Ik weet het echt niet meer, ik ben helemaal radeloos. Please help !! Het gaat om mijn zoon die deze maand twee wordt. Hij is de laatste weken zo ongelofelijk vervelend dat ik hem soms echt niet kan uitstaan. Ten eerste kan hij niet eens een seconde alleen spelen, hij wil dat ik continu erbij zit en als ik dat weiger (tje ik heb ook dingetjes te doen in huis) gaat die krijsen, met speelgoed gooien, huilen. Wanneer ik zijn gehuil negeer, blijft hij wel een half uur doorhuilen totdat ik hem weer moet troosten omdat ik helemaal gek word van dat gehuil de hele dag door. Hij heeft er een gewoonte van gemaakt dat wanneer ik hem drinken in een normale beker geef, hij dit op de grond moet gooien (vandaag was dat op onze bank). Ik heb geprobeerd dit gedrag te negeren, daarna rustig uitleggen dat dat neit mag omdat alles vies wordt, twee minuten in de gang, echt boos, maar alles tevergeefs. Hij weet dat dit niet mag, omdat hij ondeugend/uitdagend kijkt wanneer hij dit doet. Ik weet echt neit hoe ik dit verder kan aanpakken, want negeren dus ook totaal niet. Ook zijn slaapritme is de laatste vier/ vijf weken niet in orde. Hij is elke dag rond half 8 wakker. Om 12 begint hij moe te worden en is hij toe aan zijn middagdutje. Hij slaapt door tot half 3 soms langer. Dit alles dus prima, maar s avonds wil hij niet meer naar bed. Ik zou het echt fijn vinden wanneer hij om 9 uur ligt te slapen, zodat wij ook aan ons rust kunnen komen, maar hij blijft de laaste weken dus wakker tot wel 11 uur in de avond (soms zelfs langer). Dat is toch niet normaal. Nu heb ik geprobeerd om zijn middagdutje neit meer te doen, maar hij kan er niet zonder. Dat betekent dat ik van s ochtens 8 tot s avonds 11 uur geen een minuut rust hebt. Hij kan immers niet zonder aandacht. Gelukkig slaapt hij in de middag nog lang dat ik tijdens die uren nog een paar klusjes kan doen en eventjes toch tot mezelf kan komen. Nu ben ik ook nog eens zwanger en voel me zo moe. Ik ben de hele dag door misselijk, moe, duizelig, krampjes. Ik voel me echt niet lekker en met mijn vervelende zoon trek ik het niet langer zo. Is dit normaal gedrag, zou hij nu in de peuterpuberteit zitten. Ik weet het niet. Vooral dat hij soms wel tot 12 s' nachts wakker is maakt me gek. Please tips meiden !!!
Hij slaapt dus nu ook nog steeds niet. Een uur geleden heb ik nog met hem een boekje gelezen, liedjes gezongen, maar toen moest hij echt wel naar bed. Hij bleef een half uur brabbelen in zijn bed. Na een half uur ging ik maar naast hem liggen, zijn handje vasthouden, maar hij bleef onrustig. Na een kwartier ging ik bij hem weg, hij begon te huilen. Ik heb hem 10 min. laten huilen, maar hij werd helemaal overstuur. Nu ligt mijn man bij hem en het is bijna half 12
Misschien beginnen met het middagdutje wat in proberen te korten? tot 1 a 1,5u ofzo... Ik begrijp dat die uurtjes voor jezelf heel lekker zijn. Maar misschien valt hij dan 's avonds vroeger in slaap? En als hij dan alsnog tot half 8 slaapt, van 9 tot half 8 is toch iets heel anders dan van 11/half 12 tot half 8. Dan is ie misschien ook wat minder snel overstuur.
Zou idd het middagdutje inkorten. En helaas pindakaas, veel dingen horen gewoon bij de leeftijd nu.. en hij zal vast haarfijn aanvoelen dat mama anders als anders is.
