@Bizzy; Wat naar dat je ook nog de ellende hebt mee gemaakt van de vrouw langs je.. Ik kan me jouw angsten zo goed voorstellen.. Ik zou je bijna een knuffel komen geven, maar het is best ver rijden Hoe gaat het nu met je ventje, doet hij het goed?? En hoe gaat het nu met jou? Wat je vertelde over de ruptuur.. Hier idem dito.. Wat zijn we toch bikkels hè..
@Neeltje heel herkenbaar wat je zegt over een geboorteplan.. bij mij is alles in mijn plan van a tot z totaal niet uitgekomen, juist het tegenovergestelde gebeurt eigenlijk. Ik heb me dat vantevoren niet genoeg gerealiseerd.. dat je door het maken van zo'n plan zelf verwachtingen schept van hoe het gaat zijn... maar je hebt geen idee van hoe het gaat lopen... Arts zei gewoon in mijn gezicht dat mijn kindje er vandaag uit moest en dat dat het enige belangrijke was en dat mijn wensen verder ondergeschikt daaraan waren. En misschien was dat heel terecht hoor dat ze dat zei, ik ben natuurlijk geen arts, maar het was wel even slikken. Hah vroeger kon ik me altijd ergeren aan van die vrouwen die meteen overal over hun bevallingen gingen lopen praten, maar nu pas snap ik dat het gewoon hoort bij de verwerking van zo'n ingrijpende gebeurtenis. Ik heb overigens ook een nagesprek gehad met de gyn maar werd er niks wijzer van...
@Neeltje, Hier gaat gelukkig alles prima! Na veel ziekenhuisbezoekjes is nu eindelijk de tijd dat we in een rustige vaarwater zijn gekomen. Anthony wordt haast 3 niet te geloven hoe snel die tijd gaat haha Ja, bikkels zijn we zeker maar zou het zo weer over doen. We redden het wel met z'n 2tjes en hopelijk eens met zijn 4tjes Digiknuf aan jou meis!
@Cowgirl; Ik vond het niet echt verwachtingen scheppen, maar wel duidelijkheid. 'Dit wil ik absoluut niet en dit liever wel'. Maarja.. Ik had niks te willen.. Ik had dat ook voor ik beviel; komt zij weer aan hoor.. Maar nu ik zelf zo'n k*t bevalling heb gehad, snap ik het echt heel goed! @Bizzy; Ik zou het ook zo over doen, absoluut! (Maar ben blij dat het niet hoeft!) Als ik zie wat ik er voor terug heb gekregen.. Dat had ik echt niet willen missen !! Fijn dat het met jullie nu goed gaat! En wat worden ze groot.. Zo zijn ze nog een baby en zo gaan ze al bijna naar school! Anthony is wel een knapperd zeg!
Hier een beetje hetzelfde meegemaakt, Jason zat ook vast met zijn schouder - hij was eigenlijk te groot voor mijn smalle bekken. De vk heeft me ingeknipt en moest ook zijn schouderbeentje breken, daarna hem eruit trekken en de verpleegkundige met man en macht op mijn buik duwen (auwww). Hier scheelt het alleen dat het vrij snel ging en Jason het niet zo lang benauwd heeft gehad. Hij was wel blauw toen zijn lichaam ook geboren was maar hij kleurde vrij snel bij en hij mocht wel op mijn borst (voor paar minuutjes, toen moest hij ook mee). Ik had alleen geen kracht meer om daarvan te kunnen genieten na een bevalling van 24 uur. Hier had ik echt wel wat tijd nodig om het te verwerken, na 9-10 maanden kreeg het pas een plaats. Overigens vond men het niet nodig om te checken hoe groot en zwaar hij zou worden, ik kreeg tijdens de bevalling echo's maar de gyn was alleen maar verwonderd over de hoeveelheid vruchtwater die ik had wat een doos!! Brr en volgend jaar moet ik weer bevallen, maar ik heb me voorgenomen dat het dit keer heel anders zal gaan
Ik heb 2 mooie bevallingen gehad,gelukkig!!Jammer dat we t allemaal niet in de hand hebben.Het komt zoals t komt....
