Wij blijven altijd bij onze zoon op bed liggen totdat hij slaapt savonds. Dat is er min of meer bij ingeslopen toen hij een groot bed kreeg. Hij vind dit natuurlijk heel erg prettig!!! En wij vinden het opzich niet erg alleen krijgt hij er met een week of 6 een zusje bij en ik weet niet of het dan te combineren is aangezien ik de meeste avonden alleen ben... Hebben jullie dit ook gedaan en hoe hebben jullie het weer terug gedraaid????
Wij doen dit ook, maar wij zijn dit blijven doen, ook nu we er 2 hebben. Mijn vriend is dan wel meestal gewoon thuis 's avonds, maar het bedritueel doe ik wel alleen (Milan en Isabelle willen allebei alleen maar door mij in bed gelegd worden). Hier ging 't eigenlijk wel heel makkelijk, ook toen Isabelle geboren werd. In 't begin sliep ze vaak, dus dan liet ik haar gewoon liggen als Milan naar bed ging en als ze nog wakker was, nam ik d'r meestal mee naar boven en bleef ze er ook bij tot Milan sliep. Tegenwoordig leg ik meestal eerst Isabelle in bed (samen met Milan) en daarna Milan pas.
Als je alleen bent zal dat ritme in het begin erg zoeken zijn. Je zult dan 1 van de volgende dingen moeten doen: - je zoontje wakker houden totdat de baby slaapt en dan bij hem gaan liggen; - je baby meenemen naar zijn kamer. Je kunt de baby dan misschien voeden op zijn bed? En dan hopen dat hij niet te afgeleid zal worden.
Waarom je kindje niet leren dat het zelf in slaap moet vallen? Lijkt me heel erg onhandig als je er elke avond bij moet gaan liggen totdat ze slapen. Onze meid zou echt niet gaan slapen, als we erbij liggen. Die wil natuurlijk alleen maar spelen.
Oeiii...lastig... Misschien dat je het af kan bouwen. Zou het wel doen voordat de kleine er is, anders wordt ie misschien wel jaloers of denkt ie dat je de baby veel liever vindt. Missschien hem in bed leggen, even erbij blijve en dan boven wat rommelen en af en toe even je hoofd laten zien....en dan steeds korter?
Poe, dat zou ik persoonlijk nevernooitniet (meer) doen Mijn dochter is altijd zeer gevoelig geweest voor gewenning en dat werd alleen maar erger als ik daar aan toegaf. t/m 11 maanden ben ik iedere avond zo'n 2 uur bezig geweest om dr in slaap te krijgen. Heb ook dagenlang uuuuren naast haar bedje gezeten. Maar zelfs dat werkte niet. Dus zij heeft het toen echt 'the hard way' moeten leren. Ik ben door mijn persoonlijke ervaring dus ook een voorstander van het zelfstandig in slaap vallen. En als je je nu al voorziet dat het over een paar weken waarschijnlijk niet meer mogelijk is, zou ik dat ook zo snel mogelijk af gaan bouwen! Als straks blijkt dat het niet te combineren valt met een baby, kan het natuurlijk heel erg dramatisch worden.
Hoelang moet je bij je kindje blijven liggen dan voordat die slaapt? Is dat een kwartiertje of kan dat ook 1 uur zijn? Als het lang duurt heb je onderhand niks meer aan je avond. Ik persoonlijk moet er niet aan denken (uitzonderingen daargelaten, stel dat hij ziek is ofzo) om elke avond bij hem te blijven tot hij slaapt. Dat heb ik nooit gedaan en die van mij vind het dan alleen maar leuk denk ik en die wil dan continu knuffelen en spelen. Maar als jij het geen probleem vind dan laat je het gewoon zo, alleen straks dus wel even iets nieuws bedenken als de baby er is. Is het niet een idee om hem in de komende weken te leren alleen te gaan slapen? Ik denk dat dat zoveel fijner voor jezelf kan zijn, zeker als je straks de baby hebt.
Vooral omdat je het avondritueel alleen moet doen, zou ik toch proberen het niet meer te doen (of af te bouwen). Ik heb er alleen geen ervaring mee. Ik weet wel dat ik het echt niet had getrokken met 2 kinderen alleen. De jongste was nou niet bepaald makkelijk zeg maar. Je kunt het in ieder geval proberen, het afbouwen. Misschien gaat het wel heel makkelijk, dan is het probleem sowieso opgelost. En anders zul je het denk ik gewoon moeten ervaren hoe het gaat.
