Beide; ik ben 38 jaar en we hebben al 3 kinderen; willen hun niet zwaar belasten met een kindje wat heel veel zorg vraagt of zelfs niet levensvatbaar is.
Ik ga denk ik de combinatietest ook doen. Afhankelijk van wat de gyn me volgende week adviseerd. Maar ik denk dat ik de eerste test wel wil doen en afhankelijk van de uitslag kijken we dan wel weer verder. Opzich ben ik nog jong, 31 jaar, maar toch...het zou maar eens mis zijn. Dat geeft wel een hele verandering in je leven. Opzich down is niet zo erg, maar die andere ziektes lijken me erger. Ik heb het gevoel dat het bij mij steeds beter gaat. Nog steeds wel moe, maar mij. Borsten zijn wat minder gevoelig en ook wat minder buikkrampjes en opgeblazen gevoel. Hebben jullie dat ook?
Spannend die echo's + combitest. De VK heeft me erop gewezen dat het ook wel fijn is dat ik wat meer tijd heb om die beslissing te maken om de test te doen. Eigenlijk was ik er al uit om het niet te doen. maar nu ga ik toch weer twijfelen, omdat het net als jes4 niet de eerste is. Misschien toch maar doen. Gebeurt dit gewoon bij de Vk of in het ziekenhuis? Ik denk er nog even over na...
Doen wat je gevoel je ingeeft. Niet kijken naar wat een ander doet. Ja had je beslissing al genomen; waarom zou je daarop terug komen? Ik heb hem bij mijn jongste ook gedaan; toen was ik 32. Dus dat is wel een aanzienlijk verschil. Geeft wel extra spanning. Maar goed; succes bij de overweging.
Ik heb nogal wat angsten, omdat het de 3e is, en de 6e kleinkind word voor mijn pap en mam. Dus misschien om wat meer rust te krijgen, maar ja je weet het niet of je er meer rust door krijgt. Ik ben nog maar 25 maar toch, je weet het niet. Twijfel twijfel Maar ik heb nog even. Of moet eigenlijk zeggen, WE hebben nog even.
hier voel ik me ook steeds beter. Nog wel moe maar niet meer zo intens moet dat ik nergens zin in heb. minder pijn in mn borsten en minder last van misselijkheid e.d. Heerlijk!
Bespreek het samen, de vorige combinatietest deed ik om de zelfde redenen. Niet omdat ik geen kindje wil waar iets mee is,niet vanwege mezelf, maar vanwege mijn gezin; ze moeten zowieso al aandacht inleveren bij de geboorte van dit kindje; ik wil niet dat dit een onevenredig deel is; als je begrijpt wat ik bedoel. Dat verdienen ze niet. Ik ook veel angsten; ik zou willen dat ik zo'n positivo was die er vooral vanuit zou kunnen gaan dat alles goed is; maar ik ben wie ik ben....
en vooral ook niet ontkennen dat je bent wie je bent ne je angsten niet wegmoffelen. Daar wordt niemand beter van. Ik ben dan wel zo'n positivo maar dat komt ook doordat ik al mijn angsten (want natuurlijk heb ik die ook!) Bespreek met zowiezo mijn lief en ook met mijn moeder en beste vriendin. Dat zorgt ervoor dat ik de hele bende kan relativeren en er grip op kan houden waardoor er ruimte overblijft om het positieve te zien en er van uit te gaan dat het wel goed zit.
Precies wat je zegt, zo denk ik er ook over Helaas ben ik ook niet zo positief ingesteld, heb de eerste week nadat ik het wist een flinke hyperaanval gehad, echt een muts voel ik me. Ik zou zo graag rustig genieten, maar merk dat dat bij de derde al wat moeilijker word. Maar geloof wel dat als ik de 12 weken voorbij ben dat het dan rustiger word in mijn lijf. Komt helemaal goed! @Syrae- Praten doe ik volop, mijn vriend heeft een goed luisterend oor, helaas is hij niet zo'n open boek als ik. Over die combinatietest komen we wel uit. Beter dat ik het even overweeg ondanks dat ik jong ben is het toch de derde.
