De ouders een beetje beperkt? Volgens mij wel meer dan een beetje...al hun kinderen waren niet voor niks uit huis gehaald.
Ik las net in het andere topic "lost girl" over de zus van Rebecca, Miranda, dat over haar zoontje ook een docu is met de naam "the boy is mine" weet iemand of deze ook ergens terug te vinden is?
Jaaa je kan het terug vinden want ik heb het vandaag nog gekeken. Weet de link even niet maar als je gewoon via google docu the boy is mine in toets kom je wel een link tegen. Is op tv geweest volgens mij was het uhm 2007 ofzo dus wel lang geleden.
Het was in 2007 inderdaad, ik was zwanger van Eva en vond het vreselijk om te zien.... Eva is zo gewenst en haar kindje negeerde ze... Echt moeilijk om te zien.
Hier staan wat foto's van het kindje op.. Zou Miranda (de grote zus) ook een babytje erbij gekregen hebben?? http://www.pp2g.com/Members/rechelina-coffie/album/647471/18573619#18559576
Och jeetje... Wat een vreselijke docu ook "the boy is mine" zat echt met tranen in m'n ogen te kijken... Poeh...
Ik heb ze allebei terug gekeken.. Is erg moeilijk om te zien als je zelf net bevallen bent en zo gek bent op je kind.
Ik heb die van Miranda ook nog even gekeken en toch vraag ik me wel af... hoe zou het nu verder met hun zijn vergaan. Zou Miranda haar zoontje inmiddels al weer mogen zien? Tijdens de docu. heeft hij al in 2 verschillende pleeggezinnen gezeten, dit is ook niet echt een stabiele situatie voor een kind, en laat staan de jaren die nog voor hem zullen komen.
Ik heb net on demand gekeken....maar jeetje, die ouders...die vader vond ik nogwel zijn best doen hoor! Maar die moeder, als je weet dat er een filmploeg komt trek je op zijn minst een broek aan toch? Nu die andere kijken....
Het is een cirkel. Lost girl wordt lost Mother die haar kinderen ziet groeien naar lost boy of girl. Hoe kan je deze cirkel doorbreken? Wat g89 zegt dat van pleeggezin naar pleeggezin niet stabiel is ben ik het helemaal mee eens. Dat is net zo schadelijk als bij moeder blijven. Vanaf 18 moet iemand wel keuzes kunnen maken, maar bij een achterstand is die verantwoording wellicht te zwaar. Die jongeren hebben meer hulp nodig naar zelfstandigheid dan 18 jarige zonder achterstand. En daar leek het probleem bij Rebecca te zitten. Er was wel hulp, maar zij had meer nodig dan die hulpverleners konden geven. Heel droevig.
Heb ze nu beide gezien. Net die van haar zus, Miranda, gezien. Wat een verdriet allemaal. En wat een schande dat er pas zo laat of niet wordt gereageerd na meldingen bij het AMK. Ik heb (bij de docu over Miranda) werkelijk waar continue gedacht: had ze het maar wél weg laten halen. En vervolgens steeds; haal het kindje toch in vredesnaam weg...
Ik heb Miranda op hyves. Ze heeft inmiddels een dochtertje. Zij woont nog bij haar. Soufian zit nog steeds in een pleeggezin. Haar dochtertje is nu een maand of 8 geloof ik.
Precies en dit is nou het probleem! Instanties kunnen/willen dan niets meer doen. Het is dan aan de persoon in kwestie of hij/zij hulp wil. Op deze manier veroorzaakt het alleen maar meer problemen. Ik merk het op mijn werk ook (zorgverzekering). Wij hebben een aparte afdeling voor MVJ kinderen ( ministerie van jusitie cq. jeugdzorg ) zodra die kinderen 18 worden, dan worden ze uit die zorginstantie gegooid en dan is het aan hun zelf om te zorgen dat ze het maar allemaal regelen met een nieuwe verzekering! Of ze willen en kunnen het niet regelen, dus lopen onverzekerd rond en uit eindelijk bouwen ze een behoorlijke schuld op. Dit is gewoon niet DE manier waarop jeugdzorg e.d. het af horen te sluiten.
Erg triest allemaal. Ik heb de docu van haar zus inderdaad ook gezien, en vond dat echt verschrikkelijk. Net als dit verhaal. Ik denk eerlijk gezegd dat er al veel eerder ingegrepen had moeten worden, want wat ik kan opmaken uit de documentaires hadden de ouders van de meisjes ook zeker hulp kunnen gebruiken. Ik moet zeggen dat ik het erg met Rebecca te doen heb. Je zag aan het einde van de docu dat ze helemaal opleefde met oog op de komst van haar kindje, vervolgend wordt het kindje uit huis geplaatst. Wat een klap moet dat voor haar zijn geweest, hoewel ik er van overtuigd ben dat het het beste voor haar en haar kindje is geweest. Ik vind het erg om te zien hoe zo'n jong meisje met een verstandelijke beperking al zoveel heeft mee gemaakt en de ene teleurstelling na de andere te voorduren krijgt. Ik hoop dat ze nu in ieder geval de hulp krijgt die ze nodig heeft en dat haar kindje in een veilige gezonde omgeving mag opgroeien.