Weten jullie al wanneer jullie willen stoppen met bv?

Ik heb dat onderzoek ook gelezen, en volgens mij werd er ook genoemd dat de onderzoeken die er zijn, methodologisch tekort schieten. En dat dus de bewijzen die er zijn discutabel zijn. Verder was de boodschap geloof ik dat vrouwen die direct voor FV kiezen mbt het moeder-kind band zich niet schuldig hoeven te voelen tov moeders die wel in eerste instantie voor borstvoeding kiezen. Omdat de meerderheid niet zo lang borstvoeding geeft en dat dus geen verschil uitmaakt. Gewoon keurig gezegd dus.

 

Ik weet niet wat je punt is Maar dit doet mijn zoontje, die flesvoeding krijgt sinds 2 maanden oud, ook.

 

mijn punt is dat de koppeling tussen voedsel en een persoon pas na een maand of drie begint. Ik kan me dus voorstellen dat er in dat opzicht een verschil zit tussen een moeder die zelf alle voeding doet en een moeder die de voedingen regelmatig "uitbesteedt" (uitbesteden klinkt zo negatief, alsof je er zelf geen zin hebt ofzo, maar ik bedoel puur "niet alle voedingen zelf doen"). En of dat nou kv is of bv, maakt denk ik geen donder uit, je kind zal het echt niet boeien of dat eten uit je borst of uit je hand komt, als het maar van één bepaald persoon komt.
Dus op die manier zou bv vs kv uit kunnen maken, maar puur omdat kv nou eenmaal wat makkelijker uit te besteden is.

Oftewel: ik denk dat de bandvorming meer zit in het percentage voedingen dat de moeder zelf geeft, (na de drie maanden). Soort voeding en methode doen dan niet ter zake. Maar omdat het percentage voedingen dat een bv-moeder zelf geeft gemiddeld hoger zal liggen, zit daar het verschil.

(heb ik het zo een beetje duidelijk uitgelegd wat ik bedoel?)

 

Oooh oke, ja dat is een stuk duidelijker! En ik denk dat dat in ieder geval een invloed heeft ja. Ik herinner me nu ook weer dat ze in dat artikel het ook over de frequente van de voedingen hebben gehad. Dat deze in Engeland (? was het geloof ik?) bij moeders die borstvoeding geven gemiddeld genomen laag was. Zij zeiden dat dat ervoor zorgde dat een bepaald hormoon te weinig werd aan gemaakt en daardoor geen positieve invloed had op de band tussen de moeder en het kind. Weer een hele andere verklaring dus.

 

en btw, zoals ik het had begrepen hebben ze alleen naar het cortisol-niveau gekeken van de kinderen, en zoiets complex als De Moeder-Kind Band lijkt me lastig te vangen in één hormoon.

wat je dan dus wel zou kunnen concluderen is dat kv niet stressverhogend (noch stressverlagend) werkt, wat op zich natuurlijk wel fijn is

 

@debby: klopt, ik geef ook niet álle voedingen zelf, maar ik denk wel dat als ik kv zou geven het toch net iets vaker zou gebeuren dat ik een ander een voeding liet doen.

 

Maar hier maakt het dus wel verschil, en ik denk dat dat gemiddeld genomen sowieso geldt. Mijn man neemt zeker de helft van de voedingen voor zijn rekening, als het niet meer is. En het KDV neemt er natuurlijk ook nog eens 6 per week voor hun rekening (van de 28 gemiddeld in totaal). Mijn man doet sowieso alle ochtend voedingen, plus de helft van de rest (zeg maar 15 stuks). Dan blijft er voor mij 7 voedingen over van de 28. Oh jee.

 

Als de frequentie van voeden en de sterkte van de moeder-kind band een 1 op 1 relatie zou zijn, zou het er niet best uitzien voor je .
Maar gelukkig is daar ook nog De Knuffel (en Het Liedje, en Het Boekje, en Het Spelletje, en...)

 

Haha en gelukkig ben ik DOL op knuffelen.

 

Ik zal eens moeten opzoeken wanneer mijn zoontje 2x per dag dronk. Dit was echter geen hele lange periode. Hij drinkt nu alweer maanden 4x per dag. Gemiddeld een uur per dag. Mijn kind is er nooit eentje geweest van de 'slokjes'.

 

Ik heb een zeer sterke band met mijn kind. Het is er een van begrip en respect, we voelen elkaar ook heel goed aan, vaak is een blik voldoende. Ik kan het moeilijk uitleggen maar mensen zien het en vinden het heel bijzonder.

Ik denk dat dat mede komt doordat ik hem altijd voed en ook omdat ik er altijd voor hem ben. Hij heeft de eerste twee jaar van zijn leven veel pijn en ongemak gekend en vaak was dan het enige dat hielp de borst. Ik heb 23 maanden nachtvoedingen dan wel troostborsten gegeven.

Mijn man is niet jaloers, hij heeft een hele andere band met zijn zoon. Zo gaat zoon liever douchen met papa, speelt bepaalde spelletjes liever met papa, balt liever met papa en als de "tuut-tuut" voor staat, dan zegt hij: "met papa mee" en duwt mij dan zachtjes weg en zegt: "daaag, mama!".

Gelukkig zijn papa's en mama's niet hetzelfde.

 

Ja, dat had ik me ook bedacht. Stel (en ik zeg: stél, ik zeg niet dat het ook echt zo is) dat er een verband zit tussen het percentage voedingen dat je als ouder geeft en de band die je met het kind opbouwt, is dat inderdaad niet zo'n tof nieuws voor de mannen van de live-voedende moeders...

Maar wat ik net ook al tegen Yukl zei: het is natuurlijk maar één element in het hele hechtingsproces.

 

Als je goed gelezen hebt, stond er Ik denk, cursief nog wel, expres. Dus je hoeft je niet aangevallen te voelen en te verdedigen hoor!
Ik ben gewoon heel erg toegewijd aan mijn kind en voel hem feilloos aan, net als jij. Ik zou alleen niet weten of wij ook deze zeer bijzondere band hadden gehad zonder borstvoeding, want de situatie van flessen geven ken ik niet (ik kolf niet).
De borstvoeding heeft hem door hele moeilijke tijden heen geholpen en daar ben ik erg blij om. Soms heeft hij borstvoeding bij het opstaan gehad en komt hij na een uurtje op de bank bij me liggen, frut dan voorzichtig wat aan mijn shirt en vraagt heel zachtjes en met de liefste ogen: "Mama, boesseh?". Dat zijn zulke bijzondere momenten! Ik zie mezelf dat niet doen door dan even snel een fles klaar te maken ofzo. Tuurlijk kan je knuffelen op andere manieren, maar dit is ons ultieme knuffelmoment.