicht en lengte.
denny blijft ook dooreten als hij de kans krijgt. ik vind dat een kind moet kunnen aangeven wanneer het geen honger meer heeft en dat je het er dan niet koste wat het kost moet gaan inproppen. maar de maxgrens is wel voor de ouders vind ik, want volgens mij hebben veel jonge kindjes die grens nog niet zelf
mijn zoon krijgt en hoeveelheid eten van ons. hij bepaald hoeveel hij ervan op eet. wij bepalen dus de maximale grens in feite. en ik zie geen reden waarom dat zou moeten veranderen. hoelang dat duurt verschilt per kind. mijn oudste kan bijv zelf prima een grens aan houden dat doet ze al heel wat jaar ik weet niet eens meer hoelang. ze is bijna 17 nu.. mijn zoon van bijna 15 moet je nog steeds weleens wijzen op het feit dat 2 volle borden wel genoeg is zo en dan dus echt afkappen. drinken bepalen ze ook zelf behalve de jongste die zelf nog niks kan/mag pakken. maar ook daar geldt als ik vind dat het voldoende is geweest kan er water gedronken worden.wat dan met name weer voor die van bijna 15 geldt. de jongste krijgt geregeld drinken en hij bepaald of hij het allemaal opdrinkt. drinkt ie te weinig anar mijn zin dan probeer ik later nog wat extra tussen door te geven. ik heb wel een bepaald aantal ml in mijn gedachte wat er minimaal per dag in moet.
tja, tot een bepaalde leeftijd kun je ze sowieso niet dwingen toch?? Als Jelmar niet meer wil, dan wil hij ook echt niet meer!! ik maak altijd een prakje voor hem, en soms gaat het bordje op, soms 5 happen, soms de helft, maak me daar nooit zo druk om.... hij krijgt nog een toetje/zuivel erachteraan.... Hij krijgt af en toe nog een potje, als hij niet mee kan eten, en ik vergeten ben een vriezerprakje te ontdooien.... en die 250gram van zo'n 12maandenpotje krijgtie echt niet op! ik denk dat hij zo'n 150 tot 200gram warm eten eet.... Maar als zijn prak op is, krijgt hij soms nog een paar happen van onze borden, maar maak niet nog een keer zo'n prak voor hem, hij hoeft inderdaad niet meer te eten dan ons of hij krijgt nog een cracotte/rijstwafel
Ik bepaal hier ongeveer wat er gegeten woord willen ze meer krijgen ze meer willen ze minder krijgen ze minder. Het is hier wel zo idd je eet op wat er op je bord ligt dat geld vooral voor mijn oudste zoon die staat erbij als ik zijn bord opschep en dan zegt hij meer of minder. Soms wil hij nog wel eens wat en dat mag dan ook. Dwingen heeft geen nut dat is mijn mening krijg je alleen maar super slechte eters van waar onder ik ook val. En meestal hou ik wel rekening met wat de kinderen niet lusten dat word dus vaak hier niet gekookt. Geen strijd aan mijn eettafel. En moet zeggen zoonlief eet bijna alles hij heeft alleen een hekel aan soep waarom i dont now maar heel soms eten we dat toch we. HIHIH>
Nou hier wel geprakt hoor! Dat eet ze heerlijk weg al krijgt ze er weleens los groente bij. Doe ik zelf ook, heerlijk