Dat ga ik vanaf morgen maar eens doen inderdaad. Ik ga hem eerder wakker maken. Ik weet dat hij dan nog vervelender gaat doen, omdat hij zijn slaap niet genoeg heeft gehad, maar misschien went hij er op een gegeven moment wel eraan. Maar kan het ook zo zijn dat hij nu in een sprongetje zit of is de fase van sprongetjes al voorbij Ik voel me ook best schuldig nu. Vandaag super lekker gekookt terwijl ik eigenlijk geen kracht had om op benen te staan. Toen aan tafel, begon hij gelijk vervelend te doen, wou hij niet eten, met eten gooien, alles uitspugen. Op een gegeven moment werd dit mij echt teveel (wat waarschijnlijk ook ligt aan de hormonen hoor) en begon ik janken aan tafel. Ik weet het heel kinderachtig maar ik trok het niet meer. Mijn zoon schrok er wel van, want hij heeft me nooit zien huilen geloof ik. Hij ging bij papa op schoot en begon ook te huilen. Pffff vond het zo sneu voor hem
Hier ook zo´n mannetje. Wij hebben inderdaad de middagdut ingekort tot max. 1,5 uur. Dit doet al wonderen! Nog niet helemaal zoals het was, maar in ieder geval niet meer tot zo laat. Wat betreft het smijten met drinken (ook heel herkenbaar): ik heb maar weer even een tuitbeker gekocht. Werd er knettergek van! Er gingen 4 bekers drinken per dag over de grond. En inderdaad ook over de bank. En net zoals bij jou: niets werkte. Dan maar weer een tuitbeker. Verder denk ik inderdaad dat het weer een fase is waar hij doorheen moet. Hoor het van meerdere dames met kindjes van deze leeftijd. Troost je met dat idee en dat er ook weer een einde aan komt .
Hij voelt verandering bij jou EN hij zit in een fase en het begin van de peuterpubertijd idd. Hier is het niet zo heftig, maar ik merk dat de kinderen ook de grenzen aan het opzoeken zijn, soms urenlang jengelen, overal NEE tegen roepen enz. Ik laat ze overigens alleen aan de eettafel uit een gewone beker drinken. Ik begin er niet aan om er mee te laten lopen oid. Bij de salontafel mogen ze ook, maar alleen als ik ernaast zit. Voor de rest hebben ze hier nog een tuitbeker. Kan het zijn dat hij nu in een heftige verlatingsangst fase zit? Dat ie daarom wil dat jullie erbij blijven?
Ik heb ook een onrustige slaper, maar ik ben best streng eigenlijk. 's Avonds gaat hij om 19.30u richting bed. Tanden poetsen, verhaaltje en dan slapen. Het blijft altijd bij 1 verhaaltje, het worden er zeker niet meer. En rekken op een andere manier accepteer ik ook niet. Dan ga ik weg. Tegenwoordig gaat mijn oudste dan slapen (die slaapt 's middags niet meer), maar voorheen lag hij ook wel eens te spoken. Ik liep hooguit een paar keer terug om hem weer in te stoppen, maar met weinig woorden en het 1 en ander qua ritueel herhalen deed ik ook nooit. Slapen is slapen, punt. En anders gaat ie maar liggen brabbelen, ook goed. Dat jij iets na 10'en nog een verhaaltje hebt voorgelezen is dus al punt 1 wat ik nooit zou doen. Daarmee vergroot je de onrust naar mijn inziens alleen maar (of lag hij toen pas op bed?). En ik zou ook niet naar hem toe gaan als hij alleen ligt te brabbelen. Brabbelen is toch prima? Door naar hem toe te gaan, vestig je alleen maar weer de aandacht op hem. Hij ging vervolgens ook huilen toen je weg ging, terwijl hij daarvoor nog content was. En het heeft ook niets geholpen dat je naar hem toe ging. Ik zou dus wat betreft het slapen echt consequenter worden en gewoon even streng zijn. Je hoeft hem niet in zijn sop gaar te laten koken als hij verdrietig is. In dat geval kun je naar hem toe gaan, lichten uitlaten, hem in bed laten, en hem even troosten zonder woorden. Daarna gewoon weer weg gaan. Verder kan ik je niet helpen, want mijn oudste heeft niet zo'n last van de peuterpuberteit. Ik herken het verder dus niet. Succes!
