goed , ga nu echt slapen!! (tijd gaat altijd zo snel als je achter de computer zit..... hebben jullie dat ook??)
Als het nu niet verbeterd was, dan was de kans groot dat het nog een tijd duurt. Gezien ik het nog steeds voel, is het dus niet weg. Er is zelfs geopperd de dosering te verhogen indien het deze week niet nog beter gaat. Zolang ik deze medicatie gebruik mag ik absoluut geen borstvoeding geven omdat dit overgaat in de melk en de baby hiervan schade kan ondervinden door de bijwerkingen. Stoppen kan dus niet en een ander middel gaan gebruiken durf ik ook niet zomaar te doen, áls dat al een optie is want niet alle middelen in die categorie hebben dezelfde werking. Wel geldt voor allemaal dat ze inwerktijd hebben en ik durf het risico niet te nemen dat het (tijdelijk) terugkomt op het moment dat het kindje pas geboren is. Eerder mag ik immers niet switchen. Ik ben nu al uitgeput, ondanks dat ik weer wat beter slaap. Ik kan niets meer aan, bij de minste inspanning gaat mijn hart helemaal over de toeren en komt er meer hoofdpijn opzetten. Mijn leven bestaat uit maximaal 1 activiteit per dagdeel en tussen de middag een uur liggen. Gisteravond was er een informatieavond van mijn verloskundigenpraktijk en een kraamzorginstantie. Ik was erg moe en had het er heel moeilijk, want hoe meer info ik over bevallen krijg hoe banger ik word. Ik had al bestaande klachten en angsten en nu ik er lichamelijk zo slecht aan toe ben wordt het alleen maar erger. Ik zat me echt te verbijten om niet te huilen. Toen kwam de kraamzorg aan het woord over voeding en dat was aanvankelijk positief over zowel borst- als flesvoeding. Alleen toen ging ze toch extra in op de voordelen van borstvoeding en kregen we een paar quizvragen. Toen ze de stelling "kinderen met borstvoeding krijgen een hoger iq dan kinderen met flesvoeding" bestempelde als feit brak ik. Eerst heb ik zitten huilen op het toilet en toen het weer wat ging ben ik teruggegaan, maar toen iedereen opstond om naar huis te gaan kon ik niet meer en heb ik 10 minuten trillend aan een glas water gezeten en toen kreeg ik aan paniekaanval Gelukkig was mijn man mee en er was een verloskundige van mijn eigen team die ons heel goed opving en toen ik een beetje kon kalmeren vragen stelde en aanbood om samen een plan op te stellen. Het was de eerste keer dat ik me door een zorgverlener echt serieus genomen voelde sinds mijn zwangerschap. Ze zou haar collega waarmee ik vandaag een afspraak heb inlichten en vragen wat extra tijd te nemen. Ik moet er zo naartoe.
@Assje, wat vervelend dat je je zo voelt. Hopelijk kunnen ze je vandaag wat gerust stellen! Ik was er anders gisteravond ook geweest, maar ik ben afgehaakt, ik was te moe! Ik heb ook wel een beetje hetzelfde hoor, hoe meer informatie je krijgt, hoe meer je toch met je bevalling bezig gaat zijn al dan niet bewust... @Ella, op zich vallen de harde buiken op dit moment mee, alleen afgelopen zaterdagnacht dus niet, maar dat bleken dus indalingsweeën te zijn. Gisteren bij de VK bleek dus dat beebje al halverwege was ingedaald, dus ik heb zo het flauwe vermoeden dat ik nog zo'n sessie ga krijgen... In eerste instantie schrok ik best wel toen ik hoorde dat beeb al aan het indalen is, maar volgens VK zegt dat niks over het moment dat de bevalling zal beginnen... Ik heb in ieder geval de afspraak met beeb dat ze nog minimaal 2 weken blijft zitten, zodat mam hopelijk thuis kan bevallen Maar goed...ik ben dus volgens de statistieken inderdaad de volgende in rij, dus het zal mij benieuwen. Ik ga nu weer even in slakkentempo verder in mijn huis, want ik ben a.s. donderdag jarig en hoewel ik er verder dit jaar niks aan doe komen 2 van mijn collega's dan even langs...