Poeh jeetje zeg. Het zou er maar net vanaf hangen hoe lang het duurt voor hij slaapt. Persoonlijk zou ik het niet doen, maar als jullie je er allemaal prettig bij voelen, moet je er maar gewoon mee doorgaan. Misschien is het een idee om je zoontje straks mee te laten helpen de baby in bed te doen en dat hij daarna gaat slapen (hangt natuurlijk wel van het ritme van de baby af) Hoe oud is jullie zoontje eigenlijk?
ik heb dit altijd gedaan en ( ja 12 jaar alleenstaand geweest) het is altijd vanzelf over gegaan dat ze zelf aangaven dat het niet meer nodig was.mijn ene kind kon niet in slaap komen ( heeft daar na 8 jaar medicatie voor gekregen want die bleek geen melatonine aan te maken, wat vaker voorkomt bij mensen met adhd) mijn andere kind werd s'nachts vaak gillend wakker en sliep dan bij mij op het andere gedeelte met haar eigen dekbedje verder. bij beide kinderen is het vanzelf overgegaan.dus ook bij de derde doe ik dit weer.ik blijf bij hem tot hij slaapt zolang hij vind dat dat nodig is. ik vind dat overdreven verkrampte "mijn kind moet persé alleen in slaap vallen met alle drama's en huilen van dien zo'n onzin. sommige dingen gaan ook gewoon vanzelf ook over.
Wij doen/deden het ook sinds het grote bed is gekomen en de speen weg is. Hij kon zonder speen niet meer zelf inslaap vallen. Nu gaat het goed. We hebben het wel afgebouwd om hem zelf te leren in te slapen. Ik ga nu heel bewust al weg als hij wakker is maar wel rustig is. Ons ritueel is: bad, tandjes poetsen, even bij het bed zitten kletsen, mama op eventjes op de stoel zitten (een paar keer gapen dan gaapt ie mee) zeg slaap lekker en dan naar buiten. Ik zeg het wel van te voren dat ik maar eventjes op de stoel ga zitten en dan naar buiten ga. Dat gaat goed. Wel op tijd mee beginnen, niet pas als de baby er is. Dat is al verandering genoeg. Zelf vond ik de eerste drie maanden erg pittig met twee, je moet echt weer een nieuw ritme vinden. Zeker met eten en slapen e.d. succes!
Ik heb dit nooit gedaan. Bij zoonlief wel toen hij een baby was, maar vanaf een jaar legde ik hem wakker in bed en liet hem zelf in slaap vallen. (daarvoor dronk hij zich in slaap aan de borst, maar met 1 jaar kreeg hij een flesje en daarna ging ik nog even z'n tanden poetsen) Geen enkel probleem, hij viel altijd makkelijk in slaap. Hij heeft het in mijn ogen nooit nodig gehad dat er iemand bij hem bleef. Als ik het nu zou doen, zou hij alleen maar gaan liggen keten... Met dochter hoef ik het sowieso niet te doen, die wordt alleen maar boos dat er iemand op haar kamer zit om haar uit d'r slaap te houden. Ik zou geen grote verandering in het slaapritueel brengen vlak na de geboorte van de baby. Dus of je probeert het nu, of je gaat het pas doen ruime tijd na de geboorte.
Hier hetzelfde verhaal! Maar met een baby erbij wordt het wel lastiger... Heb niet alles gelezen, maar hoelang moet je bij hem blijven?
@ blup: ja mag hopen dat het vanzelf over gaat. Bij een 18 jarige aan bed blijven zitten totdat ie in slaap valt lijkt me niet echt gezond. Maar ik zie het wel anders dan jij. Natuurlijk moet je kijken naar het kind en zal het ene kind meer hulp van de ouder nodig hebben dan de ander. Aan de andere kant kun je als ouder ook dingen in stand houden die niet helemaal wenselijk zijn. Daarom probeer ik mijn kinderen bepaalde dingen wel te leren, zoals het zelf in slaap vallen. Maar als mijn kind daarbij echt zou laten zien dat hij zich daar heel angstig bij voelt etc., zal ik hem echt niet pushen tot het uiterste. Ik probeer echt naar hem te kijken, maar ook in ogenschouw te nemen wat een wenselijke situatie is.
