hallo allemaal, ik zit al een tijd met een gedoe wat ik even kwijt wil en weet niet meer wat ik er mee moet... het zit zo... in 2007 leerde ik op een feestje in den haag mijn huidige vriend kennen. ik vond hem gelijk superleuk en hij mij ook. hij blowde wel maar ach, als dat het enige is. ik woonde in groningen en reisde elk weekend naar den haag om hem te zien. hij kwam ook af en toe naar groningen maar door zijn werk ging ik vaker die kant op. na een half jaar waren we dat gereis zat en ging ik bij hem wonen. hij begon te gamen en dat is zijn grote hobby geworden. ik had mn voetbal, hij zn games dat ging heel lang lief leuk gezellig enzo het ging zo goed dat we na 2 jaar een kindje kregen. toen veranderde alles. hij verzon op zijn werk vaak smoesjes om niet te komen en dat heeft hem tot nu toe in onze relatie 5x zijn baan gekost waardoor we het financieel erg moeilijk hadden. hij was gewoon volgas aan het gamen in plaats van werk zoeken en ik hielp hem iedere keer aan een baan. Ik heb hem vaak aangesproken dat hij eens zijn best moest gaan doen om zn werk te houden omdat dit heel belangrijk is! van vrienden hoorde ik dat hij al 100 verschillende banen heeft gehad en omdat hij het altijd beter weet dan zn baas of zijn collega's zijn ze hem snel zat...logisch ook. nu hij weet dat ik het vervelend vind als hij thuis zit zonder reden gaat hij stiekem doen. hij zegt bijvoorbeeld tegen mij dat het rustig is op het werk en daarom thuis is. ik vertrouw dat niet en als ik dan (heel fout) in zijn telefoon kijk staat er weer een smsje naar zijn werk dat zn vader doodziek is en dat hij daar bij moet zijn. ik word hier van binnen heel boos van maar kan het hem niet zeggen omdat hij volledig door het lint gaat als hij weet dat ik in zijn telefoon heb gekeken. ik heb gewoon niet het lef om het te zeggen ook omdat die kleine erbij is en die kan ik niet zonder goede reden even uitlenen aan oma. en ik wil rustig met hem praten hierover maar hij kan niet rustig praten. op een gegeven moment was ik hem zo zat dat ik besloot bij mijn ouders te gaan wonen. dat ging een week zo want hij had allemaal beloftes over dat het beter zou gaan en dat hij in terapie zou gaan voor zijn agressie. dus ik ging terug. mijn moeder waarschuwde me; blijf nou maar hier want het gaat toch weer fout. ik was heel boos op haar geworden omdat ze voor mijn gevoel geen vertouwen in mij had. toen ik terug kwam had bij binnen een week een baan, was weer superlief en zat niet meer achter zijn playstation en blowde ook niet meer. na een maand sloop dat er allemaal weer in. en die agressie terapy heb ik ook nooit gezien. dus nu gaat t al een tijdje weer zoals vooreen. nu ben ik een week in groningen voor leuke dingen samen met die kleine en opa en oma. hij heeft nu inmiddels al bijna een jaar zijn baan, komt vrolijk thuis en krijgt volgens hem vaak complimentjes van zijn baas omdat hij het zo goed doet. wat ik eerder al zei hij doet het beter dan ieder ander volgens hem. maar ik weet dat hij ook bij deze baan smsjes heeft gestuurd om thuis te blijven. ik vermoed dat hij deze weet ook thuis is met een k*treden tegenover zijn baas want ik werd vandaag gebeld door hem met de mededeling dat zijn contract niet word verlengd. reden volgens hem: ja bij elk bedrijf moeten er wel eens mensen uit. ik heb vandaag de moed verzameld om te bellen naar zijn werk om de reden te vragen want ik vermoed dat hij te vaak ziek is of een te grote mond heeft. maar ze namen helaas niet op. nou is hij weer net zijn baan kwijt op het moment dat ik ergens anders een leuke baan heb gevonden. Ik zit zo te twijfelen wat te doen? ik weet zeker dat als hij op onze kleine moet gaan passen als ik werk dat hij dan gewoon achter zn playstation kruipt eigenlijk ben ik gewoon bang voor hem. en heel erg bang voor de ZIE JE NOU WEL reactie van mijn moeder als ik met hangende pootjes terug wil komen. ik ben bang dat ze zoiets heeft van; ja hallo, en dan na een maand weer terug zeker... hij heeft zooveel k*t eigenschappen en toch hou ik van hem. maar als ik kon kiezen had ik gewoon een appartementje in groningen voor mij en mn dochtertje (2 jr) maar hij chanteert me door te zeggen je kan het toch niet maken dat je dochter haar vader niet mag zien? zucht iemand ervaring/ tips? ik ben trouwens niet getrouwd en heb geen gezamelijk gezag verklaring ingeleverd. dus ik heb alle gezag.
