erg hoor je ziet het helaas vaak ik had zelfs een keer dat er een klein jochie in de prikkelbosjes viel, zijn pa was erbij dus ik meteen vragen 'gaat het met hem' nou ik kreeg gewoon geen reactie! ik vroeg het een paar keer maar niks! dat is dan weer het tegenovergestelde maar ik vond dat ook erg raar! (het viel gelukkig mee met het jochie).
Ik was er niet bij dus weet ook niet wat voor blik die meid had toen het gebeurde, misschien was ze wel heel onzeker dat ze eigenlijk niet durfde te helpen ofzo ? Maar zoals je het verteld lijkt het me wel puur ongeinteresseerd/asociaal. Had zelf tijd geleden ook iets, een vrouw in de schoenen winkel pakte iets van een rek boven, en toen viel dat hele rek leeg, dus al die schoenen op de grond. Dus ik keek door de kabaal, liepen er gewoon 3 mensen daar vlakbij, die keken, en keerde gewoon de rug toe.. Ik ben er toen heen gelopen en heb haar geholpen met schoenen weer op te ruimen..maar een week later, liep ik in een supermarkt, het was mega druk, mijn tas zat helemaal vol, maar die scheurde stuk, dus al mijn boodschappen overal over de vloer Dus ik dacht nog, er zal toch iemand mij wel helpen ? Maar nee, iedereen liep netjes om mijn spullen heen, maar geen mens die even kon helpen Dat is dan nog wel anders dan een val natuurlijk... want als je gevallen bent is het wel zo fijn als iemand even vraagt hoe het gaat of je helpt ofzo ! Ben zelf eens geslagen en geschopt op straat door een geflipte gozer, toen viel ik ook op de grond daardoor, en toen zat iedereen op het terras gewoon toe te kijken. Belachelijk!! Wat zal de oorzaak zijn van dat mensen elkaar meestal niet helpen op deze manier ? Angst ? Onzekerheid ? Laksheid ? Dat laatste hoop ik toch niet...
ik heb eens ongeveer hetzelfde meegemaakt. ik ben ik een keer in de trein flauwgevallen. de trein was bomvol dus ik moest staan. maar toen ik bijkwam was er 1 jongen die heel onzeker vroeg hoe het ging....en tien anderen keken mij aan alsof iedereen daar wel eens gaat liggen....echt raar. op die jongen na, gaf echt NIEMAND aandacht eraan. belachelijk vond ik het. dus kan me je situatie goed voorstellen....ik vond het ook nog genant dat iedereen me zo aan zat te gapen en niks deed. hopelijk heb je er neit te veel pijn aan over gehouden!
Helaas zijn de mensen tegenwoordig zo; Ik ging aan het glijden in de C1000 en was net zwanger,ik viel echt mega hard op de grond en het personeel stond erbij en keek erna... Ik heb geluk gehad en had op een blauwe knie en een pijnlijke hand en pols verder niets maar ik ben me wel kapot geschrokken en ben mijn vertrouwen in het idee dat "als er wat gebeurt er altijd wel mensen zijn die je helpen" kwijt
ik had het vroeger zelf ook toen viel ik op de brug, die was glad want het was winter maar de mensen fietsten gewoon om me heen!!
ja tegenwoordig laten ze je gewoon liggen op straat hoor! erg asociaal.... heb eens een oud vrouwtje zien vallen toen het nog zo glad was afgelopen winter... zat al in de auto en zag het gebeuren. er reed een vrouw op de fiets langs en deed niks! heb dat arme mens geholpen en naar huis gereden... zag haar later eens weer en toen liet ze mij een enorme blauwe plek zien die ze eraan had overgehouden! vind dat echt niet normaal dat je iemand niet helpt als je het ziet gebeuren... maar helaas.... tis niet anders.... een betere wereld begint bij jezelf zeggen ze dan altijd.....
