ik zou inderdaad gewoon kijken hoe het loopt en niet iemand weghouden omdat iemand anders nog niet geweest is.. Hier hopelijk snel weer zwanger, dan zal mijn moeder en sm bij de bevalling zijn, dus die zien het kindje dan gelijk. We hebben allebei geen vader in ons leven. en dan naar huis (moet in zkh bevallen) en dan als eerste Mart er bij. Daarna overgrootoma en opa en zwager met sz. En dan zien we wel wie er komen..familie komen toch het eerst..
Bedankt voor jullie reacties. Ja ik moet ook maar kijken hoe het gaat lopen. Er spelen ook zoveel scenario's door mijn hoofd over wanneer de bevalling begint en waar ons zoontje dan zal zijn en wat we voor hem moeten regelen. Misschien is dat wel helemaal niet aan de orde. Inderdaad als mijn vriend onze zoon zou gaan ophalen is de tante-kwestie haha helemaal niet van toepassing, dan kan ze gewoon wachten zeg maar. Mijn tante woont 5 min rijden bij ons vandaan, dus even ophalen kan best als de kraamhulp er niet(meer) is.
Ook ik zou eerst mn zoontje de baby laten zien. Nou zal een evt 2e kindje met een geplande keizersnee worden geboren en dan zal Finn vast bij opa en oma zijn, dus die mogen evtentueel dan mee komen...Daarna zou ik opa's oma's en mijn zus laten komen
Ik ga bevallen in het ziekenhuis. Tevens ligt mijn vader met gevorderde kanker in een Hospice, niet ver van het ziekenhuis. Mocht hij, en dat hoop ik zo, nog leven, dan gaan we na de geboorte direct naar mijn vader en moeder in het Hospice. Als we daar allemaal van zijn bekomen, dan gaan we naar huis en mogen Souders langskomen. Smoeder heb ik al huilend aan de lijn gehad, dat ze "zo lang" moet wachten. Mens, je kan nog jaren oma zijn, laat mij en mijn vader nou even! Wat zijn maximaal een paar dagen nou op een mensenleven.
nou ja, zeker in zo'n situatie is het toch zeker niet moeilijk om even te wachten. Sterkte hoor!!! Ik hoop dat je vader en je kindje nog van elkaar kunnen genieten.
Me81: jeetje, ik hoop ook dat je dat moment nog met je vader mag delen. En laat je schoonmoeder maar lekker, zij heeft nog genoeg tijd.
Dank. Ik ben vandaag 34 weken zwanger, maandag heb ik een telefonisch consult met de Gyn, daarin ga ik hem vragen om met 37 of 38 weken in te leiden op basis van 'sociale indicatie'. Deze stress is ook niet goed voor de kleine. Ik val nu bijna 500 gram per week af, ik slaap niet meer. En niet alleen vanwege de buik, maar ook van de zorgen en het verdriet. Nu kan het zomaar zo zijn dat ik lig te bevallen tijdens mijn vaders overlijden of uitvaart. Weer een zorg extra. Moet er niet aan denken. Als de Gyn wil meewerken, geeft dat wat rust, en mocht het zo zijn dat pa toch eerder overlijd, dan kunnen we het alsnog natuurlijk laten komen. Het is heel niet makkelijk...
Hier is het anders gelopen, maar dat was meer "overmacht". Drie weken voor de daadwerkelijke bevalling ben ik drie dagen opgenomen geweest en daarvan heeft onze oudste toch wel een "tikkie" van gekregen. Ze was daarna steeds volledig van slag wanneer een van ons weg moest. Dus toen duidelijk werd dat ik alsnog zou worden ingeleid ivm zwangerschapssuiker en ik aansluitend nog een dag of 5 in het ziekenhuis zou blijven (is gebruikelijk in Duitsland) Is besloten dat ze een aantal dagen zou logeren bij mn zwager en schoonzusje. En dat ze pas na een aantal dagen echt thuis zou komen, zodat mn vriend zn handen vrij had mbt ziekenhuisbezoek etc. Dus toen de jongste is geboren zijn mn ouders, schoonmoeder en mn zusje en haar man wel diezelfde dag gekomen, maar is de oudste pas eind derde dag gekomen om haar zusje te zien. Maar ze mocht dus ook meteen mee naar huis met papa.
Ik ben om 03.31 bevallen. Levi werd uit zichzelf om 05.00 wakker, dus hebben hem er toen gelijk bij gehaald. Eerste bezoek ( opa en oma ) hebben we om 10.00 uur laten komen. Als ik overdag zou bevallen zou Levi opgehaald worden door oma. Hebben duidelijk aangegeven dat ze hem daarna thuis kan komen brengen en dat we dan eerst even met zijn vieren willen zijn. Gelukkig was dit niet nodig.
Nou ze begon er weer over vandaag tegen mijn man. Ze vind toch dat haar wat wordt ontnomen. Ze zal onze keuze respecteren en honoreren (zo zo) maar... ze wilde het wel even kwijt. Ben ik nou zo'n jan lul of toont ze waarlijk geen respect!? Weer beginnen.... Ze krijgt me zo wel tegen haar in het harnas ja. Zeggen dat je iets respecteert is iets anders toch, dan het werkelijk respecteren!?!?
