Hi dames, onze dochter is met 32 weken op de wereld gekomen. Hele spannende en hefitge tijd geweest, al heeft ze het heel goed gedaan. Maar heeft toch allemaal best impact gehad. In eerste zwangerschap vanaf 17 weken harde buiken gehad, vanaf week 19 volledig in ziektewet. Met 32 weken voelde het echt niet goed. Door VK doorgestuurd naar ziekenhuis omdat ik 1 cm ontsluiting had, tijdens CTG bleek ons meisje in nood te zijn. Onduidelijk waarom maar ze moest direct gehaald worden met spoedkeizersnee. Tijdens KS bleek navelstreng 4 keer strak om nekje gezeten te hebben, ze had dus nooit natuurlijk geboren kunnen worden.... een wonder dus!! Ze hebben toen ontzettend goed gehandeld, en als ik nu naar onze prinses kijk zie ik niets meer terug van de vroeggeboorte. Nu zwanger van de 2e. Vanaf week 16 weer harde buiken, zelfs heftiger dan bij eerste. Zit in ziektewet en werk nog wat arbeidstherapeutisch om in ieder geval uit huis te zijn. Merk dat alles me soms erg aanvliegt... Alle spanning van de eerste, de angst dat dit kindje ook te vroeg komt, het feit dat ik zo weinig meer kan (ben normaal een bezig bijtje en moet nu zoveel uit handen geven.... bij het minste geringste heb ik harde buiken). Ik wordt wel goed in de gaten gehouden (regelmatig metingen van baarmoedermond) maar vindt harde buiken a 3 min toch ook weer niet normaal.... Weet dat de rust nodig is voor deze kleine man, alles om hem langer te laten zitten! Maar mijn verstand en gevoel komen niet altijd overeen Dan zou ik willen dat ik lekker mijn huis door kon gaan om schoon te maken, op mijn fietsje springen naar de supermarkt en most of all: spelen, rennen & stoeien met mijn dochtertje. Pfff wat is het soms lastig om zelfs de zorg voor haar uit handen te moeten geven. We hopen maar dat ik straks zuchtend en steunend met 39 weken hier een berichtje plaats dat ik niet kan wachten tot dit mannetje komt hihi maar heb nog heel wat weekjes (en heel wat gepieker) te gaan... Herkenbaar?
Heel herkenbaar Maar wij hebben het er prive al veel over, dus als er nog andere dames zijn die in hetzelfde schuitje zitten welkom. Ik hoop ook dat we straks ruim over de 37 weken elkaar een hart onder de riemkunnen steken hoe "zwaar" het is Dikke Kus
Heeel herkenbaar allemaal!! Onze zoon is met 31+3 weken geboren en deed het gelukkig erg goed. Die spannende tijd vergeet je gewoon niet meer en nu ik ruim 23 weken zwanger ben begint het mij ook weer aan te vliegen. Werk sinds een paar weken halve dagen ivm bekkenklachten en gisteren in het ziekenhuis kreeg ik ook al een waarschuwing mee aangezien ik een erg onrustige buik heb en veel harde buiken. Vind het allemaal erg moeilijk!! Ik hoop ook heel erg dat we allemaal met 37+ kunnen zeggen dat we een geweldige dochter of zoon in handen hebben!!! Maar we hebben nog even te gaan!!
Heel herkenbaar. Hier is de eerste geboren met 28+6 waarschijnlijk door een blaasontsteking. Nu precies 2 weken verder dan bij de eerste, maar spannend blijft het wel! Vanaf 16 weken krijg ik elke 2 weken een baarmoederhalsmeting. Ik heb nu een te hoge bloeddruk en de gyn verwacht niet dat ik de uitgerekende datum ga halen ivm die hoge bloeddruk. Ik vind een op de loer liggende zw schaps vergiftiging nu haast spannender dan dat de weeën weer spontaan op gang komen. Ik heb iig nu medicijnen en mag niet meer werken en moet elke week bloeddruk laten meten en urine op eiwitten laten controleren. Ik hoop dat we allemaal overtijd mogen lopen en mogen zuchten en steunen dat we het zat zijn
Ook hier herkenbaar. Onze zoon werd aan 34 weken geboren, perfect gewicht en lengte. Amper in couveuse gelegen, gelukkig. Nu ben ik ook al in ziektewet. Probeer rustig te blijven, maar van zodra ik met de oudste bezig ben, heb ik harde buiken. Heel lastig en ik maak me wel zorgen dat de tweede ook te vroeg zal komen... Maar kan de oudste ook niet aan zijn lot overlaten natuurlijk. Mijn man helpt gelukkig waar hij kan met koken, kuisen en pampers. Maar hij kan ook niet alles doen natuurlijk. Ik hoop ook mee voor ons allemaal dat we nog lang zwanger mogen zijn ))
wat fijn dat het zo herkenbaar is! Voel me af en toe net achterlijk met al mijn angsten/gepieker/gedachten.... Maar ben ik dus niet Geetje: we lopen ongeveer gelijk! Wat is de reden van de vroeggeboorte bij je eerste? Mama079: wat spannend nu voor je zeg! Dat is dan weer een hele andere complicatie erbij... Zijn de waarden (bloeddruk & eiwit) al zorgelijk nu? Het lastige is dat je nooit weet wanneer het mis kan gaan he.... zo slopend! Kon iemand ons maar vertellen wanneer deze ukjes geboren worden.... lijkt me toch heerlijk om te weten als iemand zegt: 'deze komt met 38 weken!'