welkom in de 21 tot 23 maanden sprong. hij gaat weer over hoor meid. deze sprong zorgt ervoor dat je alvast kunt wennen aan de peuterpubertijd.die veel langer gaat duren. ik zou duidelijk en concequent zijn zoals hierboven ookal beschreven wordt. om 10 uur voorlezen, dacht niet hier. ik ga er even bijliggen als hij onrustig is tot hij slaapt. meestal kost me dat 10 min soms een half uur of langer (2uur doet ook weleens mee). maar slaaptijd is slaaptijd, hoelang dat ook duurt.de volhouder wint. en net als bij adi heb ik vanaf dag 1 aangeleerd dat er met eten en drinken niet ! gelopen wordt. ik ben daar ontzettend streng in. we zitten óf in de bank óf aan tafel. en we blijven zitten ( ja wij dus ook) tot het op is.als je beker leeg is gaat hij naar het aanrecht. en daarna kun je weer verder spelen. lopen enz enz. hier wordt dus ook alles in 1 keer opgegeten/gedronken. ten eerste omdat het beter is voor de tanden en ten tweede omdat je zo dat gedraal en geloop en geklieder voorbij gaat. er is een eet en drink moment, wil je niet meer dan ben je klaar en gaat het weg. succes.
Gevalletje 'peuterpuberteit' hier nog een mannetje dat bij tijden erg vervelend is / z'n wil door wil drijven/ niet wil luisteren. Met slapen gelukkig nooit een probleem gehad.
Helemaal mee eens Als je kind ligt te brabbelen in bed zou ik hem gewoon laten. Hij vindt het blijbaar niet erg om in bed te liggen en is rustig bezig met zijn eigen 'dingetje'. Misschien verwerkt ie de dag op deze manier? dat jij dan binnenkomt en nog meer activiteiten gaat ondernemen, veroorzaakt alleen nog meer prikkels.
Wat een stoute kinderen hebben jullie allemaal zeg, zoiets doet mijn zoontje (22 maanden) nooit! Gnagna... Nee hoor, just kidding, de oudste kinderen noemen hem Terrorbaby....need i say more? Hihihi. Ik denk dat je inderdaad ook het dutje moet inkorten, als ik mijn zoontje zo lang laat slapen smiddags slaap hij savonds ook niet. Zelfs mijn dochter van 10 maanden slaapt savonds niet meer als ze smiddags te lang ligt! En verder, van 2 tot 3, herhalen herhalen, afleiden, afleiden, uitleggen, uitleggen en heeeeeeeel vaak tot 10 tellen! Succes!!
Ik ben het helemaal met Yukl eens. Als je dat consequent doet, zou het echt moeten werken. Mijn dochter valt of meteen in slaap of ze brabbelt nog een half uur, maar ik vind het best, ze verwerkt op deze manier inderdaad de dag. Ik vind het schattig, ze heeft hele verhalen, zo leuk, ik "luister haar altijd af" op de babyfoon. Soms "piept" ze weleens of huilt ze zachtjes in haar slaap, maar dan ga ik er ook niet naar toe. We hebben een beeldbabyfoon, als ze gewoon blijft liggen, niks aan de hand. Pas als ze omhoog komt en echt om ons roept en hard huilt, gaan we haar troosten. Met eten en drinken gooien vind ik echt "not done", net als slaan en bijten trouwens, dus als ze dat doet, zeg ik haar duidelijk dat ze dat niet mag.. doet ze het nog een keer, zet ik haar voor straf in de kinderstoel. Als ze al in de kinderstoel aan tafel zit, haal ik haar eten of drinken weg, blijft ze klieren, verplaats ik haar naar de gang voor 2 min. Ik negeer haar dan wel, laat haar gewoon in haar sopje gaarkoken. Daarna maak ik het wel altijd goed! Ze is heel verdrietig als ze "straf" krijgt. Ik troost haar dan, ff lekker knuffelen en leg uit dat ze dat niet mocht doen. Dan is het ook klaar en mag ze weer aan tafel of spelen we verder. Vaak is ze dan ineens een stuk gezelliger. Succes! Liefs Huismus
Ik lees mee!!! Mijn zoontje word 18 juli 2 jaar en het lijkt wel alsof ik mijn eigen verhaal lees! Mijn zoontje is een echte lachebek en een echte lieverd, maar de laatste maanden is hij echt niet zichzelf! Eten is hier de grootste strijd! pffff Eet al maanden geen brood! Soms 1 hapje en dan vertikt ie het verder! Als hij zijn zinnetje niet krijgt zet ie t op een krijsen! En daaagt vaak uit, knijpt of slaat mij dan en blijft hiermee doorgaan, wat ik ook doe! Ook als we bij de oma's zijn zeurt hij constant op snoep / chips... Bijv vanmorgen om 10.00 uur al....,hij krijgt het niet, maar vind het wel erg lastig om consequent te blijven met alles! Want net zoals dat hij bijv een hele dag bijv niks gegeten heeft ( op uitzondering van een koekje) dan vraagt hij buij het naar bed gaan om een papfles en soms geven we die dan ook, want vind t toch heel rot dat hij met zo'n lege maag naar bed gaat... Maar goed zo zijn er nog wel veeel meer dingen op te noemen! Ik akn je dus geen advies geven of wat dan ook, maar leeg graag me hoe andere mama's hier mee om gaan!
