Ik moet dit even kwijt! Heb opzich een hele lieve schoonmoeder. Ze wil altijd wel oppassen ( past soms op maandagochtend of woensdagochtend op als ik werk) Heeft alles wel voor ons en onze kinderen over wat betreft dure cadeaus en kids die verwend worden, want alles mag daar bijna etc. Maaaaarrrr zit ook weer een andere kant aan haar. Er komt nooooit iets uit haarzelf, wij moeten altijd daar maar op visite komen. Zij komt hier alleen op verjaardagen, en als we vragen met bijv sinterklaas of kerst ( dan wil ze ook nog het liefste dat we daar komen merken we wel) Nu is het zo dat ze hier een paar straten vandaan woont, dus ik zie haar elke week wel een keer. Ook ivm oppas of als ik de honden uitlaat of ik ga gewoon es uit mezelf heen. Nu is het zo dat ik de maandag en woensdag bijna nooit meer oppas nodig heb omdat mijn vriend dan thuis is ivm wisselende diensten. Dus je kan het zo bekijken dat ik haar daar nu niet voor nodig heb. Vaak gingen we weekends nog wel es op visite maar daar hebben we de laatste tijd niet zoveel zin meer in. Nu had ik haar dus bijna 2 weken niet gezien. De laatste keer was woensdag 2 weken terug, toen heb ik tegen haar gezegd dat onze oudste zoon op de laatste schooldag een circus gingen doen en dat ze ook wel kon komen, dat vond ze prima. Maar die volgende donderdag heb ik niks van haar gehoord en mijn vriend had ook zoiets van als ze wil weten hoelaat het begint etc dan kan ze zelf ook even bellen, wij hoeven niet altijd achter haar aan te bellen. We hebben dus niet gebeld en ze is dus niet bij het circus geweest! Afgelopen vrijdag ben ik door mijn enkel gegaan en op mijn schouder gevallen, mijn vriend is daar zaterdag eventjes geweest en dat aan mijn schoonouders verteld maar heb dus niks van haar gehoord. Wel van mijn nog thuiswonende schoonzusje een smsje gekregen om te vragen of ze even met de honden eruit moest omdat ik niet kon lopen. Schoonzusje heeft de kids zondag opgehaald en is naar een speeltuin geweest dus hardstikke lief! Maar zelf heeft sm dus niks laten horen. Nu kwam ik mijn sm en schoonzusje dus vanmiddag tegen, het enige wat mij sm heeft gezegd is : ah jongen! ( tegen mijn zoontje) en doei. Verder niks!!! ( ze hadden wel haast want mijn schoonzusje moest weer werken) Ik vind dit gewoon een beetje raar, of zijn mijn hormonen helemaal op hol! Ben bang dat dit weer tot een uitbarsting komt want zoiets hebben we eerder gehad... Wat vinden jullie van dit verhaal, sorry dat het zo lang is geworden!
tja, ik snap dat jij het zo voelt. Weet je wat ik wel denk: sommige mensen zijn gewoon zo, die zijn niet zo attent e.d en komen niet uit zichzelf met dingen. Ik denk dat er niks anders op zit dan het te accepteren en proberen je niet te druk te maken, ook al is dat heel moeilijk.
ik geloof dat je een beetje overdrijft eerst (komt het op mij over) wil je dat ze minder oppast en dus je dr minder ziet en nou zie je dr een keer en ben je teleurgesteld in het feit dat ze heel vaag doet Denk je hormonen meis!
Hahahha dat speelt wel mee die stomme hormonen! Er is nu gewoon minder oppas nodig omdat mijn vriend thuis is. Maar goed weet je wat het is dan doet ze opeens weer zo afstandelijk en ik weet zeker als ze de kids weer ziet dat ze dan tegen hen zegt : Ik zie jullie ook nooit meer op zo'n manier van je weet wel....
Sommige mensen, zijn beter, in het tonen van genegenheid/liefde/affectie/aandacht, door met materiele dingen te strooien, of als ze dingen kunnen doen voor je. En kunnen dan vreselijk slecht uit de voeten, als dat allemaal niet van toepassing is. Misschien is je schoonmoeder zo iemand? Probeer het anders met der te bespreken. Maar hou het wel bij je eigen gevoel.
