Beloningssysteem voor 'netjes eten'?

Onze oudste krijgt steeds meer kuren aan tafel. Qua hoeveelheden eet hij prima, dat is het probleem niet. Qua gedrag een heel ander verhaal.

Onze zoon eet zelf, met een vork en een lepel of met zijn handjes, wat hij wil.
Steeds vaker is het na een paar happen raak. Meppen in zijn bord, schreeuwen aan tafel, met zijn handen in zijn drinkbeker, eten op de grond gooien, expres de helft uit zijn mond laten vallen, etc. etc.
Knoeien vind ik echt geen probleem, als dit 'per ongeluk' gaat, maar daar is nu geen sprake van.

Nu wil ik de negatieve spiraal gaan doorbreken. Het is momenteel echt niet gezellig aan tafel en constant in de hoek zetten (lees: 5x per maaltijd ofzo) is ook geen oplossing.
Heeft iemand van jullie ervaring met een beloningssysteem voor goed gedrag tijdens het (avond)eten? Zou dat kunnen werken op deze leeftijd?

Groetjes!

 

Haha, herkenbaar. Al maak ik er bewust geen probleem van, want ik wil het avondeten gezellig houden (anders eet ie helemaal niet). Maar hij kan er ook een behoorlijke kliederboel van maken, en is dan zelfs nog een half jaar ouder dan die van jou.

Ik weet ook niet zo goed hoe ik dat moet doorbreken. Een beloningssysteem is misschien wel een idee.

 

ik vind hem nog te jong voor zoveel druk van een beloningsysteem. als hier expres in bekers gezeten wordt met handen ofzo dan haal ik de beker weg zonder veel woorden.ik zeg enkel niet doen l... dat is niet netjes, we gaan niet met de handen in de beker zitten. ik leg er verder geen nadruk op, dan is de lol er snel vanaf. na de maaltijd mag hij zijn beker terug om nog te drinken. gebeurd hetzelfde is het einde oefening. met eten gaat het net zo.zit hij expres te meppen met zijn handen in zijn bord dan gaat het bord na 1 waarschuwing weg met de mededeling dat hij klaar is met eten. hij eet toch niet trouwens. hij weigerd warm eten. zonder veel omhaal gaan we dan door naar het fruit en het toetje.
beloningssystemen vind ik meer geschikt voor kleuters.
voor een belongssysteem moet je eerst ook goed oorzaak en gevolg snappen. denk je dat hij dat al kan? de hoek vind ik ook tever gaan (zeker als het 5 keer is, wat is de boodschap dan nog op laatst zou je denken en dan wordt het ook zo negatieve beladen aangelegenheid, de maaltijd) tenzij hij expres de spullen die op tafel staan met een zwaai van tafel mept.dat is hier 2 keer voorgekomen en dat accepteer ik natuurlijk niet.

 

Dank voor jullie reacties! Ik heb er zeker wat aan.

@ yukl: ik hou het ook graag gezellig, maar het gedrag wat hij af en toe vertoont kan gewoon echt niet door de beugel, vind ik . Kliederboel vind ik ook niet erg, zolang het allemaal spelenderwijs gaat tijdens het eten. Doekje eroverheen en klaar. Maar de laatste tijd is het 'meppen om het meppen' en 'gooien om het gooien', zeg maar. Hij komt dan ook in een soort 'klierbui' ofzo, ik kan het niet goed omschrijven...

@ belle: hij krijgt in principe ook gewoon stukken te eten, zeg maar, precies hetzelfde als wij. En als hij met zijn vork timmert, wordt die ook weggepakt en eet hij met zijn handen. Hij mag sowieso met zijn handen eten, geen probleem, alleen gooien en meppen vind ik niet nodig.

@ maka & blup: ja, dan idd toch misschien maar het eten wegzetten... Ik wilde dat eigenlijk niet doen, omdat ik niet wil 'straffen of belonen' met eten, zeg maar. Maar wellicht is het de enige oplossing. Het is ook opvallend dat als we iets eten wat hij lekker vindt, hij echt KEURIG kan eten en dan hoor je hem niet . Vind het ook niet erg als hij geen honger heeft, allemaal prima, dan mag hij het gewoon zeggen en van tafel af.
We gaan idd bij 'wangedrag' (om het zo gemakshalve even te noemen) na 1x waarschuwen het eten wegzetten. Kijken wat dat doet!

