tsja... zijn altijd meerdere verhalen natuurlijk in zoiets... Ik ben 23, werk niet (meer)... heb als gastouder gewerkt dus dat is ook niet echt een vetpot... zeker niet omdat ik maar 2 kindjes had. (lees maximaal 250 á 300 euro in de maand en dat is 1 keer voorgekomen). Vriendlief is in mei 21 jaar geworden... heeft auto van de zaak en werkt fulltime in de detachering. (ICT). Heeft overigens GEEN opleiding. Alleen zijn HAVO afgerond. Wij kunnen het daarvan prima redden =) Ook zonder mijn inkomsten als gastouder. Tuurlijk leven we niet het luxe leventje, en moeten we op de centen letten... maar we doen het niet slecht al zeg ik het zelf. Hebben een leuke hoekwoning, 4 slaapkamers... ruime woonkamer en tuin... Huurtoeslag, Zorgtoeslag en Kindtoeslag helpt ook natuurlijk. Verder betaal ik géén kinderopvang omdat ik gastouder ben en dus mijn kids gewoon bij mij thuis kan laten. Als ik "gewoon" zou gaan werken in een winkel of iets dergelijks zou ik geld verliezen per maand door de kosten die het met zich meebrengt. Dan krijgen wij namelijk géén huurtoeslag meer en de kinderopvang moet dan ook betaald worden. (had het berekend met een parttime baantje, salaris wat ik eerst had in een winkel toen ik zwanger was van de eerste, dan verdien ik ten opzichte van nu per MAAND 10 euro... hilarisch).
btw... Ik studeerde SPW 3 toen ik zwanger raakte van de eerste... (die is in januari 2008 geboren) heb later geprobeerd het nog eens af te maken, maar raakte in de stress... Hierdoor is het dus wel zo dat ik een ENORME studieschuld af moet betalen, beginnend volgend jaar. Studeren + kids is niet zo makkelijk helaas... Ook ben ik niet meer samen met de vader van mijn 1e, waardoor er heel veel toeslagen en dergelijke nu ineens "verkeerd" berekend zouden zijn en wij de belastingdienst ook nog eens verdomd veel geld moesten terugbetalen. Ben blij dat die periode nu achter me is en de laatste papieren de deur uit zijn, maar dat is ook niet makkelijk. Ondanks dat wij het prima redden zo en alles achter de rug is, zou ik het nooit aanraden in zo'n situatie te beginnen met kids. Exvriend had toen geen baantje, wilde gaan studeren... ik studeerde... (natuurlijk zou ik het zo nog een keer doen vanwege mijn zoon... maar aanraden is iets anders )
Hoi, Ik ben 23, en mijn man is 25. Voor ik zwanger werd werkte ik fulltime en hij ook. Helaas werd ik tijdens mijn zwangerschap ziek, waardoor ik grotendeels van de tijd in de ziektewet heb gezeten. Kreeg wel gewoon nog salaris, maar mijn baas was bang dat ik het niet zou trekken om 2 dagen in de week te gaan werken en BV te geven. Door veel getouwtrek heb ik zelf besloten om te stoppen met werken. Nu is mijn man dus de enige die wat verdient. Maar zoals het er nu uitziet gaan we het makkelijk redden. Mijn salaris loopt nu nog 1 mnd door, ivm de verlofperiode. En daarna zien we wel. Ik let idd veel op aanbiedingen e.d. Koop eigenlijk nooit iets voor de volle prijs. Enne... de Aldi luiers zijn erg goedkoop en net zo goed als de Pampers... Dat is mijn ervaring althans.
Mijn man werkt fulltime, en ik heb een eigen zaak. Overdag doe ik de internetbestellingen , en s avonds de klanten in de studio. Prima te combineren en financieel haalbaar.
ik ben nu 25 en heb 2 kinderen. mijn vriend is 27 en is afgekeurd dus die werkt niet. ik werk ook niet,ook door ziekte maar krijg daar geen uitkering voor. op zich vind ik dat wel prima mijn vriend ontvangt al een uitkering dan hoef ik er ook nog niet eens bovenop mijn hand op te houden. daarnaast wil ik graag zelf mijn kinderen opvoeden. als het goed is gaat mijn vriend binnenkort wel weer naar school en houden we hetzelfde inkomen. het is zeker geen vetpot maar we kunnen prima rondkomen en het lukt zelfs nog om te sparen. tja als ik erbij zou gaan werken zouden we best meer inkomen kunnen hebben. maar voor nu voelt het wel goed. lekker bij mijn kindjes. als de kinderen wat ouder zijn ga ik wel zeker weer werken. tis hier zeg maar een bewuste keuze om het met wat minder te doen. de kinderen komen zeker weten niets te kort. en ik heb liever "de luxe" om mijn kinderen te zien opgroeien en lekker leuke dingen met ze te doen (speeltuin,kinderboerderij enz) dan de luxe in de meer materialistische zin
Ik weet niet of wij onder de noemer 'jong' vallen, maar ik was 24 toen ik moeder werd en mijn man 27. Hij werkt op uitzendbasis dus veel onzekerheid en geen zekerheid qua uren. Gelukkig (afkloppen!) werkt hij nu alweer een maand of 4 zo goed als fulltime in 3 ploegen, maar het kan goed zijn dat hij volgende week bijvoorbeeld maar 20 uur kan werken. En hiervoor zat ie bijna 3 maanden in de WW. Dus hij is bij ons de instabiele factor. Ik werk parttime (28 uur) en verdien daarmee goed. We komen wel rond, maar met moeite. We hebben geen spaarpotje om de tegenslagen mee op te vangen (als iets kapot gaat bijv) en we krijgen geen toeslagen. En we betalen mijn studieschuld terug en een flinke huur van 600 euro. Maar ik heb gemerkt dat een kindje helemaal niet duur hoeft te zijn als je slimme keuzes maakt. We hebben een aantal spullen tweedehands gekocht en ook gekregen, hebben toen hij klein was en maar kort één maat aandeed zn kleertjes bij de Zeeman en Wibra gekocht, we letten op aanbiedingen en m'n zoontje komt niets tekort.
