Nee, dat zeg ik ook niet toch? Ik trouwens ook niet, maar ik raakte (waarschijnlijk itt jou) er wel wat van geirriteerd. @ evenstar: ok, duidelijk. Die sneer kwam ook vanwege het feit dat ze zelf over een ander forum begon (en ik had een sterk vermoeden welk forum), vandaar. Misschien niet vriendelijk, maar ik was zoals eerder gezegd wat geirriteerd. Dat geef ik toe.
Da's waar, ik werd niet geïrriteerd door haar uitspraken. Ik had zoiets van "ach, laat maar gaan, dit is een eeuwenoude discussie waar niks zinnigs uit komt". Zelfde als discussies over BV/KV, politiek, abortus, geloof, etc.
ja haha dat heb ik. dan denk ik oeh ben ik nou niet te flauw, maar ik heb ook echt zelf de behoefte om hem te troosten haha. en ja ik vind het een geweldige leeftijd
Over wetenschappelijke artikelen (ik heb een wetenschappelijke achtergrond): als iets gepubliceerd is, dan betekent het nog niet dat het onderzoek goed is uitgevoerd. Als wetenschapper wil je je resultaten het liefst gepubliceerd zien in een toonaangevend tijdschrift, maar dan moet je wel gedegen onderzoek hebben gedaan. Is de proefopzet bijv niet goed of zijn de resultaten niet duidelijk genoeg, dan kan de redactie van het tijdschrift het artikel weigeren. Je kunt het daarna proberen het artikel op de sturen naar een minder toonaangevend tijdschrift. Als ik een artikel zie, dan wil ik graag weten waarin het gepubliceerd is. Daarnaast is het belangrijk te weten dat als iemand zelf een samenvatting maakt, dan die persoon dat altijd gekleurd zal doen (al dan niet onderbewust). Het beste is om het oorspronkelijke artikel erbij te pakken maar 1) die zijn niet voor iedereen zomaar toegankelijk en 2) zijn voor een leek niet altijd goed te begrijpen. Gelukkig hoeven we al die artikelen niet zelf bij te houden: daar zijn organisaties voor zoals het WHO en het RIVM. Het consultatiebureau baseert hun adviezen in het algemeen ook op de richtlijnen van die organisaties. Ik heb zelf nog nooit te horen gekregen wat ik moet doen bij een huilend kind, waarschijnlijk omdat de onderzoeken van wetenschappers nog geen eenduidig antwoord geven. Dan is het eigen gevoel wat belangrijk is.
mijn zoontje moet ook nog 9 van de 10 keer in slaap gewiegd worden. ik probeer dat nu te veranderen omdat hij voor mij te zwaar wordt om te wiegen, maar ik heb er ook niet eerder echt een probleem van gemaakt. nu leert hij heel langzaam steeds iets vaker zelf in slaap te vallen, hoewel ik daar nog best weleens moeite mee heb om hem dan te laten huilen voor een paar minuten
Ja, eens. Daarom hecht ik ook redelijk veel belang aan de adviezen van bijv. het WHO en RIVM. Omdat zij de kenners zijn en ALLE onderzoeken voor ogen hebben (dus de voors en de tegens). Ik weet alleen wel dat het als wetenschapper moeilijk kan zijn om een artikel in een goed tijdschrift gepubliceerd te krijgen als het een onderzoek is die juist tegen de meerderheid in gaat. Omdat je veelal reviewers krijgt die gespecialiseerd zijn binnen het onderwerp en daarom artikelen afketsen (want het laat niet zien wat zij wel jarenlang hebben geprobeerd aan te tonen). Zo zijn er ook ronduit gekken die racistisch onderzoek gepubliceerd krijgen in toonaangevende tijdschriften, terwijl zij de boel belazeren of methodologisch ernstig tekort schieten. Al gebeurt dat gelukkig niet heel vaak en vallen ze over het algemeen snel door de mand. Wat ook gebeurt is dat geen effecten veel minder worden gepubliceerd dan significante effecten. Dat levert een publication bias op, wat ook een probleem vormt. Ik denk dat dit bijv. bij borstvoeding een grote rol kan spelen, maar eigenlijk speelt dit op ieder gebied wel een rol. Het beste is om dan naar meta-analyses te kijken: een goede meta-analyse neemt ook niet gepubliceerde artikelen mee. Maar goed, way offtopic.
