Jep, 12 augustus. Ben dan alleen al ruim 21 wkn. En bij Stijn ging het al hard, maar nu vliegt het echt voorbij.
het is z,n boefje!!! Hij word steeds minder verlegen haha en voelt zich snel thuis ergens(lees in de kasten zitten enz) ik moet wel erg veel voor politieagentje spelen hoor haha
de tijd vliegt idd voorbij he met z,n tweede zwangerschap. Ik ben wel bang hoe het op het einde is want ik vind het nu al zwaar ik had vandaag wel effe een momentje dat ik op instorten stond. Sem was echt aan het huilen en ik had geen idee waarom, me hoofd stond op springen, buikpijn(heb weer wat last van die aanvallen) en erg moe. Ik wou eigenlijk gewoon effe rusten maar dat gaat niet want je hebt er nog een maarja we mogen niet klagen he Net op kraambezoek geweest bij me vriendinnetje wat is dat weer klein!!! Zo schattig sem had er geen aandacht voor haha die ging met het broertje van de kleine spelen haha
Wij waren vorige week op kraamvisite en Stijn had alleen maar aandacht voor het hondje wat ze hebben. En ik herken het idd ook. Ben soms zo blij als manlief weer thuis is. Gelukkig gaat het nu beter, maar ik zag ik het begin soms op tegen de dagen alleen met Stijn thuis.
Bij de januari mama,s is er een meisje met 2 kids zwanger van de 3de en nu is haar man vanacht voor de trein gesprongen. Hij heeft het overleeft maar is wel 1 been kwijt. Moet er al heel de dag aan denken het zal je maar gebeuren zeg!!
hihiih ook echt een boefje he?! Devin gaat nu ook op de bank zitten hihihi. Moet je eerst zijn beker/bakje vast houden, dan klimpt hij erop en wil die het meteen hebben... hihiih boefje!
ja idd erg heftig er komen ook veel dingen weer boven. Mijn moeder heeft een aantal jaren terug ook zelfmoord proberen te plegen gelukkig niet gelukt en gaat het nu super. En mijn vriend die zwaar overspannen was en vaak het huis uitgelopen is met de mededeling dat hij er niet meer zo zijn over een paar uur! Dan besef ik maar weer dat ik blij ben dat ik ze nog heb pfff
Jeetje Ninja, dat zal je inderdaad maar gebeuren! Jakkie, moet er niet aan denken zeg! Brrr... Ennuh, dat zwaar vinden om zwanger te zijn en er nog 1 hebben rondlopen, kweet er allllles van. Vond het in het begin nog wel meevallen, maar juist op het einde vond ik het vreselijk zwaar. Elke keer Dinand moeten tillen als het nodig was. Das toch 12 kilo wat je ff optilt. En dan de hele dag maar "nee Dinand daar mag je niet aankomen" "Dinand blijf daar eens vanaf" enz. enz. Zwaar vermoeiend. Maargoed, achteraf denk ik wel eens, goh wat was het toch heerlijk rustig toen we alleen Dinand nog maar hadden. Nu zitten we weer met de welbekende gebroken nachten, niet meer "uitslapen", een meisje wat af en toe last heeft van krampjes door de medicijnen van de spruw, gister een "ik wil alleen maar bij mama zijn"dag had whaha. Nee ik klaag verder niet hoor, ik zou haar voor geen goud willen missen, maar dan denk ik achteraf wel eens, goh wat was het toch eigenlijk rustig met alleen Dinand om ons heen hihi.