Mijn zoon mag ook niet altijd met alles spelen maar als hij graag met iets wil 'spelen', probeer ik hem daar wel de kans toe te geven. Bvb: de telefoon krijgt hij niet zomaar maar we gebruiken hem dan samen een keer en als het dan gedaan is, is dat ook goed voor hem (meestal). Of mijn man heeft voor ons zoontje op de pc een aparte inlog gemaakt zodat hij lekker kan tokkelen zonder bestanden te wissen. Ik vind het fijn om zijn interesses zo te zien en ik merk heel fel dat het allemaal met fases gaat, lichtjes en knopjes zijn nu eenmaal een hele tijd suuuuuuuper interessant! Nu is de stofzuiger en borstel etc...geweldig!
Hier mag hij ook met veel spelen, zolang het maar niet kapot kan gaan of gevaarlijk is. Zo kan hij de boel een beetje ontdekken. Ik ben van mening dat als je te veel verbiedt, het alleen maar interessanter wordt om een streek uit te halen. Deurtjes mogen bij ons open, maar niets mag eruit. Gaat erg goed. Afstandbedieningen mag ie gewoon mee spelen, maar niet mee meppen. Ik probeer het nu al zo goed mogelijk uit te leggen door bijv auw te zeggen als iets pijn kan doen. Hij lijkt het allemaal te accepteren.
Hier niet hoor. Als iets niet mag mag het niet. Dat mag je later weer gaan afleren en dan begrijpt hij er niks van dat het nu (of bij iemand anders) niet mag..
Ik begrijp dat je daar bang voor bent maar zo is het in de praktijk toch vaak niet, merk ik. Ook zullen er op andere plaatsen altijd andere regels zijn hè? Of houdt jouw hele vriendenkring en familie rekening met hoe het er in jouw huis aan toe gaat? En ik denk dat kinderen wel kunnen doorhebben dat iets alleen onder begeleiding van mama/papa mag of enkel op bepaalde momenten ofzo...
Ja hoor, waarom niet. Ze hebben al genoeg te leren en de hele dag NEE horen is erg funest. Als het inderdaad niet stuk kan, niet gevaarlijk is etc etc.. dan laat ik het lekker gebeuren. Naarmate ze ouder worden leren ze wel dat er meer niet de bedoeling is. Het is onzin dat het dan moeilijk is om het alsnog te leren. Het is niet zo dat ik de afstandsbediening gééf ofzo.. ik kies er voor om er niet op in te grijpen.. En vooral omdat als je 8-14 maanden bent echt nog niet door hebt wat speelgoed is en wat niet.
dat valt reuze mee hoor.. het cognitieve vermogen van je kind ontwikkelt zich.. Hij snapt nu nog niet eens wat precies speelgoed is.. laat staan WAAROM iets niet mag. Dat kan je 'm mooi leren als hij wat ouder is...
Dit denk ik zelf ook. Liggen er op tafel een afstandsbediening en een blokje. Waarom de een wel en de ander niet? Laat zelf maar ontdekken en op een gegeven moment hebben ze zelf door dat je met een blokje kunt bouwen en met een afstandsbediening kunt zappen. Maar vrienden van ons keken ook een keer raar op toen Damien met een waxinelichtjehouder aan het spelen was. Die waren ook van mening dat ze alleen met eigen speelgoed mogen spelen. Zij is eind dit jaar uitgerekend, dus volgend jaar kunnen we hun aanpak bekijken.
Ik vind in die zin een afstandsbediening een probleem omdat ze razendsnel doorhebben dat er een klepje achterop zit en dat daar batterijen in zitten die eruit kunnen. Lucas peutert ze er inmiddels al een heel aantal maanden feilloos uit. Dus nu heb ik hem geleerd dat ie hem aan mama moet geven. Dus nu zegt ie: 'voor mama, in de kast leggen!' Dus daarom heeft ie een eigen afstandsbediening zonder batterijen (die hij overigens als telefoon gebruikt, hahaha)
Bij ons is nee ook echt nee en dat blijft het ook. Bente is nogal bijdehand en pittig,dus bij ons is consequent zijn een absolute noodzaak!
Ja, die zit zelfstandig, kruipt al heel snel en trekt zich ook op tot staan, dus ze kan bij allerlei dingen waar ze niet mee mag spelen. Na een heleboel keren handje wegtrekken met een 'nee' erbij, begrijpt ze nu al heel goed wat 'nee' inhoudt. Iets anders begrijpt ze nog niet, en als het de ene keer 'nee' is en de andere keer niet, dan snapt ze het echt niet meer....
