ik zou het ook niet zo waarderen en waarschijnlijk niet eens aannemen want de mensen die mij echt iets geflikt hebben waarom we ruzie of geen contact meer hebben hoef ik nooit meer te zien .
ik denk trouwens wel dat mijn moeder zoiets zou doen , ze wil graag iets oplossen maar heeft de ballen niet om het zelf te doen
Als het echt iemand is met wie ik nooit op geen enkele wijze contact meer wil, dan gooi ik de deur dicht.
oh ik zou daar echt niet van gediend zijn! ik vraag me alleen altijd al af van STEL ze staan aan je deur en jij zegt ik wil niet meewerken en ik wil ook niet dat dit uitgezonden word, heb je dan een poot om op te staan want ik zou al niet eens willen dat mijn naam en het verhaal waar het om gaat uitgezonden word.. maar vroeg me dat eigenlijk af of je dat dan ook voor elkaar krijgt niet dat ik iemand verwacht hoor haha maar omdat je eigenlijk altijd ziet dat mensen maar gewoon meewerken met dat soort dingen kan me niet voorstellen dat iedereen er maar aan meewerkt... stel je voor, nog onaangekleed, huis een bende vna al het speelgoed van de kleine, en dan zon camera ploeg aan je deur , no thanks
Hij zou bij ons buiten blijven staan. Heb een hekel aan het programma zelf. Maar gelukkig, zijn de mensen, van wie wij eigenlijk een excuus zouden mogen verwachten, te koppig om ze daadwerkelijk te maken. Dus hier geen camera mensjes voor de deur.
Ik snap niet dat er zoveel mensen zijn die er niet van gediend zouden zijn.. Ik zou zelf nooit tv inschakelen voor hulp of wat dan ook, maar mensen doen dit wel omdat ze het als de beste oplossing zien. Ik geloof dan ook dat het zo iemand echt wel spijt. Ik zou dus wel luisteren naar het verhaal en kijken of ik de persoon in kwestie zou willen vergeven. (Sowieso ben ik wel van het vergeven; Boos zijn kost je namelijk energie die je dus niet ergens anders voor kunt gebruiken maar waar de ander niets aan heeft; zonde dus).
Als het echt spijt is dan kan het ook zonder de camera gevraagd worden. Ik zou echt niet in zo'n programma willen. Volgens mij als jij geen medewerking verleend mogen ze het ook niet uitzenden aangezien alle deelnemers een toestemmingsformulier moeten tekenen.
ook als die mensen je bedreigt hebben, (helemaal op je trouwdag) zodat je beveiliging moet in schakelen en de politie moet in lichten (fam in dit geval) kan jij het dan nog vergeven??
hetzelfde. Als iemand me iets te zeggen heeft dan graag recht in mijn gezicht ipv via een tv programma
Nee zou het niet accepteren, moet morgen gwn weer naar je werk. Persoon zou zelf ook op andere manieren contact kunnen zoeken, al is het maar via mail.
Ligt een beetje aan de situatie denk ik.... als ik alle pogingen tot excuus afgehouden zou hebben en dit de enige manier is die overblijft dat iemand kan doordringen, dan zou ik het gesprek wel aangaan, maar zonder camera's en ook geen verslag op TV ervan dan. Maar aangezien ik zo niet in elkaar zit en ik de kans groter acht dat ALS dit me al zou overkomen, het iemand is die dit (bewuster of onbewuster) als manipulatiemiddel gebruikt, (TV erbij), zou ik de deur weer dichtdoen, met bijbehorende uitleg! Als iemand me iets flikt en daar spijt van heeft, moet ie maar mans genoeg zijn om in z'n eentje excuses aan te komen bieden....
Als iemand echt spijt heeft en oprecht laat zien berouw te hebben en dit nooit weer te willen doen? Ja, ook dan vergeving hiervoor zelfs en voor nog wel ergere dingen. Iedereen verdient een tweede kans, (mits iemand dus echt inziet dat ie fout zat, als het enkel voor de vorm is, hoef je bij mij dan ook niet aan te komen).
Hier sluit ik me bij aan. Maar verder zou ik vooral heel verbaasd reageren, want ik zou echt niet weten wie er "het spijt me" tegen mij/ons zou moeten zeggen. Ik heb (voor zover ik weet) met niemand ruzie, gelukkig.
Ik snap wel wat je bedoelt, ookal sta ik er niet helemaal achter. Het zal ook gerust voor een groot deel aan de grondslag van het conflict liggen, waarom mensen reageren, zoals ze reageren. Ik persoonlijk, ben niet langer boos. Wel teleurgesteld in bepaalde mensen. En ja, dat is opzich net zo'n energievretende emotie, maar ik heb me er bij neergelegd, dat die mensen zo zijn, zoals ze zijn omdat niemand ze ooit een strobreed in de weggelegd hebben, en dat nu ook verwachten. Máár alsnog staat onze deur wel open, voor hen, om het bij te leggen. Maar dat is tot nu toe nog niet gebeurt. En eerlijk gezegt, de mensen in kwestie zouden het eerder gebruiken als dwangmiddel; met andere woorden van "nu sta je voor de camera, dus nu moet je ons wel vergeven" , en daar ben ik in ieder geval zeker niet van gediend.
Ik zou met een mond vol tanden staan en het niet leuk vinden dat de excuses op die manier gemaakt worden. Voel me dan een beetje voor het blok gezet denk ik. En ik hou er niet van om de vuile was aan de grote (tv)klok te hangen.
Zoiets hoeft voor mij niet op tv te gebeuren! Maar denk wel dat ik het ergens lief zou vinden als iemand het doet.
Ook dan kan ik vergeven ja. Vergeven is een keuze, in eerste instantie hoef je er niks bij te voelen. Op het moment dat je vergeeft(als rationele keuze) zal je merken dat de boosheid steeds minder wordt. Het is vaak niet makkelijk om te vergeven omdat je zó boos kan zijn op een ander(en ook ik kan heeel boos zijn), en het verschilt natuurlijk ook per conflict, maar uiteindelijk kost boos zijn jóu energie en levert het je niks op(slechts negatieve gevoelens, en gevoelens van machteloosheid), terwijl de ander meestal helemaal niet extra ongelukkig wordt van jou boosheid ofzo. Overigens denk ik dat weinig mensen zo'n tvshow als manipulatiemiddel zullen gebruiken, ze zullen er vast tussen zitten maar daarvoor is de stap naar tv voor de meeste mensen toch écht te groot.
Het ligt ook wel aan het soort conflict, maar dan nog is vergeven in mijn ogen een rationele keuze, je kunt het haast zien als een soort loslaten voor jezelf omdat je er niks meer aan kunt doen. Ik denk dat teleurgesteld minder energie kost dan boos zijn trouwens.
Ik zou de deur weer dicht doen. Absoluut niet dat ik me leen voor een televisieprogramma. Ik zou wel graag even willen weten wie excuses probeert te maken en die dan zelf bellen of opzoeken. Ik sta open voor elk excuus. Vergeven is een groot goed.. vergeten is wat anders. Ik heb gelukkig trouwens niets en niemand waarvan ik iets verwacht (ik leef dus of heel gelukkig of in heel gelukkige onwetendheid! hahahah)