Hahahahaha dat is lief! En als iemand eens een keer bij mij een bakkie wil komen doen, jullie zijn welkom
wat vervelend als je je zo alleen voelt!! Ik heb dat niet, mede door mn moeder maar ook omdat ik wel vrienden heb, alleen gaan die steeds verder van mij af staan doordat ik een kleintje krijg en niet meer ga stappen en hun andere bezigheden hebben... Er was toch een topic voor mensen die zich alleen voelden, misschien kun je daar een oproepje plaatsen en een soort meeting organiseren?
Ik herken het wel een klein beetje. Ik heb 1 beste vriendin die ik al ken vanaf mijn 3e. We zijn ook elkaars getuigen geweest op onze huwelijken en zijn (of worden) wederzijds peet oom en tante van de kids. Dus dat is een soort zus geworden. We spreken elkaar echter niet heel vaak en ik heb toch het 75 (mijn kant) en 25 (haar kant) is... Als we bij elkaar komen ben ik 9 van de 10x degene die de auto in stapt. het is 20 minuutjes rijden, maar zelf komt ze eigenlijk bijna nooit. We doen als stellen gezamenlijk wel veel samen. Verder had ik een hele leuke buurvrouw, maar we zijn sinds kort verhuisd en aangezien ze zelf hun huis al langer te koop hadden staan als wij en dit ook niet verkocht krijgen, merk ik dat ze het contact af houden. Omdat wij al in een ander huis zitten. We kwamen echt heel regelmatig bij elkaar over de vloer en ik heb veel voor ze gedaan, op de kids gepast, in de kraamweek geholpen. Maar ja, ik heb nog diverse keren geprobeerd contact te zoeken en ben er nog op de koffie en de verjaardagen geweest. andersom worden er steeds smoezen verzonnen. Dus van mijn kant is het nu klaar. verder nog één hele close vriendin afgehaakt nadat mijn zoon geboren is en we getrouwd zijn. Maar dat kwam door verschillende verwachtingen, ik denk dat ik daar ook mijn bijdrage in heb gehad. Ennn, dan heb ik nog wat meiden hier op zp leren kennen waarmee ik bijna iedere avond lief en leed deel op msn haha. En we spreken regelmatig wat af, dat is echt gezellig en we zitten toevallig wel erg op één lijn en in dezelfde levensfase. Jammergenoeg wonen we allemaal een stukje uit elkaar. Ik wil jou heel veel succes wensen met het zoeken naar leuke vriendinnen. Leuk om te zien wat hier gebeurt.
Mijn huisje woont in Utrecht in Leidsche Rijn Als je een keerrje langs wil komen, dan pb me maar. Gezellie.
Dit topic had ik nog niet eerder gezien... Toevallig gisteren een berichtje geplaatst onder algemeen Ik heb best veel contacten maar dat is allemaal oppervlakkig... Met de meiden uit mijn volleybalteam heb ik best redelijk contact maar gaat niet de diepte in. We spreken niet naast volleybal ook nog eens af (alleen met verjaardagen) en 2x per jaar een etentje. Op mijn verjaardag zit naast familie en een bevriend stel ook niet meer dan de meiden uit mijn team. Ik mis het gewoon om weer echt een vriendin te hebben waar je goed mee kan praten, om soms even je hart te luchten, iemand anders dan je man zegmaar... Bij ons huwelijk 3 jaar geleden had ik ook geen vrijgezellenfeestje, niet dat ik daar wakker van lig of lag maar toch is dat best jammer... Dat er niet iemand is die dat voor jou doet... Ik sta altijd voor anderen klaar maar krijg dat maar zelden terug... nu hoeft dat ook niet altijd natuurlijk maar het gebeurt nooit zegmaar... Het is ook een beetje een vangnet dat weg is eigenlijk. Behalve mijn schoonmoeder zou ik bijv niemand weten om even op te passen bijvoorbeeld. Mijn ouders waren ons grote vangnet maar mijn moeder ligt op sterven. Een aantal jaren geleden gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik had toen twee goede vriendinnen, dacht ik... maar ze (zusjes) hebben mij toen keihard laten vallen, in een periode dat je echt een vriendin nodig hebt laten ze je gewoon stikken... Ach ja, en natuurlijk gaan vriendschappen ook weg omdat je een ander leven leidt... Ik kreeg op mijn 18e mijn eerste kindje terwijl mijn vriendinnen van toen een ruig leven gingen leiden . En met anderen spreek je steeds minder vaak af, ze verhuizen enz. Ik heb nog wel contact met mijn beste vriendinnetje van de basisschool maar dat is nu oppervlakkig.