Wij hebben eerst alleen zus bij haar broer gelaten samen met ons. De rest mocht op de gang wachten. Daarna maakte het niet uit. iedereen kwam om 19.30 in het ziekenhuis langs van de beide gezinnen ( opa/oma's, broers zussen) en een vriendin van me mocht ook gelijk komen ( ken ik al erg lang) Ik had er helemaal zin in na de bevalling van Julian Bij Isabella heel anders. Ik was van de wereld van de prik in mijn been en moe van et persen van 1 uur. Julian was ik na 3 minuten met persen klaar. Zo fit als een hoentje heb ik nog op sbs6 de bevalling gekeken om 20.30 in het ziekenhuis
k vind het heel raar dat ze voor jou situatie geen begrip heeft! zij kan, als het goed is, haar verdere leven lang nog van haar kleinkind genieten. maar jou vader, als ik het goed begrijp, zal zijn kleinkind hopelijk nog 1 keer zien. nog meer hopen dat hij de baby nog vaker zal zien. schoonmoeder zal zich nu echt even moeten aanpassen!! en klinkt beetje kleinzielig dat ze dat toch nog even gezegd wil hebben dat haar iets wordt ontnomen. wat nou, ze ziet haar kleinkind toch gewoon een paar uurtjes later......
Ik vind het erg te merken dat mijn weerstand jegens hen maar groeit, ik wil niet zo'n valse schoondochter worden. Heb haar wel verteld dat ze geen rechten heeft, enkel privileges. Maar ik vind ook dat ik compleet niet serieus wordt genomen.... En dat pik ik ook niet. Ik hoef niet 'bij de familie' te horen, maar we kunnen het op zijn minst gezellig houden.
Het maakt mij helemaal niet uit wie de baby als eerste ziet. Ik lag in het ziekenhuis en mijn ouders kwamen samen met onze dochter, ze hebben gewoon lekker met z'n 3-en gekeken, mijn ouders hielden zich wel wat op de achtergrond maar waren er gewoon gezellig bij. Hoe ingewikkelder je het maakt hoe spannender het wordt voor je oudste kind.
Ik heb zelf een goede band met mijn schoonmoeder gelukkig, maar dergelijk gedrag in zo'n situatie zou voor mij misschien wel einde contact betekenen. Ik vind het een totaal gebrek aan respect namelijk. Over wie de baby als eerste te zien krijgt in deze situatie hoeft niet gesproken te worden, dat mag duidelijk zijn. Ik ben vast een hormonster, maar wat een heks. En wat betreft het inleiden: ik hoop van harte dat je met 37 weken mag bevallen en je vader jullie kleine nog zal zien. Ik zou zelf niets belangrijker vinden dan dat.
@me81 heel veel sterkte meid. hoop voor jou en je kleine dat je vader jou kindje nog kan zien. mijn schoonvader is 3 weken voor dat randy geboren is overleden, ook aan kanker. weet wat je nu doormaakt. de spanning en stress is echt niet goed. jennefer
Dank voor de lieve reacties. Contact verbreken denk ik vaak aan, het zijn mijn mensen niet en IK mis er niets aan. Maar voor mijn man en kleine vind ik het te erg. Daarom, ik hoef geen familie-gevoel, maar we kunnen het op zijn minst gezellig houden. No strings attached. Ik probeer maar te denken dat ze niet beter weten. Probeer erboven te staan. Maar ja, dat is nu even heel erg moeilijk! Nu is het zo dat mijn pa altijd mijn maatje was, had aan 2 woorden genoeg en begreep mij altijd. Nu is hij zo in de war... En verdrietig.... We hebben hem in het ziekenhuis verteld hoe de baby gaat heten, maar hij weet het niet meer. Het is heel erg en het doet me zooooo zeer. Ik hoop toch stiekem dat hij snel vredig mag inslapen, want dit gun je niemand, zeker niet iemand waarvan je houdt...
(ik heb niet alle reacties gelezen!!!) ik ben op moederdag om 13.56uur in het ziekenhuis bevallen van mn 2e zoontje.. mn 1e zoontje was tot 1 uur bij zn vader (mn ex-man) en die is daar opgehaald door de buurvrouw (hebben we een heeeele goeie band mee)... mn (nu) man heeft de buurvrouw gebeld toen ik gehecht werd of ze hem kon brengen... mn zoontje is binnen gekomen en zij is op de gang blijven wachten tot wij haar ophaalden... mn s-familie is 's avonds in het ziekenhuis geweest (moesten nachtje ter observatie blijven) en mn eigen vader is de volgende dag thuis gekomen (die wilde ons rust gunnen).... er is niemand geweest die commentaar had op het feit dat we ons zoontje eerst kennis wilden laten maken.. dat vonden ze zelfs super!!!
Mijn ouders passen op onze dochter tijdens de bevalling, ze moeten dus hierheen komen om haar terug te brengen. Maar ik wil eerst even een half uurtje met z'n viertjes, daarna zijn opa en oma welkom