Gek he er zijn zoveel meiden die zich zo voelen... Hier nog zo een. Probleem bij mij is gewoon dat ik ook nog best veel werk. En me kapot schaam voor m'n huis en ook mezelf... Mensen hebben me ook flink op m'n hart getrapt. Maakt het allemaal lastiger om mensen te vertrouwen. Maar voel me ook weer zo alleen... Beetje kip en 't ei.
@koeky schamen das toch nergens voor nodig meis! iedereen is gewoon zichzelf en de een leeft anders dan de ander!
Ja dat is ook wel weer zo. Zit gewoon in m'n aard denk ik. Zou het gewoon los moeten kunnen laten, het zit er alleen zo ingebakken.
zoooo herkenbaar nooit gedacht dat andere zich ook zo voelde nou heb ik er wel zowiezo 1 vriendin die er voor me is als het nodig is maar ja die zie/spreek ik niet echt vaak ofzo zit meestal met dochterlief de hele dag alleen thuis ben ook net verhuisd en heb alleen contact met de buurvrouw naast mij en verder niemand.
Ik heb er ook last van, alle echte vrienden ben ik na de basisschool uit het ook verloren, ook omdat ik het druk had met mijn vriendje(inmiddels exvriendje) Toen had ik veel vrienden dacht ik, tot dat het over was natuurlijk. Net zo ging het bij het volgende vriendje, daar heb ik ook niemand aan over gehouden. En nu ben ik super gelukkig en 5 jaar samen met mijn vriend. En heb eigenlijk nog niemand over van de vriendengroepjes van toen. Gelukkig hebben ik en mijn moeder en 2 zussen een hele hechte band. Mijn zusjes zijn mijn beste vriendinnen dat scheelt. Ik snap je frustraties wel, maar denk als de kinderen naar school gaan dat er vanzelf contact komt het ouders van vriendjes en vriendinntjes waar je af en toe een bakkie kan doen.
jeetje, ik vind het zo naar dat zoveel meiden zich zo voelen! Ik heb dit probleem gelukkig niet, ben gezegend met 5 superlieve vriendinnen (2 vrijgezelle om lekker mee te stappen en uit eten te gaan en 3 met kindjes). Ze wonen niet allemaal in de buurt, maar wel max half uurtje met de auto. Ik ben 2 jaar geleden van woonplaats veranderd en merkte inderdaad dat het lastig is om aansluiting te vinden met leeftijdsgenoten. Op het kdv niet, in de buurt ook weinig. Ik ben toen gaan peutergymen met de kleine. Natuurlijk omdat de kleine dame dit geweldig vindt, maar zo kon ik mooi contacten leggen. En heb er een hele leuke vriendschap aan overgehouden! Ik ben dan wel vrij makkelijk in het leggen van contacten maar ik weet zeker dat veel meiden in zoiets wel aansluiting kunnen vinden: het zijn toch allemaal mamma's met kindjes van dezelfde leeftijd. Misschien hebben jullie er niks aan maar wilde het toch even delen!
Even niet zo in staat voor langere tijd op mn bureau stoel te zitten dankzij mn rug. Sinds vandaag gaat t weer n stuk beter gelukkig (spit) Nu maar hopen dat die opwaardse spiraal door zet want er komt ook nog eens mooi weer aan! Klinkt bekent! Dat van dat schamen voor je huis iig. Of er is geen geld om het op te knappen of geen tijd. En toen we hier in kwamen was het eigenlijk al ERG aan opknappen toe. En de woningbouw boeit het ook niet zo hoe het er uit ziet blijkbaar... Ik kan soms wel huilen als ik er aan denk hoe het er hier uit ziet. En ondertussen is het geen wat we opgeknapt hadden toen er geld was ook alweer aan vervanging toe. En daar bij komt dat mijn man het niet zo nauw neemt met opknappen. Hij komt uit een krakers verleden en soms heb ik t gevoel dat we nu nog in een kraakpant wonen alleen eentje waar we een aanzienlijk deel van ons inkomen voor moeten betalen Elk jaar zo rond september oktober wordt ik een beetje verdrietig.. Elk jaar in september is nml Wendy jarig. En dan komt doorgaans je familie en vriendenkring....dat is bij ons wel geteld mijn moeder (vader kan de moeite niet nemen) en mijn schoon moeder en vader en schoonzus met man (en heel soms een zoon van hun). Op mijn verjaardag komt alleen schoon pa en ma. Rest is al maandje eerder geweest bij Wendy en vind het niet zo nodig om weer te komen. 10 jaar terug. Voor mn scheiding en mn depressie zat mijn huis vol! minstens 20 man vrienden en dan nog eens de familie n dag er voor of er na. Wat een schril contrast... En dat zit me toch elk jaar wel een beetje dwars... Ook erg jammer dat ik niemand ken met kleine kinderen voor mn meisje maar ook voor mij om gewoon over dat soort dingen te kletsen. Misschien ook herkenbaar voor sommigen?
@wilma zwaar herkenbaar, op de verjaardag van mijn dochter zijn alleen mn ouders en mn zus geweest meer niet.. dat doet toch best wel zeer.. k zou het leuker vinden als ik gewoon contacten kan leggen zodat we lekker bij elkaar op bezoek kunnen en de kids kunnen spelen en bij elkaar op de verjaardagen komen.. maarja helaas tis nog ff niet anders