Assje wat naar dat je je zo voelt zeg .. Dikke knuff van hier !! Ik kan echt niet meer lekker slapen snachts bah. Veel wakker door ontzettende stekende bandenpijn. Ik kan dan alleen maar doodstil liggen. Dan zakt het wel af. Had het vorige keer al aangegeven bij de VK die dacht dat ik 1 band verrekt had omdat het alleen rechts zit. Ik moet Donderdag weer heen ga het toch even aankaarten.
assje , ja hoor.... kinderen met bv een hoger iq dan kinderen met fv.... wat een belachelijke stelling. had ze bewijzen??? ik zou me daar persoonlijk niet veel van aantrekken... er zijn massa's mensen groot geworden met FV , (ik zelf ook en heb zelf een redelijk iq hahaha ) sorry hoor maar vind dat echt onzin. ik weet idd uit ervaring dat veel VK pleiten voor bv , heb dat zelf ook tot vervelends toe ondervonden. Maar voor mij ging/gaat BV ook niet lukken vanwege medicatie. nou gelukkig deed de VK van je eigen team nog wel wat normaal zeg! Fijn dat ze jullie wat kon geruststellen! Triesie wat spannend he! haha goed dat je afspraak hebt gemaakt!! Hopelijk houdt jullie kleine meid zich daar ook aan!
Cos wat rot zeg die bandenpijn dat voelt idd echt niet lekker! Balen dat je er snachts ook van wakker ligt...
en trouwens Assje mijn ervaringen met BV tegen FV , was dat de gyn veel proffesioneler ermee omging dan de VK. hij was ook wel van mening dat BV beter is , maar als het niet gaat..... tja waarom er dan zolang over doorzeuren??? Hij zei ook de FV van tegenwoordig is hartstikke goed! het enige nadeel is dat je best wel veel geld kwijt bent aan FV........ maar ja dat heb ik er zekers voor over. Ga echt niet stoppen met mn medicatie om perse maar BV te kunnen geven hoor..... het is ook erg belangrijk dat het goed/stabiel gaat met de moeder zelf!!!!
Bedankt meiden! @Ella Fijn te weten dat het bijjou ook goed gaat met FV. Jouw kindje doet het immers hartstikke goed. Mijn man heeft ook FV gehad omdat hij als baby niet wilde eten en die is ook volkomen normaal met een normaal iq. Maarja, als je emotioneel bent en net te horen hebt gekregen dat iets wat je graag wilde niet kan, dan komt zo'n opmerking heel hard aan. Je kunt dan wel relativeren maar toch voel je je in je hart schuldig. @Triesie Wat vervelend dat het bij jou niet lekker gaat Ik vond de avond van gisteren completer dan donderdag, maar in principe niets dat je niet kunt lezen en bovendien kwam ik donderdag voor de rondleiding en niet voor het verhaal. Bij mij is het denk ik wat gecompliceerder dan anders. Het is niet zo dat ik geruststelling nodig heb, want ik weet zelf ook wel dat het heus goed komt, zelfs als het geen ongecompliceerde bevalling is. Ik weet prima hoe alles in elkaar steekt, wat de opties zijn en wat er gebeurt als er complicaties zijn. Aan kennis geen gebrek. Maar door mijn stoornis kan ik ondanks dat ik het in mijn hoofd allemaal kan relativeren, mijn gevoel daar niet op laten aansluiten. Ik raak dan volledig in paniek en mijn lichaam reageert daar weer op door een enorme stoot adrenaline te geven waar ik dan een tijdje bijna high op ben van paniek (soms ook hyperventileren), om vervolgens totaal uitgeput te zijn en apathisch te raken. Ik word dan een soort buidelrat zeg maar, die gaan bij gevaar voor dood liggen en wachten tot de situatie over is. Bij mij gaat het ongeveer net zo, ik raak een soort van verlamd door paniek en ben onbereikbaar, vaak kan ik alleen maar wiegen of staren. Het vervelende is dat ik weet dat het kan gebeuren, maar het is niet te voorkomen. Ik kan volkomen normaal en serieus tegenover iemand zitten en precies uitleggen wat er kan gebeuren in zo'n situatie, maar als het gebeurt heb ik er op dat moment geen grip op. Je zou dan denken dat ik volkomen gestoord ben en mensen behandelen je dan vaak ook zo, dat is heel erg frustrerend. Ik ben al sinds het begin bang voor de bevalling, sterker nog ik ben al doodsbenauwd geweest ooit te moeten bevallen toen ik nog niet eens kinderen