Zoey had een echt borst huiltje echt met pruillip en al. En met slapen wou en wil ze echt bij ons liggen. We leggen dr in bed bij ons ik ga vaak bij haar liggen en doe lekker games op me laptop of ik doe forummen dus geef haar geen aandacht en toch slaapt ze dan in zonder te huilen. Echt ontladen hoefde ze nooit Wel was ze vaak overprikkeld dus dan bleef ik gewoon een dagje echt binnen . want zelfs een auto of andere dingen waren al prikkels. Dan was ze wel een dag ff van slag maar lekker bij mama in de draagdoek deed wonderen. Maar als ik dus lees dan zal ze later nog last hebben van haar ontladen wat ze nooit echt deed. ALs je je kindje laat huilen omdat jij merkt dat je kindje dat nodig heeft en je doet het dus in belang van je kindje is het toch goed dan volg je je moeder hart. Dan is laten huilen helemaal niet erg. Bij Zoey was het helaas zo als ik dr liet huilen kon ze dit echt uren volhouden nou dat vind mijn moederhart niks. Dus dan maar lekker in de doek. Bij een dreumes is huilen anders kan ook zijn omdat ze boos zijn of iets willen wat niet mag. Of gewoon om aandacht terwijl ze net 5 min daarvoor aan het spelen waren Dan laat ik dr wel ff hoor want nu komen ook emoties te voorschijn en die wil ik niet inbinden. Boos zijn mag verdrietig zijn mag vrolijk zijn alles mag. Als ze me nodig heeft ben ik dr voor dr.
Ik neem aan dat je mij bedoelde met dit stukje? Aangezien ik niet wist dat jij ook constant kritiek kreeg van jouw familie, heb ik dit gezegd. Als de context verder niet vermeld staat, zal ik het moeten doen met de info die ik hier krijg uit jouw stukje. Daarin stond alleen jullie reactie naar je schoonzus toe. Ik vind het überhaupt niet goed als moeders elkaar bekritiseren en de grond in stampen, dat recht hebben we namelijk niet als mede-standers. Want dat zijn we in principe. De één doet het linksom, de ander rechtsom. Maar uiteindelijk willen we allemaal ons best doen voor ons kindje/onze kindjes. Helaas gebeurt het wel regelmatig. Ik vind dat iedereen zijn mening moet kunnen verkondigen en elkaar tips moet kunnen geven, zolang we dat op een open en eerlijke manier doen. Dus zonder sarcasme en kritiek, je kent namelijk nooit iemands complete situatie en achtergrond. Maar goed... we raken offtopic in dit geval.
Denk je dat als een kind huilt om bv prikkels te verwerken en dat zou in een bedje zijn, dat het zich dan onveilig voelt? Ik doe dat trouwens bij onze dochter ook, uit bed halen als ze na een half uur alsnog aanslaat of niet in slaap kan vallen. Ik ben anders bang dat ze bed als iets naars gaat zien. Dat wil ik niet, bed is fijn, daar kan je lekker rusten, kroelen enz, niet iets waar je moet blijven tegen willens en wetens in. Kreeg laatst ook te horen van een vriendin als ik er steeds heen ging dat ik dat dan met een jaar nog 20 keer kan doen (op en neer de trap). Ik geloof dat in het geval van onze dochter niet (ik ben ook nog nooit 20 keer de trap op en af gegaan moet ik zeggen). Ik denk juist dat ze zo vertrouwen krijgt. Dus of dat tegen de regels is weet ik niet, maar mijn regel, je bent veilig in je bed, zie ik dat ze zich niet happy voelt (en huilen om even wat kwijt te moeten zie ik niet persé als een moment dat ze zich niet happy voelen), laat ik haar daar niet te lang liggen omdat ze het dan dus gaat linken met 'ik voel me rot en wordt hier alleen gelaten' (denk ik).
jemig, er is zoveel geschreven, ik kan jullie niet meer bijhouden. Wij gaan zo aan het avondeten, de boer is net terug van zn koeien. Morgen weer verder!
