Lekker helemaal alleen, helemaal rustig en alleen ikzelf en wat boekjes en m'n hond. Ik ben vandaag ruim 37 weken zwanger en ik ben de afgelopen dagen zo in mezelf gekeerd. Elk telefoontje vind ik vervelend, mensen die aan de deur staan negeer ik het liefst, zelfs even aardig kletsen met de buren is al teveel gevraagd. Vervelend dat juist nu veel mensen beginnen te bellen en smsen hoe het is.. Mijn vriend kan ik nog wel om me heen hebben maar hij moet niet zeuren en niet teveel praten want dan gaat het me duizelen. Is dat voor sommige herkenbaar? Zijn dat de hormonen? De laatste loodjes vallen me best zwaar en ik verheug me op de bevalling en mijn eigen lijf, misschien dat het daaraan ligt?
Ik herken het wel.. Wordt chagrijnig van telefoontjes, deur doe ik met tegenzin open omdat ik echt geen zin heb ik onaangekondigde visite, biedt uit fatsoen wel drinken aan maar super gezellig ben ik niet. Ligt er ook wel aan wie hoor, ouders en schoonmoeder ben ik best chagrijnig, niet eens bewust. Maar heb t gevoel dat met smoesjes steeds contact gemaakt moet worden.. Telefoon doet t niet, of ik ff wil kijken, tomtom geeft geen gelluid en ze moeten weg, of ik nog plantjes wil?? Mijn zwager belde van de week en dat vond ik dan wel weer erg lief hihi.. Maar ben momenteel ook het liefste alleen thuis met de hond of met manlief, geen zin in poppenkast oid.
Heel herkenbaar, ik had dat de laatste weken ook. Geen enkele behoefte aan mensen om me heen. Ik was ook vreselijk ongeduldig, want heel de tijd voorweeen. Ik denk dat het een soort cocoonen is vlak voor de bevalling ofzo, ik hoor het vaak! Gewoon aan toegeven. Ik kreeg ook steeds telefoontjes met onzinvragen van mijn moeder, en veel krabbels op hyves en facebook, " nog steeds niet?" Ik ben maar erop gaan zetten iedere ochtend: " nee nog steeds niks" dat scheelde weer
Ja, had ik ook! Ik heb ook mensen een beetje ontweken door te zeggen dat ik veel sliep of whatever en deed lekker alleen wat ik leuk vond en waar ik voor me gevoel op dat moment zin in had. Het is alleen maar eger geworden na de bevalling eigenlijk. Ik vond de kraamzorg echt verschrikkelijk, ik wilde lekker alleen zijn met die kleine en me vent. Ik denk dat het er wel bij kan horen, misschien een soort nestel drang achtig iets. Ik heb ook een tijd geen behoefte gehad met de baby naarbuiten te gaan, ik vond haar nog veelste breekbaar. Dat zijn ook een soort mama instinkten denk ik, athans bij mij wel hoor.
Mag ik dan bij jou in dat hutje komen wonen???? hier ook erg weinig behoefte aan mensen om me heen op het moment ben ook heel het zwanger zijn en baby gezeur van al die mensen die het allemaal zo lekker voor me invullen helemaal beu kan nergens komen of het gaat iver mn buik...baby en verschrikkelijke bevallingen...mensen laat mij en mn dikke buik gewoon lekker met rust ik lijk wel een wandelende kermisatractie...gaat ook niet lang meer duren of ik ga geld vragen voor al dat gefrot aan mn lijf:x
Och wat fijn dat jullie het herkennen! Ik wil ook gewoon doen waar ik op dat moment zin in heb zonder met iemand rekening te houden. Als de telefoontjes heel erg gaan worden zet ik gewoon m'n telefoon uit. Sociaal ben ik dus echt niet, voel me soms best schuldig want iedereen bedoeld het gewoon goed. Begreep jullie man/vriend het of snapte die er niks van?
hahah je bent welkom hoor, als je niet zeurt hé iedereen kan het inderdaad alleen maar over de zwangerschap hebben, maar soms wil ik gewoon helemaal niet praten en met m'n verstand op 0 hier rondneuzen bijvoorbeeld
Jaaaa......hier nog zo iemand... En dan ook nog al die goed bedoelde adviezen enzo :x. Rot even op! Zoals net nog. Ik sms een vriendin hoe het met haar goed, omdat ik haar al een tijdje niet gesproken heb en haar zus heeft 2 weken terug een zoontje gekregen. Ze vraagt hoe het met de laatste loodjes gaat (aaarchhh...dat vraagt iedereen!), ik antwoord dat ik het zat ben, ook omdat ons kindje erg groot geschat wordt en het dus gewoon niet lekker meer zit in m'n buik. Antwoord zij (die nog nooit zwanger is geweest)....ach "Zoontje van zus" was ook 4500gr en dat lukte ook! :xNou en! Fijn voor haar dat het gelukt is! Ik laat m'n vriend bewust de telefoon op nemen en geef hem voor het opnemen al de boodschap door dat ik slaap. Ik kan dus niet aan de telefoon komen. Op sommige smsjes reageer ik gewoon niet, als ik er geen zin in heb. Mensen die elke week vragen hoeveel weken ik nog moet.... Tja nog echt 1 week minder dan vorige week....of nu? En met visite ben ik ook niet zo gezellig, ik heb weinig gespreksstof, gewoon geen zin om te praten. Bij m'n oudste had ik dit de laatste weken trouwens ook! En toen bedacht mijn familie uit het buitenland om over te komen met de kerst. Pfff...toen had ik dus ongeveer elke dag wat te doen.. Ik dacht dat ik gek werd! Dus als ik ook mee mag in het hutje op de hei? Ik ben toch in mezelf gekeerd, dus van mij heb je totaal geen last!
