Ik heb net een kleine gekregen, en we hebben al een zoontje van 6. Voordat ik met verlof ging werkte ik 4 dagen, en ik dacht dat wel gewoon even te doen na mijn verlof. Dat valt me dus erg tegen! Ben nu alweer een poosje aan het werk. Ik wil bij mijn leidinggevende gaan aangeven dat ik 1 dag minder wil gaan werken, en ik heb al een vermoeden dat hij daar niet erg blij mee zal zijn. Ok daar heeft hij een punt ik had dit natuurlijk beter vóór mijn verlof kunnen aangeven. Maargoed ik wist toen niet wat ik nu weet, ik vind de zorg van 2 kleintjes en een drukke baan van 32+ uur echt veel te zwaar. Ik ga hierbij over mijn eigen grenzen heen en word er ongelukkig van ( voor mn gevoel is het eten-slapen-werken-de kleintjes onderbrengen-om te werken ) Maar wat als mijn leidinggevende echt niet wil meewerken? Zijn er dames die dit hebben meegemaakt, hoe ga ik dan te werk? Ik wil eerst proberen om OV aan te vragen. Hopelijk mag dit ( aangezien ik per feb 2012 pas een jaar in vaste dienst ben, ervoor heb ik via het uizendbureau gewerkt binnen dit bedijf op deze functie ) Hoe ga ik ermee om als hij besluit niet mee te werken?
ik zou je CAO er bij gaan pakken om na te kijken of je werkgever jou het uberhaupt mag weigeren. daarnaast weet ik wel dat het vrijwel overal zo is als je eerst 1 dag ouderschapsverlof opneemt (en daar dus een vergoeding voor krijgt) en je besluit daarna om vast 1 dag minder te gaan werken dat je de vergoeding die je gekregen hebt van het ouderschapsverlof helemaal terug moet betalen. Veel succes met uitzoeken
Dat is mij nieuw wat jij schrijft, bedoel je de vergoeding die je van je werkgever krijgt?? Neem aan dat je t niet hebt over de vergoeding vd belastingdienst. OV is bij ons onbetaald dus van terugbetaling is geen sprake.
Dit geldt alleen in bepaalde CAO's en alleen wanneer de werkgever een deel van het verlof doorbetaald (bijv 70%) Wanneer je gewoon het OV onbetaald opneemt, wat in het gros van de gevallen dus gebeurt, dan hoef je niets terug te betalen.
hoi hoi, blijven aangeven dat je het niet meer ziet zitten en het echt teveel is en eventueel zelf kijken of er niet een collega is die er een paar uurtjes bij wil nemen. het laatste heb ik gedaan en is nu bijna rond, verwacht morgen definitief akkoord te krijgen dat ik een halve dag minder mag gaan werken. Nu heb ik wel een vast contract dus stond ik erg sterk, dat is in jouw geval anders als je er nog geen jaar werkt. Heb je het al eens terloops laten vallen bij je werkgever?
Ik heb wel een vast contract, gelukkig. Alleen ben ik nog geen 1 jaar in dienst, op contract, ik heb 5 maanden voordat mijn contract officieel inging ( kreeg gelukkig meteen een vast contract erg fijn!) eerst die maanden via het uizendbureau gewerkt, mijn salaris liep toen via hun. Ja dat blijven aangeven is een goeie, ik heb het nog heelmaal niet aangegeven, maar aangezien mijn baas zelf een ontzettende workaholic is en voordat ikzelf met verlof ging aangaf dat hij er wel vanuit ging dat ik 32+ zou blijven werken, kijk ik er tenegop om en uberhaupt over te beginnen. Maar zal dit toch bespreekbaar moeten maken.
Ik zou zeggen: bedenk wat je wilt, en bedenk op wat voor manier redelijke bezwaren van je werkgever op te lossen zijn. Ik zou niet gaan 'blijven aangeven' dat het niet lukt, dit komt op mannen in het algemeen en werkgevers in het bijzonder al gauw over als klagen en zeuren. Zeg dan liever wat je wilt, daar kan hij veel meer mee dan met de mededeling dat je het niet trekt. En bazen vinden het altijd fijn als je zelf een oplossing voor mogelijke problemen kunt aandragen.
Dat klopt, ik zal ook niet continu gaan klagen, ben van plan om het 1 keer aan te geven, dat lijkt me meer dan genoeg. Ik wil mijn vervangster aandragen als opvang als ik een dag minder zou werken. Zij heeft de ervaring al en wee wat er speelt hier. Ze werkt momenteel een afdeling verderop, waar ze het naar eigen zeggen, erg rustig heeft.
Probeer het eens zou ik zeggen, in plaats van dingen al te gaan invullen voor je leidinggevende. Misschien zal hij/zij in eerste instantie niet happig reageren, maar is hij/zij wel bereid mee te werken. Een blije werknemer is natuurlijk ook belangrijk. Probeer als je het gesprek in gaat wel ook de kant van de organisatie in het oog te houden. Ga samen om tafel zitten en bepaal wat het beste is voor BEIDE partijen. Is er een compromis mogelijk als 3 dagen niet mogelijk is bijvoorbeeld? Ik weet niet wat voor een werk je doet, maar bedenk je wel dat veel vrouwen het als lastig ervaren 3 dagen te werken. Ze hebben dan het gevoel constant hun taken net niet naar behoren af te kunnen ronden en altijd achter de feiten aan te lopen. En is er geen grotere rol weggelegd voor je partner?