Wij gaan hem niet doen... Het blijft een kansberekening en ik wil mezelf niet onnodig zorgen geven wanneer misschien blijkt dat de kans hoger is, maar niet verhoogd. En als we wél een verhoogde kans hebben, moet ik nog maar zien of ik een vruchtwaterpunctie wil laten doen, want is de kans niet 1 op 100 dat het misgaat? Dat risico wil ik niet nemen... Plus, ook een kindje met Down is hier welkom. Kijk, als het niet levensvatbaar blijkt, is dat een ander verhaal, maar daar komen ze ook niet achter met de combinatietest. Dat moet (dacht ik) toch meestal blijken uit de 20-wekenecho. Of het moet uit punctie blijken? Niet levensvatbaar is ook geen keuze he...? Een collega van mij heeft een jonger broertje met Down en hij heeft dat nooit ervaren als een extra belasting. Je hebt er als ouders nog best veel invloed op...
Het probleem van Down is dat je vaak de vrolijke, gezonde kinderen met Down ziet, waardoor het heel onschuldig lijkt. Maar heel veel kinderen met het Down-syndroom hebben ook een hartafwijking die niet mals is, verder zijn er ook heel veel kindjes die zeer ernstig verstandelijk gehandicapt zijn. Mijn moeder heeft jarenlang met dit soort kinderen gewerkt, en dan moet je dus denken aan kindjes die eigenlijk alleen maar in een bed kunnen liggen en érg veel zorg nodig hebben (niet zelfstandig kunnen eten, niet kunnen lopen, volledig blind zijn...). Dat maar het syndroom van Down zo lastig; het kan zijn dat het een kindje wordt dat op den duur met wat extra hulp een redelijk zelfstandig leven kan leiden, maar het kan ook zo zijn dat het kindje altijd volledig afhankelijk zal zijn van intensieve zorg. Maar ja, een volkomen gezond kindje zonder Down kan natuurlijk ook op een dag ineens ziek worden of een ongeluk krijgen en voor de rest van z'n leven volledig afhankelijk van je zijn. Dus voor mij is het geen reden tot afbreken van de zwangerschap oid, zolang het kindje idd maar wel levensvatbaar is.
Wij hebben gisteren een gesprek gehad bij de verloskundige en ook over de testen gepraat. Ik neem aan dat het ongeveer dezelfde testen zijn. Ze testen mijn bloed en maken een echo met nekplooimeting bij 11-12 weken. Ook testen ze mijn DNA op cystic fybrosis. Ik heb nog niet gebeld voor de afspraak hiervoor, maar ga een beetje twijfelen nu. Willen we dit allemaal wel weten... En als er iets positiefs uitkomt, wat dan?
De Echo mamma was goed, er was niks verontrustends te zien, alleen wat 'beginnende stuwing'. Toch weer een opluchting. ik denk dat ik vanaf nu echt kan gaan genieten van mijn zwangerschap. Iedereen succes met de keuze wel/geen combinatietest. Wij doen hem niet omdat ik jong ben(25) en geen aangeboren ziektes in de familie voorkomen.
Pfffff... Heb net mijn baas vertelt dat we weg gaan. Hij was heel begripvol Weer een puntje stress weg, nog een paar te gaan... Ik moest het even kwijt!!!
Wat fijn dat die echo goed was, geniet maar lekker van de zwangerschap! Tussen alle angsten en zorgen door geniet ik ook wel, ben al aan het kijken voor spulletjes die ik nodig ga hebben. Dat doet me goed! @Mopje - Fijn dat je baas begripvol reageerde, zal inderdaad alweer een last van je schouders zijn. Succes met de rest te regelen..