Hallo mensen, Even voorstellen, ik ben Sandra, 37 jaar en 5 weken zwanger. Ik heb geen relatie met de vader, we hebben een aantal afspraakjes gehad, waar uiteindelijk uit bleek dat we toch niet bij elkaar passen. Dus ik schrok wel even toen bleek, dat ik zwanger was. Ik laat even alle 'wat er nog kan gebeuren' weg en ga er even vanuit dat alles goed gaat en er een gezond kindje geboren wordt.. De vader wil deze zwangerschap en t kindje eigenlijk niet. Hij heeft een (bijna) volwassen dochter en wil geen kind meer, dit wist ik overigens, ook ik heb eigenlijk nooit kindjes gewild en mijn eerste reaktie was ook...dan maar abortus ( sorry als dit hard klinkt, maar wil wel eerlijk zijn).. Nu mijn eerste 'schrik' is bezonken en ik heb kunnen nadenken en vooral ook voelen, ben ik tot het besluit gekomen er toch voor te gaan, ook zonder vader. Ik heb me hier rot gelezen over al jullie vrouwen die het alleen doen en kunnen...RESPECT!!! Het enige dat ik niet echt tegenkom is hoe dit voor het kindje is strakjes en later... Wat vertel je zoon hummeltje over zijn vader, verzin je een leuk verhaal ( niet mijn ding) of ben je eerlijk?? En wat zijn hier de gevolgen van voor het kind??? De mens is erg geneigd over zichzelf veel na te denken, maar ik vind het erg belangrijk hoe t voor mijn kindje uitziet... Lijkt me geen fijne gedachten te horen, dat je vader je niet wilde er niet is en er ook nooit zal zijn... Ik hoop dat er hier vrouwen ( en of mannen) zijn die misschien een mening of ervaring hebben hiermee.. Bedankt voor het lezen, ik kijk erg uit naar reakties.. Gr Sandra
Een vriendin van mij heeft haar dochter alleen opgevoed (vader ging weg toen dochter 2 was, of iets in die richting). Super gedaan, geweldige meid is dat en ze zijn een echte tweeëenheid. Voor haar dochter is het heel moeilijk geweest dat haar vader niet naar haar omkeek, en vooral dat hij zijn afspraken niet nakwam (dan en dan kom ik haar ophalen, en dat vervolgens niet doen). Dus nee, het is geen fijne gedachte dat je vader niets van je wilde weten. Verhalen verzinnen zou ik niet doen. Eerlijkheid duurt het langst, zeker in de relatie met je kind. Ook al is de waarheid niet leuk. Je hoeft natuurlijk niet alle details te vertellen, en ook niet meteen. Liegen zou ik nooit doen, maar je kunt wel doseren wat je wanneer vertelt. Sterkte, succes, en gefeliciteerd met je zwangerschap.
hoi eerst en vooral proficiat. ik ga mijn dochter gewoon de waarheid zeggen. dat ik graag kindje wou nadat haar broertje overleden was en ook niet echt een relatie had en dat ik niet echt wou dat die man zich moeide ( is niet zo een denderd goede papa) en dat als ze 12 is dat ze mag kiezen. wil ze contact goed dan zal ik contact opnemen. ik zou dus gewoon eerlijk zijn. dit omdat je kindje alleen jou heft. en als jij gaat verbloemen heeft hij zij niemand die hij zij echt kan vertrouwen. alle zo lijkt mij he succes
Vriendin van me is ook door de vader van haar zoontje laten zitten. Kort daarna heeft zij iemand anders leren kennen en die man is voor haar zoontje papa. Hij weet niet beter, deze man is bij de bevalling geweest en alles. Straks komen er natuurlijk een keer vragen. Gelukkig qua uiterlijk zou hij zo de 'biologische' vader kunnen zijn. Tegen die tijd gaan ze het hem vertellen en dan is de keus aan hem. Aangezien die man al ruim 2 jaar niks meer heeft laten horen denk ik dat de uiteindelijke keus niet moeilijk gaat zijn. Daarnaast mocht de relatie met deze man stand houden, waar we wel vanuit gaan, dan zal hij hem als zijn kind gaan erkennen.