Poeh, ik geloof niet dat ik normaal kan reageren als ik haar nu weer zie! Stomme hormonen!!! En Amfy heeft gelijk ze is gewoon gepikeerd dat ze ons nu minder ziet! Maar snap niet dat ze dan niet gewoon bij ons komt of belt hoe het is!!! Ik moet me straks maar weer lullig voelen door zo'n stomme opmerking van haar! De kids zouden daar ook nog logeren in de vakantie maar daar hoef ik toch niet achteraan te bellen! En de oudste is 8 augustus ook nog jarig dus dan zie ik haar als het goed is zowiezo weer...
Ik heb ook zo'n schoonmoeder. Als ik iets vraagt over opassen, dan doet ze het gelijk, maar uit zichzelf zou ze me niet zo snel bellen. Zo is ze nu eenmaal en dat heb ik geaccepteerd.
Maar verwacht zij wel dingen van jou? Dat is hier dus wel zo! Ik heb echt geen hekel aan haar en ze kan zeggen wat ze wil maar betrek haar zoveel mogelijk overal bij ( ze is bij de bevalling van de oudste geweest, naar de 20weken echo's is ze mee geweest) Maar heb er nu gewoon even genoeg van dat het altijd van onze kant moet komen, en mijn vriend zegt laat dat mens toch mooi! Maar ik denk dan alweer aan de aankomende verjaardag waar dan weer een sfeer van 'ik negeer jou gewoon' hangt. Want dat is dus wat ze dan gaat doen dat heb ik 2 jaar geleden hier ook meegemaakt en toen ben ik uit mijn vel gespat! Hoop dat dat niet weer gebeurd...
Mijn schoonmoeder belt NOOIT. Komen ook nooit langs. Alleen als mijn man weer iets moet doen, of als ze iets nodig hebben. Het komt ook altijd van onze kant. Ik heb het opgegeven, en ik laat het zo. Maar ik snap dat het je boos maakt. Als je iets heb, wil je toch wel dat zulke mensen eens wat interesse tonen! Ook al is het een belletje met hoe het is etc..Ik zal gewoon eens laten merken hoe je erover denkt.
Heb je al eens een rake opmerking terug gemaakt? Bijv. iets in de trant van "Je kan nu wel verongelijkt gaan zitten doen en een ik negeer jou houding aannemen, maar je kan ook zelf langskomen of de telefoon pakken i.p.v. het altijd van ons te verwachten!" Daarna gewoon lekker verder gaan met jou ding en het negeren. Probeer het te accepteren dat ze zo is, en je niet uit je tent te laten lokken. Of ze draait vanzelf bij, of het blijft zoals het is, maar door zelf te ontploffen op een verjaardag zet je jezelf in een kwaad daglicht. Nu draai je de rollen om.
Er zit zo te horen een aardige voorgeschiedenis aan vast. Dat je vriend ook zo over zijn eigen moeder denkt, is niet niks. Ik zou zeggen, ga beiden met haar in gesprek en vertel wat jullie dwars zit, dat jullie het fijn vinden als ze iets attenter is. Als ze dat niet voor jullie kan opbrengen, dan in ieder geval voor haar kleinkind. En blijf rustig en beleefd, voor je ongeboren kind, je eigen bloeddruk en gemoedsrust
Mijn schoonmoeder heeft ook rare streken. Is nog erger dan die van jou.. haha ik zou ook zo'n onderwerp moeten openen Ik heb heel wat jaren frustraties gevoelt en dingen gepikt die niet door de beugel konden. Nu ben ik eindelijk zo ver dat ik voor mezelf en mijn gezin op kom. Ik zeg meteen wat me dwars zit, en meningsverschillen blijf je houden. Maar het beste is meteen uit spreken voordat je tot uitbarsting komt. En ze is tuurlijk de oma van onze kinderen, maar wij zijn de ouders en wij bepalen. Zij voelt zich nog steeds als 'de moeder' terwijl ik inmiddels ook moeder ben dus gelijkwaardig aan haar. Ik zou gewoon een keer zeggen waar je mee zit, op een luchtige manier. Dan komt de rest vaak vanzelf. Succes!