Pfff daar kan ik zo kwaad om worden he! Wat is er toch met mensen aan de hand Als ze hier nou gewoon boetes op verzinnen, als je getuige bent van zo'n situatie, en je doet er niets mee, dat je gewoon een boete krijgt van 60 euro ofzo. Nja dat heeft ook geen zin eigenlijk, want dan helpen ze je om geen boete te hoeven betalen, en niet omdat ze gewoon vriendelijk zijn en willen helpen
Nou ja, asociaal zeg! Hopelijk gaat het inmiddels weer goed met je? Wel superlief van je dochtertje dat ze vroeg hoe het met je ging Hier helaas ook wel herkenbaar. Ik was net zwanger van mn zoontje en kotsmisselijk. Op weg naar mn werk nog net de bus uit kunnen rennen en heb me daar toch een partij staan overgeven in de bosjes . Er stapten zo'n 20 mensen met mij uit, maar niemand die even naar me toekwam om te vragen of het wel ging of iets van een zakdoekje aanbood (had erg fijn geweest op dat moment ).
Ja had gekund, werk in een verpleeghuis haha. Hopelijk lag het dan daaraan, vooruit, geef ik ze het voordeel van de twijfel
jeetje, wat een nare verhalen allemaal. Gelukkig heb ik betere ervaringen, maar kom uit een dorp, misschien nog andere mentaliteit? Ben zelf eens hard onderuit gegaan met de fiets, kwam bij in iemands huiskamer met ijs op mijn hoofd. Hadden ze me zien vallen en me naar binnen gebracht (het sneeuwde). Ik had een lichtehersenschudding en viel daarom steeds wazig weg. Gelukkig verder niks ernstigs. Maar heb ook nog een extreem asociaal verhaal gehoord; Ik heb BHV en hoorde van een mede BHV-er op cursus dat iemand een hartstilstand had gekregen. Volgens de procedure heeft die man meteen een mede omstander aangesproken of tie wilde bellen naar 112, gaf zijn mobiel omdat die knul zo snel zijn telefoon niet kon vinden in zijn tas. Gaat die gozer er met zijn GSM vandoor!! Terwijl die man bezig was met reanimatie!!! Nou, dat is toch echt wel het meest asociale wat ik ooit had gehoord!!!
heel herkenbaar echt vervelend gewoon. Maar ik kan ook het tegenovergestelde. Was een keer bij een winkelstraat viel een kind dus keihard. Dus ik loop ernaar toe en help dat kind overeind. Waarop daarna dus de ouder komt aanlopen en zegt van blijf van me kind af. Dus ik zeg nou u kunt viel wou hem even helpen. Begon ze toch raar te doen. Toen zei ik nog van nou dank je wel en ik ga er weer vandoor.
nou meid wat een schrik.... ik had vorig jaar zomer een meisje wat achterop bij haar moeder zou springen die klapte op straat. ik stoppen met dochter in het voorzitje dus kon niet veel aangezien ze nog niet liep en het een drukke weg was. dus ik vraag aan moeder en jankende dochter gaat het wel allemaal??? no.u ze zeiden beide geen woord keken me alleen maar stom aan grrrrrrrrrrr toen besloot k nooit meer iemand te helpen maar ik kom 5 minuten later bij de winkels aan schijt er een vogel op een vrouw haar zadel en toch heb ik haar aangeboden om luierdoekjes te gebruiken om alles schoon te maken dat is toch het minste wat je kan doen lijkt mij
Sjongejonge zeg! Wat een verhalen allemaal! Ongelooflijk dat mensen niet helpen. Daar kan ik echt niet bij. Eigenlijk ben ik wel iemand die altijd te hulp schiet, en mijn vriend helemaal. Maar waar ik nu wel eens mee zit... Wat doe je als er wel allemaal mensen omheen staan? Die bijvoorbeeld 112 bellen, of 'gewoon' helpen (als 112 niet nodig is). Ik had het toevallig afgelopen week twee keer. Eerst een ongeluk. Ik zag van een afstandje dat er iets gebeurd was. Auto langs de weg, fietser op de grond, politie erbij, 10 mensen eromheen. Paar dagen later een meisje dat was gevallen bij het kdv. Stonden 3 moeders omheen, en 2 leidsters, telefoon in de hand. Dan vraag ik me af: wat moet ik nu doen? Als ik er naartoe ga, kan ik niets doen, want er hoeven nu eenmaal niet 15 mensen 112 te gaan bellen. En als iemand op de grond ligt, zit hij/zij er ook niet op te wachten dat er 15 mensen geknield naast gaan zitten. Dus als ik er dan heen ga, voel ik me zo'n halve ramptoerist, omdat ik me toch niet nuttig kan maken. Maar als ik doorloop/fiets/rij, dan voelt dat ook weer niet goed. Herkenbaar? Wat doen jullie in zo'n geval?
