Ik weet van nichtjes en hun vriendinnen (die "solliciteerden bij bedrijven/boeren om oa Asperges te steken) dat zij niet werden aangenomen omdat ze te duur waren. Polen zijn gewoon veel goedkoper en daarom wordt er massaal voor hen gekozen, niet alleen omdat wij Nederlanders het werk niet willen doen inderdaad.
kan ik me zo moeilijk voorstellen...ik zou graag gezond zijn, daardoor voor een beter inkomen kunnen zorgen, zodat ik mn kids ook meer kan geven... ik ben dankbaar dat ik word geholpen, maar mn eigenwaarde heeft het moeilijk.. als iemand dus gezond is, en ook nog eens geen kinderen heeft, en dan geen zin heeft om te werken? nee dat snap ik niet..
Wat lees ik een onvrede tussen de regels door! Zo jammer... Het systeem is er om de zwakkeren op te vangen en als je zelf in de positie komt om gebruik te maken van het systeem, neem ik aan dat er ook haast niemand is die zegt: "Nou sorry, hoor ik kan nu op dit moment niet werken (door ontslag, ziekte of weet ik veel), maar weet je wat? Ik hoef geen uitkering want ik kan het zonder ook wel." De meeste mensen zijn blij met het systeem omdat er altijd een achterdeurtje is waar je op kunt rekenen. Dat er mensen zijn die er vervolgens misbruik van maken is een logisch gevolg, want de mens zit nu eenmaal niet altijd eerlijk in elkaar. Zouden we het systeem afschaffen dan lijden de goeden onder de kwade. Ik snap ook niet zo goed waar mensen zich druk over maken als ze zelf een dak boven hun hoofd hebben, te eten hebben en misschien nog wat over hebben om wat leuke dingetjes te doen! Het zou toch te erg zijn als dit land vervalt in een land waarbij de 'ikke-ikke-ikke en de rest kan stikke'-mentaliteit de boventoon gaat voeren? Maargoed ik zal wel een geitenwollensokken figuur zijn...
Idem.... Toen ik overigens na m'n eerste afkeuring was omgeschoold en ging solliciteren was ik voor het één te hoog opgeleid en voor het ander had ik te weinig ervaring, hoe krom kan het zijn!?!?
Ik geef natuurlijk ook gewoon mijn visie en als ik het graag persoonlijk wil maken, dan is dat natuurlijk ook gewoon mijn recht. Laten we elkaar blijven respecteren om wie we zijn, verschillend en daarom ook boeiend. En zie vorige reactie van mij, getallen, die vind je vast wat meer zeggen dan mijn persoonlijke mening
Ja, dat klopt. Dta is de situatie NU. Want nu zijn er zat Polen die het wel willen doen voor minder. Ik weet dat jaren geleden (en nee, geen tiental jaren geleden), o.a. aspergekwekers -vooral buiten de schoolvakanties om- enorme moeite hadden om werknemers te vinden die de asperges wilden steken. Was voor veel mensen te min, (en voor een andere groep geen optie, omdat -zoals ik al eerder aangaf- hun ww dan daarna enorm verlaagd werd). Dus dat kwekers nu massaal geen nederlanders aannemen, omdat die te duur zijn, heeft wel zijn oorzaak in het feit dat nederlanders het zelf niet wilden doen. Overigens is het nog steeds illegaal als kwekers onder minimumloon betalen, dus als je als jongere een vakantiebaantje zoekt en die niet krijgt omdat Polen dat werk wel doen, moet je dat bedrijf even melden bij de belastimngdienst...
Ik heb dit topic een beetje zitten volgen en wil toch mijn verhaal even doen: Al sinds de scheiding van mijn ouders in 98 zit mijn moeder financieel aan de grond met als hoogtepunt een enorme schuld nu door oplichting en daardoor schuldhulp. Daar ga ik verder niet op in - maar mijn situatie is daardoor ook ontstaan. Ik zit nu voor de 2e keer in de schulden. De eerste keer was op mijn 18e - Ik kon kiezen. Eten of mijn verzekering betalen.. Ik koos voor eten. Gevolg: Een enorme rechtzaak en idem schuld. Die heb ik helemaal zelf afbetaald toen de situatie thuis beter was. Maar.. die verslechterde weer en ik kon weer kiezen tussen eten en zorgverzekering. Inmiddels ben ik bezig die weer af te betalen. Ja, er zijn ook schulden door keuzes die ik gemaakt heb die fout waren, maar het is niet altijd een keus die je kan maken. En geloof me, er zijn genoeg mazen in de wet. Omdat ik thuis woonde had ik nergens recht op en dan keken ze er niet naar dat mijn moeder 0,0 geld had. Inmiddels ben ik getrouwd en bijna van mijn schulden af. Maar ik ben chronisch ziek en zit nu thuis. Ik wil werken, maar kan het niet. Heb een eigen bedrijf om toch te werken, zij het in mijn eigen tijd en tempo. Nu ik ziek ben zijn ze er opeens wel voor me - Ik krijg WW en straks WIA. Maar niet teveel want mijn man werkt. Wij leven van een minimaal loon waarvan we het goed redden maar extra's zitten er niet in door de huidige situatie. Elke situatie is anders, oordelen is makkelijk maar er zijn genoeg mensen die geen keuze hebben.
