Eens! Ik lees zelfs wel eens dat ze trots zijn dat ze geen pijnstilling nodig hadden.Dat heeft toch niks met trots zijn te maken lijkt me.
Ik moet mijn abbo op dit topic misschien maar gewoon opzeggen; het kost me een heleboel rimpels. Ik merk dat ik zo`n beetje bij een enkele opmerking veel te veel tussen de regels door lees dat er nogal wat veroordelingen zijn. Geloof me maar, als de pijnen die ik (en velen met mij) gekend heb te vergelijken waren met het stoten van een teen, dan kies je heus niet voor pijnstilling. Dan heb je een natuurlijke bevalling, zoals een bevalling in essentie bedoeld is. De pijnen die je hebt áls je pijnstilling verzoekt, zijn niet van deze tijd; in het verleden en/of in de minder bedeelde landen zullen veel van deze vrouwen en/of kindjes voor altijd getraumatiseerd, verminkt of zelfs erger zijn. Kijk maar naar de gemiddelde sterftecijfers die in veel landen realiteit zijn. Eerlijk meiden; als je je bevalling kunt vergelijken met het stoten van je teen, mag je je in je handen wrijven. Misschien iets om over na te denken eer je iemand veroordeelt om het gebruik van pijnstilling. Laten we elkaar geen watje noemen omdat je voor jezelf en je kindje nou eenmaal het beste wilt - als je al een keuze hebt! Dat is de enige verdediging die je nodig hebt als mensen menen dat zij diezelfde bevalling op eigen houtje hadden kunnen doen....
Ik zit er zo'n beetje tussenin... Ik heb een hele zware bevalling gehad, had de normale weeën in m'n buik die kwamen en gingen maar daarnaast nog eens continu een vreselijke pijn in m'n benen. Mijn zoon was ook een sterrenkijker waardoor de ontsluiting urenlang op 6cm bleef steken. Toen de vroedvrouw me voor de 3e keer kwam zeggen dat ik nog steeds 6cm had, begon ik te panikeren, over te geven, huilen,... en heb ik een epidurale gevraagd. Ik werd zo bang en was zoooo moe en kon de pijn echt niet meer aan. Het wàs ondraaglijk! Mààr ik had op voorhand met m'n man afgesproken dat ik er écht geen wou en dat hij me erdoor moest krijgen als ik erachter vroeg. Ook een vriendin van me, die vroedvrouw is, was bij m'n bevalling en haar had ik hetzelfde gezegd. Man, wat hadden zij het toen lastig! Ze vroegen me het nog een half uurtje aan te zien en dan de anesthesist te laten bellen als het nog niet opgeschoven was. Ik had geen kracht om ertegen in te gaan dus ging akkoord. Het heeft echter nog een paar uur geduurd voor ik meer ontsluiting had maar omdat er geen klok was en ik nogal met mezelf bezig was, wist ik dit niet. Toen ik van de arbeidskamer naar de verloskamer gebracht werd, was ik SUPERtrots op mezelf! Maar...uiteindelijk heb ik ook nog bijna 2u moeten persen (geen persdrang) en had ik een kreng van een gynaecologe die erg gemeen was én me gehecht heeft zonder verdoving. Ik was echt op! Ik had totaal geen kracht meer en door de manier waarop de gyn met me omging, weet ik nu niet meer of ik er wel echt goed aan gedaan heb om zo persé zonder epidurale te bevallen... Nu heb ik echt een trauma door m'n bevalling en ben ik m'n trots kwijt, anders had ik (misschien) een schuldgevoel... Ik begrijp dus allebei de kanten wel.
Ik ben de vorige keer thuis bevallen, dus geen prik gehad. Het was ook helemaal niet nodig, ik heb denk ik 3 kwartier echt pijn gehad (pijn waarvan ik dacht, dit moet niet nog een uur duren). Zo tot 8 cm was het allemaal prima te doen. Deze keer gaan we in het ziekenhuis bevallen, onder voorwaarde dat ze niet van te voren al infuus ed aan gaan koppelen, want dat vind ik niks. Een ruggenprik vind ik enger dan de bevalling zelf dus pas als ik dood ga mag dat
De enige reden dus dat ik er geen wil, is omdat ik hartstikke bang ben voor naalden!! Ik heb gelukkig wel een hoge pijngrens, dat is echt mjin geluk Maar als het echt echt echt niet anders kan dan zal het wel moeten.
Hahaha, zijn er hier echt mensen die een bevalling vergelijken met het stoten van een teen??? Dan ben ik superjaloers op jullie want dan heb je een eitje gehad hoor! En ook weer vrouwen die "tegen" ruggenprikken zijn, sjonge... Hoe kun je nou voor een ander bepalen of ze een ruggenprik mag vragen en onder welke omstandigheden wel en onder welke omstandigheden niet.... Bizar. Prima als je zelf niet wil en als je daarom trots op jezelf bent: veel plezier ermee. Maar bepaal ajb niet voor een ander, wat een gel*l zeg. On topic: ik zeg altijd: sta er in ieder geval voor open dat je bevalling bijna altijd anders loopt dat je zelf verwacht. En dus ook dat je misschien een ruggenprik gaat willen als je er eenmaal inzit en merkt dat het echt anders voelt dan het stoten van je teen. Dus lees je in, over de voordelen en de nadelen en maak je afweging. Ikzelf ZWEER bij de ruggenprik, het heeft mij bij twee bevallingen onwijs geholpen te ontspannen waardoor ik ineens na heel lang superpijnlijke weeën op 2, resp. 5 cm te blijven hangen binnen twee uurtjes op volledige ontsluiting zat. Persen ging prima, de eerste een klein halfuurtje, de tweede 5 minuutjes, geen kunstverlossing dus hier alleen maar voordelen.
