hallo wij hebben twee kindjes , onze zoon is altijd een heel goede slaper geweest en was van karakter veel gemakkelijker dan mijn dochter, had weinig tot geen driftbuien bijvoorbeeld. Mijn dochter van net twee is alles behalve gemakkelijk van karakter. Ze is altijd voor zes uur wakker, het duurde lang voor ze door sliep en ze moet en zal altijd haar zin krijgen anders is het brullen /slaan... en dat kan ze echt heel lang vol houden. Ik vind het niet leuk natuurlijk maar ik kan het heel moeilijk hebben als mijn man opmerkingen maakt zoals " als we dat geweten hadden dan was het bij ééntje gebleven" en zo. Ik vind dat hij er weinig begrip voor kan opbrengen en aan de andere kant verwijt hij me dat ik te toegeeflijk ben en te snel toegeef aan haar gebrul (ik kan er heel slecht tegen om haar te horen wenen). het grootste probleem zit hem echter 's morgens, ik ben altijd degene die eruit kan. Als hij dan eens belooft op te staan is het een heel offensief om hem uit bed te krijgen met als resultaat dat hij boos opstaat , de kinderen beneden maar wat aan laat modderen en de rest van de dag niet te genieten is omdat hij moe is. Maar ik ben ook moe! hij vind dat we haar maar moeten laten brullen 's morgens en als ik het daar niet mee eens ben dan moet ik maar opstaan. Zo gaat dat hier al een hele tijd, ik merk dat ons dit soms echt uit elkaar kan drijven en dat het voor erge spanningen zorgt. Er over praten gaat heel moeilijk. Ik vraag me af hoe alles bij jullie verloopt, trekken jullie samen één lijn? is het opstaan en het zorgen bij jullie "eerlijk" verdeeld?
We trekken zeker wel 1 lijn, vroeger gaf ik veel sneller toe als 1 begon te drammen. Mijn man is echter erg consequent, daardoor luisterde ze beter naar hem. Ik ben het meer gaan doen zoals hij doet en merk duidelijk verschil, naar mij luisteren ze nu ook veel beter. Meestal ben ik de 1e die opstaat, maar goed ik mag niet klagen want op vrije dagen maak ik ze wakker tussen half 9 en 9 uur, heb dus 2 slaapkoppen. Mijn man werkt ploegendiensten dus slaapt altijd langer dan mij in de ochtend omdat hij dus ook later op bed gaat. Als hij weekend heeft en ik wil echt uitslapen dan maakt hij er absoluut geen probleem van dat hij er uit moet. Meestal gaat hij dan ook nog even weg met de jongens zodat ik niet wakker word als ze aan het spelen zijn. Misschien is het optie om toch iets minder snel toe te geven aan je dochter. Het zal voor je dochter en jou wennen zijn maar op een gegeven moment zal je merken dat het beter gaat en dat ze minder dramt. Als zij weet dat jij sneller toegeeft zal ze daar ongetwijfeld gebruik van maken. En over dat opstaan in de ochtend zou ik toch echt duidelijke afspraken met je man. Iedere ochtend 6 uur opstaan is voor jou ook zwaar natuurlijk! Succes!
Allereerst: Wat vervelend voor jullie dat jullie in zo'n negatieve spiraal terecht gekomen zijn. Dat lijkt me om te beginnen voor jullie beiden niet de bedoeling. Je vraagt hoe het bij anderen geregeld is. Onze kinderen slapen tot minstens acht uur. Als ze sporadisch om een absurd vroege tijd wakker zijn ga ik er heen om te troosten, en zeg ik kordaat dat het geen ochtend is en dat we lekker weer gaan slapen. Gebeurd nagenoeg nooit maar goed. Soms heeft mijn dochter van die fases dat ze een aantal keer wakker wordt 's nachts. Meestal ga ik er dan uit. Mijn man heeft een taxi waar hij meestal om zes uur in de ochtend weer mee op pad moet. Ik kan hem niet met vier uurtjes slaap de weg op sturen vind ik. Hij compenseert dat weer door mij in het weekend af en toe lekker te laten liggen. Heb bij lastige periodes van mijn dochtertje (kan een echte draak zijn hoor!) nog nooit gehoord dat ze er nooit had moeten komen, maar het scheelt dat wij er beiden achter stonden dat er nog eentje kwam. Ik weet niet hoe dat bij jullie is? Mijn man laat de kinderen nooit aanmodderen, gaat altijd met ze op pad, of lekker voetballen op het veld. Nu terug naar jullie situatie. Volgens mij zijn jullie op een punt beland waar jullie niet willen zitten. Ik zou je willen adviseren hulp in te schakelen. Wellicht kunnen jullie met een pedagoog samen wat meer op één lijn komen. Iemand van buitenaf heeft vaak een objectievere kijk op situaties waarin jullie misschien een beetje klem zitten. Waarschijnlijk beschuldigen jullie elkaar momenteel van vanalles en het wordt er dan niet beter op... Sterkte!