Ik weet niet precies wat je ertoe drijft je dit af te vragen. Het mag natuurlijk . Maar ik kan je verzekeren dat je het niet bij het juiste eind hebt. Ja, er zullen vast veel mensen zijn die niet willen werken en het wel goed vinden zo. Maar er zijn er legio die wel willen maar niet mogen, kunnen of wat ook. In de bijstand zitten is geen vetpot. Je krijgt toeslagen, maar daar heb je weinig aan als alle andere kosten (energie enz.) omhoog gaan. Ook mensen in de bijstand moeten belastingaangifte doen en zo nodig betalen. Ziektekostenverzekering kom je ook niet meer onderuit. Vroeger had je nog ziekenfonds, nu zitten er veel mensen alleen in een basisverzekering omdat ze de rest niet kunnen opbrengen. Zo ook ik. In de problemen komen door eigen schuld. Ja dat kan. Maar het kan ook niet. Er zijn genoeg mensen die door toedoen van anderen in de problemen terechtkomen. Willen werken. UWV. Ik kan er boeken over schrijven. Geloof me, als er iets demotiverend werkt is het wel het UWV. Oordelen is makkelijk, maar ik hoop voor je dat je nooit zelf in een dergelijke situatie terechtkomt.
Daar sluit ik me helemaal bij aan. Hier wordt altijd zó makkelijk over geoordeeld. Er zullen vast mensen zijn die misbruik maken van een uitkering, maar er zijn er ook zoveel die geen andere keuze hebben. Dit is wat mij betreft precies hetzelfde als iemand een 'kutbuitenlander' noemen omdat je 1 slechte ervaring hebt met iemand van een andere afkomst dan jij. Discriminatie dus. Het UWV en de gemeente doen alles op hún manieren, als je niet in de boekjes past, kom je er ook niet in. Ze schikken niet in, ze bekijken niets per persoon of per situatie. Ik heb een jaar lang van een uitkering geleefd, die, ook mét bijzondere bijstand, ontzettend laag was omdat ik nog geen 23 was. Ik heb mezelf uit dat ontzettend diepe dal weten te trekken en heb nu godzijdank níéts meer te maken met de gemeente, maar als ik achterom kijk vraag ik me nog steeds af hoe ik dat heb gedaan. Nog steeds heb ik te maken met de gevolgen die m'n uitkering me op heeft geleverd, daar wil ik hier niet teveel over zeggen. Ik weet wel dat een uitkering echt niets is om blij mee te zijn. Afhankelijk zijn van een ander, nooit weten wat je te wachten staat, rondkomen van een vreselijk laag bedrag en zo graag willen werken, maar er gewoon de mogelijkheid niet toe krijgen, dát is een uitkering.
ik heb ooit een keer met een vriendin van mij zitten uitrekenen wat zij binnenkrijg (aan uitkering, belastingtoeslagen ,en kortingen (gemeentelijke belastingen bv.) en we kwamen op hetzelfde bedrag neer, alleen omdat wij hogere lasten hadden (zelfde type huis e.d.) kwam ik op netto minder uit. Ja ik zit daar niet mee op zich het is alleen een beetje raar dat de ene persoon zich daar 40 uur voro moet uitsloven en de ander thuis kan zitten, aan de andere kant als het nodig is dan is het nodig, helaas zijn er alleen altijd mensen bij die er een slaatje uit slaan (en bv nog zwart erbij gaan poetsen e.d.) Als je echt niet kan werken (ziek bv) ja dan houd het op maar ik denk best dat veel vrijwilligerswerk gedaan kan worden door mensen die thuis zitten (bv in een bejaardentehuis waar het personeel geen tijd meer heeft om een nieuw lampje erin te draaien e.d. of gewoon even een kopje thee met ze drinken of wat activiteiten verzinnen zodat het verpleegpersoneel zich meer kan richten op hun werk en niet erin omkomen) *das maar 1 voorbeeld* Ik denk dat daar meer mee gedaan zou kunnen worden maar ik ben ook geen expert in de zin dat ik zou weten HOE je dat het beste aan kan pakken Ik heb altijd een uitkering geweigerd ondanks mijn chronische ziekte, heb altijd gewerkt in banen die ik dan op mijn tandvlees vol kon houden en later gelukkig voor mezelf zodat ik beter kon doseren qua uren e.d.) mijn familie heeft me zo opgevoed dat als het even kan je voor jezelf moet zorgen, dat betekend een spaarpotje voor mindere tijden (ontslag, ziekte e.d.) en werken als je werken kan. Nogmaals mensen die ECHT het nodig hebben zeg ik niets over maar denk dat er heel veel mensen bijzitten die het niet echt nodig hebben of samen met de gemeente bv een plan kan worden opgesteld om vrijwilligerswerk e.d. te gaan doen..