 

Ik zou geen beloningssysteem doen.
Als hij niet meer wil eten, of als hij expres gaat kliederen, zet je z'n bord buiten bereik. Oh, ben je klaar? Oke, dan zet ik je bord weg. Ik zie dat niet als straf, en zo benoem ik dat ook niet. Het slechte gedrag gewoon onmogelijk maken en verder niet te veel aandacht aan geven, dat maakt het alleen maar leuker.

Bij mij hoeven ze hun bord niet leeg te eten. Vanaf een jaar of 2 betekende dit met enige regelmaat dat zoonlief maar 1 of 2 happen at en dan klaar was. Best, je hoeft niet. Een gewoon toetje (bakje yoghurt of fruit) en dat is het dan, we gaan niet later iets anders eten omdat je nog honger hebt.
Klinkt streng, valt in de praktijk reuze mee.

 

Dit is ook altijd mijn aanpak geweest, alleen laten wij iets te lang het bord staan vrees ik. Dat zal dit gedrag wel in de hand werken

 

@ belle: ik denk dat idd geeneen moeder erg blij is als haar kinderen met eten gooien . Dus ook maar het bord weghalen bij het misdragen aan tafel, blijkbaar de meest voor de hand liggende oplossing.

@ blup: je vroeg of ik dacht dat Lucas oorzaak en gevolg al snapte? Ik weet het niet. Soms denk ik van wel, maar soms denk ik ook wel dat er nog een hele hoop langs hem heen gaat. Hij is verbaal wel heel sterk en een intelligent jongetje, maar ik denk dat we hem daardoor juist vaak overschatten... Moeilijk hoor, als het je eerste is. Vanaf welke leeftijd snappen ze dit soort dingen doorgaans?

 

dat ligt er een beetje aan . de ene is wat vlotter dan de andere. ik weet bijv dat een intern geweten ( hebben ze een mooi duur woord voor) en schuldgevoelens pas met 6 jaar ongeveer beginnen te komen.in mijn ogen heeft een beloningsprogramma dan ook pas zin. wanneer ze specifiek oorzaak en gevolg beginnen te begrijpen zou ik weer op moeten zoeken. ik weet wel dat nu voornamelijk de regels gelden zolang degene die ze maakt in de buurt is. dan snappen ze het wel, maar zodra je de kamer verlaat wordt de verleiding vaak toch weer te groot. maar dat klieren met eten zou je toch zeggen dat ze dat expres doen, toch kunnen we ons daarin vergissen.sowieso is het een vorm van grenzen opzoeken die in vele vormen in de peuterpuberteit tevoor schijn komt. ik heb ook eens met de psygiater van een audiologisch centrum een gesprek gehad over dat ik steeds dacht dat onze jongste me steeds uitlachte. (ik heb dat hier ookal vaker gelezen). die vertelde dat het helemaal geen uitlachen is maar een heel andere functie heeft. zo kun je gemakkelijk op het verkeerde been gezet worden. zeker zoals jijzelf ookal zegt dat je zoon al goed praat en vrij pienter is, dan loop je het gevaar hem te overschatten.
ik zal morgen eens proberen te zoeken of ik iets kan vinden over wanneer dat precies begint te komen, dat oorzaak en gevolg.(heb nu erg veel hoofdpijn)

 

@ blup: dank je! Dat 'uitlachen' herken ik in zekere zin. Als ik hem een aantal keer achter elkaar corrigeer voor hetzelfde (omdat hij door blijft gaan), lijkt het ook altijd alsof hij me recht in mijn gezicht uitlacht Heel frustrerend, ik kan er ook heel geïrriteerd van worden als hij dat doet. Maar blijkbaar betekent het iets anders dus. Ik heb al wel geleerd om daar niet op in te gaan.
Ben benieuwd of je nog wat kunt vinden over oorzaak-gevolg enzo.
Pfff.. blijft lastig hoor, al die nieuwe dingen die je met je eerste tegenkomt

Hopelijk ben je snel van je hoofdpijn af

 

Vandaag toch maar in de keuken een velletje opgehangen waar mijn zoontje na het eten een sticker mag plakken. Het heeft vandaag in ieder geval goed geholpen, want hij heeft niet geknoeid. Sterker nog, hij heeft meer gegeten dan normaal. Toetje wilde hij wel dat ik zou helpen, want hij vertrouwde er blijkbaar niet op dat hij dan niet zou knoeien. Begrijpelijk, want dat is ook niet zo makkelijk eten met die slappe yoghurt.