Herkenbaaaaar!!! Hier werkt eigenlijk alleen het consequent blijven. Dat doen we dus ook steevast, hoe moeilijk ook. Schreeuwen of zeuren? 1 Keer waarschuwen, en als hij dan niet ophoudt: De hoek in. Daar blijft hij dan staan tot hij 'rustig' is. Dat gaat eigenlijk prima en doorgaans werkt het dus ook goed en is hij daarna (voor eventjes in ieder geval) weer gezellig. Als hij zo'n dag heeft dat hij eigenlijk niks wil (niet optillen, niet staan, niet zitten, niet spelen, niet binnen, niet buiten, je kent het vast wel..) dan negeer ik dat 'gezeur' vaak ook en laat ik hem in zijn sop gaarkoken. Immers; hij heeft genoeg speelgoed, zijn natje en droogje op zijn tijd, wat kan ik hem nog meer bieden? Pas als ik er dan écht niet meer tegen kan, beginnen we met het opzoeken van de hoek. Maar vaak blijf je dan wel bezig, hij is dan gewoon heel erg chagrijnig (en ja, die dagen komen op dit moment váák voor...) en blijven we op en neer lopen naar de hoek. Met het slapen gaat het hier heel goed, maar ook dat heeft te maken met consequent zijn, dat weet ik (wat ons betreft dan) zeker! Als hij huilt dan gaan wij er ook niet 'zomaar' naar toe. Dus het naar bed gaan gaat altijd zonder centje pijn, zonder lange ritueeltjes of ingewikkelde zaken en als hij een keer ophuilt (wat dus volgens mij eigenlijk altijd in zijn slaap is?!) dan laten we hem liggen en is het huilen meestal ook na 15 seconden over. Pas als ik aan zijn huilen hoor dat er écht wat is, dan gaan we er heen. Maar dat is echt maar sporadisch en komt zelden voor. Dus... consequent blijven is hier de enige remedie, hoewel ik vaak het idee heb dat het geen zoden aan de dijk zet want als ik dan een paar dagen achter elkaar zo'n 'zeur'-dag heb gehad, vraag ik me ook vaak af wat we nou eigenlijk verkeerd doen. Volgens mij doen we alles volgens het boekje, hij krijgt voldoende aandacht maar ook weer niet 'te', maar waar gaat het dan mis, vraag je je wel eens af?! 't Zal er wel bij horen, ben blij te lezen dat er meer moeders met dit probleem zitten in ieder geval...
Mijn zoontje kletst 's avonds heel wat af in zijn bed, som ook wel tot 22:00. Nou hij doet maar...niemand die er last van heeft en als hij lekker ligt te keuvelen ga ik er ook absoluut niet naar toe. Scheelt denk ik ook wel dat het nu veel langer licht is buiten.
