ja er zijn bij ons ook geen dingen die niet overkoombaar zijn in de familie.... Enkel hartproblemen zouden wel voor kunnen komen...maar ze kunnen tegenwoordig zoveel. Ik zou het niet zomaar op geven, behalve als er echt nihiel kans van overleven is he. Als ik zoveel aankan van moeilijk zwanger worden, moeilijk zwanger zijn, een kindje met een beperking, dan kan er nog wel iets bij...... Hoop alleen dat er een god is die dat toch niet ook nog eens aan ons wil geven...want eens is genoeg genoeg.... Er is toch dat gedicht van god en zijn engel..die beslissen wie welk kindje krijgt...en dan een gehandicapt kindje aan iemand...ja niet omdat ze het verdiend, maar omdat ze het aan kan...en er van kan houden enz...vind dat zo een mooi stukje.
@miranda: hier het zelfde hoor. Als we de hele weg kunnen bewandelen van mmm en zware zwangerschap+ bevalling dan kan je de rest ook aan hoor. Ik hoop ook dat jullie nu niet met deze moeilijkheden te maken krijgen hoor........is jullie echt gegunt! Hier het spugen weer heerlijk terug.........was al bijna bang gister dat het over zou zijn
ik zit hier te vechten om mijn beschuit van 10 min terug erin te houden....heb gewoon pijn in mijn buik ervan..... gisteren niet gespuugd! vanmorgen wel..maar dat is standaard hahaha. En het word ons bespaard, want ben bang dat nog een kindje met een beperking onze relatie doet knappen...die is al niet te goed op het moment, maar er nu aan werken is moeilijk er is zoveel aan de hand op het moment... Dus wacht nog ff af, vaak als ik me beter voel gaat het wel weer beter tussen ons....manlief verwacht te veel van mij...en daar word ik boos om. Hij weet hoe het is...zou je toch denken na die 9 maanden voorheen bij ons meisje......
sloppy, en als je net voordat je misselijk word nu iets eet? Gaat het dn niet over, of moet je nog harder spugen? bij mij helpt dat wel...of op iets zuigen....
Controles waren goed! Bloeddruk goed, gewicht lichter als vorige keer, maar niet heel erg shocking. Mn meisje ligt al goed om, daar ben ik erg blij mee Ik had deze gyn. nog nooit gezien, ze gaf aan dat ik misschien acupuntuur kon doen tegen de misselijkheid iemand ervaring mee? En morgen om half 9 word ik gebeld met de bloeduitslagen, dat is wel weer ff spannend...
oh juffie fijn dat alles goed was! heb idd wel over accupunctuur gehoord..maar nooit geprobeerd....ach baat het niet schaad het niet... wat zou er uit je bloed moeten komen dan? waar ben je op getest?
Er is een probleem met mn bloedplaatjes, daarom moet ik ook onder controle van de gyn. Daar zijn ze "toevallig" achter gekomen toen ik flauwviel in het winkelcentrum.. TOen hebben ze een paar dagen later uitgebreide bloedcheck gedaan en daar kwam uit trombocyten tekort.
Ik word juist misselijk van eten en daardoor ga ik spugen. En als ik wat in mn mond heb dan krijg ik huis die spuug reflex.
Fijn dat de controles goed waren! nu nog duimen voor een goede bloed uitslag. Wat voor gevolgen heeft het voor jou? naast het flauwvallen? Ik heb zelf een stollingsprobleem met mijn bloed waardoor een KS extra gevaarlijk is en daarom wil ik dus zo graag zelf bevallen.
tsjah word er ook misselijk van...maar het helpt gelukkig hier wel.....balen zeg dat dat niet werkt voor je. maaaar nog maar een paar weken meis...en dan ben je er weer vanaf!