allereerst moet gezegd worden dat je 2 jarige dochter niet voor wrijvingen tussen jou en je man zorgt, dat doen jullie zelf. het is volgens mij bij veel meisjes zo (ook bij die van mij ) dat ze pittiger zijn dan jongens, zeker de eerste jaren. het beste is om samen te praten en inderdaad misschien hulp te zoeken om alles op een rijtje te krijgen. je meisje voelt dit aan hoor, voorkom alsjeblieft dat ze gaat denken dat het aan haar ligt.
Je moet naar de kinderen toe wel 1 lijn trekken, anderzijds vind ik wel dat je elkaars mening hierin enigszins kunt accepteren. Mijn man en ik pakken dingen ook vaak net wat anders op. Bij ons thuis ben ik de gene die een jengelend kind slecht trekt en die veel slechter tegen het vroege opstaan kan dan de ander. Ik accepteer jengelen eigenlijk weinig. Ik word niet boos op hem ofzo, maar ik probeer hem wel af te leiden. En anders negeer ik het gejengel/gehuil even. Maar zijn zin zal ik NOOIT geven. Dat verergert het alleen maar, en daar heb ik al helemaal geen zin in. En vroeg opstaan? Dat doet mijn man dus 9 van de 10 keer. Dat is bij ons al rond half 6 's ochtends. Ik trek het gewoon niet, weinig slaap. Mijn man is ook moe, maar trekt het wel beter. Het komt ook wel doordat ik op dit moment aan het afstuderen ben en mijn masterthese aan het schrijven ben. Ik heb dus mijn concentratie hard nodig. Mijn man ook wel, maar voor hem is er geen strenge deadline zeg maar. Maar goed, het is hier dus ook niet eerlijk verdeeld. En eigenlijk doet mijn man dit zonder mopperen. Praat hier in ieder geval open over met hem. Maar accepteer wel dat hij er nou eenmaal anders tegenover staat en dat hij veel meer moeite heeft met het gedrag van jullie dochtertje. Aan de andere kant mag jij wel van hem verwachten dat hij zijn ergernis niet uit richting haar en dat hij zijn irritaties ook van zich af moet kunnen zetten. Probeer anders tot een compromis te komen waarbij hij in ieder geval 1 dag van het weekend op tijd op staat met de kinderen. En dat dit altijd dezelfde dag zal zijn en hij dit zonder mopperen zal doen. Daar zouden toch afspraken over gemaakt moeten kunnen worden lijkt mij.
wat een rot situatie voor jullie zeg...... maar dit is niet de schuld van jullie dochter.... vind het wel een nare opmerking trouwens "als we dit hadden geweten was het bij eentje gebleven..." misschien voelt ze wel aan dat haar vader er zo over denkt en is het deels een reactie daarop... mijn dochter is ook veel dwarser als ik niet lekker in mijn vel zit of te druk ben met andere dingen.... met opstaan en de zorg is het hier altijd al ongeveer gelijk geweest, gelukkig is onze dochter niet vaak vroeg of s'nachts wakker maar de ene keer gaat mijn man er heen en de andere keer ik. nu heb ik vakantie en mijn man nog niet en dan ga ik er uit voor onze dochter als dat nodig is. In het weekend slaapt mijn man op zaterdag uit en ik op zondag prima geregeld dus mijn man kan ook moeilijker uit bed komen dan ik maar hij gunt me het uitslapen gelukkig wel. verder trekken wij een lijn, maar ik ben iets sneller geneigd toe te geven als ze echt huilt.... maar als mijn man gezegd heeft tegen haar dat we nu niet meer naar boven komen ga ik ook echt niet naar boven toe. als ik dat wel zou doen zou ik zijn gezag ondermijnen en daar doen we hier niet aan, dat hebben ze zo door..... de ene keer heeft mijn man iets meer geduld met onze dochter dan ik en de andere keer andersom, we proberen het dan van elkaar over te nemen zodat we ons geduld niet "verliezen"