wilde. Een aantal jaren geleden ben ik in het ziekenhuis gezien vanwege vaginistische klachten, omdat ik het zo raar vond dat ik niet normaal seks leek te kunnen hebben en ik kon bijvoorbeeld ook geen tampons gebruiken. Het deed altijd enorm pijn terwijl ik wel ontspande en ook geen nare ervaringen had. Conclusie was dat ik 'gewoon strak ben' (bekkenbodem) en het advies: live with it, iets anders dan ontspannen kun je niet doen als het niet tussen de oren zit. Seks zal waarschijnlijk altijd een punt blijven wat veel geduld en aanpassing vergt. Op zich geen probleem want je kunt het ook leuk hebben met wat aanpassing. Maar sindsdien heb ik angst gevoeld voor bevallen en was dit ook een grote reden waarom ik geen kinderen wilde. Tot ik mijn man tegenkwam. Aan het begin van de zwangerschap ben ik enorm bang geweest, maar heb dit weggestopt omdat er toch niets aan te doen was en me voorgenomen mezelf zo goed mogelijk voor te lichten. Dat heb ik ook gedaan, maar het blijkt niet genoeg. Dat ik geen medicatie mag gebruiken tegen mijn paniek in de zwangerschap speelt mogelijk ook mee, want dat gebruikte ik eerder als een dergelijke situatie dreigde. Hielp niet altijd afdoende, maar haalde wel de scherpe kantjes eraf. Nu komt het einde in zicht en word ik er met mijn neus op gedrukt dat ik het straks echt moet gaan doen. Ik zie vrouwen die het erover hebben alsof ze een pak melk gaan kopen, gewoon ontspannen en alsof het heel normaal is. Gisteravond ook, iedereen is ontspannen en zit te kletsen en te lachen terwijl ik me daar helemaal strak van de spanning alleen maar afvraag waarom ik toch in godsnaam zwanger geraakt ben. Dat maakt dat ik me al helemaal abnormaal voel en bovendien schuldig, tegenover mijn kindje en ook tegenover mensen die heel graag kinderen willen maar waarbij het niet lukt. Vanmorgen in het gesprek heb ik geprobeerd duidelijk te maken hoe het zit en dat geruststellen natuurlijk goed is, maar dat het op mij geen effect heeft. Ik weet het wel, maar kan het niet voelen. Ik begrijp dondersgoed dat 'normale' mensen anders in elkaar zitten, dat blijkt wel uit het aanbod van hulp. Alles is goed bedoeld en iedereen denkt mee, maar het helpt gewoon niet. Ik heb nu een afspraak gekregen bij de gyn, een ander dan ik nu heb omdat ik aangegeven heb dat er geen klik is (voornamelijk n.a.v. het echo verhaal) en de verloskundige raadde zelf ook een ander aan omdat dat iemand zou zijn die over veel inlevingsvermogen beschikt. Van daaruit hoopt ze dat het ziekenhuis iets meer kan bieden aan oplossingen of begeleiding. Ik hoop het ook! Alles valt te proberen. Volgende week ga ik heen.
Sorry voor het lange verhaal trouwens Ik vind het belangrijk om het zo goed mogelijk uit te leggen, want ik ben me ervan bewust dat sommige dingen voor anderen misschien heel belachelijk overkomen.
Assje , het was ook totaal geen uitval naar jou toe hoor!!!!!! snap heel goed dat het een erg tegenvaller is dat je nu DAT ook nog eens te horen krijgt.... en als je dan al wat instabieler bent (als ik het zo mag zeggen) dan is dat idd erg lastig om te kunnen relativeren! dat begrijp ik goed hoor! meid wat angstig allemaal voor je! als ik dit zo lees... kan me voorstellen dat je er enorm tegenop ziet! Maar heb jij een medische achtergrond dan?? (dat heb ik me wel eens vaker afgevraagd haha) Fijn dat je volgende week een afspraak hebt met een andere gyn! Iemand die je miss beter begrijpt en kan begeleiden.
Zo had ik het ook niet opgevat hoor Maar ik hou zelf van duidelijkheid en openheid, dus ik dacht laat ik eens duidelijk aangeven waar het probleem zit. Het is voor mensen die het niet kennen vaak erg lastig te begrijpen. Net zoals ik me zelf onmogelijk kan voorstellen hoe het zou zijn om een been te missen, want ik heb ze beide nog. Dan kun je wel gaan hinkelen in de hoop een idee te krijgen, maar dat is echt wat anders dan het daadwerkelijk voelen. Hoe bedoel je medische achtergrond precies?
