Schiet maar niet op hier.. Ben op dit moment 32 weken en 5 dagen en ben al toe aan de bevalling, kan echt niet meer wachten! :x Stiekem hoop ik dat ze vandaag nog komt en denk ik aan vaker seks en tepelstimulatie maar als het zover komt en mn handen naar mn tepels gaan durf ik het niet meer. Lopen en dan vooral traplopen is een hel, in de nachten slapen is een hel ik weet echt niet meer wat te doen, uiteindelijk kan ik er ook niets aan doen dat weet ik, maar toch wou ik het ff kwijt. Hoop dat er meerdere mensen zijn die denken zoals ik omdat ik me op dit moment echt een egoist voel.. (zucht)
Ik snap je gevoel een beetje, maar als je kindje nu komt is het toch echt te vroeg hoor! Dan zou je wel anders praten
Je kunt stimuleren wat je wil maar veel er nog niet gebeuren, seks kan evt. het laatste zetje geven, meer niet Sterkte nog!
Hier het zelfde. Ik wa smet de groei echo vandaag gewoon teleur gesteld dat het precies op schema liep (32+2) ipv 2 weken voor op groei. Van mij mag die kleine vent ook wel komen.
Als de kleine nu zou komen, dan haal je je wel een paar weken couveuze op je hals.. Wacht maar rustig tot je kleintje echt af is, en gewoon rustig in je armen de wereld kan verkennen (maar ik snap het wel hoor!)
Dat zou alleen een groot kind tot gevolg hebben hoor. Mijn baby ligt 2 weken voor maar komt echt niet eerder daardoor
Ik zag de titel van dit topic en werd nieuwsgierig... Nou, dat had ik beter niet kunnen doen want ik werd best geïrriteerd!!! Wees blij dat jullie kindje nog veilig in jouw buik zit! Onze dochter is 6 weken te vroeg geboren en dat is inderdaad geen aanrader!!! Sorry, maar moet het even kwijt...
Ik kan er ook een beetje boos om worden... Wie wil nu graag dat haar kindje prematuur geboren wordt?????? Zo zal je het wel niet bedoelen, maar dat zeg je nu eigenlijk wel, je kan ook gewoon zeggen dat je het zwanger zijn zat bent. Of meen je echt dat je wil dat je kindje nu komt, zodat jij van de ongemakken af bent? En dan begint het echte ongemak pas, het is vreselijk als je je kindje zo hulpeloos in de couveuze moet achterlaten. Die gedachte maakt mij al verdrietig en ik heb het niet eens meegemaakt. Bij Eva had ik heftige zwangerschapsjeuk, werd er écht knettergek van, kon niet meer slapen, liep overtijd, maar zelfs toen had ik zoiets van, onze kleine komt maar wanneer hij of zijn eraan toe is, wat zijn nou die paar weken op een mensenleven? Als je kindje het maar goed doet en je zelf ook nog gezond bent.
.........prijs je gelukkig dat de baby nog lekker in je buik zit, hier zijn ze met 35 weken geboren en ik zou zoooooooo graaaaaaaag willen ruilen met een mama die is bevallen na 37 weken. Je kindje op de couveuse-afdeling aan allerlei toeters en bellen en andere vreemde mensen die je kindje verzorgen, geloof me dat is echt geen pretje
idd!!! ik dacht die is wel wat verder!!! ik heb t ook gehad, maar goed van mij mag hij nu wel komen, maar die van jou kan nog beter ff wat weekjes blijven zitten...
Ik snap dat je het niet altijd leuk meer vindt. Vooral als je een zware zwangerschap hebt gehad. Ik vond het met 32 weken ook niet altijd leuk. Ben tussentijds nog erg ziek geweest, maar wilde beslist geen medicijnen omdat dat de weeen op gang zou kunnen brengen. Ik denk dat als je er goed over na zou denken, dat je liever nog even zwanger rond loopt dan dat je een prematuur kindje in het ziekenhuis achter zou moeten laten. Dat is echt niet leuk hoor. Niet voor jou en niet voor je kindje! Dus ik sluit me aan bij de meeste reacties hier.... Het is misschien niet leuk meer, maar het alternatief is nog veel minder leuk. Dus denk maar aan hoe gelukkig je bent dat je zwanger mag zijn; dat je kindje gezond is; op goed gewicht en dat het hopelijk nog even blijft zitten. Soms moet je even vanuit een ander perspectief kijken, dan waardeer je het weer wat meer. Succes nog even!