Maar wat maakt het dan zo moeilijk om te werken als je een uitkering krijgt? Het is niet mijn ervaring namelijk. De vader van mijn ex raakte toen wij een relatie hadden werkloos. Hij vond het vreselijk en wilde dolgraag werken. De enige druk die hij daarbij voelde is dat hij zeker iedere week een brief de deur uit moest doen en alles daarbij moest verantwoorden. En dat hij niet zomaar op vakantie mocht. Maar dat staat je toch niet in de weg een baan te vinden? Waarschijnlijk weet ik de helft niet, dus zou je me dat kunnen uitleggen? En dat is denk ik ook waar TS eerder al een paar keer op doelde: er wordt wel steeds gezegd dat het niet waar is. Maar echt concreet wordt het niet. Ik geloof zeker dat het niet wenselijk is in de bijstand te zitten (op een groepje na), maar het is toch ook niet de bedoeling dat het makkelijk is? Dat stimuleert mensen hopelijk alleen maar om sneller onafhankelijk te zijn. Dat dat zou worden geremd is natuurlijk niet fijn, maar ik ben dus benieuwd waar dat in zit.
Zo makkelijk is het ook niet om werk te vinden he.. Mijn man is vlak voor ons trouwen ontslagen. Omdat hij nog geen 27 is kwam hij in de wet WIJ terecht. Hij heeft zich rot gesolliciteerd, maar elke keer weer werd hij afgewezen. En dan heeft hij nog een goed MBO diploma. Ik heb alleen VMBO.. moet ik uit gaan leggen hoe moeilijk het voor mij is? Winkels word je niet aangenomen omdat je te oud bent en als je geen tot weinig ervaring hebt is er altijd wel iemand die beter is en dus waar weinig tijd en geld ingestoken moet worden. Kan me voorstellen dat je dan langer in de bijstand zit dan je zelf wilt, als je wilt werken maar het word je niet gegund sta je ook met je rug tegen de muur.
@ within: ja dat snap ik wel. Ik studeer zelf deze zomer af (WO) en merk dat het voor mij ook niet makkelijk zal gaan. Ten eerste omdat er praktisch geen vacatures beschikbaar zijn binnen mijn vakgebied (en dan heb ik niet eens iets raars gestudeerd). Maar een schoonmaakbaantje is er volgens mij altijd wel te vinden (al snap ik wel dat je in eerste instantie iets anders zoekt). Verder wordt er gezegd dat het vinden van werk wordt tegengewerkt, dat is heel wat anders. En in eerste instantie ging het topic natuurlijk over rondkomen van een uitkering, wat niet zo zwaar zou zijn als sommige mensen doen overkomen (zou he, ik weet niet hoe het er werkelijk voor staat).
Sociale Dienst wil ook dolgraag hebben dat de mensen die kunnen werken gaan werken MAAR als je dan naar je klantmanager gaat en vraagt of die een afspraak wilt maken bij het loket voor jongeren en je krijgt een afspraak en gesprek word doodleuk afgewezen!!!! Je hebt geen ervaring (hun kunnen een stage voor je regelen maar goed) Je wil in de toekomst nog een kindje erbij (kan niet want dan ben je niet stabiel genoeg) Ik zit nu al bijna 2 jaar in een reintergratietraject en het enigste wat ik daar doe is vertellen hoe me week is geweest!!!!!!!! Heb er al meerdere malen over geklaagd bij me klantmanager er word geen f*ck aan gedaan!! Heb 3 maanden geleden een ander reintergratieburo gesproken mijn verhaal gedaan en die hadden PER DIRECT een werkervaringsplek voor me op mijn gebied en mijn nivo. Heb dat besproken en wat krijg je te horen..... Sorry mevrouw daar moeten we even over nadenken!! Niks meer van gehoord natuurlijk maar heb binnenkort weer een gesprek bij de soos en ga het weer aankaarten! Mag ook geen werk accepteren buiten dat vakgebied (via hun ben ik omgeschoold van het kappersvak naar de financiele branche) Dus er zijn wel degelijk mensen die willen werken maar in feite worden tegen gewerkt
Het is te doen om rond te komen met een uitkering (al heb ik liever me eigen salaris) Alleen het verschilt per gemeente hoeveel je krijgt
@ gooischemama: dat is irritant ja, dat je die werkervaringsplek niet mag doen. Misschien met het oog op dat je dan geen betaalde baan kan nemen? Dat zou ik niet terecht vinden trouwens, want nu doe je ook niets. Met werkervaring vergroot je je kansen alleen maar. Dat ze na je omscholing willen dat je binnen je vakgebied werk accepteert snap ik wel. Zodra je wat anders doet, heb je niets meer aan die omscholing. Dan is de kans erg klein dat je toch ooit weer een baan in die richting zal krijgen. Zonde van het geld. Al maakt dat het er niet makkelijker op natuurlijk. Trouwens, op zich wel logisch dat het per gemeente verschilt. Aangezien de vaste lasten in de randstad hoger zijn dan bijv. in groningen. Ik ga er althans vanuit dat je dan in de randstad wat meer krijgt dan in groningen (gemiddeld genomen).