Poeh meid, aller eerst dikke knuffel. Ik herken wel het e.e.a en daarom wil ik je heel duidelijk maken (bedoel het niet bot hoor) als HIJ niet wil veranderen, gebeurd er niets. geloof me! En je moeder zal echt niet zeggen, zie je wel.. die staat er heus wel voor je.. en al krijg je zo'n antwoord, dat is dan het ene oor in en de andere weer uit. Ik zou hem 1x een laatste kans geven en daarna ook je woord houden en weggaan. (dat laatste werkt hier wel)
Ben ik het ook mee eens. Maar je verbiedt hem dan toch niet om zijn dochter helemaal niet meer te zien als jullie uit elkaar zijn? Oke, je woont dan een stuk verder weg, maar dan had ie maar niet zo dom moeten zijn.
Idd je kunt er dan toch voor kiezen om dan een omgangsregeling te treffen ofzo? Hier geen " game" verslaving maar een " alcohol verslaving" en dat liegen en stiekem doen e.d herken ik maar al te goed tot voor een jaar geleden, hij kreeg 1 laatste kans om al het alcohol te laten staan, zo niet ging ik bij hem weg. (maar hij had zijn dochter wel mogen zien, ook al heeft hij geen ouderlijk gezag. Uiteindelijk heeft hij zelf besloten om te veranderen en heeft al het alcohol door de gootsteen gegooid en drinkt vanaf dat moment geen druppel meer.
soms maakt een vader met zijn aanwezigheid meer schade dan afwezigheid... wees blij dat hij niet zomaar een strijd met je aan kan gaan.. het is de vader van je kind, en je houdt van hem dat is duidelijk maar als je de voor en nadelen van de relatie naast elkaar zet op een lijstje..zal zekerheid voor je kleine de doorslag geven neem ik aan.. ik ben 12 jaar geleden uit zo'n situatie gestapt het begin was moeilijk, maar uiteindelijk heb ik de juiste beslissing genomen. wat je moeder betreft ik denk net als jij als moeder zijnde dat je wilt dat je kind gelukkig word... sterkte en succes
respect! ik heb die van mij al 3keer een kans gegeven en iedere keer doe ik het weer. ik trap er gewoon weer in doordat hij het slachtoffer speelt. eigenlijk wil ik nu voor mij en mijn dochtertje kiezen maar de stap is zoo moeilijk en waar moet ik heen? mijn broertjes wonen ook bij mijn moeder en dat huis is eigenlijk al heel vol. en mijn vader (ouders gescheiden) heeft een zoontje met pdd-nos en lichte autisme en elke verandering in zijn leven is een hel dus daar kan ik ook niet terecht. ik heb gewoon iemand nodig die met mij alles gaat regelen. tot aan werk en een eigen woning aan toe. want ik zou niet weten waar ik moet beginnen.
Een moeder is echt niet uit op een "zie je nou wel, ik heb gelijk". Je moeder maakt zich terecht zorgen. Ik vind dat je hem genoeg kansen hebt geboden en gezien je laatste zinnen ben je er volgens mij zelf ook over uit. Ik denk dat het tijd is om voor jezelf te kiezen. Als hij nu al tegen jou liegt, wat is het volgende? Liegen tegen jullie kind? Zonder vader is inderdaad geen aanbeveling, maar een vader moet er wel zijn en die moet je kunnen vertrouwen. Doet me denken aan de vaders die nooit zijn afspraken na komen en er een ontzettend teleurgesteld kind achterblijft, die jij kan troosten.
