De laatste tijd zit ik me iets af te vragen. Mijn dochter is nogal terughoudend richting andere kinderen. Als we naar het lokale speeltuintje gaan zie ik allerlei kinderen met elkaar spelen en rondrennen, maar mijn dochter doet dat niet zo. Ben dan bang dat ze niet mee kan komen met de rest. Ze gaat van een afstandje kijken, liefst gaat ze naast me op het bankje zitten kijken ?). Als kinderen naar haar toe komen zegt ze wel wat terug maar ze gaat er nooit uit zichzelf heen, ook niet na wat aansporing. De glijbaan gaat ze bijv niet op als er meerdere kinderen in het torentje zitten. Ze rent wel vrolijk door het speeltuintje etc, maar gaat d'r eigen gangetje. Naar volwassenen is ze ook wel verlegen, maar na een poosje hangt ze de clown uit, dit gaat dus wel goed. Is dit normaal gedrag? Zit dit gewoon in haar karakter of moet ik me zorgen maken?
Hoe oud is je dochterjte (of heb ik daar overheen gelezen?) Ik herken het nl heel goed, ons meisje van ruim 2,5 jaar heeft precies hetzelfde. Onlangs ging het eindelijk goed, toen ging ze van de glijbaan terwijl er een jongetje boven aan stond.. alleen toen gebeurde er een drama (in haar ogen dan) want toen vond dat jongetje haar wel heel erg leuk dus rende haar overal achterna :S Vervolgens wilde ze niks meer en vanaf toen staat ze dus ook weer te kijken naar de andere kindjes. Als we alleen zijn in de speeltuin, speelt ze naar hartelust..
Ze wordt eind deze maand 2 jaar. cocko, maak jij je er ook zorgen over? En hoe ben je zelf? Vroeger was ik ook altijd een angsthaas en mijn man was ook een buitenbeentje. Ik wil dat niet voor mijn dochter .
Mijn kinderen reageren precies hetzelfde naar vreemde kinderen toe hoor! En zij hebben constant wee leeftijdsgenootjes om zich heen, en spelen met elkaar prima. maar een vreemd kindje, blijft een vreemd kindje. Vooral als het om grotere kinderen gaat, gaan ze echt niet zomaar contact maken. Ook bij volwassenen precies wat jij schrijft. Eerst kat uit de boom kijken, na een tijdje een 'voorstelling' opvoeren. helemaal herkenbaar. Ik zie het eigenlijk veel op deze leeftijd. Als wij bezoek krijgen met een kindje van vergelijkbare leeftijd wordt er verschillende gereageerd: - bij een ander, ook rustig, kindje gaan ze na ong een half uur wel contact maken, speelgoed aanbieden, samen spelen; - bij drukke en erg fysieke kindjes blijven ze helemaal uit de beurt. Ze hebben geleerd om voorzichtig met elkaar om te gaan (qua knuffelen, duwen enz), en sommige kindjes kunnen dat nog niet. Nou, na 1 'aanval' is het definitief afgelopen met samenspelen; - bij kleinere kinderen en babys komen ze wel sneller kijken, maar ik moet er wel bij zitten in het begin.
Ik maakte me er wel zorgen over maar nu niet echt meer. Ik heb nl het idee dat het bij ons ook komt omdat ze niet naar een psz gaat oid. Dus ze komt ook niet veel in aanraking met andere kindjes. Hoe zit dat bij jou? Gaat ze wel naar psz ofzo? Ik denk zelf dat het een karaktertrekje is. Ze is overal bang van, van een enkel iets harder geluid gaat ze al huilen en vliegt ze naar me toe. Een echte angsthaas dus, kijkt ook altijd de kat uit de boom etc. Met sommige kinderen heeft ze een 'klik' met andere kinderen absoluut niet.. Zelf was ik ook niet zo sociaal ingesteld hoor, had m'n eigen vriendinnetjes vroeger en daarbuiten keek ik nog niet eens haha. M'n man is erg op zichzelf en was vroeger ook wel een buitenbeentje (niet veel vrienden enzo). Whaha klinkt overigens wel erg zielig nu.. maar zo is het niet hoor!
Ik vind een belangrijk verschil zitten tussen terughoudend en angstig. J. is ook terughoudend. Ze vindt andere kinderen prachtig, maar om naar te kijken. Als ze genoeg tijd heeft om los te komen, dan gaat ze ook wel met/naast andere kinderen spelen, maar dat heeft bij haar meer tijd nodig dan bij het gemiddelde kind. En het is ook afhankelijk van het kind of ze er echt mee/bij gaat spelen. Ik zit er niet zo mee, maak me ook geen zorgen. Ze is niet bang (hoewel dat soms wel zo lijkt voor buitenstaanders), maar gewoon meer van het observerende en ze kijkt eerst de kat uit de boom. Ze lijkt op haar papa en mama. En ze lijkt er zelf ook geen last van te hebben, vind ik ook erg belangrijk.
