Riniti, hier dus ook minder zin sinds vorige zwangerschap. Begint laatste maanden wel weer een stuk meer te worden. Je leven staat zo op z'n kop. Ik voelde me ook niet sexy met die dikke buik en het idee van een kindje die dan zo dichtbij was... en daarna deed alles zó zeer. Ik heb zeker 9 maanden last gehad van het litteken. Je leven staat op z'n kop. Druk ineens, slaap gebrek.. pff dus tjah dan heb je geen tijd meer voor elkaar.
hey, jij dus ook?! hier precies hetzelfde, vond het toen ik zwanger was geen fijn idee met het kindje in mijn buik, en ik was ook zoooo moe ( net als nu weer overigens) na mijn zwangerschap heb ik er een tijd over gedaan om idd mezelf weer mooi te vinden, flubberbuik etc, je kent het wel en ik had idd ook heel erg last van mijn litteken ( heb ik nu nog weleens trouwens) ben jij ook zo ingeknipt?? oei, ik vond bevallen helemaal niet erg maar eerst na de bevalling dat hechten au, au, au en toen ook nog eens dat litteken, hechtingen die op hadden moeten lossen en dat niet hadden gedaan, vervolgens met mijn muts in een bad met soda, wat een ellende was dat! gelukkig dat het bij jou weer toeneemt, is bij mij niet echt gebeurd, ik was gelukkig na een jaar wel weer terug op mijn oude gewicht en mijn buik was weer mooi strak van het sporten dus voelde me wel weer beter in mijn vel...
dit had mijn eigen verhaal kunnen zijn. Bevallen vond ik echt meevallen. Heb er vanaf eerste wee tot bevallen 8 uurtjes over gedaan. Madammeke kwam met haar armpjes naast haar hoofdje naar buiten. Jaaa kom op he meid, daar had mama geen ruimte meer voor. Die schaar ging er flink in. Mannetje wordt er nog wit van als hij erover praat Maar goed, de eerste dagen bont en blauw. Kon mijn eigen kindje niet in bad doen. Viel gewoon om van de pijn. Hechtingen lostte ook niet op. Uteindelijk heb ik het draadje met 9 weken er zelf uitgehaald **sorry voor details**. Litteken voel ik nu nog wel eens maar dat is echt zelden. Heb nog wel heel lang het gevoel gehad dat mijn baarmoeder eruit kon vallen. Gek om te omschrijven maar die druk zeg maar.. oei oei.
haha dat denken veel vrouwen... zat ik maar in die situatie dat die van mij niet zo vaak wilde. maar o wee als je echt in die situatie zit. Ik voelde me echt niks meer waard. ik dacht echt dat het aan mij lag. dat ik niet aantrekkelijk genoeg ben ofzo. maar als je komt uit een relatie waar het 3 x per dag gebeurde (eke dag!) dan is het wel heel erg als het nu ineens maandenlang niet gebeurd. ik kan daar echt niet tegen haha
oei, ik weet niet of ik nu uberhaupt nog wel zwanger wil worden!! dit soort horrorverhalen wil ik dus niet te vaak horen dames inknippen, uitscheuren, hechten daar beneden, baarmoeder die er bijna uit floept... WHAAAAAAAAA
zo dan, bizar, onze bevallingen lijken wel erg op elkaar! ik was ook zo bevallen! hihi, rond een uur of 5 ( in de middag) mijn eerste weeen, toen nog ff aangekeken, toen maar douchen, steeds wat meer weeen, nog ff op bed gaan liggen, rond een uur of half 11 vond ik de weeen erg pijnlijk worden en vroeg mijn man de vk te bellen ( had expres lang gewacht omdat ik bang was dat ik te horen zou krijgen dat dit nog wel 24 uur ofzo zou gaan duren en dat trok ik op dat moment ff niet, achteraf gezien niet zo gek, ik was al bijna aan het bevallen haha), die zei nog heel droog: o, is jullie eerste kindje he?? ik kom er zo aan... die kwam rond een uur of 11/ kwart over 11 aankakken, zag mij en vroeg of ze even mocht kijken hoe ver ik was tuurlijk... oeh zei ze, je hebt al volledige ontsluiting, kan je nog naar boven lopen?? ik oh ja hoor hihi, dus wij naar boven,( ik ben geknipt omdat mijn zoontje zijn hartslag omlaag ging en hij moest snel komen) daar heeft zij mijn vliezen gebroken en die kleine was er om 5 voor half 1!!! de kraamhulp was echt net op tijd, ze had al instructies aan mijn man gegeven wat hij moest doen enzo! ik dacht toen nog, nou is dit nou