eens met Yukl. Die opmerkingen vind ik echt niet kunnen van je man. Al zal het voortkomen uit vermoeidheid en frustratie, dat zijn hele pijnlijke dingen om te zeggen. Verder moet jij ervoor zorgen dat je niet de speelbal wordt/blijft van je dochter. Zij heeft allang door dat jij haar gebrul en gejengel niet aankan en houdt het dus net zo lang vol tot jij haar uit bed haalt. Ik snap het best hoor, echt, maar ze manipuleert je. JIJ bent de baas, dus JIJ bepaalt. Als zij op een extreem vroeg tijdstip per se uit bed wil, heeft ze pech! Zeg haar dat ze weer gaat slapen, dat het nog te vroeg is, verschooon haar luier, geef haar wat melk (doet hier al wonderen) en verder kan ze bleren wat ze wil. Je haalt haar pas uit bed als JIJ het een redelijk tijdstip vindt. Is moeilijk, ik heb makkelijk lullen, maar het is wel de manier. En verder vind ik dat je man ook een dag in de week vroeg uit bed ´mag´ voor jullie dochter. Is hier ook zo: op zaterdag ontbijt mijn vriend met ons zoontje, op zondag slaapt vriend uit en ontbijt ik met zoontje. Het is jullie kind, dus samen delen, ook de lasten. Veel succes! Ik weet dat het erg zwart/wit staat hier, zo bedoel ik het niet, ik begrijp echt dat het moeilijk is om gebrul en gekrijs te weerstaan, maar probeer in te zien dat je kind je op deze manier manipuleert. Zet hem op!
hier is het niet geheel gelijk verdeeld in zorg. Ik zorg meer voor de kids en ben er in de ochtenden ook vaker uit, maar ik ben ook meer een ochtendmens als mijn man. Maar als ik echt een keer wil bijtanken dan laat hij me dat ook wel doen. tav je dochter: ik zou toch heel consequent en duidelijk gaan zijn en bv. werken met een nachtlampje met een tijdschakelaar, waarbij als het lampje aangaat het pas tijd is om op te staan. Dat begrijpen kinderen al vrij vroeg en dan kun je ook heel duidelijk aangeven, lampje nog uit, bedtijd. (hier hebben we babyzoo wekkers, maar die werken op dezelfde manier, oogjes nog dicht, slaaptijd). Ik heb ook een zeer temperamentvol tweede jongetje en ook hij wil nog wel eens regelmatig vroeg wakker zijn, maar vanaf zijn tweede jaar hebben we de wekker gehanteerd en inmiddels weet hij feilloos dat gillen geen zin meer heeft. Tuurlijk heeft dat in het begin wel moeilijke ochtenden met veel gegil/uit bed komen gehad, maar inmiddels gaat hij echt gewoon weer terug in bed als het nog geen tijd is. Niet dat ik dan altijd nog kan slapen, maar liggen en rusten in elk geval wel. Tuurlijk probeert hij nog wel eens uit, maar als we blijven zeggen dat de wekker nog slaapt, gaat hij wel terug, daar wijken wij niet van af. o ja en ook hier hebben we wel eens gezegd: als dit onze eerste was geweest weten we niet of er al zo vlot een tweede was gevolgd....maar bij ons blijft het wel in de sfeer van een grapje.
oh ja, wat betreft ´ze kan het heel lang volhouden´ (dat brullen); ooit zag ik een aflevering van the Nanny van een peuter die steeds maar weer uit bed kwam ´s nachts. Les voor ouders: jij bepaalt en legt continu kind terug als het weer uit bed komt. er stond een tellertje bij ....kind kwam 94 (!!!!) keer uit bed die nacht, pa stopte haar dus 94 keer terug. Toen pas zwichtte ze. Maar daarna was het gek## ook over. Het kind had geleerd, eindelijk, dat met pa/ma (toch) niet te sollen viel. Volhouden dus, dat is het motto.