ik snap ook dat t je teveel word ik heb vanaf de 20 weken echt een rot zwangerschap gehad 30 a 40 harde buiken op een dag,volledig stoppen met werken.....en ben dus ook bevallen met 36 weken en kan je vertellen das echt niet leuk haar lever was er nog niet klaar voor en kon zelf de gele kleur niet uit het lichaam afbreken waardoor ze op het randje hing om een bloedtransfusie te krijgen en zo zijn er nog wel veel meer dingen nu nog steeds zie je dat ze prematuur geboren is ze loopt achter met heel veel dingen ze verslikt zich constant...heeft niet de kracht en energie gehad om aan mijn borsten te kunnen drinken,ademt doodeng prematuur pakjes die zelfs nog te groot zijn en zo kan ik nog wel even doorgaan
Weet je, we maken elkaar soms ook wijs dat zwangerschap leuk en geweldig is. Geniet ervan, zeggen we dan tegen elkaar. Klim maar op je roze wolk! Ooooh wat heerlijk, om je kindje in je te voelen groeien en trappelen. Terwijl in werkelijkheid het voor de meeste vrouwen de zwaarste periode uit hun leven is (lichamelijk). Het is geen feestje, je hebt misschien continu pijn, je slaapt misschien niet meer, of moet iedere dag overgeven. Klim van die roze wolk af, zie onder ogen dat een zwangerschap vaker niet leuk is dan wel, en besef je dat het doel een gezonde baby is. En die worden meestal niet al bij 32, 33 weken geboren, maar zo rond de 40 weken. En als je over een maand of 2 je baby'tje in je armen hebt, of als je nog een jaar later zijn/haar eerste verjaardag viert, dan denk je: wat deed ik nou toch moeilijk, over die paar weken. Wat stelt dat nu voor, op een mensenleven. sterkte, hou vol tot je je kindje gezond en wel op de wereld kunt zetten!
Hoewel ik wel heel goed begrijp wat je voelt... zou ik niet NU willen bevallen... Ik ben het beu, vreeeeeselijk beu... heb de afgelopen week dan ook heel mijn hart gestort tegenover vriendlief en de verloskundige... Wat ook niet in goeie aard is gevallen bij vriendlief en hij er volgens hem "nog overheen moet komen, al die verwijten". Ik blijf zeggen, het zijn helemaal geen verwijten naar hem toe, het zijn gevoelens vanuit mij... voornamelijk over de zwangerschap. Vanaf week 15 ongeveer kreeg ik last van mijn bekken, erg veel last. Heb van mezelf een erg lage bloeddruk, die op dit moment natuurlijk alleen maar duidelijk aanwezig is. Duizelig, misselijk, kotsen, etc... Maagzuur sinds week 28 ongeveer, maar echt in extreme mate... dusdanig ernstig dat ik geen hap door mijn keel krijg. (waardoor vriendlief weer boos wordt) Kan niet meer slapen... en als ik slaap, is het op 1 zij, waardoor ik dus sochtends alleen maar meer last heb van mijn rug... Extreem veel harde buiken en/of voorweeën... (en een peuter van 3, plus een vent in huis werkt ook niet echt mee). TOTAAL andere zwangerschap dan bij de eerste. Met 38 weken zou ik ingeleid worden, door emotionele stress, lichamelijke stress en het feit dat de kleine waarschijnlijk haar broer z'n gewicht achterna ging (zoonlief was 9.5 pond)... Vandaag een echo gehad, en bleek dat mevrouw niet meer zo hard groeit als voorheen... (nu 5.9 pond) kortom... wordt ik nog wel ingeleid?????? Het IDEE dat ik nog 5, misschien wel 7 weken moet lopen is heel beangstigend... Dit IS niet leuk... Maar nooit zou ik willen dat ik NU beviel. Want mijn meisje moet sterk zijn, en gezond... ik wil geen slangentjes of couveuses zien... Dit heb ik meegemaakt met mijn zusje, die 5 weken te vroeg geboren werd... nu een geweldig mooie, 12 jarige meid... maar toen, o zo klein en kwetsbaar.
Tsja... als je liever enkele weken ziekenhuis bivakkeert, be my guest. Eerste keer met 34+5 bevallen en zoonlief heeft 4 weken in het ziekenhuis gelegen. Echt geen aanrader, kon aan het eind alleen nog maar huilen en that's it! Dus laat staan met 32 weken, dan komen er ook nog de nodige medische zorgen voor je kindje bij. Nu en in de toekomst! Ben nu bijna 30 weken en hoop dat ik minimaal de 37 weken ga halen....
Zelf nu bijna 38 weken en het begint nu echt pittig te worden.. Ik denk maar zo er staat niet voor niks 40 weken voor een zwangerschap. De laatste weken krijgt je kleine nog vanalles aan reserves mee die ze net even wat meer kracht geven. En als de kleine er uit wil dan merk je dat vanzelf wel! Ik ben nu ook eigenlijk de hele dag moe en voel dat ik weinig energie heb maar ik was al gewaarschuwd dat de laatste loodjes het zwaarst wegen en dat is gewoon waar... Maar dat ben je straks allemaal vergeten als je dat kleine hummeltje in je armen mag sluiten daar ben ik van overtuigd. Anders zou niemand ook aan een 2e of meer beginnen! Maar toch allemaal hou je taai en ff doorbijten!
Jullie hebben allemaal gelijk het klinkt ook egoistisch, natuurlijk wil ik ook niet dat ze ECHT op dit moment geboren wordt, het is maar een gedachte die ik never nooit zou durven in werkelijkheid te zetten, ik wou het alleen maar delen met jullie omdat ik de zwangerschap wel een beetje zat begin te raken..
Tuurlijk wij zeggen ook laat maar komen wij zijn er klaar voor en ik klaar mee maar elke dag dat je kleintje blijft zitten is waardevol... En de ene dag kan je alles aan en de andere zie je het niet meer zitten. Ook dat zijn weer die verrekte hormonen denk ik...