Ik ga het toch maar zo doen, want ik weet anders ook niet hoe we het patroon van spelen met het eten moeten doorbreken. Uitgelegd krijg ik het toch niet, want wat kan hem het nou schelen dat spelen met eten niet hoort en dat eten er is om opgegeten te worden. En straffen wil ik hem hier ook niet voor.

 

@ Yukl: wat goed zeg! Jouw zoontje is natuurlijk ook nog een goed half jaar ouder, dus wie weet is het een goed systeem voor jullie. En goed van hem dat hij hulp vroeg bij zijn toetje

Hier hebben we vandaag ook een betere maaltijd gehad. We hebben bij expres knoeien e.d. zijn beker, vork, lepel e.d. telkens weggehaald. Uiteindelijk dus met zijn handen gegeten, maar de boodschap kwam redelijk over. Ook gewoon erg rustig gebleven naar hem toe.
Hij heeft ook wel wat geschreeuwd aan tafel. Bijv. "LUCAS NOG WITTE SAUS!" oftewel, hij wilde nog een beetje meer mayonaise bij zijn aardappeltjes... (krijgt ie een klein likje van)
Heb daar gewoon heel rustig op gezegd: "wil jij nog een beetje saus? Dan mag je dat eerst rustig aan mama vragen." Dat leek redelijk te werken, want daarna zei hij met een rustige stem 'die die die'

 

ik heb wat stukjes gecopieerd uit de ontwikkeling van een dreumes en peuter ( van 1 tot 4 dus die misschien interesant voor je zijn)


*Als ouder of oppasser kom je vaak ogen en handen tekort om te zorgen dat er niets gebeurt. Doet hij iets wat niet mag of gevaarlijk is, ga dan naar hem toe. Zorg dat je op dezelfde hoogte bent als je kind en zeg duidelijk en rustig nee. Schreeuw niet, en blijf niet te ver uit zijn buurt. Hoewel zijn ogen en oren het wellicht prima doen, lukt het je simpelweg nog niet om echt contact met een klein kind te maken op grote afstand. De vuistregel is dat je in meters niet verder van je kind af moet gaan staan dan het aantal jaar dat het kind oud is. Dus een dreumes van net één jaar moet je benaderen van één meter afstand. Een kind van vier begrijpt je nog als je van een afstand van vier meter tegen hem praat.

*Hij kan steeds meer en beseft dat hij een eigen persoontje is met een eigen willetje. Hij wil "zelluf" eten (of zelf bepalen dat hij NIET wil eten!), zelf aangeven welke kant hij op wil, welke kleding er gedragen moet worden en meer. Geef hem vooral de vrijheid om zelf op onderzoek uit te gaan en dingen te proberen maar blijf wel altijd opletten, en laat hem vooral ook duidelijk merken dat jij er altijd voor hem bent als hij hulp of troost nodig heeft (een veilige haven). Een kind dat zich veilig en geliefd voelt zal gelukkiger zijn en zich beter ontwikkelen dan een bang kind dat geen vertrouwen heeft in zijn verzorgers.

*
"Let op vet!" is de welbekende slogan van het Voedingscentrum. We worden er op gewezen vooral vetarme producten te gebruiken. Dit, omdat we anders met onze voeding te veel vet binnen krijgen, dat door ons lichaam wordt opgeslagen waardoor er een grote kans bestaat op overgewicht.
Voor een peuter gelden echter andere adviezen: een peuter mag namelijk gerust wat (gezond) vet gebruiken. Natuurlijk moet je letten op vet, niet te vaak ongezonde snacks eten, maar vergeet ook niet dat vet een voedingsstof is die met name jonge kinderen ook nodig hebben. Volle melk en margarine, vette vis zijn geen probleem. Zonder voldoende vet in de voeding van een peuter bestaat de kans dat deze te weinig vet gebruikt. Een peuter heeft vet nodig omdat zijn lichaam hieruit energie haalt om te groeien, te spelen en zich te ontwikkelen. Tevens zit in deze vette producten vitamine D wat ook belangrijk is voor peuter.

