Bespreek van tevoren wat je wilt (BV geven) en wat zij gaan doen om je daarbij te helpen. Zoals alleen bijvoeding geven als het noodzakelijk is voor de baby (en dat ze je dat dan ook indien mogelijk vooraf uitleggen, en het niet zomaar doen). Er zijn heel veel verschillende ervaringen, dus uiteindelijk zul jij je wensen moeten overbrengen aan de artsen en verpleegkundigen bij jou in het zkh. Bespreek het ook goed met je man, het kan zo maar zijn dat hij beter aanspreekbaar is dan jij als je de ks eenmaal hebt gehad. Dan kan hij met de mensen in het zkh bespreken wat er gebeurt en waarom. Succes!
Ik had hoge verwachtingen van mijn ziekenhuis want ze hebben een BV-Certificaat. Helaas werden die verwachtingen alles behalve vervuld. Na de KS was ik wel lekker snel op de kamer, binnen het uur lag mijn dochter aan mijn borst (ik wordt weer week als ik er aan denk ). Ze hebben haar aangelegd (nouja, met haar hoofd in de buurt van de tepel) en ze hapte zelf meteen. Geen idee of het goed was maar het deed geen pijn dus daar ging ik maar vanuit. Verder deden ze niet meer dan mij mijn dochter aangeven als ik erom vroeg en terug leggen daarna. Nooit heeft iemand gekraaid naar goed aanleggen, voedingshoudingen enz. Dag 2 was snachts een ramp. Haar maagje was leeg en mijn voeding nog niet op gang (duurt met een KS wat langer gemiddeld). Ze bleef huilen en ik haar aanleggen maar steeds als ze weer in bed lag (en ik even een uurtje probeerde te slapen, krijste ze weer alles bij elkaar. Hartverscheurend. Na overleg hebben we ná de borst nog 20cc friso hypoallergeen aangeboden en toen kon ze eventjes rusten, en ik ook. De 3e dag ook 1 maal kunstvoeding aangeboden na het drinken aan de borst (net voor de nacht) en verder zoveel mogelijk aanleggen, vaak echt om het uur. Op dag 3 mocht ik naar huis en toen begon de kraamzorg wat tips te geven. Ik viel bijna stijl achterover (en zij ook) dat ik al 3 dgn bezig was en dit allemaal nog niet wist. Maar goed, met dag 4/5 liep de borstvoeding al heel redelijk, was de meconium eruit, kwamen de plasluiers en was mijn meisje echt tevreden. Ook kolfde ik in die dagen 2x per dag na een voeding om de productie nóg meer te stimuleren. Ik ben achteraf blij dat ik gekozen heb om ook wat kunstvoeding bij te geven (bij elkaar heeft ze nog geen 80cc op) want zo hadden we beide een beetje rust om bij te tanken en was ze veel tevredener. Wel hangt daar tegenover dat je echt HEEEEEEL vaak moet aanleggen want anders duurt het nog langer voor de borstvoeding op gang is. Officieel zeggen ze dat kunstvoeding niet hoeft, ook niet na aan ks, maar ik wilde geen schreeuwende baby van de honger omdat ik zo nodig een ks moest. Inmiddels drinkt ze al 3 maanden bij me, echt, er is niets mooiers, ik ben zo blij dat het gelukt is!!
Dus jij hebt ook de ervaring dat de kraamhulp er veel serieuzer mee bezig gaat dan de mensen in het ziekenhuis! Is ook wel een beetje begrijpelijk, want die heeft veel meer de tijd voor jou en je baby. Maar eigenlijk is het onacceptabel voor vrouwen die wel langer in het ZH moeten blijven!
Hier een ziekenhuis met borstvoedingscertificaat. Maar dat stelde echt niks voor!:x Omdat zoontjelief te vroeg geboren was en erg verzwakt kon hij de tepel niet pakken en mijn melk stroomde nog niet en de verpleegkundigen die douwden met duim en wijsvinger in zijn nek en draaiden aan mijn tepel... Later bleek zl kiss-syndroom te hebben, dus dat douwen in zijn nek moet hem veel pijn gedaan hebben. Lactatiekundige van het zh heeft niks voor me kunnen betekenen, die zei: ga maar over op kv, het lukt niet! Thuis op dag 7 kreeg kraamhulp nr. 3 hem zo aan de borst. Ze zette me goed neer, duwde mijn schouders omlaag, legde de baby voor de borst en hap! Die vrouw was goud waard!
Jeetje, wat ERG! Gelukkig is het toch nog gelukt! Mijn 1e kraamhulp zei juist, dat je niet in het nekje moet duwen, omdat de reactie van de baby dan is, het hoofdje naar achteren te doen.