@Desiree; Jij ook al Je hoort het nog best vaak merk ik.. Mag jij nog natuurlijk bevallen of niet meer? Krijg je nu ook meer controles? @Belief; Het komt inderdaad zoals het komt. Maar in dit geval hadden ze het kunnen zien. Dat maakt het extra zuur..
Jeetje zeg wat een verhaal! Heb alleen de eerste blz gelezen. Mijn bevalling ging op zich wel alleen toen ik mocht persen had ik geen weeen meer. Moest aan de opwekkers maar dat deed niet veel, uiteindelijk zo veel opgedraaid dat het wat ging doen maar ik wist van voor niet meer dat ik achter leefde. Ging zo tegen mn gevoel in allemaal. Heb het zelf moeilijk met het feit dat ik niet weet wanneer ze geboren is,tuurlijk ik voelde wel vanalles maar wat het dan precies was? Achteraf bleek dat haar hoofdje al geboren was en ik nog 1 keer moest persen en ze er dan zou zijn. maar ik wist dat niet en stopte en toen ineens lag ze op me. Dat snap ik nog steeds niet, waar kwam dat kind nou ineens vandaan?? Vind dat zelf heel vervelend en zit steeds te malen over hoe dat nou ging. Vervolgens werd mn dochter savonds om 2230 nagekekn door een ka en om 0130 opgenomen (ter observatie) wegens intrekken. De volgende morgen komen we bij dr en ligt ze aan allemaal slangen en bleek dat ze wel even moest blijven. Uiteindelijk 2 weken op neonatologie gelegen en bleek dat ze reflux heeft, maar ipv spugen had zij dalingen in hartslag en saturatie. Veel onderzoeken gehad zoals hartfilmpje, mri van haar hoofd, rontgenfoto's etc. Na 2 weken mocht ze naar huis met medicijnen. Vervolgens heeft ze 5 weken lang gegild, elke dag... Bleek dat ze ook kma heeft dus speciale voeding. Toen is ze weer opgenomen om een medicijn af te bouwen aan de monitor ivm dalingen. Dit was met 8 weken. Toen een tijdje stabiel geweest maar sinds vorige week drama weer ivm reflux, nu weer andere medicijnen. Ik heb moeite met het hele verhaal wat eigenlijk begonnen is natuurlijk met de bevalling Had ook zo graag lekker met dr naar huis gegaan de volgende dag en dan een kraamverzorgster in huis en visite, dat de bv op gang zou komen nu niet ivm stress, en lekker kunnen kroelen met mn kindje zonder andere mensen en slangen! Nu is een vriendin bevallen en het gaat allemaal goed, ben echt heel blij voor haar en gun het haar van harte maar wat had ik dat ook graag gewild zeg!!! Maandag heb ik een tweede gesprek bij de psycholoog en zij gaat weer emdr therapie toepassen, dit heeft bij mij al eerder (rouwverwerking) goed geholpen dus ik ben benieuwd! Sterkte meid! Liefs Siepie
Hier bijna hetzelfde meegemaakt als jou, alleen het herstel van onze dochter na de geboorte ging wat sneller. ---knip en plak werk van mijn bevallingsverhaal--- Ik ben thuis bevallen, tijdens de bevalling bleek eerst dat ons kindje nog niet goed lag met het hoofdje. Gelukkig bedacht de baby zelf om toch nog even goed te gaan liggen voor de bevalling. Baby moest dus nog draaien. Om 8.34 uur mocht ik gaan meepersen. Toen bleek dat de baby met de linker schouder achter mijn schaambeen bleef steken (schouderdystocie). Tijdens de weeën zakte de hartslag van de baby ook steeds. Omdat er nu snel gehandeld moest worden i.v.m. mogelijk zuurstoftekort besloot de vk om een ambulance op te roepen om stand-by te staan. Niet veel later kwam deze met alle toeters aan voorgereden. De ambulance broeders bleven eerst nog beneden (kregen kop koffie van de kraamverzorgster). Inmiddels moest ik verschillende handelingen uitvoeren in