Ik heb ook zoiets wat ik niet helemaal leuk vind. Mijn vader krijgt nog een kindje! Hij is 62 (ik 23) en hij krijgt een kind met een vrouw van 34 die die net een paar maanden kent, plus hij heeft haar via internet leren kennen (ze woont in Rusland). En ik vind het dus niet zo heel leuk eerlijk gezegd.. Ze was net maximaal 2 weken in Nederland (voor een periode van 3 maanden) en toen is ze al zwanger geraakt! Hij zou blij moeten zijn dat ie opa wordt (voor het eerst), maar hij is nu helemaal into zijn eigen kindje.. Ook wel logisch, maar toch, hij is al zo oud En ik ben 2 weken langer zwanger dan haar, wat betekent dat mijn kindje straks waarschijnlijk ouder is dan zijn/haar eigen oom (want mn vader krijgt een jongen). Ben ik nou zo onredelijk of zijn het mn hormonen Want het is toch wel een beetje raar om op je 23ste nog een (half)broertje te krijgen..
@poetjuh: ik vind je niet onredelijk dat je er niet zo blij mee bent, dat je vader nog voor gezinsuitbreiding zorgt.... op zichzelf was het vroeger helemaal niet zo raar dat kinderen soms ouder waren dan hun oom of tante, maar dat gebeurde dan doordat er heel grote gezinnen waren, niet doordat papa/opa nog een veel jongere vrouw bezwangerde. (en dan nog wel een die hij pas zo kort kent) Ik zou er ook niet zo happy mee zijn geweest, al zat ik in een totaal andere situatie (toen ik geboren werd was mijn vader al 53, en mijn oudste broer 17, maar dat was dus inderdaad een heel groot gezin; eerste tantezeggertje was nog altijd 9 jaar jonger dan ik)
@Poetjuh... Mijn god dat lijkt mij inderdaad niet leuk! Vind het ook wel een beetje een andere situatie. Wat rot voor je! @iedereen die het vervelend vind om samen met bekenden zwanger te zijn.. . Ik snap dat het niet om de gunningsfactor gaat, maar waar gaat dit dan wel over?
ik vind het helemaal niet erg om zwanger te zijn me andere juist leuk al vind ik het wel fijn om als eerste te zijn meer omdat ik bang ben dat iemand anders straks onze naam inpikt. ook toen zwanger worden bij ons niet lukte had ik er echt geen moeite mee als andere dat wel werden. en wou juist alles weten echo's bekijken en meeleven. ook op kraamvisite gaan vond ik geen probleem. ik had altijd in me hoofd dat is niet mijn kindje dus heb geen rede om jarloers te zijn. dit heeft mij altijd enorm geholpen xx sky
Ik kan me niet vinden in jouw gevoelens.. zal ongetwijfeld met de hormonen te maken hebben maar vind t ook wel weer een beetje egoistisch klinken. (dit is overigens niet lullig bedoeld hoor) is het niet de gunfactor dan snap ik t nog niet echt wat t dan wel is.. vind je t wel fijn om met andere vrouwen over de zwangerschap te praten? liefs
Ik zou het super leuk vinden om samen met vriendinnen of (schoon)zussen zwanger te zijn! Kunnen we uren over zwangerschap en baby's praten. Nou, zal ze van de week weer eens helpen herinneren dat ze ook bijna tegen de 30 lopen haha.
ik herken het helemaal niet. ook in mijn omgeving meerdere mensen die zwanger zijn, en vrijwel gelijk lopen. vind het alleen maar leuk, veel gezamelijke gespreksonderwerpen...ben alleen wel benieuwd welke baby als eerste geboren word...
Nou, zo ken ik nog een stel.....zij 23 hij 53....en de dochter van die man is de vrouw van mijn vriends oom (dus aangetrouwde tante en is bijna 30), en die tante vind het geweldig en hoopt op een halfzusje, echter vind ik de verhouding niet kloppen maar da's mijn mening. Ontopic: ik ken het gevoel zelf niet zo, er zijn om mij heen nu 3 zwangere vrouwen en als het goed is komt er dit jaar nog eentje bij. Ik gun het ze allemaal van harte en wat de aandacht betreft, ach ik zorg ervoor dat mijn vriend en ik ons meisje genoeg aandacht geven. Hoef niet zo nodig in de spotlights te staan
Dat je toch niet zo bijzonder bent, terwijl je dat zelf wel heel erg ervaart. En inderdaad ik gun het iedereen van harte, misschien zelfs nog wel meer dan mezelf, als dat ergens op slaat.
