IN OVERLEG MET LOTTE HEB IK EEN ANDER ACCOUNT AANGEMAAKT IVM HERKENNING!! Het is nogal een verhaal en ik hoop dat ik het netjes en duidelijk verwoord zoals ik het nu beleef in mijn ogen! De hoofdpersoon in dit verhaal zal ik maar even Sam noemen Ik heb een vriendin(Sam) van mijn lft die ook een kindje heeft van dezelfde lft als mijn kindje. Ik heb haar leren kennen via de psz van onze kids en zo is ons contact gegroeid. Dat ging een hele tijd goed totdat ik voor het eerst bij Sam thuis kwam! Ik ben me de pleuris geschrokken vanaf het moment dat de deur daar open ging. De 1ste klap was van alle vliegen die je tegemoet kwamen en de 2de klap van de stank die in je neusgaten drong! De 3de klap kwam pas op het moment dat je de huiskamer inging. Overal en dan ook echt overal lagen vuilniszakken kattenstront/zeik eten ver boven de datum drinken boven de datum.Zelf stonk Sam ook heel erg maar als je iemand aardig vind tja........ Te erg voor woorden. Na een paar keer daar te zijn geweest ben ik samen met mijn partner de handen uit gaan steken voor haar kindje. De hele slaapkamer hebben we opgeruimd en geverfd en opgeleukt. Was voor Sam alleen een kwestie van bijhouden. In die tijd ben ik bevriend geraakt met een vriendin (laat ik die Mel noemen) van Sam. Heb veel met Mel gepraat over de situatie van Sam en haar kind. Een paar weken geleden vertelde Sam tegen ons dat ze een paar daagjes weg zou gaan met haar kind waarop ik aan haar vroeg zou het je wat lijken als wij het hele huis op zouden ruimen want dit is geen leefbare situatie voor je kind. Nou dat vond zij wel goed. 2 Weken eerder dan dat zij weg zou gaan zijn mijn moeder en ik weer naar haar huis toe gegaan om te kijken hoe en wat.(had de rest van het huis nooit gezien keuken douche slaapkamer van haar ect.) Toen wij dit allemaal hadden gezien zijn we meteen opgaan ruimen omdat het zoveel was maar hier hadden we hulp bij nodig dat was een ding wat zeker was. Mijn moeder Mel en ik zijn meteen aan de slag gegaan via allerlei instantie's en ik heb Sam en haar kind uit dat huis getrokken!! Zij hebben samen bijna 2 weken bij mij in huis gezeten. Ondertussen had Mel nog een vriendin er bij gehaald die ervaring heeft met dit soort instantie's.(laat ik die Eva noemen) We hebben met z'n vieren zoveel voor elkaar gekregen.Sam begon toen met het afstoten van Mel.Die wou ze er niet meer bij hebben omdat ze Mel ineens niet meer vertrouwdeDat was de eerste die ze afstootte terwijl Mel het ook goed voor had met haar en dr kind. Zo gezegd zo gedaan Sam ging een weekend weg met haar kind en wij en de gemeente hebben dat hele huis leeg gehaald geverfd voor nieuwe spulletjes gezorgd en dat allemaal van MIJN geld terwijl ikzelf ook geen vetpot heb.Alles wat je kan bedenken hebben we gedaan met de intentie dat zij en dr kind beter konden leven in dat huis.De gemeente kwam uiteindelijk het hele huis chemisch reinigen en wij mochten niet meer naar binnen voor onze eigen gezondheid. Tuurlijk had Sam al last van de kinderbescherming en op deze grond(en nog veel meer) is haar kind meteen NA dat weekend weg gehaald en in een pleeggezin geplaatst. Beter voor het kindje en beter voor Sam dan kon zij ook aan zichzelf werken. Ben met haar mee gereden zodat zij haar kind toch weer kon zien. Wij hadden alles in beheer me moeder ik en Eva ook kwa financieen. Alles was goed geregeld tot Sam verder ging met haar defensieve houding naar ons toe. Van de ene dag op de andere dag belde ze op ja ik wil dat je al me bankzaken aan Eva geeft want die woont dichterbij mij.Oke is goed kan ik me wel wat bij voorstellen want van fietsen word je moe he Ben laatst bij haar geweest en heb een heel goed gesprek gehad en iedere keer was het ja ja ja ja ik snap het bla bla bla maar ondertussen lult ze je helemaal zwart tegen andere. Voor mijn gevoel probeert ze mij nu dus ook af te stoten want ineens is het Eva dit Eva dat voor en na noem het maar op! En dat terwijl Sam eerst niet wilde dat Eva zich er mee zou bemoeien! Zo zie je maar weer probeer je met iemand het beste voor te hebben krijg je een mes in je rug voor mijn gevoel dan he Of zie ik dit nu helemaal verkeerd??? Wat zouden jullie hiermee doen??? Zo dit was het ff voor nu want het is echt teveel om te noemen.
