Om niks.... Gatver, heb jullie dat wel eens? Waarschijnlijk staat mijn ongi weer voor de deur en veroorzaakt dit deze gevoelens. (hoop ik dan maar) Had ik voorheen geen last van maar sinds de geboorte van de 2de ben ik niet te harden. Ik heb twee dagen geleden een aanvaring gehad op het werk en kan het niet relativeren, ben er nog kwaad om! (stelde niet zo veel voor) En ik ben kwaad omdat de kinderbijslag alweer 'verdwenen' is.. Net eindeljk onze vakantie geboek, maar ben nog steeds boos... Ik weet dat het niet eerlijk is en niet terecht maar ik ben gewoon zo kwaad! Zou me best even uit willen leven op een boksbal! Herkennen jullie dit of ben ik niet helemaal normaal?
Ja hoor, dat herken ik best wel. Ik heb er nu nog geen last van gehad.. Maar soms dan was ik ineens zo kwaad op mijn vriend over dingen die hij fout heeft gedaan.. was heel niet relevant op dat moment.. Dan ging ik gooien met dingen en smijten met deuren.. echt heel ernstig.. Ik dacht echt: ik moet gaan sporten, dan kan ik deze frustraties kwijt.. Nooit van gekomen overigens..maar misschien een tip voor jou!?
Je even uitleven (op een boksbal of op een kussen ofzo) lijkt me dan een goed plan! Of even een flinke wandeling gaan maken, om uit te waaien. Of douchen, daarvan kom ik vaak tot rust. Ik herken het wel, al is het bij mij dan vaak wel met een duidelijke aanleiding (man heeft psychische problemen).
Ja ik herken het wel. Een paar dagen voordat ik ongesteld moet worden dan ben ik meestal kwaad om niks. Tegen de hond en mijn man. De kinderen laat ik er altijd wel buiten, Arme man en arme hond, Succes vandaag. Morgen ben je vast weer blij. En overmorgen moet want dan heb je een gezellige middag
Heel herkenbaar! Heb ik ook zo af en toe. Dan wordt ik boos wakker en ga boos naar bed. Ik zie dan ook echt geen licht meer aan het eind van de tunnel. Alles is dan gewoon klote. Ik had geen kind moeten nemen, ik kan beter single zijn, mijn studie is stom, ik heb te weinig geld enz enz. En de kleinste dingen kan ik dan enorm opblazen. Op deze dagen heb ik altijd minstens 1 keer een knallende ruzie met mijn vriend. Die echt helemaal nergens over gaat. Onthoud gewoon dat dit gevoel wel weer overgaat. En voel je ook niet schuldig, want ook al ben je niet rationeel voor jou voelt dat wel zo. En als je het idee hebt dat het gevoel NIET overgaat dan kun je even bij je huisarts langsgaan. Je bent heel normaal hoor, naast deze buien ben je vast gewoon heel lief
fijn, herkenning! Ik had hier voorheen nooit last van, ben maanden terug een poosje aan de nuvaring geweest en toen is alle ellende begonnen. Ben hormonaal nog zo in onbalans. En ik laat de kinderen niet buiten beschouwing helaas, terwijl ik weet dat het niet terecht is. Manlief heeft vanavond een feestje, ik vind dat prima en vind het niet erg. (gezellig is anders natuurlijk) Maar ik weet nu al dat we hier ruzie over gaan krijgen! Ben in staat om hem een berichtje te sturen om te waarschuwen en dat hij maar niks serieus moet nemen van wat ik ga zeggen.. terwijl ik het echt niet erg vind! Als de kindjes straks wakker zijn ga ik maar eens een flink stuk wandelen!