Wel frapant dat de ts vraagt om reacties van mensen die dit ook herkennen en juist veel reacties krijgt van mensen die dit niet herkennen.
Hahahah wat leuk dit! Ik herken het dus helemaal WEL!!! Toen ik zwanger was van mijn dochtertje voelde ik me heeeel speciaal. Net twee weken na dat nieuws kwam mijn schoonzus aankakken: wij krijgen ook een kindje! grmpf... Nou okay... Tuurlijk vind ik het leuk voor haar en gun ik het haar ook! Maar nu moest ik idd alle aandacht delen. Het stomme is is dat de zwangerschap hierdoor een soort wedstrijd wordt. Wie gaat er het eerst bevallen, wie heeft er het eerst een echo, wie voelt het eerste een schop, wie voelt als eerste de hik. En niet dat ik hier bewust aan meedeed hoor!! Dat niet! Maar mijn schoonmoeder wel! Ik had elke keer het gevoel dat ik overal tegen op moest boksen en mijn kindje nu al moest verdedigen. Toen de datum van bevallen eenmaal dichterbij kwam werd het veeeeel erger. Ten eerste was iedereen ervan overtuigd dat ik een jongen zou krijgen en zij een meisje. Wisten ze ZEKER! Dat vond ik persoonlijk ook al irritant, want kun je er doorheen kijken ofzo???? En vervolgens wisten ze ZEEEEKER dat mijn schoonzus eerder zou bevallen.... Ik werd er moe van. Vond samen zwanger zijn een ellende en niets leuks! Hetzelfde was het geval tussen mijn moeder en haar buurvrouw. De dochter van de buurvrouw was namelijk ook zwanger... Nu zwanger van de tweede en guess what?.... schoonzuslief van de derde. En wederom gun ik het haar van harte, maar toch. (al was het verstandiger geweest als ze aan anticonceptie had gedaan... Ze konden met twee kinderen al neit rondkomen en moeten het hebben van de voedselbank :S) Gelukkig zit er dit keer veel meer tijd tussen de bevaldata! En guess what? de dochter van de buurvrouw krijgt tegelijk ook haar tweede... Zucht.... Snap niet waar die strijd tussen vrouwen vandaan komt?! Liefs,
@ Bri & Maartt: gelukkig, was al bang dat ik als zware bitch ofzo over zou komen. Mn vader denkt ook lichtelijk alleen aan zichzelf, als in dat ie een relatie van een jaar of 8 met een hele lieve vrouw heeft opgegeven puur en alleen omdat ie nog een kind wou.. Dus ja, daar kan ik ook niet zo goed tegen. Hij heeft dus echt iemand op internet gezocht die jong genoeg was om een kind mee te krijgen :-S en die dat wel met zo'n oudere man wou.. Dus ik herken me wel een beetje in TS, maar ik heb het alleen bij mn vader.. Ken nog een paar andere zwangere vrouwen en daar heb ik dat gevoel helemaal niet bij..
nu ik zwanger bent valt het me wel op hoeveel andere ook zwanger zijn. mijn neef zijn vriendin verwacht een kindje eind van de maand mijn andere neef zijn vriendin ook in december. 3 oude klasgenootjes zijn zwanger en 2 zijn er net bevallen. dus is gewoon een babyboom ofzo. ik vind niet erg dat ik niet de enige ben ofzo...ik gun het ze allemaal een mooi wondertje maar elke zwangere vrouw ergert zich weer aan iets anders dus voel je vooral nie schuldig ofzo.