Hey hallo, Ten eerste bedankt voor de reakties, toch erg fijn dat er mensen zijn die je verhaaltje lezen en er een reaktie op plaatsen. Voel je je toch niet alleen met je twijfels en angsten. Ik heb het gisteren ook met mijn ouders en mijn 2 dierbaarste vriendinnen besproken en we zijn het met jullie eens, het komt goed, hoe dan ook!!! Maaaaarrrr..misschien ben ik na mijn eerste schrik toch al te optimistisch geweest, vanmorgen was mijn plas roder gekleurd en ik verlies al de hele dag beetjes bloed, nog steeds niet echt bloed, maar er zitten ook klontertjes in, dus ik vrees het ergste, zucht!! Overigens heb ik geen helder rood bloed en krampen, zoals een miskraam wordt beschreven. Gek dat je zo met iets bezig kan zijn, waar ik nooit echt bij stil gestaan heb.. Ik zou het in ieder geval heeeel erg vinden als het fout is nu.. Dat gevoel geeft me overigens wel weer de bevestiging, dat als het hopelijk wel goed gaat, alles ook echt goed komt. Mochten jullie hier een antwoord op weten of een advies, danwel ervaring, hoor ik ook dat heel graag!! Ik heb pas as maandag een afspraak bij mijn huisarts, aangezien hij op vakantie is en ik liever met hem dit bespreek... Liefs Sandra.
Niet wachten op een aanwezige huisarts... bel gelijk met een verloskundige!! Die begeleiden de hele duur van een zwangerschap. En die kunnen je ook goed helpen met je vragen, angsten en meer... Als je huisarts terug is van zijn/haar vakantie kan je die altijd nog inlichten.
Ik heb je advies opgevolgd, jee wat ben ik een leek Een verloskundige gebeld hier in de buurt, heel lief mens en had ook meteen tijd om even met me te kletsen. We hebben afgesproken dat ik vrijdagmorgen even terugbel om te kijken hoe het dan zit met het bloedverlies en stolseltjes. Ze zei dat dit niks te zeggen heeft en het nog steeds 2 kanten op kan gaan. Maar omdat ik nu pas 5,5 week zwanger ben, het ook moeilijk is om al een echo te maken, samen met het bloeden, ze vertelde dat er wel wat gezien zou worden, maar wellicht erg onduidelijk. Dus even vrijdag afwachten en dan gaat ze zorgen voor een echo en al het andere.. Ben erg benieuwd en erg onzeker...maar hier verhalen lezen en vooral reakties op mijn vragen geeft de burger moed. Dusss...DANKJEWEL!!! Sandra
Eej graag gedaan, daarvoor zijn we allemaal hier... Ik hoop van harte dat alles ok is en je over een paar weken een minimensje met een kloppend hartje ziet (al lijkt het in het begin vooral heel erg op een giga kikkervis) Ook fijn dat de vk gelijk even tijd voor je had om te kletsen!
Ik hoop voor je dat je zwangerschap goed verloopt en het beetje bloed niet een miskraam gaat worden. Wat ik wel nog wilde zeggen is dat ik eerlijkheid boven alles zou verkiezen. Het ergste voor een kind is om er achter te komen dat je hele leven een leugen is geweest. Geen vader is erg, maar daar nog eens een liegende moeder bovenop is erger. Wees hoe dan ook altijd eerlijk, wees de stabiele factor en de veilige thuishaven. Sterkte!
Bedankt meiden, Dit steekt echt een hart onder de riem..ik had al eens bedankt gezegd, maar ik meen het echt. Ik heb nooit geweten wat een impact dit heeft op je lijf maar ook op je psyche. Ik ben alleen maar met zwanger zijn bezig..haha Jammer dat ik toch wel de hele dag door bloed verloren heb, ik hoop zo dat het niet fout gaat, wat een onzekerheid zeg. Voor nu dus eerst hopen dat het goed gaat en dan maar zorgen maken over 'de vader', alhoewel ik steeds meer het idee krijg, dat het allemaal niet zo dramatisch is als hoe ik t in eerste instantie zag, dit mede door jullie reakties!!!! Voor nu ga ik mezef even lekker verwennen en helemaal niks meer doen, douchen, pyama aan en op de bank opgenomen films kijken. Maw, pc uit, want ik word gek..haha Morgenvroeg meteen checku of er nog een reaktie is. Fijne avond .. Sandra.
Ik wilde een heel verhaal typen maar ik zie nu dat het best even spannend is. Ik wil je allereerst even sterkte wensen, ik hoop dat alles goed blijft gaan! Voor de rest, eerlijkheid is erg belangrijk. Bedenk dat als je een kind al vroeg antwoord geeft op de vragen die ze stellen en de manier waarop je het doet al erg bepalend kan zijn. Als moeder kun je bijv. slecht nieuw heel positief brengen waardoor het al een stuk minder slecht over komt. Als jij er heel normaal over doet zal het kind het ook voor normaal opnemen. Hou een soort boekje bij met zijn naam en eventueel wat foto's, dan heeft zijn/haar vader ook een "gezicht" en kan het later, als hij/zij daar behoefte aan heeft later opzoek.