Euh, Hier zit het zo ! Wij werken allebei fulltime (ben nu wel in zwangerschapsverlof nog) als productiearbeider in fabriek IAC (Bedrijfje dat werkt voor Genk Ford)! Wij komen goed rond, ook hebben we al een flinke dochter van 17maanden, en half augustus verwachten we ons tweede kindje De angst was er ook wel een beetje bij het eerste kindje, en kindjes kosten nu eenmaal veel centjes, .. Maar als je niet te zot doet met geld en het goed beheren kan, dan kan het normaal geen probleem zijn om de maand rond te komen ( denk ik dan ik eh ) Dus, het zal je wel lukken hoor ! Liefs Stefanie
Wij waren beiden 23 toen de oudste geboren werd. Mijn man had toen net zijn studie afgerond en ging fulltime werken, ik werkte toen 24 uur. Nu ga ik binnenkort 16/20 uur werken en mijn man 36 waarschijnlijk. Komen tot nu toe goed rond, maar het scheelt natuurlijk dat mijn man een goede baan heeft gevonden met een prima salaris.
Sorry hoor, en dan vragen mensen zich af waarom de kinderopvang duurder wordt. Nou.. Precies hierom. Je kunt prima gaan werken en rondkomen, maar nu krijg je allemaal toeslagen, waardoor ik, als werkende, me scheel kan betalen aan de kinderopvang. Natuurlijk is dit niet de enige oorzaak, maar het schiet bij mij aardig verkeerd. Ik werk keihard, mijn man net zo goed en we moeten steeds meer betalen. Niet erg, en ik ben blij dat er toeslagen zijn voor mensen die het echt nodig hebben, maar als je gewoon kunt werken, en je dat niet doet omdat je het zo ook wel makkelijk vind, grrrr..
Wij hebben en groot huis gekregen van onze ouders met 3 slaapkamers, 2 badkamers, een tuin en een grote garage. Mijn man werkt al 10 jaar en ik ben student vroedkunde. Ik krijg zelf ook een behoorlijk bedrag in de maand van mijn ouders wat maakt dat wij zo´n 1500 euro per maand kunnen sparen. Wij besparen eigenlijk op niets. Melkpoeder kost 18 euro, wij gebruiken pampers, ons zoontje draagt merkkleding. Wij komen perfect rond.
Ik was net een paar weken 21 en mijn vriend net een paar weken 23 toen onze eerste geboren werd. Ik was net begonnen aan het 2e jaar van mijn HBO studie en mijn vriend werkte fulltime. Tijdens de onverwachte zwangerschap (door pil heen) hebben we een huis gekocht (vriend had al een koopappartement, dus had ook wat te verkopen) en zijn we samen gaan wonen. Ik ben gewoon doorgegaan met mijn studie. Donderdags maakte ik mijn laatste tentamen, van zondag op maandag werd Olaf geboren. 7 weken later zat ik weer op school, 3 weken daarna maakte ik weer tentamens. Ik heb de studie afgemaakt en in het laatste jaar zijn we weer (gepland) zwanger geraakt. Hoogzwanger afgestudeerd en gesolliciteerd en aangenomen. Bevallen en 6 weken later begonnen met werken (fulltime) en masteropleiding. Mijn vriend verdiende ongeveer 1600 in de maand, we kregen 250 euro van mijn ouders en uitwonende studiebeurs. Ongeveer 2100 te besteden dus. Hypotheek 960 euro. We hebben het goed gered en deden de hypotheekrenteaftrek aan het eind van het jaar, waardoor we indirect spaarden. Nu is het ruimer omdat ik ook werk. Het was echt niet altijd makkelijk met 1 inkomen, maar het ging wel goed!
mijn vriend werkt fulltime, ik werk momenteel niet. gezien hij met extra klusjes nog een flinke duit bijverdient, redden we het met zijn loon gelukkig *plus hebben nog een tijd een erg lage hypotheek dus dat scheelt enorm
Ik ben blij dat wij financieel niet afhankelijk zijn van ouders of schoonouders zoals hierboven genoemd staat. Wij komen goed rond maandelijks en kunnen genoeg extra´s doen. We hebben een mooi huis en lieve ouders die regelmatig oppassen als ik aan het werk ben.