yukl ben ik totaal niet bang voor hoor. ik heb het al 2 keer eerder gedaan en dat is helemaal goed gekomen ver voordat ze 18 waren. de oudste wordt volgende maand 17 en die slaapt al jaaaaaaaaaaaaaaren lekker zelf. de middelste is inmiddels een stoere macho die zijn mama nergens meer voor nodig heeft. voorlopig vind deze mama het zelf ook heerlijk, het is ons momentje om de dag af te sluiten. ik geniet altijd intens van de vredige rust die er dan in het kamertje heerst. met een minuut of 10 zit ik meestal weer lekker beneden aan de thee. ik snap dat "niks aan je avond" gewoon nooit zo goed wat veel mensen als argument gebruiken. meestal zit ik voor half 8 alweer gewoon bij de rest van het gezin. als een kind het niet nodig heeft en het dus zelf aangeeft dan is dat natuurlijk prima, dan zou ik het ook niet doen want dat is het niet langer nodig.
ik vind het niet echt belangrijk dat een kind alleen in slaap valt, maar wel dat hij/zij met een veilig gevoel in slaap valt, dat staat bij mij boven alles. Daarom heb ik onze dochter ook nog nooit laten huilen in bed. Een hele tijd geleden heb ik er ook een topic over geopend. Tuurlijk hebben wij ook geprobeerd om het af te bouwen, maar ze vind het gewoon heel fijn. Ineens kwam bij ons de oplossing. Ik sprak af dat ik op de gang bleef staan. In het begin met de deur wijd open en dan langzaamaan iets verder dicht. Nu wil hier het toeval ook dat papa graag s avonds doucht en als de kleine op bed ligt. Dus als hij de douche aanzet kan ik gewoon naar beneden lopen. Maar jij bent alleen, ik zou iig proberen of je op de gang kunt blijven, of hij dat pikt. Misschien kun je dan ook iets verzinnen dat je naar beneden kunt sluipen en dan hoeft de baby niet zo lang alleen te zijn.
ts. als je niet meer op de kamer wilt blijven dan kun je wellicht boven klusjes doen. denk aan strijken, de was, de badkamer schoonmaken, zelf douchen. dat hij je wel een beetje hoort. ik zou daar dan wel ruim voordat de baby komt mee beginnen en gezien je teller dus morgen al. of anders ruim nadat de baby er is, anders denk ik dat hij zich misschien aan de kant geschoven gaat voelen met alle problemen vandien.
ik vind het heel onverstandig. dit soort dingen sluipen erin en dan kom je er niet meer vanaf, nou ja je kan er wel vanaf komen, maar dat kost dan veel moeite. Dus ik zou zeggen, hak de knoop door, stop ermee. Een kind moet absoluut leren zelf in slaap te komen, en als je daar een leuke gezellige routine van maakt, met rustig licht, verhaaltje, toedekken etc. komt het goed
Zelf geen ervaring mee en daar ben ik erg blij om. Ik vind het zelf erg prettig dat mijn kinderen (zonder krijsen en gillen (?!?!) gewoon naar bed gaan. Ze bepalen lekker zelf wanneer ze gaan slapen en dat gaat prima. Geen inhoudelijke tips dus maar wel: ga geen grote wijzigingen doorvoeren vlak voor of na de geboorte van de baby. Stel het liever een tijdje uit. De baby is flexibel die past zich wel aan
Ik vond het veel verkrampter om urenlang alles uit de kast proberen te trekken om haar in slaap te krijgen. En als het dan gelukt was, ze vervolgens weer wakker werd omdat ze het weer opnieuw wilde. Ik werd daar knettergek van! En nee, ik had zo geen avond Met slaaptraining was het idd ook vreselijk om het te doorbreken. Maar al snel werd het beter en heeft ze niet vaak meer zoveel gehuild als ze daarvoor dagelijks deed. Nu slaapt ze hardstikke goed. En ik geloof eerlijk gezegd niet dat het nu al vanzelf over zou zijn gegaan. Dan maar een paar avonden groot drama, beter dan jaaaaaaaaaaaaaaaren gebroken nachten en geen avonden. Mijn broer heeft ook tot zn 6e heel erg slecht geslapen en mijn dochter leek als baby behoorlijk op hem qua slapen. Dat voorbeeld wilde ik niet graag volgen Gewenning is nog steeds het keywoord voor mijn dochter, op allerlei vlakken. Geef haar een vinger en ze wil je hele hand. Als ouder vind ik dat je ook grenzen mag (moet) stellen. Helemaal als je het zelf anders niet gaat trekken. Voor iedereen liggen die grenzen anders en ieder kind is ook weer anders.