En draai het nou is om? Wat nou als jij "het probleem"was en je man gaat ervandoor omdat jij hem nooit vader zult maken.... Zo is het hier. Ik kan geen kinderen (meer) krijgen. En godzijdank heeft hij zn spullen niet gepakt, maar gaan we proberen om er wat van te maken zo. Het maakt vast wel verschil dat we een gezonde dochter hebben, maar we hadden er graag meer gewild en het doet veel pijn dat dit niet kan. Als hij dan ook nog bij me weg was gegaan... Maar als hij het "probleem"was, was ik zeker niet bij hem weggegaan. Ook niet als hij geen KID had gewild. Zolang er maar wel over gesproken wordt en hij het niet in zn eentje even besloten had.
Heb hier even zitten lezen. Ik weet niet wat ik zou doen, heb hier ook verschillende meningen over. Hier zijn we al 4 jaar bezig met zwanger worden, waarvan 2,5 jaar de mmm. Helaas zonder resultaat. Heb wel momenten gehad dat ik heb gedacht dat ik bij mijn man weg wilde. Dit ook naar aanleiding van vele ruzies en meningsverschillen over de mmm. Ik houd heel veel van mijn man en wil hem eigenlijk niet missen. Maar op het moment dat hij besluit de hele mmm stop te zetten, omdat hij het niet meer wil weet ik nog niet wat ik doe. Hoop dat ik nooit voor de keus kom te staan, maar hier is regelmatig een discussie over doorgaan of stoppen. Man wil het liefst stoppen met de hele mmm en ik wil graag doorgaan met de icsi. Donor of adoptie staat man helemaal niet voor open. En er is hier al veel ruzie geweest over de iui's en de ivf/ isci. Door de meningsverschillen en de zware mmm staat er regelmatig een grote druk op onze relatie, waardoor het weleens gebeurd dat er dus knallende ruzie onstaat, waar we weer moeizaam uit komen. Maar ik denk niet dat je de vraag zomaar kan beantwoorden zonder dat je voor die keus hebt gestaan. En zelfs dan nog stel je je mening elke keer bij. Als je mij die vraag 5 jaar geleden had gesteld had ik een heel ander antwoord gegeven dan nu. En in boosheid/ onmacht en frustratie denk je soms ook wat anders dan als je deze situatie niet meemaakt.
nee ik zou niet bij hem weggaan als hij onvruchtbaar zou zijn. maar als hij zou zeggen dat hij verdere onderzoeken, opties etc ook niet wil dan denk ik niet dat ik me daar bij had kunnen neerleggen.
wij zijn ook in de mmm beland, man is verminderd vruchtbaar. Geen seconde aan gedacht om bij hem weg te gaan. maar stel dat het geval was dat hij daar allemaal niets van wilde weten, dan zeg ik heel eerlijk dat ik denk dat wij geen toekomst zouden hebben. Wij mogen ook in onze handjes knijpen dat het bij de 1e icsi is gelukt.
Dit is een moeilijke! Ik zie mijn vriend echt heel erg graag laten we daar eerst duidelijk over zijn maar ik heb altijd gezegd dat ik kinderen wou hoe dan ook, moest het niet natuurlijk lukken zou ik eerst het hele traject afleggen (daarover hebben we het dan ook uitgebreid gehad omdat ik PCOS heb) gelukkig was mijn vriend erg vruchtbaar dus bij hem was er niks fout maaaar moest dit nu niet het geval zijn en wij dus in geen enkel geval zwanger zouden raken zou dit voor ons moeilijker liggen... Mijn vriend wilt absoluut niet adopteren en een donor vind hij ook niet zo ok, hij zou dan gewoon kinderloos blijven en dit kan ik echt niet dus denk dat de drang naar een kind bij ons wel serieus zou doorwegen op onze relatie en dat we dan uiteindelijk uit elkaar zouden groeien... Maar gelukkig was dit niet het geval en zijn we nu gezegend met een prachtige zoon! @Mikki: Voor mij is een kind krijgen echt het hoogtepunt in mijn leven, denk dat ieder mens daar anders naar kijkt. Wil je niet aanvallen hoor maar voor mij (en dit klinkt nu waarschijnlijk heel cru) is er geen leven zonder een kind vanwaar dat kind dan ook weer komt (eigen kind of adoptie) @TO, succes met alles en ik duim met je mee!
Ik zou nu volmoding ja zegen ik ga nooit bij hem weg, omdat ik van hem hou en voor hem gekozen heb. Maar dan is het voor mij gemakkelijk gezegd want heb 2 kindjes. Ik kan me wel voorstellen dat een vrouw of man dan een keuze maakt om van hem haar aftegaan. Vind het heel moeielijk om hier antwoord op tegeven.