Wat een vervelio, je man! Je dochter zorgt niet voor spanningen, dat doet hij. Ik zou echt een keer heel boos worden 'sochtends, en hem het bed uit brullen. En de rest van de dag dan niet het proberen goed te maken, hij zoekt het maar is uit. Zulke opmerkingen vind ik belachelijk, waarschijnlijk heeft je dochter dat ook al wel door. Ik snap heel goed dat het zwaar is, mijn dochter is ook af en toe echt een driftkikker. Maar om je dan zo op te stellen is echt wel fout. Hij heeft toch ook gekozen voor een 2e kindje, samen met jou? Dan moet hij het ook samen met jou regelen, en niet jou het maar uit laten zoeken. Pff zit me helemaal boos te maken hier Wij hebben het ook een keer bijgehouden, toen onze dochter anderhalf was begon ze te spoken 'snachts. Uit haar bed klimmen en bij het traphek om ons schreeuwen. Wij hebben de nanny techniek ook toegepast. (bij de deur zitten, niet aankijken, niet praten, maar gelijk terug in bed leggen) In de 2e nacht hebben we het 62 keer moeten doen!!! Na een week was het helemaal voorbij en sliep ze gelijk. Nu heeft ze af en toe is een nacht dat het niet lekker gaat, maar gelukkig niet meer een maand lang zoals toen. En wat was ik toen blij met de nannyaflevering haha
hoi bedankt voor jullie reacties! Het is niet zo dat ik het op mijn dochter af reageer hoor. en ik weet wel dat mijn man mijn dochter graag ziet en het niet echt meent wat hij zegt maar het komt er soms wel uit hé. En ik ga dan gelijk in de verdediging. Maar ik vind het gewoon niet eerlijk. We hebben van die afspraken van om de beurt op staan en hij doet dat dan ook wel maar ik krijg hem dus niet uit bed en als hij er dan uit is , is hij de ganse dag doodop en moet ik niet te veel vragen. Hij kan er echt niet tegen om zo weinig te slapen, ik kan er beter tegen en sta dus ook vaker op maar af en toe wil ik ook wel eens zonder ruzie in mijn bed blijven liggen!!! maar het is hier dus kiezen, ofwel sta ik op en dan loopt alles overdag vrij goed, maar ben ik wel moe, of mijn man staat op en dan kunnen we de rest van de dag niets doen want meneer is moe. de tip van een lampje met timer is geweldig, ik ga dat zeker proberen. Het zou ook een goede oplossing zijn om naar haar toe consequent te zijn met opstaan, door de week mag/moet ze er nl wel uit om kwart na zes want ik sta dan ook op en doe haar naar de kribbe om kwart na zeven (moet gaan werken vanaf acht uur). ik zou dan het lichtje wat vroeger kunnen timen die dagen, ze kan toch nog geen uur lezen Ze is nl alles behalve dom en inderdaad, ze weet maar al te goed dat mama na een tijd toch zwicht en haar eruit haalt. Het moeilijke is dat we nog een zoon van vijf hebben die mee slachtoffer is van haar gebrul en die ook niet kan slapen als we haar laten begaan. Maar ik weet nu wel dat ik me geen slechte mama moet voelen als ik haar eens laat begaan als ze weer wakker is om kwart voor zes. ze heeft echt een héél erg sterk temperament, zo'n uur aan een stuk liggen krijsen, ik snap niet hoe ze het volhoudt... en het probleem ligt voor een deel ook bij mezelf omdat ik dat geween en gebrul echt niet trek... ik ga me dan altijd onzeker voelen en een slechte mama , en ik ben dan ook steeds bang dat het gedrag van mijn dochter niet normaal is, te extreem... ( toen ze een jaar was maakte de onthaalmama ook de opmerking dat ze dacht dat mijn dochter een stoornis had en dat ze nogal traag ontwikkelde, intussen lijkt alles wel normaal en denk ik dat het loos alarm was maar ergens blijft dit toch hangen).
Consequent blijven is echt heel belangrijk, is echt de sleutel! Hier is het zo dat ik altijd gelijk met de kleine uit bed ga. Varierend tussen 6 en 7 uur over het algemeen. MIjn man werkt altijd de avond/nachtdienst dus tja die heeft zn slaap hard nodig. Als ik sweekends eens nog heel moe ben, ga ik terug het bed in voor ene paar uurtjes zodra hij wakker is. Maar ik ben altijd degene die er met haar uit ga of er moet echt iets heel ergs zijn waardoor ik het niet kan ofzo.