de hoop dat de baby geboren werd, helaas lukte dit niet. Na een flinke knip moest ik op handen en knieën gaan zitten (All-Fours). Op deze manier heeft de vk d.m.v. inwendige rotatie het schoudertje los kunnen krijgen en is na een bevalling van 6 uur, waarvan 55 min persen onze dochter geboren. Tijdens de bevalling heeft ze zuurstoftekort gehad waardoor ze na de geboorte gelijk zuurstof bijgeblazen heeft gekregen. Niet snel daarna veranderde ze van een blauw smurfje in een prachtig roze baby. Eindelijk kreeg ik haar dan op mijn buik en konden we genieten van ons wondertje. Dat ze een wonder is blijkt wel, er zit een ware knoop in de navelstreng. Dit komt bij 1% van de bevallingen voor. Gelukkig is het goed afgelopen en heeft onze dochter geen zuurstofgebrek gehad hierdoor in de baarmoeder. Haar apgar-score was 4-8-10. Ze woog 4250 gram, een flinke meid dus!! Al met al ook een heftige bevalling. Het ineens op handen en knieen moeten draaien was erg heftig, nu nog denk ik hier nog vaak aan. Ook de strakgetrokken knoop heeft veel emoties bij mij los gemaakt, steeds het denken van stel dat....(1 kant was al helemaal wit). In de eerste week hebben wij hier veel over gepraat met de kraamverzorgster, vk en familie, dit heeft ons erg goed gedaan. Nu gaat het goed, heb het een plekje kunnen geven. Voor een evt 3e bevalling mag dit dus beslist niet meer thuis en w.s. ook keizersnede. Ik wil je heel veel sterkte wensen om dit wat je hebt meegemaakt een plekje te kunnen geven.
@Siepie: Dat is ook geen bevalling die je graag gewild had.. En al helemaal geen kraamtijd.. Hoe gaat het nu met jullie kleintje? En met jou zelf? Hopelijk slaat de EMDR aan! @Bloem79; Hoe gaat het nu met jou en je kindje? Fijn dat je het een plekje hebt gegeven. Ik wist niet dat de manoeuvre een All Four heette, nu wel. Bedankt! Ben jij zelf op handen en knieën kunnen gaan zitten? Ik wist helemaal niet meer hoe ik het had; allerlei dragen en infusen in mijn lijf.. Ik ben echt omgegooid, nogal bruut want alle infusen lagen eruit.. Wat akelig om de navelstreng van je kleintje zo te zien! Dat zou ik ook echt schrikken vinden..
@Siepie; Ik denk dat jullie ook zeker langer de tijd nodig gehad hebben om te wennen.. Je hebt natuurlijk het plaatje in je hoofd, en als dat dan niet zo is.. Dat is moeilijk te verkroppen.. Wat vervelend dat de kleine nog aan het rommelen is. Hopelijk snel rustig vaarwater voor jullie!! Ik herken je gevoel over het moedeloos worden helemaal.. Hier is dat ook.. Ik mag nog niet werken, en zit dus hele dagen 'thuis' met Mick.. Wanneer L. thuis komt is het idd de laatste fles en dan gaat hij slapen. Hij ziet hem eigenlijk ook alleen in het weekend. Daar baal ik ook echt van. Want wanneer ik een 'slechte' dag heb gehad met Mick en er helemaal door heen zit, snapt hij niet wat ik bedoel en hoe ik me voel. Ik kan er over praten met hem, maar als snel draait het er dan op uit dat ik (volgens hem) om meer hulp moet vragen. Maar dat gaat niet als iedereen werkt.. Praat je man er ook met jou over, of krop je het allemaal op? Hier gaat het op zich wel goed. Mick doet het super goed, alleen nu zijn tandjes door komen ben ik blij dat het 's avonds 20.30uur is en hij gaat slapen tot de volgende ochtend! Mijn herstel is nog steeds bezig, het gaat allemaal niet zo snel als ik wil en dat vind ik zuur. Ga nu ook best vaak over mijn grens heen, ik weet dat het niet slim is.. Maar ik wil gewoon meer kunnen!
