Ik heb een collega die ging haar zwangerschap met de mijne vergelijken. In het begin heb ik twee keer door HG in het ziekenhuis gelegen, daarna 2 maanden ziek thuis geweest en toen maximaal 9 uur per week gewerkt tot aan mijn verlof. Ik kreeg iedere keer van die domme opmerkingen: ja ik ben ook misselijk geweest en ik heb hier ook groen en geel gezeten. De ochtend dat ik me ziek meldde ging ze al mijn klachten uitvragen (ze is doktersassistente), maar ik wist zelf op dat moment al dat ik zo snel mogelijk naar mijn eigen huisarts moest, was compleet aan het uitdrogen. Ik werd meteen naar de gyn verwezen en er werd me ook al gezegd dat de kans heel groot was dat ik moest blijven. Dus doorgegeven dat ze voor de volgende dag alles moest afbellen. Geloofde ze me niet. Ook niet toen het weekend erna mijn andere collega en goede vriendin haar zei dat ik in het ziekenhuis lag. Was allemaal aanstellerij wat ik had. GRRRRR... Ik kon me er zo boos om maken!! Twee weken geleden was mijn laatste werkdag daar. Komt de huisarts naar me toe. Hij en die ass. maakte zich zorgen dat ik na het verlof geen 32 uur kon werken en dat ik geen kinderopvang geregeld had. Ze lagen er 's nachts wakker van. Net alsof ik een of andere idioot ben. Verder kreeg ik een hoop gepreek in plaats van een leuk verlof toegewenst. In oktober ga ik zoeken voor een andere baan waar ik in januari of zo kan starten. Wil echt niet meer terug daar!
oja en bij me vorige zwangerschap irriteerde ik me ook mateloos aan me man,zijn stem vondt ik irritant, en ik was 'vies' van hem. zo dronk dus echt niet uit hetzelfde glas waarvan hij had gedronken.irriteerde me ook aan hem tijdens het eten aan het gesmak wat ik opeens hoorde. ojaaaaa en ik vondt hem uit zijn mond stinken en oja me moeder vondt ik ook stinken,en elke keer als ik haar zag dan zei ik: mam je stinkt echt hoor,ik word er misselijk van... zooo erg om dat tegen je mams te zeggen...achteraf denk je wat bezielde me!! tja de hormonen...
Heel herkenbaar.. Ik irriteer me de laatste tijd mateloos aan mijn schoonmoeder, die zich maar aan het opdringen is en naar mijn idee haar oppasrooster veilig wilt stellen. En dat terwijl we zelf de opvang met elkaar doen (manlief en ik). Ook dagelijks de vraag hoe is het, gaat het wel. Wordt er echt doodmoe van.. Ze had een huissleutel van ons, maar nu ze een paar keer ongevraagd zomaar binnen kwam vallen, heb ik die met een rotsmoes toch weer terug gevorderd Zo gemeen van mij. Verder inderdaad de mensen die zomaar aan je buik gaan zitten voelen, weet soms niet wat ik dan moet zeggen. Dus ik denk dat ik ook maar een buikband ga bestellen met hands off!!
Ohh dit is zo herkenbaar!!! Vooral mensen die langs komen zonder te bellen, die kan ik wel opknopen! En harde geluiden irriteer ik me ook aan, maar dat doet mijn man gek genoeg ook.
