Toevallig kreeg ik net nog een compliment van mijn man. Staat vierkant achter me, wij zijn 4 borsten op 1 buik.
voor mijn zus zou ik het 100% zeker doen, dat is bijna net zoals je eigen kind... voor een ander kindje zou ik over na moeten denken ik ben geen tegenstander van kv dus dan zou het er aan liggen waarom die moeder dan geen kv zou willen geven. Ik heb hier een tijdje gekolft en toen kv bij moeten geven omdat ik niet voldoende had. Had iemand mij zijn voorraad borstvoeding gegeven dan had ik dat graag geaccepteerd. Maar dat is wel heel raar iets om te vragen vind ik... Ben ik hier de enige wiens man geen fan van bv is? Trouwens, nu ik er over nadenk is hij aan het omslaan, hij leest steeds meer over bv, opvoeding ed op internet. En hij wil nu zelfs de vrije school overwegen (wat hij eerst super geitenwollensokkerig vond)...
Je hoort het idd niet vaak. Maar mijn man woont pas 3 jaar in Nederland en vroeger woonden ze in een klein bergdorpje in Turkije. (nu in een wat groter dorp) Daar was geen KV te vinden. Er werd soms geitenmelk bij gegeven als het écht niet anders kon. Ik zou zelf ook absoluut niet twijfelen als mijn zus haar kindje door een bepaalde reden niet kon voeden en ik zou dat voor haar kunnen doen. Ook voor verderafstaande familie of vriendinnen ofzo hoor.
Ik zou ook best een ander kind aan de borst willen nemen als er bijvoorbeeld geen kunstvoeding voorradig is. Of als de betreffende baby om de een of andere reden geen kv kan verdragen. Ik ben van mening dat moedermelk onder de meeste omstandigheden de beste melk. Maar kunstvoeding is natuurlijk een alternatief waarop kindjes ook prima groot worden. Ik zou dus niet snel de noodzaak zien een ander kind te voeden. Ik geloof ook dat ik het als moeder niet fijn zou vinden als mijn kind bij een ander zou drinken. Maar als noodoplossing zou ik er echt geen probleem mee hebben. Ons geklets over het voeden van een ander kind deed me denken aan een actrice die spontaan een (hongerige) Afrikaanse baby de borst gaf. Ik dacht dat het Angelina Jolie was, maar na wat speurwerk bleek het Salma Hayek te zijn. Op borstvoeding.com staat een artikel hierover, wat aangeeft dat het niet altijd verstandig is melk de geven aan of accepteren van een aan ander, vanwege de kans dat je ziektes overdraagt. (Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding - Nieuwsberichten - Salma Hayek geeft borstvoeding) Vandaar ook dat ik het zelf eerder als noodoplossing zou zien als er geen kv beschikbaar is. Ik ben plasmadonor en wordt dus geregeld getest, dus ik weer dat mijn melk prima in orde is. Ik zou daar bij een ander toch niet zomaar op dirven vertrouwen.
Wat ik mis in het artikel is het gevaar van terugloop van productie van de moeder. Kind is gevoed --> minder vraag --> minder aanbod. Als er een fles kv wort gegeven, is dat het eerste waar over gerept wordt. Zoiets doe je natuurlijk altijd eerst in goed overleg en/of na medisch onderzoek.
@Debby, mijn man moest er ook in groeien hoor. Ik had wel eens een moment het gevoel dat hij vond dat ik maar moest stoppen, maar ondertussen verdedigde hij mij wel op z'n werk. Bij hem was het ook een kwestie van onwetendheid. Soms vraagt hij wel wanneer ik stop maar als ik dan uitleg dat het voor Danique belangrijk is, dan begrijpt hij dat wel en staat hij er ook achter.
Mijn man is ook super trots en heeft regelmatig complimentjes. Heel erg fijn! In zware tijden heb ik echt iemand nodig die vierkant achter me staat. In eerste instantie vond hij één jaar wel voldoende. Maar ik heb aangegeven m'n dochter het zelf te laten bepalen, hij kan daar wel in mee groeien. We hebben daar beiden wel vertrouwen in. Ik heb me maanden geleden ook aangemeld bij het moedermelknetwerk. Ik kolf heel makkelijk en heb tot 5 maanden met een overproductie rondgelopen. Inmiddels heb ik nog steeds veel melk. Maar ik heb begrepen dat er meer aanbod dan vraag is. Wat ik zelf eigenlijk aan de ene kant wel vreemd vind. Ik heb het ook met manlief erover gehad dat mocht er iets met mij gebeuren, plotselinge ziekenhuisopname (of erger), dat ik graag wil dat mijn dochter donormelk krijgt.