Ik mocht juist helemaal niet omhoog komen, niet op handen en voeten persen, moest de hele bevalling plat blijven liggen het hartje viel ook wel eens weg. Ik mag nog wel natuurlijk bevallen denk ik - dat moet nog allemaal besproken worden met de gynaecoloog. Ik wil ook natuurlijk bevallen, alleen met een veel eerdere termijn, ik ga dus pleiten voor ten eerste groeiecho's en ten tweede een vroegere inleiding zodat ik een kleiner kindje heb die hopelijk wel door mijn bekken heenpast. Er veel over praten en dat je gevoelens over de bevalling erkend worden, is belangrijk. Het was een zware bevalling en moeilijk dat je je kindje niet mocht zien na de geboorte. Ik merkte zelf dat het ook heel belangrijk was om dingen te doen naast het moederschap dus zonder je kleintje.. anders voelde ik me echt in dienst van Jason.
@Desiree; Ik heb niet hoeven persen op handen en voeten.. Hij werd er zo uitgetrokken.. Vervelend dat jij alleen maar plat mocht liggen.. Mocht je ook niet op je zij? Ik denk dat als jij nu wil dat je eerder ingeleid word, dit wel toegepast word. Lijkt mij? Gisteren zei iemand tegen me; Nou een keizersnede is ook niet niks, dus beval maar gewoon natuurlijk. Waarop mijn man antwoorde; We hebben al bijna 1x een kindje af kunnen geven, ben je niet goed? Ze bevalt helemaal niet meer natuurlijk, want ze mag het niet van de gyn. Toen was ze stil.. Sommige mensen kunnen echt opmerkingen maken.. Grr..
[QUOTE @Bloem79; Hoe gaat het nu met jou en je kindje? Fijn dat je het een plekje hebt gegeven. Ik wist niet dat de manoeuvre een All Four heette, nu wel. Bedankt! Ben jij zelf op handen en knieën kunnen gaan zitten? Ik wist helemaal niet meer hoe ik het had; allerlei dragen en infusen in mijn lijf.. Ik ben echt omgegooid, nogal bruut want alle infusen lagen eruit.. Wat akelig om de navelstreng van je kleintje zo te zien! Dat zou ik ook echt schrikken vinden..QUOTE] Na de bevalling was onze dochter erg blauw, zeiden dat dit wel een paar dagen zichtbaar zou zijn. Wonderbaarlijk was dat de ergste blauwheid dezelfde dag al weggetrokken was. Van onderen heb ik een hele flinke knip gehad, hier heb ik nog wel een poosje last van gehad (m.n. de vele hechtingen, ze wilde mij niet vertellen hoeveel het er waren, was niet belangrijk....) Ondanks deze heftige bevalling zijn we er erg snel bovenop gekomen. Ik denk nog wel heel vaak aan de bevalling. Ik moest ineens vanuit het niets direct zelf op handen en knieen gaan zitten, mijn reactie was: Ach ja, dat kan er ook nog wel bij! Achteraf natuurlijk wel grappig. Ik heb trouwens een foto dat onze dochter net geboren is en dat ik nog steeds in de bevalpositie zit (op handen en knieen en leunend over het achterschot van het bed. Hier kijk ik niet graag na, dan wordt ik wel verdrietig. Weet je al of je verdere hulp gaat zoeken? Misschien dat door praten en je verhaal doen en je verdriet te delen, je het een plekje kan geven.
Een keizersnede is ook idd niet niks, het is ook een hele operatie voor je lichaam. Dat doe je dan ook alleen als het noodzakelijk is. Dus als het vaginaal gevaarlijk is. Tsja mensen met hun opmerkingen.. ik kon me er ook aan ergeren, maar is gewoon gebrek aan kennis! Ik mocht niet op mijn zij, dan viel het hartje soms weg maar het was ook moeilijk te herkennen voor ze omdat onze pols of hartslag ongeveer gelijk waren. Maar is het voor jou dan al zeker dat het een keizersnede wordt, mocht je nog een keer zwanger worden? Hier is dat namelijk niet dus vraag het me wel heel erg af.
