Nee klopt dat wilde ik er ook bijschrijven, maar dat begreep je zelf wel. Maar nu is het echt een drama. Ik kan het niet verwoorden, maar ik vind het zo erg.
Hoi Suus, ik lees al een tijdje mee met je topic. Na mn missed abortion en cytotec ervaring heb je me goeie tips gegeven en ben nu net enkele weekjes langer zwanger dan jij! Ik leef dan ook intens mee met je verhaal en schrik er erg van dat de echo zo tegenviel qua hoop en verwachting! Ik hoop enorm met je mee dat je voldoende vruchtwater blijft aanmaken en dat je meisje snel zo lekker gaat liggen dat ze mooi voor de uitgang ligt en het vruchtwater binnen blijft! En dat dr longetjes snel rijpen.... Nog even blijven zitten meisje!! Sterkte jij en ik blijf je volgen....
Ik weet eigenlijk niet of het een drama is. Misschien valt het wel mee, maar het is gewoon zo onduidelijk hoe het zal uitpakken. Sommige kindjes liggen weken met gebroken vliezen in stuit en die redden het ook, maar ja, ik zie haar liever met het koppie in een plas water. Het gesprek met de ka vorige week en onze eigen ervaring met 5 miskramen maakt ook dat het moeilijk is om optimistisch te zijn. Je hebt bij een gezonde zwangerschap na 5 mk's al een enorme reserve, en nu natuurlijk helemaal. Hopelijk wordt onze grote angst gewoon niet bewaarheid. Lfs, Suus
Ach Suus...weet even niet zo goed wat te zeggen. Vind het heel erg voor je dat alles steeds zo moeizaam moet gaan. Ik hoop, duim en bid dat alles goed komt met jullie meisje.
Lief van je Miek, maar ik zou niet weten wat. De tijd met vier weken vooruitzetten zou een leuk begin zijn Suus
Grr, ik zit hier gewoon een partij te vloeken in mezelf, wat is het toch oneerlijk! Waarom krijg je nu klap na klap!! Zoals de andere meiden zou ik ook zo graag iets meer doen dan een kaartje en een taartje sturen maar grrr wat staan we allemaalmachteloos, en jullie nog het meeste ... Ik blijf duimen en hopen, jullie meisje is zo'n vechter dat moet gewoon goedkomen... PS, haar gewicht is wel super hoor, zeker!
Inderdaad, gewicht is mooi hoor! Bij mij zei ze vandaag dat ze "tijdens de cruciale periode" wel steeds vruchtwater had en dat dat het belangrijkste was. Dus dat een paar weken geleden ze het harder nodig had dan nu. Maar het verschilt ook per arts, wat ik lastig vind. De een is toch optimistischer dan de ander, en vandaag was ze eigenlijk heel tevreden. Ze zei ook (heeft een andere arts eerder ook al gezegd) dat het kindje waarschijnlijk veel stress heeft (gehad) van de situatie, dat is dan weer extra goed voor de longrijping. Wat betreft inleiden hebben ze gezegd als alles zo blijft doorgaan dat ze verwachten rond week 37 dat te gaan inplannen, in overleg met ons en de kinderarts. En dan afhankelijk van hoe ze ligt ook kijken of het een ks moet worden of niet. Het is echt zwaar hè en je kunt er zo moedeloos van worden, maar alles bij elkaar heb ik toch echt het idee dat de kansen van onze kindjes alweer zoveel beter zijn dan eerst! Probeer dat in gedachten te houden.
maedra, ik duim ook heel hard voor jou! pfff, moeilijk hoor meiden, dikke knuffel voor jullie allebei! truste Miek
ooh my! wat krijgen jullie echt weer een klap seg! het is allemaal nog niet erg genoeg,denk je het zal wel weer ophouden,nee hoor,nog wat slecht nieuws :x:x:x ik zou in jou plaats wel kunnen roepen,huilen,slaan en nog wat andere dingen. Maar meer dan een vrituele knuffel,een extra kaarsje,veel duimen,denken en bidden kan ik niet doen. Zoals Miek zegt:ik wou dat ik kon toveren! Lieve Suus en suusman,de moed niet opgeven,jullie geluk komt er echt aan! ik denk aan jullie!