Mijn man vindt BV helemaal prima, zijn moeder en zus hebben ook BV gegeven en voor hem is het behoorlijk vanzelfsprekend om dat ook te doen. We hebben het er ook nooit over gehad, of we BV of KV zouden doen. BV sprak vanzelf. Hij heeft astma en BV verkleint de kans dat ons kind dat ook krijgt. Hij zegt ook: "Ik vind het rustgevend, zoals jij met haar aan de borst zit". En: HIJ hoeft er 's nachts (bijna) nooit uit! Dat vindt hij ook wel een voordeel. Lang voeden ziet hij niet zitten. Ik leg de grens ook wel zo'n beetje bij 1 jaar. Hij denk ik bij zo'n 9-11 maanden. Maar we zien wel hoe het loopt als we zo ver zijn.
Dat zeg je nu, maar mijn ervaring is dat je daar vanzelf in meegroeit. Na de geboorte dacht ik ook een half jaar en bij een half jaar dacht ik een jaar en heb dat na 9 maanden nooit meer gezegd.
MIjn man vind BV vooral erg handig omdat er voor hem ook voordelen eraan zitten HIj hoefde er nooit uit, en dat alleen al was genoeg om tegen iedereen op te scheppen over BV. Want ja, die kleine viel natuurlijk zo weer in slaap...geen gedoe met flessen,magnetrons, lenzen of bril die je moet zoeken. Haha, mijn insteek was iets anders,maar ik vind het wel best. Ik kan me nog goed herinneren met onze oudste, ik was aan ´t herstellen van de KS de eerste week,dat hij mij echt moest helpen aanleggen ( toen ging íe er wel ´s nachts uit), dat deden we toen echt samen. Je kan er ook samen van genieten, als je het maar ziet.
Mijn man staat helemaal achter bv. Tijdens de zwangerschap was ik me er echt in aan het verdiepen, dat vond hij dan weer wel onzin; hij ging er vanuit dat het vanzelf zou gaan. Maar omdat hij merkte dat het voor mij belangrijk was, heeft hij braaf zijn huiswerk gedaan. Ik had een paar stukken uit het boek van SK voor hem aangegeven om te lezen en we zijn samen naar een info-avond geweest. Toen merkte hij dat het toch wel handig is er wat meer van te weten. Ik vind het fijn dat hij ook weet hoe het bijvoorbeeld zit met vraag & aanbod enzo. Zo kunnen we -als dat nodig is- samen beslissingen nemen en zijn we hierin ook gelijkwaardig. 't Is niet alleen maar mijn pakkie an omdat ik toevallig degene ben met borsten. Hij heeft "onze" manier van borstvoeding geven (op verzoek en geen bijvoeding tot 6 maanden) ook uit kunnen leggen aan zijn moeder, die daar wat moeite mee had. Ik was erg blij dat hij dat zelf deed en dat niet aan mij als schoondochter overlaten. Zo was het voor mijn schoonmoeder ook gelijk duidelijk dat haar eigen zoon er ook echt achter stond.
tupp hier is het de omgekeerde wereld haha. Mijn schoonvader vind borstvoeding juist belangrijk en zegt juist heel vaak tegen mijn man dat hij niet moet zeuren omdat borstvoeding nu eenmaal het beste is. Mijn man heeft zelfs overigens hoogstwaarschijnlijk geen borstvoeding gehad, hij is geadopteerd.
mijn vriend stond er in het begin een beetje blanco in. Hij heeft zelf nooit bv gehad en in zijn familie werd het (jammer genoeg) ook nooit gegeven. maar hij weet dat ik me altijd over alles goed inlees en laat informeren en dan vertrouwt hij op mij. In de eerste weken heeft hij weleens gezegd toen het moeilijk ging, waarom stop je er niet mee? ik heb hem toen heel duidelijk gemaakt dat zo'n opmerking totaal demotiverend is en dat hij mij moet blijven steunen. is natuurlijk niet altijd makkelijk als je ziet dat je vriendin er bijna aan onderdoor gaat.. Daarna verliep het allemaal super en vertelt hij altijd heel trots aan anderen over dat zoontje bv krijgt. Een jaar vond hij overigens wel lang genoeg en omdat mijn zoontje met een jaar bijna niet meer wou en we dus gestopt zijn hebben we het er verder eigenlijk niet meer over gehad, maar als alles nog lekker zou lopen waren we er gewoon mee doorgegaan. nu denkt iedereen dat ik weer een jaar bv wil geven en als het even kan doe ik dat ook maar het liefst langer. maar idd, ze groeien er in mee. in het begin lijkt 1 jaar lang, maar is je kindje eenmaal 1 zijn ze nog zo klein! oja, en als er ergens gesproken wordt over kindjes die vaak ziek zijn, vertelt mijn vriend altijd dat ons zoontje nooit ziek is en dat de bv daar zeker een hele grote invloed op heeft (gehad) en hij vond het altijd ideaal dat hij er snachts niet uithoefde en dat als we ergens heen gingen we ons niet druk hoefden te maken over de voeding. op vakantie zagen we mensen in de rij bij de mac om het flesje op te laten warmen met een krijsend kind in de arm, terwijl ik daar in een hoekje gewoon de borst gaf @melanina, ik ben het met je eens hoor. er wordt altijd zo spastisch over gedaan maar ik zie liever een kind van 3 aan de borst dan lopend met een speen in de mond en in de hand een fles diksap met speen