adi, bedankt voor je reactie. Mijn dochter moet ook niks hebben van kinderen die erg willen knuffelen enzo. Vreselijk vind ze dat. Laat nou net de dochter van mijn beste vriendin zo'n kindje zijn hihi. Levert weleens conflicten op Mijn dochter reageert net zo op kindjes van dezelfde leeftijd als jij beschrijft! Fijn te lezen hoor. cocko: op het KDV ziet ze ook wel andere kindjes, jonger en ouder. Het heeft maanden geduurd voor ze kon wennen. Maar ze ging ook pas vanaf 15mnd en maar 1x per week... Mijn dochtertje is verder niet bang voor dingen. Ik doe altijd alsof iets heel erg leuk is en dan vind ze het ook oke.
NiekeKris, mijn dochter lijkt er ook geen last van te hebben idd. Ze heeft in haar eentje de grootste lol.
Ik herken het ook wel van die leeftijd. Mijn jochie was ook verlegen, ging niet echt makkelijk met andere kinderen spelen, speelde liever zelf. Bij volwassen en oude kinderen ging het wel iets beter. Toen ook nog even overleg gehad of hij mogelijk autisme had, maar dat was echt twijfelachtig tot niet zeg maar. Met 3 begon hij langzaam meer en makkelijker te praten, daarmee werd het een stuk beter. Bij 3,5 begonnen met logopedie, en nu met bijna 4 jaar gaat hij zelf op andere kinderen af, kan het met veel kinderen vinden. Heeft een paar goede vriendjes, en vermaakt zich echt prima tussen andere kinderen. Als ik het vergelijk: Met 2 jaar eens naar een ballenbak geweest met bevriende moeders en kids. Mijn jochie zat van de 2 uur daar 1,5 uur op mijn schoot en de rest op max 2 meter.. Gisteren in een speeltuin, van 10 tot 5 bijna continu zelf gespeeld, samen met andere kinderen en zelf. Regelmatig ruim buiten mijn zicht (help), en hij is misschien max 1,5 uur bij me in de buurt geweest, om te eten
Mijn ervaring is hetzelfde als die van Deepfreeze: het wordt beter naarmate ze ouder worden. Mijn zoon (2,5) is ook terughoudend, maar niet angstig. Kijkt de kat uit de boom. Als ik met hem in de speeltuin was, ging hij zich niet uitleven op de toestellen (hij durft nu nog steeds niet van de glijbaan!), maar rende hij wat rond en stond hij vooral heel erg naar de andere kinderen te kijken. En dat vond hij hartstikke leuk, want hij wilde telkens terug naar die speeltuin. Tot ik een paar weken geleden ineens zag hoe hij een ander kindje uitnodigde om samen te spelen. En ineens zag ik ze samen in een speelhuisje zitten kletsen Ook op het kdv heeft hij heel lang alleen gespeeld, en bleef hij op afstand van de drukkere kinderen, maar daar begint hij nu ook vriendjes te krijgen. En hij begint praatjes te krijgen ook, daar keken de juffen ook van op, omdat hij eerst zo timide was. Dat ballorigverhaal komt me ook bekend voor. De kinderen van mijn vriendinnen allemaal lekker rennen en overal alleen op af....en die van mij zat huilend in de ballenbak Ik ben ook als de dood dat mijn kind later gepest gaat worden (omdat ik zelf gepest ben), dus ik snap de angst van Cocko wel.
deepfreeze, zo erg als bij jou zoontje is het hier niet gelukkig (bedoel ik niet lullig, en gelukkig is het bij jouw mannetje goedgekomen). Ze praat heel goed, dat werkt wel in haar voordeel. Door haar lengte en het praten lijkt ze ouder en spreken oudere kindjes haar vaker aan.... Grove motoriek is nog erg houterig bij haar en echt rennen is het nog niet en dat kan ze dus ook niet meedoen, tis meer hupsen wat ze doet. Ze wordt ook makkelijk omgeduwt omdat ze niet super stevig staat en iel is. mikki, die angst deel ik dus ook wel. Wat geinig dat je je mannetje daar zag zitten kletsen, lijkt me zo'n grappig gezicht.
Hier ook een terughoudend meisje, zodra er andere mensen zijn moet ze idd eerst 10 minuten de kat uit de boom kijken voor ze in actie komt. Daarna kan ze wel lekker uitsloven, vooral als ze iets ontdekt waar we om kunnen lachen. Andere kindjes zijn vooral leuk om naar te kijken en bij rustige kindjes gaat ze speelgoed weggeven. Kind van mijn collega is nu net 1 jaar en die is het tegenovergestelde, die rukt alles zo uit handen van Lana en Lana die laat het maar gebeuren. Nou als ik iets wil pakken waar ze mee aan het spelen is dan laat ze dat echt niet zo makkelijk afpakken hoor.. Kindje van mijn collega is ook nog erg ruw, die maait echt met haar armen om haar heen zeg maar, als ze dat doet dan komt Lana's huilgezicht tevoorschijn en gaat ze uit de weg.. Ik maak me nu nog geen zorgen, straks als ze naar de PSZ mag dan zal het vast wel verbeteren. Maar idd ook ik ben vroeger het stille meisje geweest en er veel mee gepest, dus af en toe spookt het wel door mijn hoofd..