Hier hebben we twee kinderen, 1 van 2 jaar en 1 van 3,5 maand. Mijn man is vrachtwagenchauffeur en gaat rond half 5 rijden. Hij staat dus om half 4 op. Ik werk 3 dagen in de week en ik heb zelf vaker late dienst en hoef er niet vroeg uit of ik ben vrij dus als mijn dochter 's nachts wakker zou worden, ga ik er dus uit. Onze zoon krijgt bv dus daar moet ik 's nachts wel zelf voor uit. In het weekend gaat mijn man er tegenwoordig eerder uit dan ik. Tot 8 uur slapen is voor hem al uitslapen. Dan blijf ik nog even liggen voor de eerste voeding en daarna kom ik er ook uit. Als ik jou was zou ik eens met hem praten op een moment dat je geen ruzie hebt. Praat met hem vanuit jezelf. Geen verwijten en kom zelf met een voorstel. Mannen houden van oplossingen. En over meisjes: overal om mij heen hoor ik, dat ik blij mag zijn dat ik als eerste een dochter heb gekregen en daarna pas een zoon. Dit omdat meiden een stuk feller en pittiger zijn dan jongens. Het ligt dus niet aan je dochter of aan jouw capaciteiten als moeder! Sterkte!
Wat een lastige situatie voor je. Zo te lezen heb je niet twee maar drie kinderen waarvan je man de grootste is. Beetje gaan mokken als hij er vroeg uit moet, wat kinderachtig. Overigens vind ik ook dat niet je dochter zorgt voor wrijving, maar dat de verschillende manieren waarop jullie met de situatie omgaan als ouders zorgt voor wrijvingen. Om te beginnen denk ik inderdaad dat je zowel door je man als door je dochter wordt gemanipuleerd. Je dochter kan er alleen niet zo veel aan doen, als er geen duidelijkheid is voor kinderen zullen ze er gebruik van maken. Niet om jou te pesten hoor en ook echt niet kwaad bedoeld, maar voor kinderen bestaat er 1 iemand en dat zijn zijzelf . Maar zij voelt feilloos aan dat jij minder bestand bent tegen haar gehuil. Ik lees hier goede tips voor je, die wekker is idd goed! Wat je zoontje betreft als je je dochtertje zou laten huilen: hij is 5, je zou hem uit kunnen leggen wat er aan de hand is? Wat je man betreft, tja... Daar zou ik toch eens een stevig gesprek mee voeren dat hij wel volwassen mag worden nu hij vader is van twee kinderen en dat je niet gediend bent van dergelijke opmerkingen. Ook je man voelt jouw onzekerheid aan en maakt er misbruik van als je dochtertje doet, ik vind dat echt heel naar. Wij staan iedere dag beiden vroeg op, maar hij verzorgt de meiden en brengt ze naar het kdv doordeweeks. Ik begin namelijk vroeger dan hij en daarom ben ik ook eerder klaar dus ik haal ze op en kook. En we hebben beiden 1 dag in de week alleen met de kindjes thuis maar dan staat de ander ook gewoon vroeg op voor werk. En in de weekenden slaapt hij zaterdag uit en ik zondag. Dus hier is het redelijk verdeeld, al deed hij wel veel meer toen ik zwanger was. Ik moet ook wel toegeven dat kinderachtig gedrag bij mijn man ook wel voorkomt hoor, en dat we ook niet altijd op 1 lijn zitten. Hij heeft er soms veel moeite mee dat de aandacht nu verdeeld moet worden en kan dan soms echt gaan drammen. Werkt natuurlijk totaal averechts maar hij heeft dat nog niet helemaal door . Maar we zijn wel beiden ongeveer even streng, vooral de oudste heeft momenteel veel duidelijkheid en grenzen nodig, anders is ze ook de hele dag aan het jengelen en zeuren. Ik hoop dat je eruit komt met je man want jullie zullen elkaars steun nodig hebben als je het gedrag van je dochter op de langere termijn wil veranderen....
tja als je dochter elke werkdag wel om kwart over zes op moet staan, is het natuurlijk ook niet heel vreemd dat haar biologische wekkertje zich vroeg afstelt.....Hier hebben we de kinderwekkers in het weekend een half uurtje later staan dan door de week (hal 8 ipv 7 uur) en dat gaat meestal wel goed. en....als ze wat ouder zijn dadelijk kunnen ze ook samen beneden gaan spelen of tv kijken. (lukt hier soms wel....) en dan kunnen man en ik allebei nog even een half uurtje langer liggen. Maar een van ons is er meestal om 800 uur echt wel uit. In ieder geval hoop ik dat de lampwekker zijn werk gaat doen.