Herkenbaar! Ben er ook een beetje zat van & overal waar je komt: Moet je nog lang? Is het er nog niet? Wat een mooi compact buikje! Zo best buikje heb je! Weet je al wat het is? Ben je al een beetje bang voor de bevalling? Wil het nog een beetje? En dan elke dag de telefoontjes van fam. & vrienden: Is het nog steeds niet begonnen? Voel je nog niks? Kom op zeg! Ik ben verdorrie 37 weken! Nog geen 41 weken. Zelfs mn moeder krijgt die vragen dagelijks....(Nog vaker dan mij). Ja.....Doe mij ook maar een hutje op de hei! (TELEFOONLOOS!)
En ja inderdaad zijn het ook nog eens vaak de zelfde mensen die iedere week weer vragen hoelang je nog moet.....Voor mn gevoel gaat het als een sneltrein....Maar dan zeg je die mensen hoelang je nog moet en dan is het gelijk: Ooooh zolang nog?! Pfft dan zakt de moed me alweer in de schoenen.
Hihi...wat grappig en herkenbaar om te lezen!! Ik voelde me al zo asociaal omdat ik nergens zin meer in heb, maar gelukkig ben ik niet de enige! Manlief is nu met dochter naar de verjaardag van mijn schoonvader omdat ik het niet kan opbrengen om mee te gaan. Heb gewoon geen zin meer om 'sociale' gesprekjes te houden. De meeste dingen gaan ook compleet langs me heen op het moment. Soms voel ik me zelfs een beetje 'stoned', kan zomaar op de bank zitten met een tijdschriftje en dan na een half uur beseffen dat ik nog geen letter heb gelezen. En veel zin om te slapen! Jullie ook?
Hier toch nog even een (ongevraagd) advies dames.. Als je veel gebeld wordt voor onzin dingen (deden ze hier ook, belde zogenaamd voor vanalles maar dat was gewoon om te checken of t al begonnen was natuurlijk ) Gewoon ff een keer de telefoon niet opnemen, en dan erna nog niet, en de mobieltjes ook niet. Laat t een half uur of uurtje sudderen en bel dan op met iets stoms.. "sorry niet gehoord." zoiets... Nog leuker, laat je man of vriend opnemen.. dan hebben ze t vaak helemaal niet meer.. Hier was mn moeder helemaal in de stress en ik had er even de grootste lol om.. wuhahaha was best een leuk verzetje zo aan t eind *evil*
Ik laat vaak de telefoon al even rinkelen als ik zie wie er belt. Als het weer dezelfde mensen zijn neem ik gewoon niet op. Maar ze blijven dan bellen, grrr!! En dan neem je uiteindelijk op om er vanaf te zijn en dan weer zo'n klote smoes, zucht! Of ze staan gewoon voor de deur!!
Hier ook al heel herkenbaar. net de so's over de vloer gehad maar ik had weinig zin om te praten. Eigenlijk nu ook niet zo met mn man en heb me maar teruggetrokken op de slaapkamer! Ik raak ook snel geirriteerd dus heeft tch niemand wat aan mij..
Ik heb er nog steeds last van eigenlijk, al wordt het wat minder.... Begon idd in de laatste weken van de zwangerschap
Lijkt me toch lastig als je het nog hebt nadat je bevallen bent want dan wil iedereen de baby zien natuurlijk.. Het word nog lekker knus in m´n hutje
Hahaha ik heb me nu ook heerlijk tetuggetrokken op de slaapkamer de tv maakt teveel herrie naar mn zin en mn vriend zit continue bovenop me geplakt....heb ik nu even geen zin in Liefst even geen mensen binnen een straal van 5 meter in mn buurt dus hoop dat je wel een groot hutje op het oog hebt
Whahaha herkenbaar! Ben onze dochter liep ik 2 weken overtijd, dus was de telefoontjes echt wel zat.... mijn man was ze ook behoorlijk beu, dus als zijn ouders dan belde "over hoe het ging" dan ging hij heel gehaast praten "eh, ik heb nu even geen tijd hoor, we zijn druk bezig" en als ze dan vroegen of ik aan de telefoon kon komen dan zei hij "nee, dat zal nu niet gaan, eh, we bellen jullie later wel terug goed? we hebben nu echt geen tijd" en dan hing hij op.... Schoonouders helemaal in de stress natuurlijk, want die dachten dat ik bezig was met bevallen, dus die gingen niet meer weg bij de telefoon, want "ze zouden snel opa en oma worden" En wij lagen thuis lekker tv te kijken met de rolluiken dicht en de telefoons uit. (ik ben een week later ingeleid ) Best gemeen achteraf, maar ik werd echt gillend gek van dat gebemoei van iedereen en vooral van de vraag "is het er al?" :x
Ik bouw er even een hutje naast oke? Lekker coconnen met z'n allen. Ik ben het liefste thuis zonder telefoon of visite. En als we dan ergens op visite gaan vind ik het al gauw te druk. Ik kan me niet meer focussen op de verschillende gesprekken en het wordt een grote brei van geluid. En iedereen die me even komt vertellen dat ik wel snel moet bevallen omdat ze op vakantie gaan. Tja alsof ik daar rekening mee kan houden?!? Dan zeg ik (heel gemeen) ik hoop dat het nog 2 of 3 weken duurt dan is iedereen op vakantie en hebben wij lekker rust. In werkelijkheid ben ik het wel zat en hoop ik dat ik snel beval.