hey ik herken je verhaal wel een beetje maar dan met familie wat er nu gebeurd is niet leuk en normaal je hebt je benen uit je lijf gelopen samen met je moeder en de vriendin van sam om je "vriendin" te helpen en haar kindje en wat krijg je er uiteindelijk voor terug NIKS het lijkt mij erg moeilijk om nu nog te geloven dat alles goed komt wat zegt je man erover je zou denken ik stop ermee en het is klaar zoek het maar uit maar ik weet zelf hoe dat is en dat doe je niet zomaar als je om iemand geeft mischien helpt het om met je vriendin erover te praten hoe jij erover denkt, wat zij met je gevoel doet ik hoop dat je snel weer wat beter voelt want volgens mij ben je een schat van een vrouw die graag anderen helpt
Mijn idee? Dat krijg je als je zoveel goed probeert te doen voor een ander. Dit soort mensen zijn gewoon niet de leukste mensen om mee om te gaan. Ze heeft zelf voor deze puinzooi gezorgd, dat zegt al heel veel. Wie doet dat nou, zeker als je een kind hebt? Dan ben je al niet helemaal 100. Heel erg lief van jou dat je je zo hebt ingezet, maar wat had je verwacht? Dat ze de leukste mens op aarde zou zijn? En jou altijd hartelijk blijven ontvangen? Dat is naar mijn inziens niet realistisch. Kortom, ik vind dat je dit had kunnen verwachten. Ik zou de relatie vanaf nu wat meer op een afstand houden. Heel fijn als je je voor haar dochter wil blijven inzetten, maar verwacht er niet veel voor terug. Veranderen zal ze toch niet. En als je dat niet trekt, dan moet je ermee stoppen. Indien je daartoe besluit, hoef je je absoluut niet schuldig te voelen. Jij bent het probleem niet! En je hebt al enorm veel gedaan. Wat een triest geval trouwens. Ik was echt niet zo lief geweest hoor. Ik was nooit zo dichtbij haar gekomen en ik had denk ik direct een melding gemaakt bij de kinderbescherming. Maar dat ben ik, niet erg altruistisch. Ik verwacht altijd wat terug van mensen en zou zoiets dus ook nooit aangaan (omdat ik weet dat je er meestal niets voor terug krijgt).
ik snap die vriendin wel door jullie is het kind weggehaald. ik zou het zelf hebben geregeld zonder ook maar 1 instantie te hebben gebeld. maar dit was jullie keuze en die instanties zijn er natuurlijk om te bellen als ze nodig zijn.
