En hoe gaan ze dan een donor en/of draagmoeder vinden? Alsof die overal voor het oprapen liggen.... Helemaal omdat ze op een gegeven moment zelfs meerdere winnaars per maand gelukkig willen maken. Nogmaals, ik geloof er geen snars van, ik vind het een veel te sterk verhaal. En omdat het zó grenzeloos is qua opzet, vind ik het nog compleet onethisch ook.
Een spermadonor lijkt me nog het makkelijkst te vinden en voor de rest zal er naar alle waarschijnlijkheid wel (veel) geld tegenaan gegooid worden? Vergeet niet dat het om UK gaat.
Dankje meis voor je steunende woorden en je respect. Idd het klopt wel wat je als laatste zegt. maar jij als je kinderwens heel diep zit heb je er alles voor over tot op zeker hoogte.
Ik ben het wel met Marnat eens... Je gaat grenzen verleggen als je in het traject zit...dingen waarvan je zegt dat je ze eerst niet zou doen, ga je nu zonder nadenken aan...Als je kunt kiezen tussen wel de kans op een kindje van jezelf, of met z'n tweeën blijven, dan is de keus wel makkelijk gemaakt. En ik denk dat je dat ook alleen zeker kunt zeggen als je zelf voor die keuze staat. Een kat in het nauw maakt 'rare' sprongen...ik bedoel daarmee te zeggen dat je jezelf nogal verstelt doet staan als je hierover na moet gaan denken! Over de loterij heb ik een dubbel gevoel...maar kan me zeker voorstellen dat veel mensen de kans wel willen grijpen!
Ben het totaal met marnat eens. Ik zou ook meedoen. Het is weer een kans en lukt het niet krijg je nog een draagmoeder ook. Lijkt mij in mijn geveal perfect, want er is niets mis met onze embryo's, maar waarom nestelen ze dan niet goed in. En waar komen al die mk-en vandaan. jammer dan dat ik niet zwanger ben, maar het resultaat is na 9 mnd hetzelfde. En idd je gaat grenzen verleggen: wij zouden nooit gaan ivf-en...
Stel dat je krijgt te horen dat je als baby werd verloot...wat zou dat met je doen? Ik denk dat het voor de ouders heel mooi is, maar voor het kindje op later termijn niet. Ook al heeft hij/zij zulke lieve ouders. De gedachte dat je een hoofdrol speelde in een loterij kan een behoorlijke identiteitscrisis teweeg brengen.
Ik denk dat je het niet moet zien als een baby die verloot wordt, want die is er immers nog niet. Maar wel een ivf behandeling die verloot wordt. Ik denk dat als ik het kind ben, het mij totaal niet uit maakt hoe ik er kwam. Het getuigd mi alleen maar dat mijn ouders heel graag een kindje wilden. Zij 3 IVF behandelingen hebben gekregen, daar helaas niets uitgekomen is en zij niet meer verder mogen/kunnen in nl. En dat als er dit op hun pad komt, zij dan toch voor mij nog eens een punctie willen ondergaan en ik daar uit kom. Dat zij dan heel veel van mij houden en heel veel voor mij over gehad hebben. dat gevoel zou ik hebben. Ik vind de titel dus ook erg verkeerd. Er is immers geen baby die verloot wordt en wie zegt dat er uberhaupt een baby komt.
Ja ik vind het niet kunnen. Ik vind iedere moeder moet een kans hebben op een baby maar niet via loten, spijt me mijn mening.. ik vind zowat hoor je niet teverloten, het is geen pak koffie.
En als je je kansen nu in NL al op hebt gemaakt? dan is dit toch nog een kans. Je gaat echt grenzen verleggen als je in de mmm zit.
Ok, en wat vinden jullie hier dan van? In het ziekenhuis hoorden we dat we mee mochten doen aan een onderzoek. We werden ingeloot in willekeurige behandeling. Dat betekende of 6 x doorgaan met alleen ovulatie inductie, 6 x iui, of 6! keer ivf (dus dan had je 3 extra vergoedde pogingen) In dit geval dus ook net geluk hebben als je die 6 ivf pogingen zou krijgen (tenminste ik had er op gehoopt, maar we kregen 6 x iui) Dat is ook wel een soort verloting? En ik zie het niet als win een baby. Ik zou het zien als win een extra kans om toch nog zwanger te mogen worden, en moeder te mogen zijn. Dat het nogal ver gaat vind ik ook. Maar je kunt echt als je er niet in zit niet weten dat je gewoon niet mee zou doen! Ook wij zouden geen ivf gaan doen, maar nu zou ik liever gisteren dan morgen ivf krijgen!
Ik vind ook, het is nog altijd de behandeling die verloot wordt niet het kind. Dezelfde opmerkingen werden gemaakt toen ivf op de proppen kwam, wat ga je dan later tegen je kind zeggen? Jij bent in een schaaltje gemaakt... Op dat vlak maakt het dus niet echt uit of het nu een gewonnen behandeling is, een behandeling die vergoed werd of een behandeling die je zelf hebt betaald. Het resultaat is steeds hetzelfde. Het stiefbroertje van een vriend van me zei trouwens ooit eens: goh al een geluk dat ze mij in het lab 'gemaakt' hebben. Ik moet er niet aan denken dat mama en papa seks hebben. Hij was toen ongeveer 13 denk ik. Ik moest er wel om lachen.