@Bloem; Kan me voorstellen dat dat geen prettige foto is nee.. Ik ga op dit moment geen verdere hulp zoeken. Ik heb medische nazorg gehad in het ziekenhuis, maar ik kon het niet meer opbrengen om elke week er naar toe te gaan. Nu wil ik even rust, genieten van mijn mooie kindje.. En het natuurlijk een plekje geven. Maar ik merk dat ik geen behoefte heb om weer met 'haar' te praten.. @Desiree; Ik heb me mateloos zitten irriteren aan mensen.. Kon ze soms wel een tik geven.. Wat rot dat je ook niet op je zij mocht! Lijkt me vreselijk om dan zo de weeen op te moeten vangen.. Bij mij wordt het een keizersnede, bij de tweede. Toen ik Mick eindelijk in mijn armen kreeg, zei ik tegen mijn man:' DIT DOE IK NOOIT MEER !!' Hier op kwam de gyn gelijk naar me toe en zei: 'Meid, al zou jij nog natuurlijk willen bevallen, dat gaat echt niet gebeuren!' In de gesprekken hierna werd dit steeds bevestigd, maar ook dat het kindje eerder gehaald wordt. Dat geeft mij wel enige rust.. Maar ook weer niet; Dan kan ik weer mijn kindje niet op mijn borst krijgen etc.. 't Is ook nooit goed he..
Mijn man ziet het dan ook niet zo en dat maakt het dan inderdaad ook erg moeilijk. Heb soms echt het gevoel dat niemand me begrijpt en dat ik alleen ben met mijn gevoel..
Hoi meiden, Even over hulp na de bevalling etc, ik heb hulp gehad in het ziekenhuis. Medisch maatschappelijk werk, zij heeft mij weer doorgestuurd naar een psycholoog, daar was ik al eerder geweest. Gister heb ik weer een eerste emdr behandeling gehad van een beeld mbt de bevalling. Dit heeft echt enorm goed geholpen, het beeld is er nog wel maar nu op een afstand en zonder rotgevoel! Dus ik zou het iedereen wel aanraden! Je moet je er natuurlijjk wel goed bij voelen en er de 'tijd' voor hebben en de energie Maar wou even mijn positieve kant ervan vertellen. Ow en ik ben weer aan het werk dus ik zal minder lezen en minder snel reageren.. Liefs
Hier ongeveer hetzelfde verhaal, ook klem en ook veel grof geweld.. Eerst twee mislukte pogingen met vacuumpomp en heb ook een paar keer handen naar binnen voelen gaan. Uiteindelijk ging het voetend van het bed eraf, gyn zat met voeten tegen het bed aan te trekken en er lagen twee vrouwen bovenop me zodat ik niet het bed werd afgesleurt. Ze moesten wel want het werd al een nu of nooit poging. Mijn man heeft toen ook heel duidelijk het bovenarmpje horen breken en ook zat de navelstreng om mijn dochter haar nekje. Ik heb haar 2 tellen kunnen zien en toen werd ze meteen afgevoerd naar de reanimatietafel, want er was geen ademhaling op dat moment. Man ging met dochter mee en ik werd toen gehecht. Ook is er nog gezegt dat er mogelijk zenuwschade zou zijn, gelukkig hoorde ik toen het eerste gehuil en dat klonk gewoon prachtig. Uiteindelijk is er ook met het Sofia kinderziekenhuis gebeld voor advies, want normaal breken de sleutelbeentjes maar een bovenarmpje hadden ze nog niet eerder gebroken. Toen kwam er een lang verhaal van nacontroles in het ziekenhuis, moet wel zeggen dat we als VIP zijn behandeld.. Zelf ook nog een hoop nazorg gehad en ook opties besproken voor als ik weer zwanger zou worden, zo mag ik oa niet meer zomaar zelf bevallen.. Over het algemeen ben ik vrij gelukkig geweest, omdat het zoveel slechter had kunnen aflopen.. Maar de momenten dat anderen bevallen en dan binnen een half uurtje een gezellig theekransje hebben, dat steekt gewoon omdat wij dat niet gehad hebben. Gelukkig lang niet meer zo heftig als eerst.