Dat is nou juist de discussie die ik wil voeren. Anders krijg ik die andere kant niet helder. In mij was het niet opgekomen om te zien dat die stukken niet helemaal zuiver zijn doordat het is samengevat door voorstanders van. Het enige wat ik wel fijn vind is dat andere ideeen in hun waarde worden gelaten, al is dat misschien wat veel gevraagd. Ik ben perfectionistisch, daarnaast zelf een opvoeding gehad die ik niet als voorbeeld kan gebruiken. Misschien wil ik gewoon bevestid dat het niet gelijk schadelijk voor mijn kind is als ik het dus niet zo perfect doe.
tip van cb medewerker:ik heb mijn zoontje steeds iets wakkerder in bed gelegd na t wiegen(toen hij erg zwaar werd heb ik hem op mijn benen gewiegd). steeds afscheid genomen dag lieverd lekker slapen(altijd hetzelfde woorden,) op een gegeven moment zwaaidde hij me en naam zelf afscheid van me. ik dacht ooit dat ik hem nooit wakker in bed zou kunne leggen. maar het is dus gelukt. kusjes, ff praatjes dan dag mama...appeen(=slapen) echt geweldig! dus ipv minder vaak wiegen steeds wakkerder in bed leggen!
dit blijft een moeilijk onderwerp, denk ook dat er maar weinig mensen op 1 lijn zitten als ik alleen al kijk naar mij en mijn moeder zij zegt laat hem maar huilen en ik denk dan ja makkelijk gezegd hoor. wij hebben ons zoontje eigenlijk nooit laten huilen, nu moet ik ook zeggen dat die heel makkelijk was we hebben het 1 keer geprobeerd toen hij heel klein was maar we zaten samen huilend op de rand van het bed, vervolgens heeft meneer 2 nachten 2 uurtje bij man op de borst gelegen viel in slaap en daarna sliep hij door zonder huilen, wel hebben we hem vanaf het begin wakker in bed gelegd, hij kan zich ook super vermaken in bed met zijn vaste slaapknuffel. maar momenteel huilt hij iedere avond met het in bed leggen sterker het is geen huilen het is hysterisch worden en waarom we weten het niet, kiezen tandjes alles heeft hij moe is die zeker slaapt bijna in de kinderstoel, we weten het gewoon niet maakt ook niet uit welk slaapje nu heb ik hem net op bed gelegd een uur eerder dan normaal en nu was hij na 2 minuten stil. maar gisterenavond is hij helemaal door het lint gegaan we laten hem dan wel even maar blijven in de buurt, gaan regelmatig even kijken, gisteren na 3 keer kijken en een compleet hysterisch kind hebben we hem er even uitgehaald vervolgens nog een klein laagje melk even rustig worden en weer terug naar bed hij slaapt absoluut niet op schoot of wat dan ook. vervolgens heeft hij nog 4 minuten flink gehuild en is in slaap gevallen. ook in de ochtend wordt hij heel hard huilend wakker, dan pakken we hem wel gelijk maar wat het is we weten het niet, maar we weten wel als we hem nu continue pakken dat we er vrees ik niet meer van afkomen we gaan er in mee maar tot een bepaalde hoogte. nogmaals denk dat iedereen voor zich dit bepaalt.
Wij hebben echt een superslaper, maar rond de 6 maanden was het hier ook waqt 'rommelig'. Tegenwoordig wordt hij weer brabbelend wakker, maar hij werd een tijdje idd hard huilend wakker, of gillen bij het naar bed gaan. Heel akelig voor hem en ons. Wij hebben hem wel altijd geaaid, geknuffeld of eruit gepakt. Nu slaapt hij weer als de beste. Mss is het een fase?
Bij ons zijn het steeds fases waarin het slechter en beter gaat. Ik ben dus zelf niet overtuigd of bang dat een kind er een gewoonte van gaat maken om niet te gaan slapen. Wij hebben fases gehad dat ze midden in de nacht door ons bed kroop, en fases dat ze praktisch doorsliep. Fases dat ze om 21 u alweer wakker was en de borst wilde, en fases dat ze stipt pas om 03:00 voor het eerst weer kwam. Ik ga er wel vrij consequent mee om, maar waarschijnlijk niet op de manier die het CB me zou adviseren. Wij slapen samen vanaf het moment dat zij te groot werd voor de wieg (5 a 6 mnd). Nu begint ze de avond op een matras in haar eigen kamer (van het ledikant wordt ze in de regel hysterisch), ik voed haar tot ze slaapt. Als ze niet in slaap valt, is ze meestal echt niet moe. Dan neem ik haar mee naar beneden, waar ze nog even scharrelt. Dan neemt mijn man haar mee naar boven, en blijft bij haar tot ze slaapt, vaak door haar gewoon in de armen te nemen of bij haar te liggen. Als ze wakker wordt 's nachts is het om bij mij te drinken, en slapen we samen verder. Ik ervaar dat niet als gebroken nachten (9 van de 10 keer niet, als ze vaak wakker is of iets wel, natuurlijk). In de praktijk slaapt ze meestal de hele avond (19u tot 1 of 2u 's nachts en daarna tot 7u 's ochtends).