Er hebben heel veel mensen met liefde een kindje gemaakt in dat lab Ja en je ouders en sex.... nee beter dan in een lab gemaakt zijn
Kreeg al een berichtje en zag jouw naam.... Nou dan kan je erop wachten... Jij hebt vast nooit in de mmm gezeten, maar je grens verleg je telkens ( zoals je in eerdere posts hebt kunnen lezen ). En als dit nog een kans geeft op een kindje, ja dan doe je er alles aan.
Tja kortzichtigheid en niet verder kunnen kijken dan je neus lang is en zeker omdat je een kindje hebt. Zou je nu bewust gestopt zijn, dan kan ik je uitspraak begrijpen maar niet nu. Maar on topic. Het letterlijk verloten van een baby vind ik best keihard en niet kunnen. Maar de behandeling verloten vind ik anders. Iedereen die in de MMM zit, doet dat echt niet met een stralende glimlach op het gezicht. Alle pijn, razende hormonen, teleurstellingen, spanningen etc daar doe je iemand niet echt plezier mee om zo'n 'mooie prijs' te winnen. Maar als het betekent dat je door kunt gaan met iets waarvan je al wist dat je het kunt doorstaan.... dan denk ik dat je een gat in de lucht zal springen. Voor wat betreft de draagmoeder heb ik een beetje naar gevoel. Dan is er fysiek iemand langdurig bij betrokken en hoop ik niet dat ze een persoon zoeken die dit doet vanuit armoede. Dat vind ik anders bij een man die een donor is en eigenlijk ook wel een vrouw die donor is al vind ik dat eigenlijk ook een grensgeval.
Ligt idd eraan hoe de draagmoeder wordt verkregen zeg maar. Maar denk dat het in mijn geval mss best een oplossing kan zijn.
Sorry hoor, maar ik stel mij die vraag van Bammetjebam ook. Ik geloof niet dat ik kortzichtig ben 'omdat ik kinderen heb', maar denk ook graag over de andere kant van de zaak. Ik vind het eerder kortzichtig als je je eigen wens, hoe diep die ook zit, vóór alles laat gaan. Het grenzeloze van deze actie vind ik, nogmaals, compleet onethisch. Ik vind de loterij geen probleem, IVF ook niet (al denk ik dat het weinig zinvol is om voor poging 12 op te gaan, maar goed, als je de bijwerkingen over hebt voor die minieme kans dat het toch nog lukt mag je het proberen). Maar dat je een ongelimiteerde keuze krijgt uit alles wat er geboden kan worden, inclusief (betaalde!) donoreitjes en draagmoeders, geeft mij een heel naar gevoel. Als iemand draagmoeder wil zijn om iemand te helpen vind ik dat prachtig (ook al zie ik er echt wel kanttekeningen bij, ik heb het serieus overwogen om het iemand aan te bieden maar vind er te veel nadelen aan zitten voor mij en voor de baby), maar als iemand dat doet omdat ze er dik voor wordt betaald vind ik dat gewoon fout. Donorschap en draagmoederschap doe je omdat je het wilt, niet omdat je geld nodig hebt. Tweede punt waar ik bezwaar tegen heb, is dat ze voor iedereen alles uit de kast gaan trekken. Ongeacht leeftijd (nou ja, je moet wel meerderjarig zijn), levenssituatie, gezondheid, noem maar op. Hier gaat het toch allang niet meer om het belang van het kind, maar om mensen die gewoon echt niet meer rationeel kunnen of willen nadenken, maar die koste wat kost willen hebben wat ze niet kunnen krijgen. Ik weet echt wel hoeveel verdriet ongewenste kinderloosheid meebrengt, en hoe vreselijk het is om te weten dat het écht niet gaat gebeuren, ook al heb ik dan zelf 2 kinderen mogen krijgen. Maar ik vind niet dat dit verdriet je het recht geeft om álles maar te doen, in de hoop dat het héééél misschien toch ooit nog eens gaat lukken.
Als er geen verklaarbare onvruchtbaarheid is, waarom lukt het dan niet? Ik geloof dat 80% het 1e jaar proberen zwanger is ( normaal) Dus waarom zouden er geen 12 behandelingen vergoedt mogen worden? Of 6 zoals ze eerst wilden? maar 3 is te weinig , dat zeggen ook de artsen. Draagmoederschap moet niet uit financiele aspecten gedaan worden. Dat ben ik met je eens. Donoreitjes zou ik zelf nooit doen, maar dat is een lkeus van ons. Maar waar staat dat iedereen mee mag doen? Heb ik even gemist denk ik, sorry. Want ik vind zeker dat er een grens moet zijn, maar een gewoon iemand die in NL ook gewoon IVF krijgt, waarom zou die niet mee mogen doen?
Voor de (hopelijk) duidelijkheid heb ik mijn reacties er tussen getikt in een andere kleur. Mijn conclusie: we zijn het met elkaar eens, en vinden de vraag van Bammetjebam een zeer terechte vraag.