@ Serephina: dikke kus @ Mama079: Jeetje wat spannend, toevallig hadden ts en ik het er gister nog over, er kan natuurlijk zo nog een hele andere complicatie op de loer liggen. Maar je bent al 2 weken langer zwanger, super hoor! Wij lopen ook zo goed als gelijk. @ geetje: ook weer spannend zeg, en idd weten ze bij jou een reden van de vroeggeboorte? Hier met bijna 34 weken bevallen na het spontaan breken van mijn vliezen. Er is verder geen oorzaak gevonden. Had wel een zware zwangerschap met veel harde buiken en BI, helaas verloopt deze zwangerschap weer precies hetzelfde. Helaas had onze dochter niet zo'n goede start als jou zoon Lotteke, 2 weken couv, met 4 dgn cpap, navellijn etc etc. In totaal 4 weekjes ziekenhuis. Hier is de bmm wel wat afgenomen, maar blijft boven de grens en nu stabiel. Gr
De hoeveelheid eiwitten die ze gevonden hebben, is nog niet zorgwekkend, maar de bloeddruk was wel erg hoog (160/100) Het is afwachten hoe het zich gaat ontwikkelen. Ik streef in ieder geval naar de 32 weken zodat ik in ons eigen streek zh mag bevallen!
Het is wel prettig om te lezen dat het herkenaar is. Hebben jullie ook wel eens het gevoel dat je alleen op de wereld bent, omdat niemand je gevoel snapt? Ik hoor zo vaak van mensen dat ik me niet naar moet maken omdat ik toch een gezonde zoon rond heb lopen en alles goed is gegaan. @ Serephina en Bamaca: Ze hebben ons niet met 100% zekerheid kunnen zeggen wat de redn van de vroeggeboorte is geweest. Wel hebben ze bij mij de GBS-bacterie gevonden en deze was erg actief op dat moment. Dus blijft een beetje vaag. @ mama079: Wat spannend weer voor jullie en vooral omdat ze al gezegd hebben dat jijwaarschijnlijk de 40 weken niet gaat redden. Duim heel hard voor iedereen dat het allemaal goed mag gaan. @hier: Vandaag op mijn werk besloten dat ik ga stoppen met werken, dus de ziektewet in. Heb er een heel erg dubbel gevoel bij maar na een waarschuwing uit het ziekenhuis is het gewoon het beste en hb ik geen keus!!
@ Geetje: blijft een lastige keuze maar als dit het beste is voor jou en je ongeboren kindje dan is het niet anders! Ik zit sindskort ook in de ziektewet en weet wat voor dubbele gevoelens daarbij komen kijken... En dat gevoel dat niemand je snapt is zo herkenbaar! Ik heb 1 lief vriendinnetje wat me goed snapt doordat ze simelweg in hetzelfde schuitje heeft gezeten en nu weer zit. Laat ze nou net meekletsen hier Wat is het dan fijn om te kunnen delen. Andere mensen om me heen, hoe goed bedoeld ook zeggen soms juist dingen waar ik me niet fijner door ga voelen. Het welbekende ' maar je oudste doet het nu toch goed?' Of ' beetje positief blijven en dan komt het wel goed' of ' natuurlijk blijft deze gewoon zitten tot de uitgerekende datum'. Denk dat alleen mensen je goed snappen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten... Het si zo'n proces. Van het moment van de vroeggeboorte met alle fases daarna (boosheid, onbegrip, angst) tot nu de volgende zwangerschap. En dat zal nog doorwerken daarna, zelfs (en laten we dat hopen) als deze ukjes langer blijven zitten!