*
Dat met de pot mee doen klinkt alsof het eten nu een stuk makkelijker gaat worden. Helaas is niets minder waar, meestal beginnen na het jaar vaak de problemen. Ging er tot voor kort nog alles in, nu begint je dreumes eigenwijs te worden en de dingen die hij niet lust te weigeren. Blijf het proberen! Soms is het gewoon wennen aan de smaak.
Verder moet je je bedenken dat het weigeren van eten een prima machtsmiddel is van kleine kinderen. Maak je dus niet te snel druk, hij zal vast wel weer een keer gaan eten. Het lichaam van je dreumes geeft vanzelf aan wanneer het iets nodig heeft, dus zomaar uithongeren zal hij niet. Zolang je kind gezond is en genoeg aankomt is er niets aan de hand. Straf je kind in ieder geval niet als hij zijn groente niet opheeft door hem een toetje te onthouden.
Een paar algemene tips bij kinderen die slecht eten:
Houd het gezellig! Maak van het (avond)eten aan tafel een sociale aangelegenheid, praat over gezellige dingen en zo min mogelijk over het (niet) eten. Zoals gezegd: niet eten kan een machtsmiddel zijn of een manier om aandacht te vragen. Beperk de aandacht die je aan het ongewenste eetgedrag schenkt tot een minimum.
Houd een vaste tijd aan om te eten. Bijv 15 minuten. Daarna ruim je af. Laat je kind niet aan tafel zitten met eten.
Laat je kind zo mogelijk zelf opscheppen. Zorg dat het bord niet te vol is, dat wekt weerstand.
Zo veel mogelijk zélf laten eten, niet voeren als dat niet nodig is.
Laat een wat ouder kind helpen bij het tafel dekken of het kiezen (uit twee groenten bijvoorbeeld). Zo maak je hem ook een beetje verantwoordelijk.
*Wat moet een kind tussen de 1 en 2 jaar minimaal per dag binnenkrijgen? Het eerste jaar is je baby ontzettend hard gegroeid, zijn lengte is bijna verdubbeld en het gewicht is nu soms al drie keer zo hoog als het geboortegewicht. Die groei van het eerste jaar gaat je kind de rest van zijn leven niet meer halen. Logisch dus ook dat hij na dat eerste jaar minder behoefte aan eten heeft. Zorg voor een gevarieerd menu met voldoende groente, fruit en koolhydraten, vet (volle melkproducten) en eiwitten en ijzer(rood vlees, groene bladgroenten, bonen) en calcium (beker melk). Probeer elke dag wat fruit en een portie groente te laten eten. Zorg verder voor ongeveer drie tot vier porties die rijk zijn aan koolhydraten (brood, rijst of pasta, aardappels). Geef vruchtensap, water of thee en melk. Wees matig met drankjes met veel suiker erin en met snoep.
Maak je je zorgen dat je kind niet genoeg binnen krijgt? Ten eerste, je kind zal (net als jijzelf) de ene dag minder trek hebben dan de andere. Ten tweede, ongemerkt gaat er vaak toch meer in dan je denkt. Een stukje worst bij de slager, een rauw peentje als jij aan het koken bent. Schrijf eens op wat je kind een week lang eet. Meestal valt het wel mee.