Ja ik zou bij hem blijven. Toen wij de medische molen ingingen hebben we echt tegen elkaar gezegt dat onze relatie er niet aan kapot zou mogen gaan. enneh als kinderen krijgen niet zou lukken, dan zouden we lekker yup blijven en zouden we een cabrio kopen.
ik zou het verschrikkelijk vinden al zou mijn man bij mij weggaan omdat ik onvruchtbaar zou zijn. wat een klap zou ik daar emotioneel van krijgen, ik denk dat dit voor een man nog erger moet zijn. ik zou never nooit bij hem weggaan, dan donorzaad van mijn zwager bijvoorbeeld. blijft het toch in de familie. of adopteren.
ik zou er toch even bij na denken. ik hou echt heel veel van hem. Maar als het echt een moeder drang hebt dan ja...
Ik zou juist persoonlijk NOOIT familie kiezen, too weird, dan krijg je dat zo iemand zich ermee gaat bemoeien als misschien wel een vaderfiguur, zou juist voor een vreemde kiezen omdat het dan juist maar een zaadje is (een bouwsteen zeg maar) en meer jullie eigen kindje..
wij hebben ook bewust gekozen om geen zaad van familie te gebruiken. In de familie weet ook niet iedereen het ( nog niet). Het zou te raar worden op verjaardagen bijvoorbeeld als we het zaad van mijn zwager zouden gebruiken.. We hebben een donor waarvan we alleen de uiterlijke kenmerken weten en verder heeft hij een nummertje..
Nooit zou ik hem verlaten als we geen kinderen meer zouden kunnen krijgen. We zijn door te diepe dalen samen gegaan en er ook samen weer uitgeklommen, dat ik weet dat we ook dit dan weer zullen overwinnen. Daarnaast heb ik voor God en de rest van de wereld beloofd dat ik in goede en in slechte tijden er zou zijn ... en ik geloof ik die belofte.
ja ik zou zeker bij mijn man blijven. We waren vanaf dag 1 onafscheidelijk en dat was daardoor echt niet veranderd. Wij waren ook onverklaarbaar onvruchtbaar verklaard, mijn man zijn zaadjes zwommen zogenaamd niet goed bij 2 van de 3 samenlevingstesten en ik had ook geen regelmatige cyclus. uiteindelijke dartelt hier nu wel één vrolijk mannetje rond en zit er één buikbaby, van de 2e was ik na 1 x zwanger. Maar mijn man aan de kant zetten, dat heb ik nou echt nog nooit overwogen.
ja lijkt mij ook een rare bedoeling idd, misschien is het nog wat anders als mijn zusje bv niet zwanger zou kunnen worden dan zou ik wel aanbieden om te helpen alhoewel ik dat wel heel moeilijk zou vinden hoor...
Ik zou nooit bij me man weggaan als ie onvruchtbaar was. Zou ie helemaal geen optie open willen houden dan zou het een ander verhaal zijn. Ik ben altijd al dol op kinderen geweest en heb ze ook altijd gehoopt te mogen krijgen! Ik heb 3 gekregen waar ik enorm gelukkig mee ben, had hij ze niet kunnen krijgen maar ook niet gewild via adoptie/pleegzorg/zaaddonor of wat ook maar dan was ik niet bij hem gebleven. Klinkt misschien gemeen maar een leven zonder een wondertje of het nou van mij is of niet kan ik me niet voorstellen! Ik wens jou verder alle geluk van de wereld. Ik hoop dat jullie ooit een prachtig wondertje in de handen mogen houden of het nou van jezelf is of geadopteerd. Ieder moeder heeft recht op zo mooi wondertje!
Dat zal ik dus ook doen, voor mijn zus. Helaas zit mijn schoonzus ook in een zwaar traject, bij hun ligt het aan haar... maar ik kan niet helpen omdat ze met mijn broer loopt... zal daar nieteens overna hoeven denken
Als me schoonzusje geen kinderen zelf kon krijgen, dan zou k eiceldonor worden voor haar. En zo denk ik er nog steeds over. En mocht me zusje niet zwanger kunnen raken door wat dan ook help ik haar ook waar ik kan, door middel van eiceldonor of wat ook maar. Alleen draagmoeder zal ik niet doen. Hoeveel ik ook van me zusje hou, maar een kindje 9 maanden dragen, en voelen en dan afstaan nee dat kan ik niet......(denk ik)