Meiden, mag ik heel brutaal even jullie topic binnen vallen met een vraagje? Oktober 2010 ben ik bevallen van mijn eerste kindje. 10 dagen te vroeg, wat een heerlijkheid! Heel mijn zwangerschap stond in het teken van misselijkheid en overgeven, weliswaar (gelukkig!) niet zo erg als sommige meiden die hier mee schrijven, maar ik kon niet meer. De kraamtijd heb ik 24/7 met een grote grijns op mn gezicht gezeten; zo fijn om niet meer misselijk te zijn! Mijn kraamtranen waren tranen van opluchting; het is voorbij! Nog nooit heb ik me zo rot gevoeld als tijdens mn zwangerschap. Ooit wilde ik nog wel een tweede kindje, maar de eerstkomende paar jaar echt niet. Nou voelen jullie m waarschijnlijk al aankomen. Ik had het nooit voor mogelijk gehouden, maar het begint weer te kriebelen. Manlief staat te juichen, want die wilde stiekem al een tijdje. Maar ik ben voornamelijk in de war. En ik pieker me suf over hoe dat dan moet met mn dochtertje! Als ik weer zo misselijk zou worden dan kan ik niet voor haar zorgen, en dat vind ik heel erg. Manlief heeft een eigen bedrijf en die kan -buiten de avonden om, en dan nog- niet bijspringen. Mn moeder misschien wel, maar natuurlijk niet elke dag. Ik heb geen idee hoe ik het zou moeten redden. Maar aan de andere kant zou het voor ons meidje denk ik heel goed zijn om er een broertje of zusje bij te krijgen, en dan hoort een zwangerschap er toch bij. Heel concreet ben ik vooral benieuwd naar jullie ervaringen. Hoe is het om een hg zwangerschap te hebben terwijl er al een kindje rond loopt? En is er een leeftijd waarop een eerste kindje er zo min mogelijk last van heeft? Is dat nu, in de hoop dat ze er zo min mogelijk van mee krijgt, of pas over een paar jaar als ze zichzelf wat beter kan redden? Ik vind het echt heel dubbel allemaal, raak een beetje in paniek als ik er concreet over praat met manlief, maar heb in mn eentje toch wel het verlangen naar een tweede kindje. Ik wil het niet doen zonder er voor de volle 100% achter te staan, en probeer nu dus uit te vinden waar ik me wel en niet lekker bij voel. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen! Liefs, Amaryllis.
ik vind het nu heel moeilijk en ze is 3,5 jaar oud...moet er niet aan denken als ze nog niet kon lopen of wat dan ook....denk dat het dan idd nog zwaarder zou zijn. Maar als je wens groot is, gewoon naar de HA gaan en van te voren goed bespreken.....probeer gewoon meds uit totdat er een werkt...en probeer echt de tips van de VK enz op te volgen....het geeft geen garantie dat je het weer krijgt, iedere zwangerschap is anders! succes met beslissen...en ik ben ook altijd bang geweest...nu denk ik nog wel eens...oh wat doe ik mezelf toch aan.....
Mijn zoontje was 1.5 toen we weer zwanger raakte. Het begon inderdaad weer te kriebelen, wat heel gek is aangezien de eerste zwangerschap Ik heb zelf de zwangerschap als heel zwaar ondervonden. Vooral omdat ik dus deze keer ook weer zo ziek was en niet zelf voor mijn zoontje heb kunnen zorgen. Gelukkig sprong mijn moeder bij, maar mijn zoontje heeft er nog genoeg van mee gekregen. Nu hangt hij heel erg aan mij en wil met niemand anders wat doen. Ik voel me nog steeds erg schuldig tegenover mijn zoontje en baal dat ik zoveel gemist heb tijdens de zwangerschap. Maar daarentegen ben ik blij dat ik het nu heb gedaan i.p.v. over een paar jaar. Ik weet dat hij het nu nog wel snel vergeet! Ik zou zeggen overleg met je moeder (heb ik ook voor die tijd gedaan) en ga inderdaad naar je huisarts. Ik had ook preventief emesafene in huis, maar het hielp bij mij allemaal niet helaas. Neem gewoon goed de tijd om er over na te denken, als het moment er is dat je er klaar voor bent merk je het wel! Liefs hugbear
@Amaryllis: Iedere zwangerschap is weer anders en het is helemaal niet gezegt dat je weer zo misselijk gaat worden. Ik heb het bij mijn dochter helemaal niet zo erg gehad als nu. Ik zou het een en ander doorspreken met je huisarts en miss kan die je wel helpen. Ik vind het wel heel erg zwaar zo hoor en het slokt echt al mijn energie op. Mijn man doet erg veel, maar kan nooit alles doen. Megan moet helaas 3dgn in de week naar het KDV om mij een beetje te onzien. Ik weet niet of ik dit nog wel een keer zou willen doen, en aan de andere kant heb ik het er ook wel voor over. Het blijft dubbel.