Daar ben ik ook heel blij om!! Dan maar wat minder geld, ik zou het niet leuk vinden om op deze leeftijd nog op de zak van mijn ouders te teren Niet dat ze nooit wat geven, maar we verdienen ons eigen centjes en daar ben ik trots op!
Hoi Assen, ik raakte de 1e keer zwanger toen ik 21 was. Mijn man was toendertijd ook 20. Wij studeerden beiden nog (ik was net begonnen en hij was aan het afstuderen). Manlief heeft na zijn afstuderen op een callcenter gewerkt waar hij voor 40u werd aangenomen. Van daaruit is hij bij een ander callcenter gaan werken en daar heeft hij zich nu opgewerkt tot projectmanager (functie waar hij ook voor heeft gestudeerd). Ik ben blijven studeren tot ik zwanger werd van de 3e. Toen kreeg ik zo'n achterstand dat ik besloot om er mee op te houden (de achterstand werd groter en het zag er niet naar uit dat ik dat echt kon gaan inhalen).. Na de geboorte van de 3e ben ik parttime (20u) gaan werken. Dit heb ik 11 maanden volgehouden. Maar na 2 miskramen werd de algehele stress me te veel en ben ik gestopt met werken. We hebben niet veel geld om van rond te komen (we hebben wel genoeg om rond te komen maar met alle vaste lasten die we hebben houden we barweinig over) maar we redden het wel goed hoor. De kids lopen niet als zwervers rond, hebben genoeg speelgoed en kunnen eten, drinken en snoepen als ze daar behoefte aan hebben. Ik werk op oproepbasis als administratief medewerkster maar dat is maar zo sporadisch dat het echt een extraatje is waar we dan iets leuks voor kunnen doen... Maar al met al ben ik wel tevreden hoor!
Ik vind jou reactie echt belachelijk! Haar vriend werkt toch wel gewoon en betaald ook gewoon belasting. Hun kiezen ervoor dat zij thuis blijft om zelf voor hun kindje te zorgen en ja dan hebben hun recht op toeslagen omdat hun inkomen blijkbaar dusdanig laag is. Jij kiest er toch zelf voor om te werken en jullie kind weg te brengen naar het kdv. Jullie zullen dan ook meer geld hebben en luxer kunnen leven. Dat is toch een keuze die je zelf maakt! Overigens werk ik zelf wel maar dat is dus ook omdat ik luxer wil leven. Die keuze mag iedereen toch voor zichzelf maken. Ik denk dat bijna iedere moeder thuis zou blijven als ze maar 10 euro meer zou krijgen door te gaan werken, tenminste dat mag ik hopen..
Ik werk vanuit huis en heb geen baas en mijn vriend werkt. We zitten wel goed in de centen maar soms schrik ik wel hoeveel bepaalde dingetjes kosten. Het lijkt ook wel alsof er breeduit gebruik word gemaakt van het feit dat iedereen z'n kind het beste wil geven. Ben zo 80 euro kwijt na een bezoekje aan de drogist. En ik pak dan wel de duurdere dingen. Er zijn natuurlijk wel dingen die laag in prijs te krijgen zijn. Maar mijn dochter heeft gewoon bepaalde cremes bijv nodig die toch gewoon 12 euro per tube kosten, tjahhh.. Als we de financieen niet hadden had ik het echt absoluut niet aangedurft. Ik ben echt heel blij dat we gewoon kunnen kopen wat we willen, het lijkt me echt wel moeilijk als je die optie niet hebt. Maar dat geld denk ik niet alleen voor jonge ouders.
Ik denk dat elke mama diep in haar hart de eerste tijd bij haar kindje thuis wil blijven. Ik krijg een beetje de kriebels van mama's die berekenen welke toeslagen ze krijgen als ze niet gaan werken en dan hun baan opzeggen! Iedereen zal het wel gehoord hebben, de bezuinigingen..... Nou wij hebben 3 kids dus we komen er vanaf volgend jaar stukken slechter vanaf dan ouders met 1 of 2 kinderen. Mijn man verdient echter net te veel voor toeslagen oid. Stoppen met werken zou hier dus niet eens kunnen. Nu worden wij, hardwerkende ouders nog eens gestraft voor het harde werken, kinderopvangkosten omhoog en kinderbijslag naar beneden. Dat er toeslagen zijn prima maar naar mijn idee worden ze aan de verkeerde mensen gegeven. Mensen die kunnen werken moet zich in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien! Resultaat is dat werkende mensen straks minder overhouden dan thuisblijfmama' met toeslagen.