Ha Maedra, misschien is het idd minder erg als ze in deze fase wat droger komen te liggen. Daar hebben ze bij ons niets van gezegd. Maar je wilt het sowieso niet zien hè, het is zo akelig. En de hele dag vruchtwater verliezen is om totaal getikt van te worden, vind je niet? Toch heeft onze kleine drie keer per dag of zo de hik, dus kennelijk krijgt ze toch wel wat binnen. Maar ja die longen hè, die komen dan toch droog te liggen zou ik denken? Hebben ze het met jou over dry lung syndrome gehad? Meiden, bedankt voor alle steun. Weer een nieuwe dag, hopelijk zie ik het wat zonniger in vandaag. Het komt ook door de vijf eerdere miskramen, denk ik, dat ik me een sombere afloop eigenlijk veel beter kan voorstellen dan een goede. Al ruim twee jaar voeren we slechtnieuwsgesprekken, nooit zaten wij aan de goeie kant vd statistieken. En dan nog mijn zusje dat toen ze 28 was een ernstig herseninfarct kreeg, m'n vader van net in de 60 die ongeneeslijk ziek is... Dus dan denk je toch onwillekeurig dat je nu ook wel weer genomen zal worden door het leven. Suus
Och och och meissie toch. ( ik geloof dat dat het enige is wat ik kan zeggen ) Ik vind dit zo erg voor jullie... Ik zou zo graag willen dat ik/we iets konen doen.
Goeiemorgen suus! Hopelijk voel je je vandaag wat beter. Fijn dat je meisje zo mooi groeit, dat is dan wel weer positief. Ik nam op een bepaald moment ook mijn moeder, of mijn zus, in ieder geval een derde partij mee die er net even wat verder van af staat, en niet zo tjokvol emoties zit, puur om haar mening te geven op hoe het consult ging. Je haalt je anders van alles in het hoofd over intonaties van de arts en zo, en een ander die er net even iets verder van af staat kan het gesprek wel heel anders interpreteren. Is dat misschien iets voor jullie? Het is zo ongelooflijk frustrerend dat een arts eigenlijk nooit iets zegt! Ze kunnen het ook niet, want hebben geen kristallen bol, maar ik was op een bepaald moment zo ver dat ik een arts die 'we moeten gewoon afwachten' zei, wel fysiek iets aan kon doen Ergens wel fijn (hoe lullig het ook klinkt als ik het zo zeg) dat Maedra en jij hetzelfde hebben en elkaar hier gevonden hebben, kun je heel specifiek de ervaringen uitwisselen en de gesprekken en behandleingen van diverse ziekenhuizen, geeft weer een beetje een ader perspectief. Succes vandaag!
Ha Juul, ik snap wat je bedoelt met een derde partij, en het is ook zo dat je elk woord en elke intonatie op een goudschaaltje legt. In feite heeft de arts helemaal niets anders gezegd dan de vorige keren: de kans dat het goedkomt is groter dan dat het niet goedkomt en de kans dat jullie met lege handen komen te staan is heel klein, maar niet nul. Toch gingen we met wen onheilspellend gevoel naar huis. Terecht? Geen idee. We zijn erg van slag over de afwezigheid van vruchtwater en het voortdurende lekken ervan dat ik al een paar dagen heb. Voor ons gevoel verslechteren onze kansen hierdoor enorm, maar ik ben eigenlijk vergeten te vragen of dat ook zo is. Voor m'n gevoel mag ze nu wel geboren worden, maar wel zo traag dat er tijd is om nog eens 48 uur cortico's te geven. Die 4 weken extra wachten... Ik zie er het nut niet zo van in, maar ik heb vermoedelijk ook te weinig kennis om alles goed tegen elkaar te kunnen afwegen. Suus
Ja terecht vanuit jullie positie gezien. Hij zei nl niet dat de kans nul was. + je eigen idee dat weinig vruchtwater ook niet genoeg is. Of het vanuit de arts zijn kant terecht is, daar kan ik je geen zinnig woord over zeggen. Maar vanuit jullie kant ja vind ik het terecht. Maar hou je aan het kleine strohalmpje van meadra vast: stress zorgt voor een snllere ontwikkeling van de longetjes. Kan je anders de arts niet bellen met de vraag of de kansen hierdoor verslechteren.