Goeiemorgen, Tis idd erg spannend, ik realiseer me met de minuut, dat dit kindje meer dan welkom is. Ik heb een paar heel rare dagen achter de rug..haha Van; ik wil het echt niet naar misschien, naar jaaaaaaaaaa!! en dan dit bloedverlies..pffff. Ik probeer positief te blijven en heb net nog even zitten googlen ( ik zit op mijn werk...tjonge jonge) over bloedverlies en gelukkig kwam ik nu bijna alleen maar goede verhalen tegen, daar hou ik me maar even aan vast. Verder zal ik net als iedereen moeten afwachten ( vrééselijk!!).. Die tip van foto's en een beschrijving/verhaaltje, daar had ik zelf ook al aan zitten denken, een soort uitgebreid dagboek of iets in die trant. Mocht na een echo blijken dat het vooralsnog toch goed gaat, dan ga ik me hier eens over buigen. Je schreef dat je een heel verhaal wilde typen, typ maar..haha Of het er uiteindelijk van komt of niet, door ervaringen van anderen kun je leren, is het niet voor jezelf, dan op zijn minst voor je inlevingsvermogen en wijsheid.. Dus mocht je je nog vervelen of tips hebben, aangaande beide problemen, dan hoor/lees ik ze heel graag. Liefs Sandra.
Hoi, Ik hoop voor je dat je morgen met een fijn gevoel weer de vk-praktijk uit kunt stappen ik ga voor je duimen! Ik vind ook dat je eerlijk moet zijn tegenover je kindje later. Ik heb gelijk toen mijn relatie uit ging alles opgeschreven in een schriftje met het hele verhaal zonder leugens of omwegen dit inclu foto;s van zijn vader en mij aan het einde staat dat hij nu zelf mag beslissen wat hij wil doen met deze info wil hij toch contact hou ik hem niet tegen (me hart zou huilen maar goed) zoniet ook prima maar het is altijd bespreekbaar. groetjes
Hallo lieve meiden, Ik ben vandaag om 18.00 bij de verloskundige geweest. Omdat ik nog beetje bloed verlies heeft ze geen inwendige echo gedaan, maar gewoon op de buik. Na even zoeken heeft ze het gevonden, een vruchtzakje mét inhoud!! Alleen geen teken van leven verder, maaaaaaaaar, omdat ik dus geen relatie heb met de vader en precies weet wanneer 'het' gebeurd is, is het pas 4 weken en paar dagen, dus niet geteld vanaf de eerst ongesteldheidsdag. Ze vond het al een wonder dat ze dus nu überhaupt wat zag.. We hebben afgesproken dat ik volgende week vrijdag terug kom en dan nog een echo, dan kan ze in ieder geval zien of het gegroeid is.. Zoals jullie begrijpen erg spannend dus..pfffffffffffffffff Maar vooralsnog voel ik me goed. Ze vroeg ook uiteraard naar de vader, de reden waarom ik hier in de eerste plaats een berichtje geschreven heb. Met haar hier ook even over gepraat en ALLES KOMT GOED!! Zo, ik heb gesproken..hahahaa Voor degene die t bijhoudt, jullie zijn weer op de hoogte en wederom bedankt voor de reakties!! Fijne avond en misschien ( hopelijk) nog ergens tot schrijfs. Liefs Sandra.
Ik was ook aan het meelezen en vind het super om te lezen dat er een vruchtje zit met inhoud vooral na je eigen reactie van in het begin mwoah naar nu JAAAAA... Ik duim voor je dat het volgende week gegroeid is en ik weet zeker dat je het allemaal zal gaan redden. Wat betreft wat zeg je tegen je kindje....vooral eerlijk wezen en uit jou woorden haal ik uit dat jij het kindje zo veel liefde kan geven dat hij/zij de liefde van een vader niet hoeft te missen!
Het is inderdaad nog heel vroeg om wat te zien dus sowieso een goed teken dat ze al een vruchtzakje met inhoud ziet toch? Hopelijk zie je volgende week een kloppend hartje, al is het dan nog steeds heel vroeg! Fijn dat de vk je gerust heeft kunnen stellen...
Tjonge, wat een achtbaan zit jij in!! Hou moed meid! Je ukkie komt nu op de eerste plek en voor al het andere komt daarna nog wel tijd (en dat komt zeker goed!). Koester je buik deze week, hou je hoofd omhoog!
Hoi Sandra, Wat een spannende tijd voor jou. Ik ben het eens met je verloskundige: ALLES KOMT GOED!! Nu eerst heel hard duimen dat alles goed is met je mini kindje. Ik duim hard voor je mee en ga je nog even volgen. Liefs Tara