en dan maakt het aantal kinderen dat jullie hebben het er ook niet gemakkelijk op natuurlijk ik herken dat omdat we er zelf ook vijf hebben (samengesteld gezin) en dan ga je ook niet ineens spontaan op bezoek ergens want dan moet je je een hele aanhanger meenemen aan spullen etc hihihihihi... ik heb via hier mijn vriendin leren kennen.. ook via zo'n topic een aantal maanden geleden.... we zien elkaar regelmatig en spreken elkaar bijna dagelijks wel via msn, de mannen kunnen ook met elkaar overweg dus dat is wel heel erg fijn... Ik ben in 2004 hierheen verhuisd vanuit brabant en heb dus al mijn fam en vrienden daar het is best eenzaam dan hoor, ik heb hier alleen mijn gezin nu en mijn schoonmoeder en 2 schoonzusjes. en verder niemand... sinds een paar maanden dus mijn vriendin die ik via zp heb leren kennen...dus goddank iemand om tegen te praten die geen familie is en me neemt zoals ik ben
hoi hoi, Helaas herken ik het verhaal van ts helemaal. Sins januari werk ik niet meer en ben ik een "thuisblijfmoeder". Erg leuk maar soms best eenzaam als je niet echt kennissen/vriendinnen in de buurt hebt. Vandaag vond ik een website wannabefriends.nl . Ik heb me daarop ingeschreven dus ik ben benieuwd. Misschien ook iets voor jullie? Groetjes, Kim
Wederom heel herkenbaar! Wat erg zeg van je moeder! Heel veel sterkte! Ik zag in je onderschrift dat je zwanger bent van je 5e kindje. Leuk zeg! Wij hebben er 4
Wat leuk om te lezen dat je via deze site iemand gevonden hebt! Lijkt me idd erg moeilijk om helemaal naar een andere stad de verhuisen en iedereen achter te moeten laten
Oh wat herken ik dit gevoel zeg! Enige waarmee ik veel praat zijn de buurtjes, hebben een hechte buurt gelukkig. Voor de rest weinig, ja wel via hyves/twitter en dat soort dingen maar persoonlijk niet echt.. Dus voel me vaak ook alleen Ik ben dan geen huismama maar op mn werk werk ik met alleen maar mannen.. en ICT mannen zijn niet de makkelijkste zeg maar..
Zo heel herkenbaar. Sinds ik in scheiding lig wat geen makkelijke is ik heb het af gelopen jaar veel mee gemaakt. En ik voel me erg eenzaam ik heb het gevoel nu ik alleen staande moeder ben ik "appart" ben en dat vriendinnen me laten vallen. Vorige week geopereerd er is gewoon niemand lang geweest wat heb ik me op dat moment alleen gevoelt. Ook als de kinderen in bed liggen en je alleen op de bank zit het is erg eenzaam. Me oudste zit op school nou ik moet zeggen totaal geen klik te hebben met andere moeders. Je merkt wel in een moeilijke tijd wie wel vrienden zijn en wie niet. En ik snap echt wel dat de meeste ook kinderen hebben en een druk leven maar toch. Erg jammer en pijnlijk.
jammer dat je verweg van hier woont, dat gevoel heb ik wel af en toe nu dat ik thuis zit en alleen met de kleine bezig ben. Je mag me pb-en hoor als je ooit wilt.
Ik zat er over te denken om een topic te openen en daar was hij al.. Ik vind het zelf ook moeilijk om vrienden te vinden, woon nu meer als anderhalf jaar in Uden, en op mn verjaardag waren welgeteld 5 mensen op komen dagen. allemaal familie of schoonfamilie (vriendlief had zowat iedereen die hij kon uitgenodigd en dat zijn er aardig wat wel lief van hem! Maar niemand kwam). In Alblasserdam had ik een goede vriendin, waarvan ik nog te horen kreeg dat ik te weinig bij haar kwam na de verhuizing terwijl zij nog nooit bij mij is geweest. Best een naaistreek trouwens.. Stond altijd voor haar klaar en nu komt ze niet eens naar mijn zoontje kijken. Mijn vriend heeft best wel wat vrienden maar meerendeels mannen, waar ik wel redelijk mee om kan gaan, maar ik mis toch die vrouwenpraat.. Je praat niet echt met mannen over je bevalling of over dat schattige jurkje of iets dergelijks..Ook gaat hij vaak naar zijn vrienden toe en zit ik de hele dag alleen, en dan voel ik me best eenzaam... Ik heb nu ook steeds meer behoefte aan een eigen vriendenkring, ik kom best makkelijk in 1e contacten met mensen in het echte leven maar verder als een praatje kom ik meestal niet. Ben zelf ook te laf om te zeggen "hey ik mag jou wel zullen we een keer afspreken" En ik werk in de thuiszorg dus echt cobtact met collega's heb ik niet. Ja 3x pr jaar op het teamoverleg haha. Dus meiden uit Uden en omgeving. Als er iemand zin heb in een bakkie koffie/thee/fris etc, ben je welkom
Ik woon een uurtje rijden van je vandaan maar mocht je in de buurt zijn ben je altijd van harte welkom hoor! (Utrecht) Mocht je (of andere natuurlijk) zin hebben om te mailen kun je me altijd even pb-en! Ik ga wel veel met vriendinnen weg dus wellicht kan ik je een keer voorstellen o.i.d.? Ze hebben ook bijna allemaal kinderen en het is vaak erg gezellig. Ik ken de meeste al sinds de middelbare school of zelfs eerder. Liefs liefs!