ik denk dat je in dit verhaal een beetje voorbij het gegeven loopt waaro het zij haar huis niet kan bijhouden? en waarop zij haar financien niet op orde kan houden. Als iemand al zo"n vreselijke moeite heeft met het aanbrengen van structuur in haar leven en dan word het enige wat verplicht structuur geeft (haar kindje) uit huis geplaatst, dan vind ik het niet zo gek dat zo iemand rare sprongen maakt. Wat had je verwacht, dat ze wekenlang dankbaar zou blijven/ Dat zou wel heel fijn zijn, maar zo werkt het gewoon niet. De dank is dat je heel erg trots kunt zijn op jezelf omdat je zo je best doet voor iemand die hulp nodig heeft
Hoe duidelijker wil je het hebben dat die instanties nodig waren? Op het moment dat een kind tussen kattestront en vuilnis moet leven en in een huis wat chemisch gereinigd moest worden, mag je wel stellen dat hulp van buitenaf noodzakelijk was denk ik. Verder ben ik het helemaal met Yukl eens.
Het is natuurlijk super lief en goed bedoeld wat je gedaan hebt maar wat had je nou verwacht? Ze is nu haar kindje kwijt en ondanks dat haar huis schoon is, is niet het onderliggende probleem opgelost. Ze heeft jou nooit ergens om gevraagd, jij bent dit zelf allemaal gaan doen. Waarschijnlijk had zij liever gehad dat haar huis nog een zooi was maar dat ze wel haar dochter nog had. Ze heeft waarschijnlijk hele andere problemen die eerst opgelost moeten worden, het is niet zomaar dat haar hele huis ( en leven) een puinhoop zijn. Natuurlijk waren de ingeschakelde instanties nodig maar ik snap wel dat deze vriendin hier natuurlijk niet blij mee is. Ik snap gewoon niet wat je verwacht had van dit soort mensen. Maar waarom doe je dit verhaal anoniem? Zit die vriendin ook op dit forum?
Niet 'door haar is zij haar kind kwijt', maar 'dankzij haar woont dat kindje niet meer in een vervuilde omgeving!' . Omgekeerde wereld hier Maar goed, fijn zulke mensen! Wat Yukl al zei, dit 'soort' mensen zitten gewoon heel erg raar in elkaar. Heel erg balen dat je er zoveel tijd in hebt gestoken ( wel heel erg lief! ) maar ik zou het laten, zo'n vriendin. Het belangrijkste is, dat het kindje niet meer in zo'n verschrikkelijke situatie leeft.
Niet iedereen die in een puinbak leeft is meteen niet 100 % hoor, soms kan dit je gewoon overkomen, en dan is het gewoon erg moeilijk om het weer terug te draaien, net als bijhouden, dat zal ze gewoon moeten leren opnieuw. Je weet niet wat hieraan vooraf ging dus je kan daar niet over oordelen. En over het draaien van jou vandaan, misschien is ze wel heel dankbaar maar vind ze het ook heel moeilijk. Haar kindje is wel weg, en Ze is de regie over haar eigen leven wel kwijt. Misschien ook het beste voor nu, maar zeker neit makkelijk. Ze zal je ongetwijfel heel dankbaar zijn, maar ik denk dat ze ook erg in de war is en zich niet zo goed raad weet met de situatie. Ik zou het accepteren voor nu en gewoon lief blijven. Ze draait wel weer bij. Soms is een heel veilig iemand de makkelijkste om je tegen af te zetten, en dat kan jij best zijn nu (vervelend, maar tis niet anders)
Ik denk dat het hier meer bekeken wordt hoe "de vriendin" het zeg maar ziet. Voor haar voelt het waarschijnlijk alsof door al deze hulp van buitenaf zij nu haar kindje niet meer bij zich heeft. Zij vindt waarschijnlijk zelf dat het kind beter bij haar in een vervuilde omgeving kan wonen dan dat ze in een pleeggezin zit. Ik bedoel, als je een beetje aan het belang en de gezondheid van je eigen kind denkt laat je je huis niet eens zo'n puinhoop worden. Dus dat zegt mij al wel genoeg over hoe iemand denkt. Ik snap trouwens ook niet waarom dit niet samen met deze vriendin geregeld/opgeruimd kon worden. Had haar mee laten helpen (had dan desnoods aangeboden dat jij of een van de andere vrouwen wel op de kids zouden passen).