Hier irri aan mijn schoonvader en moeder een beetje. Schoonpa wilt perse een meid nu want dan heeft hij beiden.En aan mijn buik zitten terwijl er nog darmen zitten.Blijf van me lijf af he.Altijd afblijven maar vanaf het moment dat je het vertelt prikken in mijn buik.Uhh erzit daar niks totaan de 20 weken.Moet zijn geheugen weer opfrissen denk ik . En schoonma doet alsof we neit bestan.Alleen maar LucasLucasLucas.En wij krijgen niet eens een hoi te horen als we er binnen komen.Ja nu weer wel want er zit weer een ei in me die ik uitbroed (zo voelt het). Ach ja..hormonen he
ja daar heb ik ook last van. Ik ben meer gefixeerd op gedragingen van bepaalde mensen en kan me daar aan ergeren. Ook reageer ik veel heftiger op dingen die ik normaal ook niet erg leuk vindt, maar nu kan ik me er echt dusdanig aan ergeren dat ik een vuur rode kop kan krijgen en het maar moeilijk kan verbergen. Ach ja... Nog een paar weekjes. haha
Ik erger me vooral aan mensen die me nastaren. Ik moest een keer op controle bij de vlos. Was uit de auto aan het kruipen met mijn dikke buik. Vervolgens moest ik mijn 2 andere kinderen de auto nog uit hijsen. STond daar een vrouw geparkeerd en ongegeneerd te staren naar het tafereel. Dus ik: 'Kun je het zien?!!! Gut wat irritant zeg!' Ze keek gelijk de andere kant op. Zoiets zeg ik normaal nooit. Dus ik was zelf van mijzelf geschrokken.
Sommige dingen zijn zo herkenbaar hahha Ik erger mij aan mensen die mij aanstaren en die denken dat ze ongevraagd aan mijn buik mogen komen. En niet te vergeten domme opmerkingen. Ik erger mij voor de zwangerschap ook aan maar nu moet ik mij echt inhouden om er niets iets van te zeggen!!
Op het moment kan ik me gruwelijk ergeren aan mijn vriend. Hij is er dan ook nog zo een die me extra gaat etteren omdat ie weet dat ik dan op de kast spring :x Gaat ie me knijpen in me borsten (althans dat probeert ie, meestal heeft ie dan al een mep hangen hahaha), me kietelen,beetje domme opmerkingen maken. En het toppunt is nu voor mij wel zijn motoren! :x Heeft er drie maar geen van drie doet het, meneer gaat eraan sleutelen en vervolgens staan ze enkele weken stil waardoor ik de auto kwijt ben, ja meneer moet toch naar zijn werk..... Maar verder gaat alles prima hoor hahahaha En normaal gezien zou het me niet uitmaken maar ja horrormonen versterken het gevoel nu even
Ik irriteer me dood aan de buurvrouw, die steeds rode ogen krijgt en bijna gaat huilen nu ze weet dat wij een grote kans op een kindje met down hebben. Jeetje mens, we weten het pas sinds gisteren, kom nou niet steeds langs met dat gejank terwijl wij positief proberen te blijven!
Van die mensen die kijken alsof ze een aliën zien als ze je met je dikke buik zien lopen! Laatst waren we een ijsje gaan eten, toen werd ik zo nagegaapt, alsof ik als zwangere niet mag genieten van een lekker ijsje!!! Mijn laatste ergernis was op een ander forum. Ons konijn was ziek en ik was even naar wat info aan het zoeken. Waren maandag al 2x bij de dierenarts geweest. En daar lees je dan berichtjes van kinderen dat ze van hun ouders niet met hun zieke konijn naar de dierenarts mogen, konijn gaat vervolgens dood terwijl er vaak voor 3 a 4 tientjes een oplossing is. Waarom kopen die mensen dan wel zo'n beest????? Met je kind ga je toch ook naar de dokter. Heb me daar heel boos om gemaakt!
dat de kruidvat iets in de reclame heeft, ik erheen, en dan is het er gewoon niet. Nu al 3 keer voorgekomen! en dan staat de deo wel gewoon in de schappen, maar dan mag je daar geen 3 busjes van pakken voor 5 euro, want ze moeten in een actie verpakking zitten grrrr.