Qua ontwikkeling staat ze nu even ver als mijn zoontje toen. Héérlijk toch! Maar een kindje van die leeftijd weet bij 'nee' dat ze dat niet mag vastnemen/aanraken/doen als mama (of papa of diegene die 'nee' zegt) kijkt. Een seconde later is het alweer uit hun gedachten zenne. Wij hebben er ook altijd een gewoonte van gemaakt om onze zoon uit te leggen waarom iets (eventueel op een bepaald moment) niet mag en dat gaat héél goed! Ik geloof ook niet in consequent zijn, een mens is geen consequent wezen volgens mij. De ene dag kan ik er wel tegen dat m'n zoon in huis gilt en een andere dag ben ik moe en heb ik liever dat hij zich wat stilletjes bezighoudt. Ik ben van mening dat hij op die manier leert om rekening te houden met iemand anders.
Oh en de reden waarom ze er niet mee mag spelen, is omdat spelen bij Bente voornamelijk inhoudt dat ze ermee gaat timmeren, of ze stopt het in haar mond.....
Maar dan zou je bijvoorbeeld toch kunnen zeggen; 'een afstandsbediening dient om te zappen. Als je die in je mond stopt, gaat hij stuk'. En dit dan samen met haar doen, zal ze zoooo leuk vinden. En als ze ze dan toch nog in haar mond stopt, geef je een rammelaar of iets anders wat ze wél in haar mond mag stoppen. Je hoeft dan toch niet ineens het 'aanraken' van de afstandsbediening te verbieden? (om maar een voorbeeld te geven hè )
Ben ik helemaal met je eens, hoor, maar aangezien ik haar nu niet kan uitleggen waaróm iets niet mag (dat is het nadeel bij zulke kleine wurmpjes die al zo veel kunnen...), moet ik het momenteel met 'nee' doen... Ik wil haar niet in de war maken door iets de ene keer wel toe te laten en de andere keer niet. Als ze groter is en meer begrijpt, dan kijk ik wel hoe ver ik de teugels kan laten vieren....
Ik denk dat je haar dat wel al kan uitleggen en zeker in combinatie met voordoen, zal ze het zeker begrijpen. Althans, dat is mijn ervaring. Kinderen leren nu eenmaal het allermeeste vanuit imitatie dus als jij samen met haar de afstandsbediening (laten we dat voorbeeld blijven gebruiken) op een correcte manier gebruikt en er uitleg bij geeft, gaat ze dat echt snel doorhebben. Ik denk ook dat je op die manier minder snel je geduld zal verliezen dan de hele tijd 'nee' zeggen. Dat geeft ook al snel zo'n negatieve sfeer, vind ik.
Nu onderschat je kindjes toch denk ik . Ik ben met 8 maanden begonnen mijn dochtertje aan te wennen dat ze niet aan de boekenkast mocht komen. Na een paar dagen wist ze het, en echt waar, sindsdien komt ze er vrijwel nooit meer bij terwijl de kast midden in de kamer staat. Meestal loopt ze er naartoe, zegt al hoofdschuddend 'nee, nee, nee' en loopt weer weg. Een enkele keer moet ik haar nog even eraan herinneren en dan is 1 keer nee zeggen ook al genoeg.
Ons zoontje mag eigenlijk met echt heel erg veel spelen,bepaalde dingen mogen niet omdat die gevaarlijk zijn of kapot en daar zeg ik dan ook altijd nee tegen(al liggen echt gevaarlijke dingen opgeborgen).
idem hier...vanaf 8 mnd begonnen heel duidelijk te zijn bepaalde dingen mogen gewoon niet.. de prullenbak is Nee bah, ...had ie heeel snel door, nu gaat ie ervoor zitten en naar kijken en dan naar mij en zegt bah... hiervoor ging ie niet eens in de buurt... over uitleggen gesproken, veel dingen mag hij in zn hand maar zeg ik wel "Niet in de mond"....hij begrijpt dit gewoon...soms hoe fik maar Uh uh te zeggen... zelfde als dingen niet aanraken, mijn uitleg is dan "niet met de handjes, alleen kijken(met de oogjes)"...dit werkt al vanaf 8 mnd zo....consequent is de mens mss niet van aard...maar ik kan me wel aanpassen daaraan...dus wat betreft mn zoontje ben ik altijd heel consequent... niet aan de dvdspeler thuis...dan ook niet bij oma....niet oma hoeft em daarop aan te spreken, dat doe ik...en zij doet het ook als ik er niet ben,..want wat heeft mijn zoontje eraan als hij het daar wel mag doen...
Knap hoor.. Dat kan een gemiddeld kind van die leeftijd nog niet. Als mijn zoon mijn telefoon pakt en ik zeg nee pak em af en geef em wat anders en ik em leg em weer terug pakt ie em zo weer hoor.