zooooo erg als al die vrouwen me allemaal verteld hadden?? maar toen kwam eerst mijn placenta al niet... na veel spuiten in mijn benen en gedruk op mijn buik kwam hij na een tijdje eindelijk, toen moest ze nog gaan hechten, daar had ik nooit iemand over gehoord dus had er ook niet echt angst van, maar meeeeeeen dat vond ik niet lekker, normaal heb je sowieso nog heel veel adrenaline en dat verdoofd, bij mij heeft die placenta zo lang geduurd dat dat allemaal al een stuk minder werd, ik heb serieus hier en daar een gil gegeven ( tijdens de bevalling niks) toen was ze eindelijk na 3 kwartier klaar met hechten ( had minstens een leuk borduurwerkje na die tijd verwacht ) maar toen dacht ik al, wat zit dat strak zeg... het was vrij strak gehecht en ik vroeg telkens als ze kwamen ( de dagen erna) voor controle, mogen ze er al uit?? het doet nogal pijn! donderdag mochten ze er eindelijk uit, maar oh, ook dat was hel, iedereen had gezegd, joh daar voel je niks van, maar hoe het kan kan het, ik ging door de grond au au au, hihi, maar ja, het hoort erbij, ben altijd wel een beetje jaloers op meiden die niet geknipt zijn als ik nu naar de sportschool ga en ik moet grondoefeningen op een matje doen, zittend op het puntje van mijn billen zeg maar voel ik nog altijd dat litteken, ik ben trouwens ook nog naar het ziekenhuis geweest, toen wij weer eens wat wilden gaan doen na een tijdje zeg maar had ik het idee dat ik helemaal uit ging scheuren, dus toen wilde ik helemaal niet meer want het deed pijn, ik naar de dokter, daarna doorverwezen voor het ziekenhuis en die zeiden doodleuk, ja het is een beetje nauw gehecht, we kunnen het opnieuw doen, word dan opnieuw geknipt en gehecht, je begrijpt hem natuurlijk al, daar had riniti even geen zin in, dus dat heb ik ff over laten gaan! het is me allemaal maar wat he, haha, ik hoop maar niet dat a.s mama's van hun eerste kindje dit verhaal lezen, want het is toch bij iedereen ( behalve bij ons toevallig ) anders liefs riniti
ik kan me wel voorstellen dat je daar onzeker van wordt! mijn man wil echt altijd, maar als hij dan een keer doodmoe is of teveel gedronken heeft en dus niet wil dan ga ik ook twijfelen aan mezelf.. dus ik kan het begrijpen van je! misschien kan je het eens vragen aan hem, is hij moe ofzo of heeft hij gewoon geen zin? mijn man bevalt het prima om om de dag te klussen, hij zegt vaak kunnen we het niet beter iedere dag doen (met een ) haha ik moet zeggen ik vind het best omdat het voor een goed doel is, maar zodra ik 200% zeker weet dat mijn ei geweest is, zitten er wel wat meer dagen tussen het klussen, dan hoeft het voor mij niet zo vaak meer hoor..
@riniti OKE ik weet genoeg, als ik ooit zwanger mag zijn.. ik ga vragen om een keizersnee!! en anders mijn mannetje wel hahaha
hoi ben ik weer!! was al om 8 uur thuis hoor hihi. Bij mijn zoontje had ik daar geen last van hoor!! dit heb ik zelfs nog nooit meegemaakt zo!!! ook al zou het niet raak zijn hoop ik wel dat dit zo blijft!! maakt het een stuk gezelliger hier thuis..
haha, sorry, shame on me, ik had beter een pb'tje kunnen sturen bedenk ik me nu... maar ik kan je ook gelijk weer gerust stellen, mijn zus beviel, vond ook de bevalling wel meevallen en die is niet geknipt en niet uitgescheurd! die kon na een paar dagen alweer op de fiets, het kan ook écht anders hoor hihi kuskus
@ Riniti & Cupido, hahaha, valt dat zo hard op dan? Ik ben van provincie Antwerpen. En wat zijn die leuke/grappige dingetjes dan wel? Wat een verhalen ivm bevallingen seg, hopelijk denk ik hier niet aan de moment dat ik op het punt sta om te bevallen Liefs
keizersnede is ok niet alles hoor. mag 6 weken geen auto rijden bv. en waarschijnlijk zal ik nooit normale bevalling meemaken, vind ik jammer
ze zeiden bij de vorige keer dat de volgende waarschijnlijk ook zo geboren gaat worden. toen zei ik nog dat ze er dan maar een ritssluiting in moesten zetten