Ik heb mijn kinderen ook wel eens laten huilen. De oudste meer dan de jongste, omdat de jongste last heeft van reflux. De oudste had enkel slaapissues (was verder een heel tevreden baby). Ik luisterde hierbij naar mijn gevoel en heb naar mijn idee mijn kinderen niet te weinig geborgenheid geboden. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik mijn jongste een enkele keer om niets heb laten huilen, puur omdat ik het niet meer trok. Dat was dan echt heel kort, want mijn schuldgevoel groeide dan met de seconde, maar ik moest dan echt even elders stoom afblazen. Maar goed, ik geloof niet dat hij daar wat aan heeft overgehouden. Ik denk dat het vooral belangrijk is de behoeftes van je kind te erkennen. En iedere ouder heeft daar zo haar eigen ideeen bij. Dat een andere ouder denkt dat iets anders het beste is, wil nog niet zeggen dat dat ook voor ieder kind geldt. Mijn oudste had het nodig te leren zelf in slaap te kunnen vallen, zodat hij vervolgens beter zou slapen en dus uitgeruster de dag tegemoet zou kunnen komen. Ik heb hem echt niet dagenlang laten huilen en hem compleet aan zijn lot overgelaten.
Mijn dochter huilt niet veel, waarschijnlijk daardoor, ga ik eigenlijk altijd gelijk naar haar toe als ze huilt. De enige uitzondering is als we een drukke dag hebben gehad, dan heeft ze wel eens moeite om in slaap te vallen. Dan laat ik haar zo'n 10 minuten jengelen, meestal valt ze dan in slaap. Als het langer duurt of als ze echt gaat huilen neem ik haar lekker bij me. Thirza valt het beste in slaap als ze alleen in haar kamertje is, als ik erbij ben vind ze het veel te gezellig en ligt ze alleen maar te kletsen en te lachen. De eerste dagen dat mijn dochter haar spreidbroek had, huilde ze veel en sliep ze ook slecht. Toen heb ik halve nachten met haar gezeten, omdat ze alleen bij mij op schoot sliep. Dan kan ik het echt niet over mijn hart verkrijgen om haar te laten huilen. De eerste maanden heb ik haar ook wel lekker bij me in bed genomen als ze huilde. Dan sliep zij als een roosje op mama's borst en ik lag wakker. Nu slaapt ze al weer een paar maanden door, dus ik weet eigenlijk niet of ik haar nu in bed zou nemen. Dat weet ik pas als dat aan de orde is.
Even melden dat ik het over een baby heb met wie ik 's avonds tv keek, tenminste, de baby lag op mijn borst met gezichtje naar mij toe, dit werkte tot ongeveer 6 maanden, daarna bleven ze teveel wakker en ging ik met ze op bend liggen en voedde ze in slaap (we hebben geen tv op de slaapkamer). Ik heb geen tijd nu e.e.a. op te zoeken over cortisol etc. maar dit is waar het op neer komt: Baby laten huilen veroorzaakt hersenschade - Huilbaby - Goed Gevoel
Oh gut, daar gaan we weer met zinloze artikelen zonder verwijzing naar het wetenschappelijke artikel die waarschijnlijk vol met nuances staat die in het nieuwsartikel niet worden genoemd.
Precies, en daarnaast sluit dit artikel af met een contra onderzoek in Australie waaruit het tegendeel blijkt...
Maar dit staat er ook bij bij dat artiekel. Geen problemen Vorige maand bewees Australisch onderzoek bij 225 zes jaar oude kinderen die gedragstherapie voor een regelmatig slaappatroon kregen echter dat gecontroleerd huilen gedurende een bepaalde periode geen slechte invloed heeft op de emotionele of gedragsontwikkeling van kinderen. (ep) Dus ja wat is waar he? De meesten denken echt dat even laten huilen geen probleem is maar er is een klein deel dat koppig blijft vast houden aan hun idealen het zijn niet de mijne. En heb mij mening al gegeven heb mijn kinderen ook nooit laten huilen maar wel eens laten huilen als ik het ook niet meer wist en wel eens vijf min uit de sitatie ging. Omdat ik persoonlijk heel even behoefde had om af te koelen. Maar de mensen die de 10/20 min regel gebruiken niks mis mee. Ach ja ik zeg verder niks meer het is weer een disscusie die uit loopt op niks. en verwijten makend na anders denkende en die het anders doen. jammer.