Bij mijn dochter is het wisselend. Thuis is ze een erg aanwezig kind, vraagt veel aandacht en klets en zingt de hele dag door. Bij vreemden is het wisselend. Vaak moet ze idd eerst even de kat uit de boom kijken, ze lijkt echt dicht te slaan. Vooral bij wat oudere mensen/vrouwen Laatste periode lijkt dat wel minder te worden en soms heeft ze er helemaal geen last van (?) In winkels/supermarkt is ze vaak wel veel aan het kletsen, maar ze heeft een hele tijd gehad dat als iemand haar dan aansprak, ze heel verlegen werd. Is nu ook minder. Sinds maart gaat ze naar de psz. Ze is heel erg onderzoekend, gaat erg haar eigen weg en luistert niet altijd (oostindisch doof). Ze vind alles wel leuk en doet ook overal aan mee. Maar de eerste tijd kwam ze best verlegen over, de juffen zagen weinig van en aan haar. Ze gaf niets aan. De laatste tijd lijkt ze echt meer los te komen volgens de juffen, dat merk ik ook als ik haar wegbreng. Ze klets meer en lijkt wat minder in haar eigen wereldje te zitten. Maar ik herken het van mezelf ook wel. Ik was als kind ook wat verlegen en ik ben nu ook niet een heel aanwezig mens. Dus dat zal mijn dochter ook wel voelen en een beetje overnemen misschien?
Cocko, maar waarom gaat ze niet naar een psz dan? Ik vind het persoonlijk erg belangrijk dat ze wel de kans krijgt met andere kindjes te (leren) spelen en zich in andere situaties dan thuis/waar ik bij ben, ook goed voelt.
Dat heeft mijn zoon precies ook, zou het daar ook iets mee te maken hebben? Hij kan inmiddels wel hard rennen, maar hij was behoorlijk laat met lopen (los lopen met 21 maanden pas) en dat merk ik nu nog steeds, alsof hij toch nog wat achterloopt op andere kinderen van zijn leeftijd. Ergens opklimmen (bijv. zo'n laddertje van de glijbaan) durft hij bijv. gewoon niet. Maar ja, we kunnen er niet veel aan veranderen denk ik. Ze ontwikkelen zich nou eenmaal op hun eigen manier. Hopelijk lachen we er over 5 jaar om dat we ons hier zo druk om maakten
Mikki, wat toevallig dat jouw zoontje dat ook zo heeft! Mijn dochter klimt ook niet op andere dingen dan normale trappetjes zegmaar. En als ze ergens op klimt, zoals bankje of wipwap doet ze dat zoooo voorzichtig! Eerst kijkt ze en dan doet ze. (en precies zo was ik zelf ook!). Mijn dochtertje liep een beetje los met 18mnd, en toen klom het even oude overbuurmeisje het trappetje van de glijbaan al op etc! Praat hij wel al?
Ja, praten is geen probleem. Hij praatte al heel vroeg, en heel veel. Hij maakt hele zinnen nu, kletst de hele dag. Dus het is wel duidelijk waar hij zijn energie al die tijd in gestoken heeft
Ik herken die terughoudendheid ook heel erg bij onze dochter. Thuis is het wel wat minder, maar ook als er bij ons, voor haar, 'vreemden' komen is ze heel erg op ons gericht. Met haar 2e verjaardag hadden we een een huis vol visite, allemaal kindjes die aan het spelen waren, en onze meid zat aan de eetkamertafel te kletsen met haar opa's en oma's. Ze trekt ook veel meer naar wat oudere kindjes toe. Alhoewel ze sinds kort op het kdv veel omgaat met een kindje van haar leeftijd (wat ik erg prettig vind..). Ze kan ook heel goed praten, maar ook motorisch gezien was ze vrij vlug (lopen met 12 maanden). Maar desondanks is ze altijd erg voorzichtig geweest met klimmen ed, dat doet ze echt met beleid. Daarin lijkt ze trouwens op mij. Ik kom zelf ook overal rustig binnen en kijk even de kat uit de boom. Dus daar probeer ik zelf de laatste tijd wel op te letten, door altijd net wat enthousiaster te zijn..
J. haar motoriek is ook vrij houterig, maar ze laat zich er niet door weerhouden om overal op te klimmen. Gaat soms moeizaam, maar ze probeert het wel. Maar inderdaad eerst kijken en dan doen. Met lopen was ze goed op tijd, met 14,5 maanden. Maar ze doet het nog steeds vrij houterig en loopt en staat nog steeds niet heel stevig en stabiel.