Hallo Lady's In januari is onze relatie stuk gegaan en in mei ben ik erachter gekomen dat ik van hem zwanger ben ja een hele shock ik heb hem sinds die tijd niet meer gezien.. maar nu zie ik hem dus weer en hebben we contact.. maar ik begin gevoelens voor hem te krijgen weer alles begint terug te komen t gevoel alles komt weer terug terwijl ik tussen januari-mei klaar met hem was en niks meer van hem moest hebben maar nu verandere mn gevoelens kan er wel om janken gewoon want ik weet niet wat ik ermee moet wat hij is nooit verliefd of iets op me geweest had hij me toen die tijd toegegeven dus wat moet ik nu wat moet ik nu
Jee meisje...wat een gedoe, gevoel is iets raars he! Ik denk dat ik de laatste ben die je advies kan geven, heb nl zelf hier een berichtje geplaatst vor advies en meningen. Maar ik denk wel, dat als die jongen nooit verliefd geweest is, het wel heel lastig wordt. Gevoelens kun je niet afdwingen, niet zonder kindjes, maar het wordt wel heel moeilijk met zwangerschap en/of kindjes. Ik denk dat je eens heel goed met hem moet praten, kijken wat er uit komt, je wensen en gevoelens heel duidelijk vertellen, ook wat betreft je zwangerschap, wil je het, met hem of ook alleen. Bedenk goed wat er op je afkomt!!! En aan de hand van het resultaat van jullie gesprek je conclusies trekken. Heel veel sterkte in ieder geval.. En ps? Mogen we je feliciteren of niet?? ( sorry als dit dom overkomt, ik kan t niet echt uit je verhaal halen....)
Goeieemorgen Pesmo, nja je mag me wel feliciteren ben ik er nu ook heel erg blij mee hoor k wou altijd al jong kinderen wel op een andere manier met een man waar ik samen mee ben enzo maar daar kan de kleine ook niks aan doen,, ben er super blij mee!! Nja ik weet zelf ook niet wel soms zeg ik dat ik het alleen wil en dat ik niks met hem te maken wil hebben en dan verbreek ik t contact ook maar dan ga ik met mn domme kop weer contact opzoeken ik weet niet wat het steeds is.. ik wou altijd zo graag een gezinnetje, ik ben zelf opgegroeid zonder pa, en later was hij er wel daarna weer niet en nja dat gun ik mn kindje niet en hij ook niet.. en ik kan toch ook geen contact verbreken met hem omdat ik gevoelens krijg voor hem want ik vind dat de kleine moet weten wie zn papa is en met papa dingen doen maar ik moet er iets op vinden om gewoon niks voor hem te voelen maar hoe.. want steeds wanneer ik hem zie hoop ik ook gewoon dat hij me vasthoudt en jaa nja wat een fantasie.. maar ik mis het allemaal ook zo of zijn het nu de hormonen en t probleem is ik durf mn gevoelens bij hem niet de uiten en ik durf al helemaal niet te zegge dat ik weer gevoelens voor hem krijg want hij was eerst bezig met een ander vrouw totdat hij hoorde dat ik zwanger ben en heeft hij alles stop gezet ik weet niet wat ik allemaal moet denken hij zegt ik hoef geen vrouwen meer ik heb alles wat ik wou en wil en dat is een kleine.. maarja ik hoop soms ook van die stomme dingen ik hoop steeds dat we het samen kunnen doen maarja haha weet niet meer wat ik moet typen
hoi om te beginnen proficiat zou het kunnen dat je gevoelens voor hem krijgt omdat je zwanger bent???? mijn kort verhaal: was zwanger uit elkaar geveoelens bleven, ben te vroeg bevallen zoontje gestorven, de gevoelens voor ex bleven , ben dan Bom geworden en tijdens die zwangerschappen gevoelens bleven, ik ben de 15de bevallen en eerlijk hij doet me niets meer. denk er zelfs nog maar zelden aan succes
Ohhww Sorry!!! Nja ik weet niet ik had altijd al gevoelens voor hem maar we zijn ook rot uit elkaar gegaan.. en toen heb ik hem nooit meer gezien totdat ik erachter kwam dat ik zwanger van hem ben en ik had eindelijk in die tussetijd er een punt achter gezet maar nu komt hij weer terug in mn leven en weet ik niet meer wat ik ermee moet eerlijk gezegt gefeliciteerd met je kleintje!!