Gezellig forum hier zeg Ik zeg volgens mij vrij duidelijk dat IK vind dat je een baby niet moet laten huilen, omdat IK denk dat dat schadelijk is. Dat heeft overigens niets met idealen te maken, maar met mij als persoonlijkheid, ik dacht er al zo over toen ik zelf nog lang geen kinderen had. Sterker nog, ik heb het ook nog uit mijn opvoeding meegekregen, mijn ouders hebben ons nooit laten huilen, ook omdat ZIJ dat gewoon niet vonden kunnen. 't Is niet zo dat ik idealen naleef ofzo...ik weet gewoon niet beter dan dat dit 'normaal' voor mij is. Net als borstvoeding, samen slapen en geen time-outs geven. Dat hoort bij ons, zo zijn wij, dat mag toch wel? dat anderen andere keuzes maken begrijp ik heel goed, zij zien het weer compleet anders. Kookwekker-methodes heb ik helemaal niets mee, mijn man wilde dat (gelukkig maar) ook absoluut niet hebben. Net nog gevraagd voordat 'ie naar zijn nachtdienst vertrok (mijn man is gevangenbewaarder dus heel wat gewend qua ritme-regelmaat etc.) maar hij vond het echt grote onzin. Alsof zo'n baby dat soort dingen begrijpt, uiteindelijk win je alleen iets voor jezelf, en je kind geeft het op, als er toch niemand komt... Ik ken weet -ik-veel-hoeveel-mensen die hun baby om welke reden dan ook laten huilen, inslaaphuiltjes, alles, tot krijsen. Dat het mijn keus niet is zeg ik pas als ze het mij vragen, dus specifiek om mijn mening vragen. Mijn collega's snappen, op 1 na, ook niets van samen slapen met een co-sleeper maar vonden het niet raar dat ik dat wel wilde. Je zult me heus IRL geen klote opmerkingen horen geven, ieder z'n leven, ieder z'n keuzes, maar ik mag toch wel zeggen dat laten huilen MIJN (onze) keuze NIET is? Of moet je gewoon met de meute meepraten om aardig gevonden te worden? dan zeggen jullie het maar hoor...
@Vogelinnetje, misschien begrijp ik je verkeerd maar ik vraag me oprecht af: IS een baby dan niet gewoon compleet afhankelijk van jou als moeder, jullie als ouders? moet een baby dan maar zo snel mogelijk onafhankelijk worden? vanaf wanneer zijn ze dat eigenlijk pas 'echt'? Mij lijkt het als ze ineens zelf van school naar huis gaan fietsen, of pas als ze volwassen zijn. Ik denk dan juist bij een baby: die moet je toch alle geborgenheid van de wereld bieden? ik denk juist dat een kind afhankelijk wordt (op langte termijn, maar opvoeden duurt gem. 18 tot 25 jaar, want dan aps zijnd e hersenen volgroeid en kun je de consequenties van je daden overzien), waarom dan een baby al onafhankelijk willen hebben, in de zin van dat die zo snel mogelijk alleen moet leren slapen, alleen huilen. Gewoon, ik vraag me dat gewoon af hoe jij/jullie dat dan zien, of lees ik het helemaal verkeerd? Ik doel dus juist op dat bij je dragen: ik ben er juist van overtuigd dat DAT hetgene is die je kind geborgenheid geeft en op den duur (lange termijn) juist onafhankelijker maakt, omdat je er als baby constant voor hem/haar was.
Ik vond het lastig te formuleren wat ik nu precies bedoel en ik denk dan ook dat ik het niet helemaal goed gedaan heb. GEborgenheid, er voor je kind zijn, vind ik ook zeer belangrijk. Maar is het erg om een kind even in de box te laten als jij aan het koken bent bijv? Ook als hij even zijn draai niet kan vinden? Zelf vind ik van niet. Nu hij kan kruipen, komt hij trouwens zelf naar me toe als hij iets duidelijk wil maken en dan neem ik ook uitgebreid de tijd voor hem. Als ik het beter kan omschrijven, meld ik me weer, want op dit moment lukt het even niet.
Belle, Jij ben de gene die even terug noemt dat laten huilen schadelijk is. Dus niet ik vind of ik denk. Jij maakt er dus (ook) een waarde-discussie van door daarmee mensen persoonlijk te raken. Misschien moet je eens minder lezen en juist meer op je gevoel handelen.
@Suenne: heb je ondertussen al een beetje meer je meningen kunnen vormen en je weg kunnen vinden in wat jij wilt en wel en niet belangrijk vind?