Dat weet ik Yukl, ik heb de ervaring al om 3 dagen te werken. Ik denk dat ik net even harder moet werken als ik 3 dagen werk. En een goede overdracht met mn vervangster is erg belangerijk. Nu heb ik het gevoel dat ik THUIS achter de feiten aan loop, en dat voelt nog even vervelender dan dat ik t op mn werk zou hebben. Je kunt het nooit ergens goed doen, dan heb ik liever thuis meer tijd en met mn kids, als mn kleine wat groter is kan ik altijd meer gaan werken weer. Als mn OV op is bijvoorbeeld. Is trouwens een minpuntje van mezelf, ik denk altijd snel voor anderen, moet ik niet doen
Ik zou inderdaad een gesprek aanvragen. Pas dan weet je zeker hoe je werkgever erover denkt. Misschien is het helemaal niet zo'n probleem als je van tevoren denkt (ik ben ook altijd goed in andermans gedachten invullen..) Ik denk dat je het beter eerlijk kunt zeggen/vragen, dan er te lang mee blijven rond lopen en uiteindelijk misschien wel overspannen raken. Daar hebben zowel jij als je werkgever nog minder aan! Succes!
ik werkte voordat ik zwanger was 32 uur en na de bevalling wou ik 20 uur gaan werken ,maar mijn werkgever vond dat ik gewoon 32 uur kon door blijven werken en ik heb echt de hele tijd doorgezeurd dat ik dat niet ging volhouden en de gezegd ik werk 32 uur en ben dan gewoon vaak ziek want ik ga dat niet volhouden en ik wil ook van de kleine genieten en daarna waren ze heel snel om
wettelijk gezien mogen ze je in principe niet eens weigeren minder te werken tenzij het zwaarwegende bedrijfsbelangen betreft en dat is vaak moeilijk hard te maken. Ze mogen je wel weigeren meer te werken. Succes met je gesprek, grote kans dat het reuze meevalt.
Misschien heeft je werkgever ook wel een vrouw en een kind en ziet hij thuis dat zijn vrouw ook heel graag bij zijn kindje wil blijven.... En begrijpt hij je volkomen. Mijn werkgever (vrouw) was bij me op kraamvisite geweest en zij daarna al tegen mijn collega's "Die komt echt niet volledig terug, ze is een geboren moedertje" dus was al voorbereid. Gisteren een nieuw contract getekend voor minder uren
Soms werkt dat wellicht inderdaad, maar bij mij niet weet ik nu al. Mn manager is ook een vrouw, maar echt een workaholic die bewust kinderloos is. Werk is haar leven. Dus ik denk dat ze nooit zal begrijpen dat iemand liever thuis is bij haar kindje....
Persoonlijk vind ik dit wel een erg on-professionele houding hoor. Je ziekmelden is bedoeld voor als je ziek bent en je geeft eigenlijk al aan je werkgever aan, voooor je ziek bent, dat je je wel veel zal ziekmelden. Ook fijn voor je collega's Kun je niet beter met zulke dingen eerst de wetgeving even googlen en dan gewoon laten zien waar je recht op hebt? Lijkt me beter voor de verstandhouding met je werkgever dan op deze manier je zin 'afdwingen'. Een beetje werkgever zou hier niet van onder de indruk zijn, want er zijn altijd nog arbo artsen die je 'ziekzijn' beoordelen....
Hier ook een manager die erg workaholic is en leeft voor zn werk, ook voor zn gezin hoor, maar hij heeft een functie waari dit ook moet dus ik begrijp het wel ( hey als ik dat salris zou hebben zou ik wellicht ook wel een workaholic zijn haha ) Maar dit maakt mij wel onzeker in het bespreekbaar maken van mijn 'probleem' Dat zou eigenlijk niet zo moeten zijn natuurlijk. Maar als je een vrouwlijke manager hebt die echt kinderloos is geblevenl. bewust, dan lijkt het me nog lastiger, want voor haar zal het nog lastiger zijn om begrip op te brengen voor de situatie.
Ik begrijp het wel. Ik ben ook best wel onzeker hoe ik mezelf moet presenteren als jonge moeder met 2 kinderen. Ik studeer deze zomer af en ben op zoek naar een baan per januari 2012. Ik twijfel wanneer ik mijn kinderen moet noemen, of ik ze wel moet noemen, of ze het wel gaan accepteren dat ik als young professional maar 4 dagen per week wil werken, of ze accepteren dat ik gebonden ben aan kinderen, etc. Maak me er soms best een beetje zorgen om, bang dat ik moeilijk een baan op niveau zal kunnen vinden.
@Trotsemamsvan2: Hoewel mijn manager het niet echt zal begrijpen, denk ik niet dat ze er moeilijk over doet. Ik werk met zo'n 25 collega's waarvan 95% vrouw, praktisch allemaal tussen de 25-36 jaar oud, dus mn manager is het wel gewend dat er bij ons veel parttimers zijn gelukkig.