Ik bevestig iig. het type op het andere forum niet, ik heb maar net een jaar bv gegeven aan mijn kinderen, mijn kinderen slapen (in z'n algemeenheid na de babytijd in eigen bed) behalve bij ziekte, ik ben niet hele erg UP, ik ben ook maar een mens, die dan toevallig niet straft omdat ik dat niet gewend ben van mijn ouders toen ik klein was, ik heb de oudste vrij vaak potjesvoeding gegeven, ik heb zelfs weleens kv gegeven haha. Ik ben een modje op het andere forum, dus ik heb zeker affiniteit met het andere forum, en het enige wat mij altijd heeft tegen gestaan op elk ander forum is de laat-maar-huilen mentaliteit, voor de rest ben ik heel normaal hoor. In dat opzicht kwam ik in een warm bad terecht daar. Ik vond het wel gemeen dat ik een soort van als dom wordt betempeld omdat ik mijn mening geef en zogezegd niet opgeleid ben (ik ben verpleegkundige dus ik weet er best wat van). En nee, dom is niet gezegd, maar het kwam wel zo over op mij. Ik zeg alleen maar hoe ik erover denk, mijn goed recht als de vraag gesteld wordt, en de enige die het het minst erg lijkt te vinden (uitzonderingen er nog bij natuurlijk) is de TS zelf. Ik vind niet dat ik maar moet zeggen: laat maar huilen blabla, als dat mijn mening niet is, maar dat is blijkbaar heel moeilijk te begrijpen. Ondanks dat mijn schoonfam. van het laat maar huilen is, kan ik prima met ze opschieten, ik ben iig. geen moraalridder, ik wil het zelf gewoon niet, maar dat gaat er hier blijkbaar echt niet in.
Jouw ideeen en mening worden zeker op prijs gesteld Belle. Ik ben zelf ook een groot voorstander van natural parenting, vervelend als berichtjes zo niet overkomen, denk dat discussies op papier soms 'rot' de strot uitkomen ik zit ook wel eens op 'jouw' forum maar heb amper bv gegeven haha
Op het moment ben ik ieder slaapje weer 20 min aan het wiegen, gelukkig kan ik haar nog dragen. Ik vind het geen probleem, al zingend kijkt ze me aan terwijl haar oogjes langzaam dichtgaan, heerlijk!! Paar minuutjes huilen zou ik denk ik ook hebben gedaan hoor, maar dat werkt hier gewoon niet. De tip van belize trouwens wel. Nu even niet omdat ze met tanden/sprongetje bezig is, maar even terug kon ik haar ook met vallende oogjes wegleggen!
Ik wilde mijn kindje in het begin ook echt niet laten huilen en probeerde haar altijd te troosten als ze huilde. Totdat ik met baby-yoga begon en daar het onderwerp over huilen ter sprake kwam. Soms mag een baby huilen, dwz heeft baby geen honger? geen vieze broek? of eventueel ziek? Als dit alles niet het geval is mag je je kindje best even laten huilen maar dan wel in jouw bijzijn.. Een kindje doet allerlei indrukken op en soms is zo'n kleintje gefrustreerd en moet het er uit. Wij als volwassenen kunnen dit beter uiten maar zo;n kleintje eigenlijk alleen door te huilen. Meestal komt zo'n huilbui aan het eind van de dag. Ik kreeg als tip mee, als je echt zeker weet dat je kindje niets heeft, neem hem of haar in je armen, zorg dat je relaxed bent, en zeg je kleintje dat het mag huilen en laat hem dan even ... Meestal merk je na (ik kon niet langer dan 10 min wachten ) dat je kleintje een diepe zucht geeft en het dan klaar is... Ik liep in het begin de hele avond door huis mijn kleintje te troosten en daar werd ze blijkbaar erg moe van.. Na de tip ging het super en slaapt ze nu s avonds als een roosje.... Ze heeft soms nog dat ze een beetje huilt voordat ze in slaap moet komen maar alleen als ze een hele drukke dag heeft gehad... En als je kindje echt hysterisch huilt kun je beter even gaan kijken en troosten, het schijnt dat vooral de eerste maanden erg belangrijk zijn ivm het 'veilig' voelen bij papa en mama.. Ik hoop dat jullie er iets aan hebben, mij heeft iig heel erg geholpen..
Moet je perse lopen en wiegen of is een schommelstoel niet iets voor je? Mijn dochter valt nog steeds elke avond lekker in de schommelstoel op mijn schoot in slaap. Ze 'vertelt' me eerst van alles, daarna ligt ze lekker haar melk te drinken terwijl ik voor haar zing, en zo valt ze in slaap. Heerlijk!