Nee het flauwvallen staat er los van. Gewoon wat nu is ontdekt. Het zou kunnen zijn dat ik een ziekte aan het ontwikkelen ben, maar dat kunnen ze pas vaststellen als ik niet zwanger ben, zeg maar AMERIllis Ik reageer straks ff oke?
amerillis als je nog een kinderwens heb en je bent bang voor die misselijkheid wat logische is kan je beter doen als je kleine nog jong is des te minder last ze er van hebben. De oudste van mij was bijna 4 en heeft het er nog over. Ik heb gesprek gehad met de huisarts en gyn erover maar ik was er gelukkig met 14 tot 16 weken er vanaf met de juiste medicijnen. Heel veel suc6 met het maken van een keuze
Bedankt voor jullie reacties! Wat ik uit jullie reacties haal is idd wel een beetje wat ik al dacht..enerzijds Antares die zegt dat ze het al zwaar vind met een kindje dat zelf kan lopen en zo, laat staan als ze nog heel klein zijn. Anderzijds Hugbear en Senna die zeggen dat een oudste kindje beter wat jonger kan zijn omdat ze het dan minder bewust meemaken en dus ook sneller vergeten. Als ik het objectief probeer te bekijken neig ik wat betreft mezelf dan naar wachten, maar voor dochterlief is het denk ik beter om er maar vast 'vanaf' te zijn. Pfff...lastig hoor! Ik weet dat het niet gezegd is dat ik weer zo misselijk wordt, maar ik heb pas even gegoogled naar percentages en daaruit blijkt dat de kans op herhaling wel heel groot is. Ik moet er dus wel serieus rekening houden met de mogelijkheid. Welke medicijnen hebben jullie gebruikt? Ik ben de vorige keer blijven hangen op emesafene, omdat ik had gehoord dat dat het enige medicijn was dat bewezen onschadelijk was voor een ongeboren kind. Dus de rest durfde ik toen niet te proberen, al hielp emesafene eigenlijk niks. En een dokter, kan die preventief al helpen? Ik denk dat ik het idd binnenkort bij mn moeder aan ga kaarten, en dan maar zien wanneer het goed voelt. Stiekem hoop ik dat het gewoon een keertje *oeps* gebeurt, dan hoef ik de keuze niet te maken. Want die keuze, echt beslissen van nu mag het weer gebeuren, dat lijkt me het allermoeilijkste! Al is het niet gezegd dat het dan vlot raak is natuurlijk, de vorige keer zijn we ook een jaar bezig geweest. Maar als ik zo even naar jullie banners kijk, dan is vrijwel iedereen toch weer voor een tweede gegaan. Ergens toch best bizar als ik jullie verhalen lees, jeetje wat heftig allemaal! Respect hoor, het is niet niks!!!
ik heb zelfs 3 hg zwangerschappen gehad waarvan 1 heel erg was 24 uur boven de emmer. en de andere 2 van 14 tot 16 weken met medicatie overwas en nog heb ik een kinderwens voor de laatste
Ondanks dat ons kindje er nog niet is. Hebben we wel besloten dat het bij 1 blijft. Daarkomen we ook niet van terug dat weet ik zeker. Mijn lichaam trekt dit echt maar 1 keer. Ik ben 19 kilo afgevallen en daarbij trekt mijn rug het niet nog een keer bevestigd door de arts van het UMCG. Ik zou natuurlijk eigenwijs kunnen zijn en het wel doen maar het risico dat ik dan 7 maanden geheel plat moet ga ik niet nemen.