ik vind het super dat je haar zo hebt geholpen. ik denkwel dat ze zich nu vreemd gedraagt, omdat ze uit haar "comfort zone" is gehaald. je hoort vaak dat mensen die zo leven zich daar zelfs erg prettig en veilig bij voelen en dan is het een enorme schok om dat ineens kwijt te zijn. en dan ook nog haar dochter naar een pleeggezin, wat me overigens op dit moment wel even het beste lijkt, maar dat maakt het alleen maar moeilijker voor haar. dus super dat je zo begaan bent met je vriendin en zo goed hebt geholpen, maar ik kan me indenken dat ze zich wel ongemakkelijk voelt en daardoor een beetje vreemd gaat doen
Ik ben bang dat het fout is gegaan doordat jullie dit als vriendinnen het hebben overgenomen, en denk dat dat in zulke situaties gewoon niet slim is. Haar kind is nu weggehaald ´dankzij jullie´, jullie namen haar bankzaken over.. ik vind dat vrienden dat helemaal niet moeten doen maar het gewoon aan derden (instanties) moeten overlaten en haar moeten steunen waar dat kon. Want wanneer iemand al in zo'n situatie zit kun je verwachten dat iemand niet zomaar overal in meegaat en nu kom je dus blijkbaar in een situatie verzeild dat jij boos bent dat jij geld aan haar hebt uitgegeven en je je gebruikt voelt. En vooral de manier waarop jij hier nu zo je verhaal komt doen, daaruit kan ik opmaken dat je gewoon geen ervaring met zulke dingen hebt en niet hebt ingezien wat het werkelijk inhoudt, jammer maar waar.
Het is dus niet dankzij de hulp van TS dat Sam haar kind kwijt is, dat was uiteindelijk toch wel gebeurd. TS: het was hartstikke lief dat je hun wou helpen, helaas ziet zij niet in wat ze heeft gedaan en wat ze doet. En dat zij jullie de schuld geeft komt volgens mij omdat zij haar eigen schuld niet wilt erkennen (te pijnlijk, te confronterend?) en is het makkelijker om het op jullie af te schuiven. Trek het je niet persoonlijk aan, elk ander persoon die haar had willen helpen was bij haar de "pineut" geweest. Zij ziet niet in dat haar kind is weggehaald zodat zij haar leven op de rit kan krijgen dat ze even een adempauze heeft, even rust en orde zodat ze kan gaan inzien wat haar probleem is en er aan kan gaan werken. Zij ziet het als een aanval, zij voelt zich de slechte moeder die haar kind niet kan opvoeden en jullie zijn het schuld dat haar kind weg is (ergens logische reactie, moederinstinct.). Laat het even allemaal bezinken en laat haar even met rust, en wie weet als ze eenmaal tot rust is gekomen en met Eva aan de slag is gegaan om alles goed op de rit te krijgen en ziet hoe het allemaal anders kan en dat het toch een betere situatie is voor haar en haar dochter dat ze je uiteindelijk wel dankbaar is, althans dat hoop ik dan voor jou en ook voor Sam. In ieder geval, trek het je dus niet te veel aan, jij hebt je best gedaan en meer kun je nu even niet doen.