Respect, ach ik was er gewoon zo ontzettend klaar mee, ik was ook echt gegaan, en dat drong *gelukkig op dat moment tot hem door, wij konden niet zonder maar ook niet met elkaar. Ik heb op dat moment alle voordelen en nadelen opgeschreven en uiteindelijk daarom gekozen hoe verder te handelen. Mijn dochtertje zou er niets aan hebben om bij een alcoholist te blijven wonen. Financieel had ik het zelf wel gered hoor maar qua huis e.d had ik ook niets gehad. Er zijn altijd wel mensen om je heen die in geval van nood je helpen, vergeet dat niet. Je kan in het ergste geval ook nog aankloppen bij de crisis dienst, die helpen je met het zoeken naar een huis en alles erom heen en bieden je dan tijdelijk onderdak.
En ik denk dat je de fout ermee in gaat door steeds iets te zeggen maar het niet te doen.. daarmee denkt die dat je bluft.. zo kom je naar hem toe ook niet geloofwaardig over. Als ik al een aantal keren tegen me vriend had gezegt dat ik weg zou gaan dan had die me op dat moment dat ik het wel meende niet geloofd. Hij weet dat als ik iets zeg dat ik het meen. En ik denk dat dat bij jou vriend niet het geval is omdat je hem zelf die indruk geeft. Je probeert het naar mijn idee met bluffen op te lossen.
Pff joly, wat een lastige stituatie waar je in zit. Zo te lezen heb je al heel wat voor je kiezen gehad. Het is altijd moeilijk om zulke grote een radicale beslissingen te nemen maar ik ben ik wel van overtuigd dat liefde van twee kanten moet komen. Volgens mij lever je veel in voor jullie relatie en loop je best op je tenen. Vanuit mijn werk heb ik veel te maken met moeilijke huislijke situaties (en mijn vriend is ook geen makkelijke). Ik ben er wel van overtuigd dat het nooit goed kan zijn wanneer je bang bent voor je vriend en zelfs dingen laat om hem niet boos te maken. Hij dient respect voor jou te hebben en jullie kindje!! En als ik goed tussen de regels door lees weet je goed wat je wilt en heb je eigenlijk al een beslissing genomen?! Wat je ook beslist heel veel sterkte in ieder geval en bedenk jezelf dat na regen altijd zonneschijn komt ookal duurt de bui soms best lang
een vriendin van mij heeft in dezelfde sitatie gezeten en idd ook tijdelijk in de noodopvang gezeten. gewoon echt een leuk huisje, helemaal gemebileerd. vanaf daar is zij verder gaan kijken en heeft nu een ontzettend leuk huisje met haar 2 kindjes. de kindjes zien hun vader nu ook 1 keer in de 14 dagen in het weekend. dan blijven ze daar slapen. nu kunnen mama en papa ook gewoon weer door 1 deur, maar als ze samen waren gebleven was dat echt fout afgelopen denk ik. dit speelde zich trouwens ook af in den haag. daar woont zij( ik ook) dus als je een verwijzing wilt kan je mij altijd pb-en en dan zo ik het voor je kunnen vragen aan haar als je dat wilt. heel veel sterkte en succes meis!
het is ook een stukje trots wat ik niet los wil laten ik heb er zo'n hekel aan om afhankelijk te zijn van anderen en ik trek het me superhard aan wat anderen wel niet van me zullen denken. als je al niet weet hoe je voor jezelf moet zorgen.... bladibla dat soort dingen ben ik bang voor. als mensen dan zien hoeveel ik met en voor mn meisje doe en tegen me zeggen dat ik het goed doe word ik echt blij omdat mij in het begin ook vaak is gezegd je bent nog zo jong red je dat wel en dan ga je aan jezelf twijfelen. ook is bijna alles in ons huis van mij. de koelkast wasmachine, tv enzovoort. heb ik hard voor gewerkt toen hij aan het gamen was. ook dat vind ik een moeilijk punt. neem ik ons kind al mee en dan ook nog al die dingen...dan laat ik hem met helemaal niks achter. denk ook dat ik als golddigger gezien word dan door anderen die niet weten hoe het zit. zovan; oh hij is zn werk kwijt en dan gaat ze opeens weg
Ik snap wel wat je bedoeld hoor, maar je moet je denk ik wat minder zorgen maken om wat andere van je vinden,want dat is toch helemaal niet belangrijk? het belangrijkste is dat jij en je dochtertje het goed hebben!