Hier ook 2x een ks gehad en 2x bv gegeven. De eerste keer bemoeide mijn vriend zich nergens mee en ging ik er alleen uit 's nachts om bv te geven. Dit heeft mijn herstel van de ks in zekere zin geen goed gedaan en daarmee de bv ook niet. Steeds opstaan uit bed etc gaf erge rugklachten, daarnaast viel ik te snel te veel af waardoor mijn voeding terug liep. Baby werd daardoor erg hongerig, waardoor ze heel erg druk was met voeden waardoor ik me in bochten moest wringen om bv te kunnen geven, wat mijn rugklachten weer deed verergeren en mijn wond niet goed genas. Ik ging toen met lood in mijn schoenen en zweet op m'n rug naar de voedingen toe leven en na 7 weken ben ik gestopt, ik was 20 kilo afgevallen en een wrak. Nu, de 2de keer, ben ik 6 weken vertroeteld. Op de bank gelegen en op bed. Baby werd keurig gebracht door vriendlief en tussendoor verschoonde hij de luier. Ook 's nachts. Nu doen we het nog steeds zo...hij haalt haar uit bed, knuffelt even, ik geef bv, hij verschoont luiertje, ik leg nog een keer aan en hij brengt haar weer naar bed. ;s Nachts hoeft het niet meer, want ze slaapt al door. In mijn familie is het geven van bv vrij normaal. Toen mijn vader laatst jarig was, waren ze verbaasd dat ik even naar boven ging. Mijn moeder adviseerde mij zelfs om bv te geven ivm de astmatische bronchitus van mijn vader. In mijn vriend's familie ben ik de enigste. Mijn zwager zei: Zo weet je nooit of ze genoeg binnen krijgt. Waarop mijn vriend antwoordde: Dat hoor je vanzelf wel hoor en volgens mij ziet ze er niet slecht uit. We geven haar namelijk echte mama-melk. Maar we gaan vanaf nu wel vaker een flesje afgekolfde melk geven aangezien ik in augustus weer moet werken en hij dan 2 weken alleen thuis is met de dames. Hij ziet het niet zo zitten om dan pas met flesjes te komen
Mijn man wil niet dat ik stop met bv haha hij heeft zelf tot zijn 5e bv gehad en is heilig overtuigd van het belang ervan
Tot zijn 5e? Wat ik me dan afvraag hè, misschien een stomme vraag hoor, maar herinnert hij zichzelf er dan nog iets van?
Ja, daar ben ik me wel van bewust. Ik denk nu al: jammer dat je op een gegeven moment moet stoppen. Maar ja, ooit moet je stoppen. Mijn vrouwelijke collega noemde vandaag 5 maanden al lang. Ze overviel me daar wel mee. Ik heb maar niet gezegd dat ik zeker tot 9 maanden door wil gaan. (Zelf moest ze helaas kolven en daarna KV geven door problemen met/na de geboorte van haar kinderen. Dat vond ze wel jammer). Ik zie het allemaal wel hoe het loopt!
ik schreef de laatste keer nog dat ik iig tot 1 jaar wil geven, maar zal wel een heel stuk langer worden bedacht ik me van de week. hij heeft een hele zware km allergie, dus kan ik hem geen zuivel bijgeven. kv mag hij alleen neocate en dat schijnt in verhouding tot bv echt goor te zijn. dus ik blijf het hem ws nog wel een hele tijd geven. best kans dat als hij echt te groot wordt dat ik het dan alsnog geef maar dan gekolfd. ik ben er voorlopig iig nog lang niet klaar mee mijn man vind bv gewoon normaal, maar in het begin niet hoor. ik denk dat hij het eng vond dat hij er geen controle op had, maar nu vertrouwd hij volledig op mijn lichaam
Ik geef nu nog BV, vaak krijg ik dus ook de vraag of ik niet moet stoppen? Of ze zijn echt verbaasd. Ik vind het niet erg om te doen en wil doorgaan zolang als zij dat wil. Maar ze heeft wel de vervelende gewoonte om in het openbaar mijn shirt naar beneden te trekken, al roepend en lachend ooooo tietie! (das wel lief) Maar vaak moet van madam de andere borst ook bloot, want daar loopt ze dan mee te spelen. Dan krijg ik wel eens het schaamrood op de kaken. Mijn borsten zijn inmiddels theezakjes, maar goed dat is niet anders. Mijn man denkt dat er niks meer inzit, ik denk van wel, anders was ze wel gestopt hoor. Vaak moet ze ook even een proefje doen (als in, net gedoucht, ik buk voorover, en madam naakt op het bed en hap! vervolgens: die ook, die dus ook en dat was het.) Ik hoop er wel klaar mee te zijn als ze naar de basisschool gaat.