Hey, Je dochtertje lijkt op de mijne! Ze is nu anderhalf, sliep snel door, maar het is ook alweer een hele poos dat ik er elke nacht minstens 2x uitmoet. Ik ben degen die altijd opstaat eigenlijk, niet omdat ik er niet tegen kan, maar ik ben ook moe, we werken alletwee en ik heb er het fut niet voor om uren naar haar gekrijs te luisteren. Deze nacht heb ik ook nog tegen mijn man gezegd dat we eens op onze tanden gaan moeten bijten en haar laten huilen, zodat ze snapt dat het gedaan is. Probleem is dat het meestal om haar fopspeen gaat dat uit bed is gevallen, dan houdt ze ook vol hoor, sterk karakter heeft ze. Gelukkig wordt haar broer hier niet wakker van, maar binnenkort is er wel een baby, die er misschien wél last van gaat hebben! Niet makkelijk, ik wens je (en mezelf ) veel succes!
hier zijn de taken niet echt consequent verdeeld, het enige wat hier wel is is dat ik opsta als de kleine wakker word s'ochtends snachts gaan we er vaak samen uit.. ook niet altijd... Mn partner brengt haar naar bed. dat zijn vaste afspraken daartussen doen we het samen.
Ik snap wel wat je bedoelt met "een slechte mama voelen". Ik heb het ook een tijdje gedaan en mijn dochter nam mij gewoon niet meer serieus! Dus toen ook consequenter en wellicht wat strenger geworden (ook naar mezelf toe!). Sindsdien gaat het echt super hier! Tja en de taken...mijn man werkt minimaal 60 uur in de week en ik 24. Ik werk 3 dagen in de week. Mijn man haalt de oudste elke ochtend uit bed, omdat hij eerder opstaat en dan zelf al klaar is. 's Avonds vragen we aan onze dochter wie haar naar bed moet brengen. Soms is dat mama en soms is dat papa (en soms de hond ). In het weekend doen we het om en om. Ik slaap uit op zaterdag (kan me er heerlijk op verheugen) en hij op zondag. Voor 7 uur gaan we niet naar beneden. Dan is het nog geen morgen en kan ze terug naar bed. Tja en verder overleggen we veel, zo van: Dit is er gebeurt, hoe gaan we dit voortaan aanpakken, hoe gaan we hier mee om. We proberen zoveel mogelijk 1 lijn te trekken.
Ik herken een aantal dingen wel, omdat we hier erg zware tijden hebben gehad met Thirza qua doorslapen enzo. Mijn man kon dan ook van die rotopmerkingen maken als: Kan dat kind niet eens gewoon gaan slapen/Ze bekijkt het maar/enz enz. Het is dus idd erg belangrijk om het daar samen allemaal over eens te gaan worden. Daar moet je op rustige momenten over praten samen, niet als het probleem zich aandient.... Verder hoor ik uit je verhaal wel twee dingen waar ik wel even wat opbouwende kritiek op wil uiten: je geeft dit topic de titel dat je dochter zorgt voor wrijving met je man. Maar dat doet zij natuurlijk niet, dat doen jullie samen, door het niet eens te zijn en daar tot nog toe op een niet-constructieve manier mee bezig te zijn geweest. En je geeft aan dat je man zich ergert aan het feit dat jij te weinig grenzen stelt en haar te snel haar zin geeft. Dat zal op moeten houden, wil jij ewrvoor zorgen dat hij jou serieus gaat nemen op de andere punten. Want nu is zijn redenatie (bewust of onbewust) dat jij teveel toegeeft en die redenatie plakt hij nu overal op. Grenzen afspreken dus samen, en je daar aan houden, of ze nu huilt of niet. Ook afspreken hoe je gaat reageren als ze gaat huilen, een driftbui ertegenaan gooit, enz enz. Maakt het voor jezelf gemakkelijker, voor je dochtertje duidelijker en zal ervoor zorgen dat je man niet langer als argument kan gebruiken dat jij gewoon je dochter altijd haar zin geeft.... Kun je het daarna opnieuw weer hebben over wanneer zij haar zin niet krijgt en wanneer het voor haar leeftijd gewoon niet passend is om te verwachten dat zij zich aanpast, (als zij om 6 uur wakker is, is dat vervelend voor jullie, maar als dat nu eenmaal haar ritme is, is lang wachten tot jullie zover zijn om uit bed te komen, nog niet helemaal realistisch....)