Toen de anethesist tegen me zei dat de verdovingsprik voor de epiduraal wel een brandend gevoel kon geven heb ik hem uitgelachen en gezegd: gast, ik ben aan het bevallen, weleens een wee gevoeld? Ik vind alle andere angsten en ongemakken totaal in het niet vallen bij de PIJN die weeën kunnen doen, haha!
Ik ben er niet tegen, het is maar net wat je zelf het liefste wilt. Zelf was ik begonnen met thuis bevallen en werd ik met spoed naar het ziekenhuis gebracht, door de weeenstorm die ik had zakte jayden zn hartslag weg. Ik had toen geen keuze meer voor een ruggenprik want ik was in een half uur tijd van 0 naar 9cm gegaan. Ik heb het dus op eigen kracht gedaan zonder ruggenprik maar volgende keer zou ik dat weer doen. Het is erg haha maar ik weet dat het bij mij heel snel weer over is want 90% kans dat de volgende bevalling nog sneller gaat.
Hihi...grappig hoe je het beschrijft..."heerlijk die vloeistof door je lichaam"...ik vond het allebei de keren inderdaad ook HEERLIJK, het moment waarop je de vloeistof door je lichaam voelt gaan en zijn werking voelt doen...hmmm...zo'n verademing...
Mee eens. Zal ik er dan maar nu van de gelegenheid gebruik maken om dat taboe nog meer te doorbreken? Ik heb twee relatief doorsnee bevallingen gehad. Dus geen ingewikkelde verhalen, weeenstormen of uren en uren wachten op de ontsluiting en ik heb bij allebei de bevallingen toch bij 8 cm een ruggenprik gehad Had het niet willen missen.
Wat ik me dan weer wel afvraag,hoe heb je dat bij 8cm nog voor elkaar kunnen krijgen? Ik hoor van iedereen dat ze het dan niet meer willen doen. Mocht hier een 2e komen en zou ik weer ingeleid moeten worden zou ik trouwens bij voorbaat al een ruggenprik willen....het is mij wel prima ga niet weer liggen kreperen!
Ik heb een ruggenprik gehad en vond het echt een verademing. Ik ben als de dood voor naalden, maar op dat moment van de bevalling kon het me niet meer schelen. Heb de verdovingsprik en de eigenlijke ruggenprik ook nauwelijks gevoeld, ik vond het infuus prikken vervelender. Mijn bevalling schoot niet op maar door de ruggenprik kon ik me goed ontspannen en ben ik in 3 uur van 2/3 cm ontsluiting naar 9 cm ontsluiting gegaan. Voor het persen werd de prik uitgezet en toen kwam de pijn wel in alle hevigheid terug, maar mijn kindje is vervolgens in 20 minuten geboren. Nadeel vond ik wel dat je een katheter krijgt want je voelt niet dat je moet plassen. Het heeft ook wel een aantal uur geduurd voordat dat gevoel terug kwam. Ik mocht niet naar huis voordat ik weer zelfstandig kon plassen. Als het bij een volgende bevalling weer zo langzaam en pijnlijk gaat, zou ik zeker weer voor een ruggenprik kiezen.
Ik ben ook niet bang voor de pijn, maar puur voor de naald. Ik kan nu net bloedprikken zonder flauw te vallen, maar een slangetje in mn rug gaat nu echt nog te ver (ben er zelfs in therapie voor geweest). Maar als ik er tegen zou kunnen zou ik echt wel een ruggenprik willen, pijn lijden voor niks slaat nergens op! Ik heb zelfs mijn knie weer in de kom laten zetten zonder infuus met verdoving, omdat ik zoooo bang ben voor naalden. Dus ik ben een geval apart Met de curettage moest ik natuurlijk wel een infuus, prikte dat mens ook nog mis, toen viel ik flauw, ging de bloeddruk meter flippen natuurlijk, man wat een gedoe! Maar goed, jullie snappen wel wat ik bedoel nu als ik zeg, voor mij geen prik
Ik kreeg tijdens mijn thuisbevalling ook een katheter, omdat ik niet kon plassen tijdens de bevalling en mijn blaas zat in de weg. Dus dat kan ook zonder ruggenprik gebeuren. (ik vroeg ook nog terwijl ik midden in een wee zat, een katheter??? Doet dat pijn??? De vk kreeg bijna de slappe lach... )
Twee keer in het zh bevallen, met infuus (ook 5x misgeprikt, uiteindelijk door de anesthesist erin gezet) maar beide keren zonder ruggenprik... De eerste keer niet omdat ik binnenkwam met 9cm ontsluiting en de tweede keer had ik 7 cm toen ik er was. Eerlijk gezegd had ik juist tijdens de laatse cm graag wat verdoving willen hebben, vond het erg heftig. Ze zeiden tegen mij: je bent nu al zover, duurt niet lang meer etc. Ik heb niet het hele topic gelezen, maar je weet ongetwijfeld wel wat de mogelijkheden zijn en dat je je wensen kenbaar kan maken
Hier wel (en je kunt alleen in het zh, thuisbevallingen bestaan niet hier). Met glucose en vocht en voor evt noodgevallen. Slaat nergens op vind ik zelf maarja het is niet anders. Fransen zijn nogal dol op medicatie