Mee eens, gezien onze situatie was meteen fles ( al dan niet gekolfde melk) veel beter geweest, een kindje dat na 2 dagen nog maar 2100 gram weegt en totaal afwezig is, niet huilt en lusteloos is moet je niet aan willen laten leggen
Bij de oudste heb ik het tot 9 maanden kunnen doen. Dus vol goede moed ging ik ook deze keer beginnen met borstvoeding. Maar met een driftige/verdrietige dreumes (vaak tijdens de voedingsmomenten) heb ik na vier weken gezegd dat het genoeg was. De voeding liep schijnbaar terug, want mijn zoontje was steeds minder tevreden en meldde zich steeds vaker. De voedingsmomenten werden voor mij stressmomenten en toen heb ik besloten dat het voor alle partijen beter was om te stoppen. Dus de jongste heeft vier weken borstvoeding gehad. Spijt heb ik niet gehad van de keuze, het was voor mij op dat moment de juiste. Ik vond het wel erg jammer.
Beide jongens hebben 6 maanden volledige borstvoeding gehad (gedeeltelijk aan de borst en gedeeltelijk gekolfd) en daarna ben ik gestopt. Ik vind borstvoeding belangrijk, maar je leest vaak dat vrouwen het fijn, intiem en makkelijk vinden en dat is bij mij eigenlijk nooit zo geweest. Ik weet dus ook niet of ik het bij een eventuele derde weer zo zou doen.
Ja, dat kun je nu heel goed zien en beseffen waarschijnlijk. Maar op een moment van emotie, veel hormonen, net bevallen... dan zijn de meesten niet op hun sterkst wat dat betreft. Maar welke reden je ook hebt: je moet je goed bij je keuze voor fv of bv voelen.
Ik heb tot 12 maanden gekozen. Sinds 2 dagen ben ik aan het afbouwen, en dan ben ik straks de 9 maanden grens voorbij als ik compleet heb afgebouwd. De reden voor afbouwen is, omdat ik er klaar mee ben. Ik heb minimaal 6 maanden gevoed, en daar ben ik trots op. Het doorkomen van de tandjes (4 nu) was voor mij een moment om te stoppen. Niet vanwege het pijnlijke gevoel wat ik soms had, maar als een soort van eindstreep. Het feit dat ik het kan accepteren, dat ik stop met de borstvoeding, en dat ik zonder problemen een flesje kunstvoeding geef, zegt al dat ik met een gerust hart afscheid kan nemen van een mooie periode
Ik heb nooit bv gegeven Dat mocht niet ivm medicijnen Ik vond het niet erg Als je die verhalen leest van de bv mama's dan draait mijn maag om...
Helaas is de borstvoeding hier niet gelukt. Ik wou het echt heel graag. Maar door een opstappeling van missers lukte het niet. Ook de relactatie toen mijn zoontje 4 weken was is niet gelukt. Dus vanaf het begin aan de flesvoeding. (waar hij het overigens prima op doet )
ik ben gelijk aan flesvoeding begonnen, ik zie het percentage ook niet terug in mijn omgeving, hier is het 95% geloof ik Ik ben in mijn vriendinnen en kenissenkring de enige die flesvoeding heeft gegeven. De rest allemaal bv. Mijn dochter weet niet eens dat kindjes ook uit een fles drinken haha. Dat zal even een cultuurshock worden als ze een broertje of zusje krijgt, want die krijgt weer een heerlijk flesje.
Hier 3 maanden gekolfde borstvoeding gegeven, daarna overgegaan op de fles, omdat Fiene helaas de borst niet wilde pakken Baal er nog steeds van!
hier ook kids die beide niet wilden happen mede door mijn mega borsten met cup H. de oudste heeft toch ngo 8 wk gekolfde voeding gehad. de jongste 3 a 4 wk omdat het toch wel heftig is met een kleuter en baby en dan kolfen.
haha, misschien wel. Maar het is hier denk toevallig mijn vriendenkring, want op het kdv waar ik werk krijgen ook maar weinig kinderen bv. De meeste mama's zijn al gestopt voor de kindjes bij ons komen (10-12 weken). Bof ik even met zulke vriendinnen. Nee hoor, het gaat vol respect gelukkig. Ze moeten wel lachen om mijn dochter.
Met pijn in mijn hart ben ik 3 weken geleden per direct gestopt met het voeden van mijn dochtertje. Het ging zo ontzettend goed! Maar helaas moest ik medicijnen gaan gebruiken waarvan niet goed bekend was wat precies daarvan in de moedermelk terecht zou komen, dit samen i.c.m. prednison was voor mij een reden om toch maar te stoppen met borstvoeding. Ik wil niet dat mijn dochtertje al die rommel binnenkrijgt. Sinds vorige week heb ik er wel vrede mee en kan ik eindelijk trots zijn op de ruim 6 maanden die ik uiteindelijk toch aan haar heb kunnen geven! Mijn zoontje heeft trouwens vanaf het begin flesvoeding gehad, puur omdat ik het toen niet zag zitten, borstvoeding leek me 10x niks. Achteraf had ik daar zo'n spijt van dat ik me altijd had voorgenomen het bij een eventuele 2de sowieso te proberen.
Ik woon in de stad (vlakbij jou ), maar mijn vriendinnen hebben allemaal minimaal 6 maanden borstvoeding gegeven. Ik weet alleen van onze bovenbuurvrouw dat ze direct voor flesvoeding heeft gekozen, maar verder ben ik wel de gene die het kortst borstvoeding heeft gegeven (2 maanden). Echt langvoedsters zijn het trouwens niet. Ik denk dat ze allemaal rond de 8 maanden gestopt zijn.
Ik zie dat getal ook helemaal niet terug in mijn omgeving hoor: hier heeft ongeveer 80% gevoed tot (ruim) na de 6 maanden, en de overige 20% tot 3 maanden. Dus mijn omgeving compenseert die van jou , komen we samen misschien wel op die 25%
yukl o nou dan ken ik zeker allemaal de verkeerde mensen haha... of juist niet. Maar het is wel eens handig als ik andere meiden zou kennen die borstvoeding geven of gegeven hebben. Heb nu het gevoel steeds in de verdedeging te moeten en is ook lastig aan mijn man uit leggen... die zegt dan ja maar die en die hebben toch ook flesvoeding gegeven? En dat zijn dan onze vrienden en ik heb respect voor hun keuzes dus voelt een beetje raar om hun keuzes te weerleggen. Niet rot bedoelt ofzo maar hoop dat je snapt wat ik bedoel... fafa nou bij jou ook dus... zal wel aan mij liggen dan
@debby: dat is heel begrijpelijk. Borstvoeden is al lastig genoeg, en als je omgeving het dan niet snapt, of het raar of ongepast vindt, is het alleen maar moeilijker. Ik denk dat ik het andersom ook heel lastig had gevonden als ik de enige in mijn vriendenkring was geweest die voor fv had gekozen. Dus des te meer respect dat je nu nog steeds borstvoedt... zeker omdat je een tijdje terug op het punt stond te stoppen, toch?