*
Peuters zijn grenzen aan het ontdekken en een van de dingen waarbij ze merken dat ze veel macht hebben is het weigeren van eten. Hij merkt aan jullie dat jullie het heel belangrijk vinden dat hij eet, en dat maakt dat hij bij voorbaad al gaat gillen als hij hoort dat hij "moet" eten. Vaak werkt strijd voeren of dwingen averechts. Hoe meer aandacht er gevestigd wordt op het moeten eten hoe meer hij zal weigeren.
Wat jullie zouden kunnen proberen is zijn gedrag negeren. Laat hem wel aan tafel zitten als jullie eten, maar als hij niets wil laat het dan en push niet. Ga zelf gewoon eten en als jullie klaar zijn gaat hij weer van tafel. Na een tijdje zullen veel peuters (al is het maar een klein beetje) toch een paar hapjes gaan eten. Laat hem zelf opscheppen (als hij dat wil) en ook al is het maar een ieniemienie beetje geef een complimentje als hij het opeet. Als hij wel iets eet: complimentje, als hij niets wil eten of schreeuwt etc: negeren.
Soms helpt het om het eten op het bord er leuk uit te laten zien: een mannetje met boontjes als armen en benen of andere grappige figuurtjes maken. Dan is het voor een peuter soms wel interessant om een hapje te nemen.
Eet hij bij het ontbijt en lunch wel goed? Of is er dan ook strijd aan tafel? Als hij de rest van de dag wel eet, dan zou ik me niet te druk maken over een periode dat hij zijn avondeten minder/niet wil. Zijn voedingstoffen krijgt hij bij de andere maaltijden dan toch wel binnen. (geef 'ns een stukje komkommer of wortel als tussendoortje) Als hij goed groeit en verder goed in zijn vel zit, dan zou ik me er geen zorgen om maken! Succes en hou vol!



hier nog een stukje tekst wat gaat over dat intern geweten waar ik gister over vertelde. dat heeft ook de maken met het verschil tussen jokken en liegen bijv.


Tot ongeveer de leeftijd van zeven jaar hebben kinderen nog moeite met het onderscheid maken tussen waarheid en fantasie. Daarnaast zijn kinderen tot deze leeftijd ook nog meer op zich zelf gericht. Ook is het op deze leeftijd nog moeilijk voor kinderen om oorzaak en gevolg vast te stellen. Zij zijn zich vaak nog onvoldoende bewust van hun eigen aandeel in een gebeurtenis en hebben moeite om verbanden te zien tussen gebeurtenissen.

Jonge kinderen hebben nog geen intern geweten, zij voelen zich niet echt schuldig wanneer ze iets fout doen. Peuters en ook nog kleuters doen dat wat niet mag niet, precies om die reden, omdat het niet mag, niet omdat het kind beseft dat het verkeerd is. Kinderen in deze leeftijdsgroep hebben nog een extern geweten. Feitelijk zijn hun ouders hun geweten. Hierdoor zien we ook vaak dat een peuter in het bijzijn van zijn / haar moeder netjes van de cd-speler afblijft, maar zodra de moeder even wegloopt wel aan de cd-speler zit. Niet om het stiekem te doen, maar omdat de regel op dat moment voor het kind gewoon niet meer geldt. En het kind volgt ook nog erg de eigen impulsen
Door het steeds herhalen van de regels leert het kind wat mag en wat niet mag en maakt het kind de regels langzaam eigen, waardoor zo vanaf de leeftijd van zes/ zeven jaar het interne geweten zich gaat ontwikkelen.

Jonge kinderen jokken vaak uit angst voor straf of uit angst de liefde van de ouders kwijt te raken door het geen het kind fout gedaan heeft. Wanneer een kind regelmatig jokt is het dan ook goed om na te gaan of het kind mogelijk wat te streng gestraft wordt waardoor het liever liegt dan de straf onder ogen te zien.

het artikel gaat voornamekelijk voer jokken en liegen maar straffen staat er indirect mee in verbinding en met name veel straffen. als interesse in het artikel hebt kan ik je de link wel geven. maar het is met name voor 6/7 jaar zeg maar.al leg je nu natuurlijk al wel de basis in het vertrouwen tussen jezelf en je kind. op deze leeftijd als het besef komt heeft een belongsporgramma in mijn ogen pas goed zin zoals ik al eerder schreef.wat weer los staat in postief doen tegen je kind, door middel van complimentjes enzo. dat is wel van kleins af aan heel belangrijk.

het heel simpele oorzaak en gevolg begrip begint trouwens al met een maand of 9, veel jonger dan ikzelf dacht trouwens. maar dat gaat dan over. ow als ik huil komt mama bijv.

 

Praktische tips

misschien heb je nog iets aan deze algemene tips.