HIer ben ik ook van overtuigd. Ik vind alleen dat dit bij een pasgeboren baby minder van toepassing is dan bij een grotere baby/ dreumes. Ik weet op welke manier mijn kinderen huilen als ze iets moeten verwerken, pijn hebben, verdrietig zijn enz. En ik probeer altijd erkenning te geven aan dat gevoel. Mijn kind wel veiligheid bieden om dus niet alleen te huilen, maar in mama's/ papa's armen. Maar wel de kans geven om zn gevoel te uiten. laten weten dat het best mag, huilen is een menselijke emotie en kan inderdaad wel ontladen. Dit geldt naar mijn mening vooral op leeftijd dat een kind ook op andere manieren kan commuiceren. Zolang huilen de enige communicatiemiddel is, vind ik het nog een beetje lastig. Maar ik word ook kriebelig van maar constant kinderen 'de mond snoeren' om maar te stoppen met huilen. Op allerlei verschillende manieren. Dat dient naar mijn mening net zo goed het gemak van de ouders als laten huilen. Je hoeft nog steeds niet naar de oorzaak te zoeken,..
Moet je je eens voorstellen dat je zélf even wilt uithuilen. Dan hoeft je man je toch ook niet meteen te zeggen van: sssssj maar, stil maar, huil maar niet.... Dus ben het helemaal eens met degenen die zeggen dat er van die huiltjes zijn die eruit moeten. Wil niet zeggen dat je iemand dan altijd alleen moet laten, dat moet je ook aanvoelen waar iemand dan het meeste bij gebaat is. Dit is nu echt zo'n onderwerp waarbij geldt dat er níet een manier de beste is, die voor iedereen de beste manier is. Ieder kind is anders, iedere moeder is anders. Mijn dochter wil soms ook ontladen en doet dat door te huilen, maar doet dat blijkbaar lekkerder als ik níet bij haar ben. Zij wil dus wel even alleen gelaten worden. Zoonlief trouwens ook, maar die kan het ook zeggen. Hij: Boeoeoeoehoeoeoeoe! Ik: Wat is er jochie? Hij: Ik moet even huilen... boeoeoeoeohoeoeoeoeoe! Ik: Kom maar, zal ik je even aaien.. Hij: Nee, niet aaien, ik wil alléén huilen! boeoeoeoehoeoeoe! Meestal ga ik dan even op de gang wat doen, en als hij weer rustiger is ga ik naar hem toe, dan wil hij wel een knuffel. En soms komt hij uit zichzelf zijn kamer uit en zegt dan: Nu ben ik klaar, of Nu wil ik knuffelen. Ben eigenlijk wel heel trots op hem, dat hij met z'n 3 jaar oud al zo goed z'n gevoel onder woorden kan brengen.
hoe vaak je ouders niet al in paniek ziet schrikken als de baby een kikje geeft van een zeurhuiltje ofzo...gelijk speen of oppakken...is soms helemaal niet nodig... mijn zoontje heeft nu al 3,5 mnd geen speen meer...maarja hij huilt echt wel es in de wagen ofzo..als ie heel moe is of niet in slaap kan komen...maar ik haal em daar ehct niet voor uit d ewagen en hij zal daardoor echt geen angst ontwikkelen of zich niet veilig voelen!
Aaaah, wat schattig zeg! "Smelt"... Hij wil alléén huilen, haha Maar goed, het zou heel goed kunnen dat er ook baby's zijn die dat nog niet kunnen zeggen, maar ook gewoon even willen huilen, zo als meerdere hier zeggen. Ik ben daar ook van overtuigd. Mijn zoontje slaapt met name 's avonds vaak slecht in. Ik laat hem dan regelmatig een tijdje huilen (blijf er wel bij) en na een minuut of 10 gaat het over in van die klaag geluidjes en uiteindelijk valt hij gewoon zelf in slaap. Soms werkt dat niet, dan wordt hij hysterisch, dan vind ik het weer een ander verhaal en "mag" hij aan de borst. Ik vind zelf dat er een heel groot verschil zit tussen (hard) huilen en hysterisch brullen. Denk niet dat er veel moeders zijn die hun kind langere tijd hysterisch kunnen laten brullen, dat gaat te sterk tegen het moeder instinct in (bij mij altans). Altijd maar sussen en stil krijgen van je baby, kan eigenlijk heel stress vol zijn voor zo'n kleintje, omdat het dan nooit even lekker kan ontladen. Wat bri ook zegt, elk kind is anders, elke moeder is anders en laten we er maar vanuit gaan dat elke moeder haar eigen kind heel goed zelf kan aanvoelen en daardoor weet wat wel/niet kan wat betreft laten huilen!