Hahaha ik lach me echt rot om sommige opmerkingen, ben blij dat ik niet de enige ben!! Harde geluiden kan ik ook echt niet tegen!! Heb 2 jongens van bijna 3 en bijna 8, die altijd en eeuwig lawaai hebben, zet mijn vriend er tussen nou dan kun je mij hier wel weg brengen! Soms ga ik van ellende maar even met de honden wandelen, even rust en hopen dat ik niemand tegen kom die over het weer begint ofzo.... Ik erger me ook echt kapot aan mijn vriend als hij vraagt kan ik wat doen> ( als ik aan het koken ben) Ik zeg dan NEE maar bedoel gewoon JAAAAAA SNAP DAN DAT DE TAFEL GEDEKT MOET WORDEN! En ik heb zo'n man die denkt dat een zwangerschap allemaal niks voorsteld. En zo eentje die echt nog nooit een letter er over gelezen heeft. Dus mij gewoon niet snapt! Wie heeft er ook zo'n kerel?? Verder is het een hele goeie vent hoor...
Ja hier!! DIe van mij krijgt het gerust voor elkaar om me watje te noemen als iets niet meer gaat of gewoon denkt dat ik het hele huishouden nog kan doen terwijl het mij al slecht wordt bij simpel boodschappen doen. En als ik hem dan vraag om te helpen met de tas uit de auto te halen kijkt ie me aan met een blik van "meen je dat nou, nou vooruit dan maar" pffffff :x Ik weet dat mannen het moeilijker snappen maar soms....oke ben niet invalide maar iets meer begrip mag toch wel gevraagd worden??????
Ohhh, gelukkig is die van mij niet zo! Die doet bijna het hele huishouden en alles. Nu heb ik wel erge BI en mag/kan ik ook niet zoveel meer. Gelukkig is mijn man heel lief en begripvol, daar kunnen die van jullie dan nog iets van leren.
Jij hebt dus ook al zo'n begripvolle man.... Beetje begrip mag hier ook wel komen!!! Vanmiddag is bij mij hier even de bom gebarsten. Ik ergerde me de hele week er al aan. Was ik gister bij de VK geweest, zij had aangegeven dat stofzuigen echt funest was, ( bekkenklachten) dus dat zei ik zo tegen hem( als grapje). Weet je wat hij zegt!!??? ZOEKT ZE NOG EEN HUISHOUDELIJKE BAAN OFZO?? En zoiets van dat de vk niet spoorde om dat te zeggen.... Ik heb me toen stil gehouden maar vanmiddag was ik er even klaar mee, ben na het eten in bad gaan zitten totdat hij naar zijn werk moest, kreeg nog wel een kusje...
Ja vertel hoe heb je hem dat geleerd??? Het enige wat ik wil is een beetje begrip, dat het huishouden er soms es bij inschiet maakt me nog niet eens zoveel uit. Voordat ik uitgerekend ben zou mijn moeder me helpen met grote schoonmaak... Moet er wel bij melden dat mijn vriend een intensieve baan heeft. Vaak nacht ( vertrekt 18.00-19.00 tot volgende ochtend 05.00-6.00) Vaak ook weekends nog werken al valt dat de laatste tijd mee. Verder is hij druk met onze slaapkamer wat echt heel mooi word, dus mag niet klagen. Maar goed even elke dag een woord van begrip zou wel leuk zijn. Hij zegt alleen maar : Ik werk...bla bla Die stomme hormonen en bekkenpijn ook!
Niet!! Hij ziet dat ik een moeilijke en pijnlijke zwangerschap heb en doet dat gewoon uit zichzelf. Hij werd eerder wel eens boos als ik juist teveel gedaan had en vervolgens niet meer kon lopen. Mijn man is wel gewoon thuis (werkt vanuit thuis). Dus het is ook makkelijk om veel te kunnen doen.
Misschien moet ik hem eens dit forum laten lezen. Hij heeft altijd moeite gehad met verplaatsen in een ander, dat ken ik van hem, maar hij weet ook dat ik op een gegeven moment er even genoeg van heb en dat ik een lijn trek, en dan is het wel weer een tijd goed