eigenlijk heb ik plaatsen gebruikt die er vlak bij liggen omdat ik het heel erg zou vinden als hij dit zou lezen via via maar ik stuur een pm ja
Meid kies voor jezelf en je kleine! Hij kan wel zeggen dat jij het niet kan maken om haar haar vader niet meer te laten zien. Maar kan hij het dan wel maken om te zorgen dat haar moeder ongelukkig is en jullie allemaal in onzekerheid zitten over of er eten op de plank komt? Je vertrouwt hem duidelijk niet anders was het ook geen punt om haar bij hem thuis te laten en zelf te gaan werken. Kom op meid laat die leeuwin er eens uit komen en kom op voor jezelf en je kleine meid! Hoeft niet te betekenen dat het helemaal over en uit is. Maar wel dat het tot hier en niet verder is. En dan maar n tijd een lat relatie waarbij hij zijn eigen boontjes moet doppen en kan zien dat jij het niet meer pikt! Is heel moeilijk weet het (been there done that) Maar kijk maar eens naar die kleine van je...is zij het waard? Kijk eens in de spiegel....en zij?
helemaal mee eens !! en over het, dan mag je kind haar vader niet meer zien verhaaltje? tja dat is HIJ helemaal zelf schuld.. hij moet eens volwassen worden en zorgen dat hij de man in huis wordt. goede baan, goede man, goede vader zijn ! ... zorgen dat jullie je veilig voelen bij hem, en jij je kindje ook alleen durft te laten met hem... is het geen idee om zoiezo naar groningen te verhuizen.. en dat hij mee verhuisd (als hij al mee wilt dan)... als hij toch zovaak van baan 'verwisseld' dan kan hij ook makkelijk een baan in groningen zoeken toch?... dat voel jij je misschien ook al fijner om lekker dicht bij je ouders te wonen, in een vertrouwde omgeving.. en over die spullen die van jou zijn, dat je bang wordt om als golddigger gezien te worden, daar moet jij je niets van aantrekken... jij hebt hard gewerkt voor die spullen dus mag jij ze ook meenemen.. dan zoekt hij maar nieuw werk om zelf nieuwe spullen te kopen... Je dochtertje gaat voor alles.. VOORAL voor een vent !!
sta je al ingeschreven voor een huurhuis in groningen? anders zou ik dat alvast doen, je weet nooit wanneer je dat nodig kan hebben. Er is maar 1 iemand die de regie heeft over jou leven en dat ben je zelf en niet hij. Als jij doodongelukkig bent in deze relatie, deze stad dan zul jij diegene moeten zijn die dat veranderd. Toen je een klein meisje was was dit toch niet hoe je de toekomst voor ogen had? die gedachte heeft mij geholpen om te stoppen met mijn vorige "relatie" en als ik kijk hoe ik nu leef, dan leef ik al 4 jaar in een droom. Ga het gesprek aan met hem en vertel dat je veel van hem houd maar dat je op deze manier niet wil en kan leven. Dat je het liefste samen wil blijven, maar dat dat alleen kan als hij in therapie gaat voor zijn gameverslaving. Doet hij dit niet dan is de consequentie dat jij zelf een leven op gaat bouwen die wel stabiel is en in hoeverre hij dan deel uitmaakt van het leven van jullie kind..........tja voor dat gedeelte is alleen hij verantwoordelijk en niet jij
ja ik sta nu bijna een jaar ingeschreven in groningen. het is daar zo dat je ook echt een jaar ingeschreven moet staan om een huis te kunnen krijgen in die gemeente. ik reageer elke week, gewoon om actief te blijven. en ik stond laatst een keer 17e en een keer 20ste dus kom wel al redelijk in de buurt. jammer dat er zoveel urgenten zijn