Wat fijn dat jij het probleem voor anderen oplost.... Ik heb hier ook nog wel het nodige wat nodig eens onder handen moet worden genomen. Het is eigenlijk mijn eigen probleem, maar ik vind het wel makkelijk als jij het oplost, dan hoef ik namelijk niets aan de oorzaak te doen. En als je dan ook nog bereid bent je eigen centen daarin te stoppen, ontspring ik natuurlijk helemaal mooi de dans. Tja, nee, als ik merk dat er consequenties aan vast zitten en jij grenzen gaat trekken, dan wordt het mij wel te heet onder mijn voeten hoor. Daar heb ik geen zin in. Ik wil lekker doen waar ik zin in heb, wanneer ik er zin in heb en met mensen die ik lekker naar mijn hand kan zetten. Ik heb ten slotte niet voor niets zo'n situatie om me heen gecreeërd, dat geeft natuurlijk wel aan dat ik een probleem heb, alleen ík vind het geen probleem, zeker niet als een ander dat af en toe eens ff voor me oppoetst. Heel lullig, maar zo werkt het. Als je iemand wil helpen, dan help maar verwacht niets. Vraag je ook af: Wanneer help je iemand? Je helpt iemand niet door de symptomen voor zo'n persoon op te lossen en aan de oorzaak kan jij niets doen, dat moet ze zelf inzien. Je kunt haar helpen in te zien, maar dan ben jij wel degene die het gedaan heeft. Als je een masker bij iemand af trekt, dan krijg je een nou eenmaal als je pech hebt een hele harde klap in je gezicht terug. Mensen voelen zich veilig achter hun masker, er zijn er maar weinig die dat af willen en kunnen zetten, zonder boos te worden.
Dit is precies de reden dat je dit soort dingen aan hulpverleners over moet laten. Binnen een vriendschap lukt dit vaak niet, omdat je toch in de rol gaat zitten, hoe goedbedoeld en terecht ook!, dat iemand het niet goed doet. En als dat teveel de overhand krijgt in een situatie, verknalt dat een vriendschap dus behoorlijk. Jij hebt het goede gedaan, misschien wat teveel en was misschien verstandig geweest om het wat rustiger aan te doen, maar wat jij hebt gedaan was op zich goed en daar zou ik het dan bij houden. Ga haar niet teveel verwijten, want wat er gebeurd is, is dat de balans van geven en ontvangen die jullie hadden voordat je bij haar thuis was geweest, totaal verstoord is geraakt naar een situatie waarin jij alleen nog gaf en zij alleen nog ontving. Daar loopt een vriendschap stuk op, dat kan bijna niet anders, omdat zij dan niet de kans heeft om iets terug te geven voor alles wat ze krijgt, en dan komt ze dus gevoelsmatig zo in de schuld te staan, dat ze dat nooit meer in kan lossen. En dan is je vriendschap dus naar de knoppen....
Ik zou denken, de kleine is mooi terecht gekomen, en die meid lekker in haar sop laten gaarkoken. edit: Wow Suenne, erg goed verwoord!
@Anoniempje86: ik herken heel erg wat jij doet..ik ben bang dat de rest gelijk heeft. Mijn vriend en ik noemen dit het gewonde-vogeltjes-syndroom. Als kind kwam ik altijd met dieren thuis die gewond waren en die ik wilde beter maken. Dan gingen ze dood en brak mijn hart.. Nu heb ik zwak voor mensen met problemen die ik dan maar wat graag voor hen wil oplossen. Tot in het extreme, net zoals jij (maar dat is mijn mening) in dit geval hebt gedaan. En vervolgens ben ik teleurgesteld als mensen het niet lijken te waarderen. Dit werkt alleen als je er zonder enige verwachting in stapt en dat is bijna onmogelijk. Haar wereld staat natuurlijk op z'n kop op het moment. Maar je zult zien dat als jij nu wat afstand neemt ze wel weer naar je toe komt.. omdat ze weer problemen heeft en weet dat jij geneigd zal zijn die ook voor haar op te willen lossen. Mijn advies, loslaten! Dit gaat je niets dan frustratie en al je energie kosten zonder dat je er ooit iets voor terug hoeft te verwachten. Maar dat is een keus die je zelf moet maken.
mee eens, je hebt dit voor haar gedaan met bepaalde verwachtingen maar als je goed naar haar huis/situatie had gekeken dan had jezelf ook kunnen nagaan dat je hier geen dankbare vriendin aan over zou houden.
Aan de hand van jouw verhaal is het eerste waar ik aan denk een psychische stoornis, en das het enige wat ik ervan ga zeggen