Heel herkenbaar, ook eens gehad met een gewone wielrenner. Ik heb gekeken of er hulp genoeg was, er werd gebeld etc. Dus ben doorgereden. Zo'n persoon heeft er ook niets aan als er heel veel mensen om 'm heen staan.
Precies wat jij gedaan hebt. Checken of er al hulp is, of er mensen aan het bellen zijn, evt of er al hulpdiensten bij zijn. Zo ja, dan fiets/loop ik door, anders vind ik het alleen maar op nieuwsgierigheid lijken vanuit mij, omdat ik immers niets kan betekenen. Wanneer ik het idee heb dat alles nog niet geregeld is, stap ik er wel op af.
ben ooit toen we alleen sophie nog hadden, samen met haar voorop de fiets uitgegleden toen het glad was. er fietste een scholier langs, die keek en fietste gewoon door! ik riep nog uit mn frustatie: je hoeft niet te helpen hoor!! gelukkig had sophie niets, ik had een mega bloeduitstorting op mn been. tja sommige mensen
zo is het vaak de laatste tijd.. gelukkig heb ik het zelf nooit me gemaakt en hier in de stad rotterdam snelle mensen ook vaak naar je toe. hier was toen ook een dame met baby en al in de wagen op der kont gevallen en duidelijk door haar hormonen helemaal overstuur, voor je het wist waren er al 10 mensen er om haar te troosten en te zeggen dat haar kind niets had. slecht een enkele keer dat ik zeg nou mensen helpt even zeg of sta ik verbaast ergens om ( en dan vooral over de pubers hierzo ) maar merendeel gelukkig staan mensen hier zo klaar voor elkaar
Toen ik nog vrij jong was reden mijn moeder en ik naar huis, toen we plotseling een oudere vrouw (rond de 80) bewusteloos op de grond zagen liggen met een hoofdwond. Serieus wij reden aan de rechterkant van de weg en ze lag aan de linkerkant op de stoep. Er liep gewoon iemand voorbij die de hond uitliet, maar die liep er gewoon omheen ! Ook stopte er geen enkele auto (even voor de duidelijkheid, het is niet zo'n super drukke weg dus je kon er gewoon stoppen)! Mijn moeder zet gewoon midden op de weg de auto stil en gaat er naar toe. Blijkbaar was ze flauw gevallen en op haar hoofd terecht gekomen. Gelukkig begon ze bij te komen toen mijn moeder bij haar was en ze vroeg of ze nog wist waar ze woonde. Dat wist ze nog en mijn moeder heeft haar naar huis gebracht. Ik kan je niet vertellen hoe dankbaar haar man was. Een paar dagen later vertelde een vriendin van mijn moeder dat er een oproepje in de lokale krant stond met de vraag of de vrouw die toen zo geholpen heeft contact wilde opnemen. Toen heeft mijn moeder nog een mega bos bloemen en een kaart gekregen als bedankje!