Hallo, Ik heb een dochtertje die geboren is met 27 weken en 2 dagen. Ze heeft 5 weken NICU gehad daarna 3 op de couveuseafdeling en daarna nog bijna 2 weken op de wiegenkamer. Zij is nu net 2 jaar geworden en ik ben nu zwanger van ons 2e kindje. Ben vandaag 25 weken en 1 dag zwanger. We krijgen nu een zoontje!! Die angsten die herken ik soms. Ik blok die gedachten bewust. Ik wil zo graag genieten en het voelt alsof ik nog veel heb in te halen aangezien ik de vorige keer niet heb kunnen genieten. Ik heb natuurlijk wel momentjes waarop ik eventjes instrt en een flinke huilbui krijg maar daarna raap ik mezelf weer op en ga weer verder. Ook vliegt het me soms zo naar mijn keel dat ik angstig word en allerlei pijntjes voel. Ook Kan ik best soms eventjes jaloers zijn op vrouwen die een lekkere onbezorgde zwangerschap hebben. En een leuke normale kraamtijd ed hebben. Maar over het algemeen gaat het me in mijn hoofd op dit moment wel goed af. Ik heb wel tot een week of 17 ofzo een moeillijke tijd gehad. Ik kreeg steeds flashbacks van de periode met mijn dochtertje. Gelukkig zijn die nu voorbij. Liefs
De opmerkingen uit de omgeving vind ik soms wel erg vervelend. Ik doe zo mijn best om er niet aan te denken wat er kan gebeuren en door die opmerkingen word je gedwongen om er weer aan te denken..
Zo veel herkenbare verhalen! Ik ben bij mijn zoon bevallen toen ik 31+2 was. Ik kreeg helemaal uit het niets zware Pre-Eclampsie en er was een spoedkeizersnede nodig om ons mannetje (en uiteindelijk mij) te redden. Na 8 weken ziekenhuis konden we hem mee naar huis nemen, maar wat een impact zeg! Deze zwangerschap ging totaal anders. Ik voelde me veel beter en met bloedverdunners is mijn bloeddruk zelfs nu nog laag! Net toen het allemaal lekker leek te gaan, kreeg ik weeën, met nog geen 28 weken. Wat een schrik! Heb dus gewoon 2x dikke pech, want hoewel ik nu natuurlijk niet ziek ben, weet je hoe het is om een prematuur te hebben. En dan loopt er nu ook nog zo'n heerlijk peutertje rond die niet snapt dat mama niets meer kan/mag. Inmiddels tegen alle verwachtingen in 36 weken zwanger D) zonder ontsluiting en zonder zw-vergiftiging. Het kan dus helemaal goed komen!
Jeetje Denise, wat spannend moet dat geweest zijn zeg.... Maar was heerlijk dat je ondertussen al 36 Weken bent!!! Wat een mijlpaal Mag je deze keer proberen natuurlijk te bevallen?
Ik kom er vandaag achter dat ik ook zwanger ben. Ook ons meisje is te vroeg gekomen. Ze is geboren met 34 weken. Ik merk dat ik het nu nog helemaal niet zo spannend vind, maar ik weet zeker dat dit echt wel komt als ik wat verder zwanger ben. Lijkt me heel eng als je weer in die fase van de zwangerschap zit.
Gefeliciteerd!! Had er in het begin ook weinig last van, al speelt het af en toe wel door je hoofd. Bij mij ging het pas echt weer leven toen ik weer zo vroeg harde buiken kreeg.... Maar we gaan het zien!
@ Geetje, welkom bij de met vervroegd verlof dames Dit is nu het beste, dus probeer je erbij neer te leggen hoe moeilijk soms ook. @ Fleur, jeetje 27 weken, ws erg spannend nu je weer op dat termijn komt. ik herken het blokken van gevoelens wel, ben ik ook erg goed in maar soms moet ik mezelf wel even laten gaan. Gewoon ook om het eruit te gooien. Duim voor nog minstens!!! 10 weken erbij voor je. @ Denise, wauw wat heerlijk al 36 weken. Was geen makkelijke eerste zwangerschap dus, fijn dat deze ondanks de weeen met 28 weken beter verloopt. Erg herkenbaar dat onze heerlijke peutertjes natuurlijk er niks van snappen dat Mama niks mag, soms erg confronterend. Al moet ik nu zeggen dat dochterlief soms zegt "nee mama jij op de bank " @ Banjabes, van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Welkom bij de hopelijk blijft ons kindje zitten tot de 37 weken club. Gr