Ik ben niet de enige in mijn omgeving die zwanger is, maar ik vind het erg leuk om tegelijk zwanger te zijn! Het enige wat me soms nog wel door het hoofd speelt is de naam, wat als.. Maar zelfs dan, zo erg is het toch niet als de naam hetzelfde is? Tuurlijk het is niet wat je graag wilt, maar ga echt niet alles omgooien daarvoor hoor. En ik vind het leuk als anderen die ook zwanger zijn naar mijn zwangerschap vragen. Vaak hebben ze meer begrip voor bepaalde zaken dan niet zwangeren, puur omdat ze het zelf ook ervaren. En wij krijgen ons kindje en die anderen hun kindje, niks om jaloers over te zijn ofzo. Vind de mijne toch de allerleukste, allerliefste en allermooiste, en zij hun kindje...
Wilde hier even inbreken op je verhaal Want klinkt bekend... ik ben zelf ook 23, een zoontje van 3.5 eeeeen, een (half)zusje van 4 Mijn moeder heeft dus nog een dochter gekregen toen ik net zwanger was. Nou hebben wij totaal niet samen die zwangerschap meegemaakt, ik wist het nog niet toen mijn zusje geboren is namelijk, dat scheelt misschien... Ik vind het heeeeeeerlijk om een zusje van die leeftijd te hebben, don't get me wrong... en vond het ook totaal niet erg op mijn 20e nog een (half) zusje te krijgen. Overigens is mijn moeder ook een stuk jonger, die is nu 44, dus 40 toen ze mijn zusje kreeg. Maar het is soms best moeilijk, omdat mijn moeder dus niet echt "oma" kan zijn. Ik kan je wel vertellen... de kids weten absoluut niet beter!! En zo zal het bij jou ook (hopelijk) zijn... Ze vinden het geweldig en spelen vollop met elkaar etc... maar ik snap je gevoel wel!!! Heb nu wel tegen mijn moeder gezegd dat zij maar moet stoppen en het mijn beurt is nu om kids te krijgen hihi Over het samen zwanger zijn waar dit topic toch over gaat... Ik snap wel waarom je je zo voelt, maar heb er toch zelf geen last van. Met mijn ex was het zo dat we voor de 2e gingen, maar toen ineens hoorden dat mijn (toenmalige) schoonzusje zwanger was. Heb ik ook wel even om moeten slikken. Gelukkig hebben wij toen toch besloten niet voor een 2e te gaan (nu mijn ex, dus vandaar de "gelukkig").
duh....! Ik heb dat gevoel altijd een beetje als je op een bruiloft bent, en je komt dan nóg een bruidspaar tegen (op het stadshuis of op de feestlocatie). Twee bruiden op één plek, dat kan niet voor mijn gevoel. Ik vergelijk het zelf altijd met twee sinterklazen op één plek, er hoort er op dat moment maar één te zijn, één iemand om wie de wereld op dat moment heel even draait. Je weet wel dat het niet zo is, maar je wilt die illusie gewoon in stand houden. TS, misschien voel jij dat wel zo rond je zwangerschap. Joh, je hoeft je niet te verdedigen, zolang jij weet dat het niet uit een misplaatste afgunst komt is er niks mis mee om te voelen wat je voelt.
Ik vind het juist super dat er allemaal andere meiden/vriendinnen om me heen zwanger zijn. Lekker kletsen over babydingen. Geweldig!!! Ik ken wat dat betreft helemaal geen jaloezi!
Ik vind het juist leuk, behalve van 1 persoon. Zij vond dat ze eerder zwanger mocht zijn dan ik omdat ze ouder was en langer getrouwd. Ze heeft zelfs geprobeerd met me af te spreken dat zij de eerste mocht zijn. Helaas voir haar kan ik zelf zwanger raken en had zij iui nodig. Mijn zoon is 4 maanden ouder dan de hare. Toen ze voor een tweede ging loog ze tegen mij dat ze geen kind meer wilde, blijkbaar bang dat wij anders ook zouden gaan proberen. In de maand dat haar iui slaagde hadden wij een ongelukje met het condoom. Ik ben 3 dagen verder en dat vond ze niet leuk. Ik had eerst moeite het haar te gunneb omdat ze zuch zo gedroeg, nu gaat het op zich prima. Sowieso heeft zij een ks gevraagd en ik ga spontaan bevallen, dus ze zal wat eerder zijn dan ik. Hopelijk is ze er erg gelukkig mee