Jeetje dat gaat hard Ik heb het hier al eens geschreven maar helemaal bladeren is weer zo wat, ik stuur je even een pb!
assje thanks voor de pb! ik reageer vanavond even ok?? moet zo aan het werk namelijk en wil wel even rustig kunnen reageren!
Wat een gebabbel. Jeetje Assje, wat lastig dat je dit soort dingen zo aan je kunnen vreten. Misschien is het handig als je sowieso een backup hebt na de bevalling. Nee, niet omdat je gek bent maar omdat het soms fijn kan zijn dat je iemand hebt die je kan bellen, die naar je kan luisteren en je eventueel kan helpen bij het verwerken van alles wat er de laatste 6 maanden is gebeurd in huize Assje. Knuffel! Cos, Jeetje, vervelend zeg, dat je zo slecht slaapt! Ik hoop dat je vannacht meer geluk hebt. Triesie, Goede deal met kindlief! Thuisbevallen leek mij ook prachtig! Ik ben trouwens echt een voorstander van bv. Voordat mensen ploffen, leg ik het even uit Bij Ruben is dit dus niet gelukt...na 4 wk ben ik fv gaan geven. Reden: ondeskundige begeleiding en onzekerheid. Niet meer en niet minder (nouja, eigenlijk andersom natuurlijk). Bij Stijn moest en zou ik (van mijzelf!!!). Het heeft ontzettend veel moeite gekost (hij kwam niet goed aan, de bv liep terug, neusspray gebruikt, domperidon gebruikt, kolven...) maar toch 13 mnd volgehouden. Ik wilde het zo ontzettend graag. Ik vond het zo gezellig en eindelijk...eindelijk voelde ik me gelukt. De bv is dus vooral een ego kwestie geweest (natuurlijk ook omdat het ontzettend goed voor je kindje is). Ruben is grote knul geworden, niet zozeer qua lengte Dus nee, als het niet ander is...is het niet anders maar ik begrijp wel heel goed dat je teleurgesteld bent als een andere factor dan 100% jijzelf, beslist dat je geen bv kan geven. Ik vind het zelfs onprofessioneel dat zorgverleners misbruik maken (ja, zo zie ik dat) van hun functie. Nieuwe mama's een beetje de stuipen op het lijf jagen :x Ze moest zich schamen
Ella, Evan alweer bijna 5 maanden! Voor je het weet is hij langer uit de buik dan in de buik! Maris, Wat een beeeeeldig kaartje! Tnx! Ik denk dat wij op vakantie zijn als haar eerste echte feestje is, maar ik ben je aanbod niet vergeten (al haal ik het voor de vakantie misschien niet, ook met jullie planning en rust). We hebben contact Hier alles goed. Deze week wat extra werken dus wel wat aanpoten voor mijn gevoel. Gelukkig helpt manlief ook waar hij kan (gisteren was hij vroeg thuis, eten klaar, keuken opgeruimd, stofzuiger door het huis gehaald....in luf!). Vanaf aankomend weekend gaan we de klapper al een beetje inpakken, joehoe!
@Elmo Daar ga ik zeker voor zorgen en mijn man werkt nu soms voor extra vrije uren zodat hij meer thuis kan zijn, dat heeft hij al geregeld met zijn werk. In principe krijg ik heel veel extra uren kraamzorg vanwege de indicatie maar we weten nog niet precies hoe we dat gaan invullen omdat ik het ook niet trek om 10 dagen lang een vreemde 8 uur er dag over de vloer te hebben We hebben met de kraamzorg afgesproken dat we na een paar dagen herindiceren indien nodig. En inderdaad, ik vind het ook niet netjes dat ze zulke voorbeelden gebruiken. Ik snap wel waarom ze zoiets zeggen, maar je weet niet wat voor keuzes de mensen in je publiek hebben bij zo'n presentatie dus het zou wel wat neutraler mogen. Ik had me er normaal weinig van aangetrokken, maar ik was er nog zo teleurgesteld over en bovendien doodmoe. Er komt volgende week vast wel iets uit wat ze kunen doen! De verloskundige zei dat zoiets wel vaker voorkomt en dat ze daar in het ziekenhuis ervaring mee hebben. Dan rest mij om duidelijk op te schrijven wat de problemen zijn en er heen te gaan. Het stelt al een stukje gerust dat ik serieus genomen word. Heb je al zin in de vakantie?