Ooo sorry dat ik zo laat reageer, maar ik had ook zo'n drukke dag en lees nu pas jullie vele reacties. Ik ben eigenlijk ook wel consequent hoor. Normaal houden we ons altijd aan bedtijdrituelen en normaal ging dat ook goed, behalve de laatste weken dan. En ook deze weken was ik consequent. Ik ging alleen om de kwartier om even zijn speentje te geven wat hij uit zijn bed gooit en om hem een kus te geven. Het enige wat ik dan zeg is dat hij moet slapen. Gister haalde ik hem wel uit bed om een boekje te lezen, maar meer omdat ik me schuldig voelde to. hem dat ik hem verdrietig had gemaakt door mijn gejank. Ik wilde het goedmaken door samen een boekje te lezen Oooh ik vond het echt zielig dat hij zo urenlang in zijn bed aan het brabbelen was, maar ik heb het niet zo bekeken dat hij zo prikkels aan het verwerken is. Ik zal me daar maar minder druk over maken. Vandaag hebben we hem maar een uur laten slapen in de middag en hij sliep gelukkig iets sneller, maar nog niet echt op tijd. Hij bleef weer praten tot half 11, dat is in ieder geval beter dan tot middernacht he Ik ben in ieder geval blij dat ik niet als enige zo'n ondeugend kind heb en hoop dat deze fase snel voorbij is, want ik vind het superzwaar met zo'n boefje in huis
Hier ook zo'n mannetje dat 's avonds in bed nog druk is met andere dingen, hebben al van alles van zijn kamer gehaald zodat hij alleen maar zijn knuffels heeft en die liggen allemaal in zijn bed. Hij komt er nog wel elke keer uit om zijn gordijn open te doen (hij heeft nog een rolgordijn) en om de lades van de commode open te doen (die kunnen niet zover open omdat er een soort kinderslot opzit). Vaak horen we hem dan nog een poosje kletsen, is het een poos stil en horen we hem ineens weer. Maar de laatste weken is het wel voor 21.00 uur stil, zolang hij niet huilt ga ik er niet heen. Mijn man was vroeger ook tot een uur of 12 aan het spelen vertelde mijn schoonmoeder, mooi laten gaan. Hij kruipt vanzelf wel zijn bed weer in en gaat slapen...
ik zou het middagdutje ook inkorten hoor, of een keer uitproberen om het over te slaan en dan vroeger naar bed brengen.... en wat het drinken uit een beker betreft, als hij het stelselmatig weer op de grond gooit zou ik hem een babybeker geven.... en uitleggen dat wanneer hij netjes zn beker leeg drinkt weer een gewone beker mag proberen. heb ik ook zo gedaan met mijn oudste dochter. zij gooide ook steeds de beker leeg over de kinderstoel en ging er dan vrolijk met haar handen in slaan zodat de spetters zelfs op de bank en de kast kwamen. tooen kreeg ze een tuitbeker... vond ze verschrikkelijk maar ik heb volgehouden en daarna weer eens een gewone beker geprobeerd, en erbij gezegd als je ermee smeert krijg je weer de babybeker.... nou vanaf dat moment drinkt ze heel netjes uit een gewone beker! het blijven negeren en steeds maar weer die zooi opruimen moet je mee stoppen hoor! verder is het zeker weten de welbekende peuterpuberteit! ik heb hem met mijn oudste doorstaan! ze begint nu gelukkig weer een beetje haarzelf te worden en ik kan haar gedrag goed in de hand houden. als ze niet luisterd moet ze een paar minuten in de hoek staan met haar gezicht naar de muur toe... dat vind ze verschrikkelijk maar het werkt fantastisch! er was een tijd dat ze er zeker wel 15 x per dag stond maar dan moet je voet bij stuk houden. op een gegeven moment gaf ze het op omdat ze wist waar ze aan toe was en kon ik voordat ze ging uitproberen haar al bijsturen zodat het niet uit de hand ging lopen... heb gelukkig mijn lieve vrolijke ondernemende meisje weer terug! is echt even doorbijten en vooral als ze ook nog eens zwanger bent maar je krijgt er op den duur wat voor terug! maar dan moet je wel een ijzern geduld en zelfdicipline hebben en niet denken aaah wat zielig staat hij alweer in de hoek....! nu begint mijn jongste dochter met puberen en pak ik dat precies hetzelfde aan.... werkt erg goed moet ik zeggen! veel sterkte want het is een tijdelijke strijd die je moet voeren!
Het klinkt misschien stom, maar ik overleg veel met mijn pas 2 jarige. Over kleine dingen, wat hij op brood wil, of hij een koekje of krentjes wil, ranja of yoghidrink, zulke dingen. Van de week wilde hij geen korte broek aan. Ok, prima. Omdat hij weet dat ik ook naar hem luister, is hij vrij betrouwbaar als ik bijv vraag of hij al moe is. Maar ook al is hij rond bedtijd (half 8/8 uur) nog niet moe, naar eigen zeggen, doe ik hem wel in z'n bed. Tijd is gewoon tijd. Dan ligt hij ook vaak nog te gymen en praten, tot hij in slaap valt. Praten is een manier om de dag te verwerken, en zolang hij niet om ons roept, laten we m lekker kletsen. Gooien met drinken? Dan ga je een stapje terug en geef je m weer een dichte beker. Of zoals gezegd, laat je m alleen uit een gewone beker drinken als hij in z'n (eet)stoel zit.