wa ik niet helemaal begrijp. je bent uit elkaar gegaan in januari. hem in die tijd niet meer gezien en er pas achter gekomen zwanger van hem te zijn in mei?
juppp ik ben er in mei achter gekomen dat ik toen al 5 maand zwanger was en jaa van hem.. ik had nergens last van ik was misselijk maar ik had ook een maag en darm infectie ze hebbe me 4 keer getest 1 keer bloed 3 keer urine was allemaal negatief tot de laatste test op 15 mei en die was postief en toen een echo gehad bam 5 maand en ik kan alleen van hem zijn want heb na hem niks meer gehad snapje?
meissie toch wat een verhaal! wat zal je in de eerste instansie geschokken zijn! ik ben er onlangs ook achter gekomen dat ik zwanger ben met 11 weken ben nu 15 en zijn er gelukkig mee (this de 3e) maar goed ff weer over jou je hormonen kunnen natuurlijk je hoofd goed op hol brengen maar wat ik uit je verhaal begrijp had je nog wel gevoelens voor hem toen jullie uit elkaar gingen maar heb je die gevoelens uitgebannen? als je sterke gevoelens voor hem hebt laat hem dat dan weten, nee heb je en ja kan je krijgen, erger kan het toch niet worden omdat jullie al uitelkaar zijn misschien hebben jullie dingen tegen elkaar gezecht die jullie allebij niet menen als ik jou was zou ik eens om de tafel gaan zitten en er alles uitgooien wat je dwars zit en wie weet kunnen jullie opnieuw beginnen dit keer als gezin?
heeee gefeliciiteerd met je zwangerschap!! ja ik was ook zeker geschrokken en heb ook weken liggen janken totdat ik besefte dat ik daar niet vrder mee kwam.. en hij is ook zo'n moeilijk persoon om mee te praten ik weet niet hoe ik het hem moet vertellen vooral omdat hij nooit verliefd op me was hij gaf wel om me enzo maar was niet verliefd dus waarom nu wel vraag ik me dan af en hij kan ook heel bot zij kwa persoon dus ik ben bang dat hij dan met zo'n botte reactie komt waardoor ik me nog kutter ga voelen..en hij was toen we nog niet wisten dat ik zwanger was en wij geen contact meer hadden was hij al met een ander meisje of nja vrouw bezig.. en toen hij hoorde dat ik zwanger van hem ben is hij ermee gekapt zegt hij omdat hi niet met iemand kon zijn terwijl ik zn kind draag.. maarja dan zegt hi dat hij er dan voor me is.. maar waar is hij dan hij komt wnnr het hem uitkomt.. en doet alles wanneer het hem uitkomt ik weet niet wat ik ervan moet denken terwijl hij dan zegt dat hij er wil zijn.. maar ik heb weer zoiets van als je er met de zwangerschap niet bent kun je mooi opdondere want hij weet ik ben helemaaal alleen.. god o god wat moet ik toch met hem
Zo lang je geen gesprek met hem durft aan te gaan over je gevoelens voor hem, is er sowieso weinig hoop op een relatie, lijkt mij. Het zou kunnen dat hij die andere relatie heeft verbroken omdat je zwanger bent en hij vindt dat hij nu eerst papa moet worden en dat dit niet kan terwijl je met een andere vrouw bent, maar dat wil niet zeggen dat hij met jou wil zijn. Daar kun je op één manier achter komen: praten. En het zou zo maar kunnen dat jouw gevoelens oplaaien omdat je zwanger bent. Verliefdheid is toch een hormonaal proces... Maar het zou ook kunnen dat je gewoon echt verliefd bent, dat kan vaker gebeuren met een ex - daar ben je toch ook ooit om een reden mee samen geweest. Sterkte ermee, in elk geval. En als je wilt weten hoe het tussen jullie zit, kun je maar een ding doen: hem vertellen hoe jij je voelt en vragen hoe het voor hem zit.
Hee bri ja ik weet ook dat de enige optie praten is maar bij hem krijg ik het er niet uit als het daarom gaat omdat hij zo bot is daar had ik toen ook last van toen ik met hem had dat ik niet durfde,, nja ik had altijd al een zwak voor hem heeft ook een tijd geduurd voordat ik hem vergete was en dan ben ik hem eindelijk vergete komt hij weer terug in mn leven.. en daar baal ik eeen beetje van maarja.. ik zal mn moed bij elkaar moete rapen wanneer ik hem zie en het hem vertellen..
Hey, Ten eerste bedankt voor je reaktie op mijn verhaaltje. Daaruit blijkt wel denk ik, dat je in ieder geval weet dat je het alleen kunt!!! En verder sluit ik me aan bij Bri...ik zei het ook al, je moet praten. Of dit moeilijk is of niet, je zal moeten wil je diudelijkheid krijgen. Deze onzekerheid is ook niet goed hoor!!! Hoe sneller je weet wat in zijn hoofd omgaat en wat zijn gevoel is, hoe sneller je dingen voor jezelf op een rij kan zetten. Ik ben zelf een heel open persoon en praat erg makkelijk over gevoelens, maar ik begrijp dat dit niet voor iedereen zo is. Ik wens je nogmaals veel sterkte en veel wijsheid!! Kom op..je kunt het!!! Ps..Proficiat ( dat wist ik bij mijn eerste berichtje niet..haha)
Heeey, normaal ben ik ook een open persoon tegen over iedereen behalve bij hem ik weet niet wat het is zodra hij er is klap ik dicht en durf ik het niet te zeggen want hij is vanzichzelf een koud persoon en bot dus ik weet niet hoe of wat en dan zijn reactie ik denk dat die negatief is of heel bot en dan heb ik mezelf weer.. en voordat ik hem weer zie zijn we ook al een week verder.. maar weetje wat het is ik kan niet snel dingen vergeten zoals de dingen die hij tegen me heeft gezegt dat hij ongelukkig is en nooit meer gelukkig zou worden en dat ze leven is verpest ja omdat ik zwanger van hem ben.. en dat is iets wat me echt op mn hart heeft getrapt dat iemand zoiets kan zeggen.. en als hij door iets of wat nu het kind niet mag zien dat het hem niet zou boeien want hij heeft er geen band mee.. maar als hij er wel een band mee zou hebbe zou hij er kapot aan gaan.. nja ik vind dit persoonlik niet normaal als iemand dat zegt ma en daarom ben ik bang voor zin reactie maar ik zal deze dagen mn moed bij elkaar rapen en met hem gaan praten op een 1 of andere manier
Hey.. De vader van mijn kindje reageert niet zo bot, maar zegt eigenlijk hetzelfde. Ik sta hierdoor op mijn achterste poten. Het enige waar ik met hem over wil praten is over dit kindje. En dan bedoel ik zijn aandeel, als dat er al komt. Een relatie absoluut niet, makkelijk, want dat willen we beide niet. Ik wil ook geen druk opleggen, want misschien hebben mannen iets langer nodig bij dit soort dingen. Met dit soort opmerkingen, zoals je zelf al zegt, wordt er op je hart getrapt. Eerlijk gezegd pas ik daarvoor, dat heb ik en jij en niemand niet, nodig!! Mijn mening is dat iemand die bot is en er niet is en wazig en weet ik veel wat..daar wordt je niet wijzer van, dan kun je t echt beter alleen doen, met behulp van hopelijk familie en goede vrienden. Maar ik begrijp heel goed, dat iedereen anders is en dit niet zomaar iets is... Ik hoop echt dat je er een positieve draai aan kan geven en kan gaan genieten ipv dit 'gedoe'... Ik leef in ieder geval met je mee!! Liefs Sandra