Hm ik vind het noemen van de kinderen in mijn brief eigenlijk nog enger, omdat ik er dan veel meer nadruk op leg. Hmm lastig lastig.
Oh, dat zou ik zeker niet doen. Gewoon netjes bij je personalia: Y. Ukl geboortedatum, plaats adres gehuwd / samenwonend, 2 kinderen
mee eens: daar komt bij jij hebt gestudeerd (en bent afgestudeerd) tijdens je zwangerschappen (waarvoor chapeau), Andere vrouwen werken 40 uur of meer tijdens zwangerschappen en dat is ook een hele prestatie en dat meld je ook niet extra op je cv In een gesprek kun je alles toelichten
Ja, precies zo heb ik het nu staan. @ josien: officemanager bij een organisatieadviesbureau (met als doorgroeimogelijkheid naar een functie als adviseur). Ze vragen specifiek naar mensen met mijn opleiding, dus zeer relevant. Voor 4 dagen per week.
dit is zeker netjes, ik dacht eigenlijk dat je in je cv ook wou aangeven waarom je nog geen werkervaring hebt etc. dan heb ik het verkeerd begrepen.
Ja dat is zo. Maar vrouwen met een baan nemen wel 26 weken verlof. En ik heb wel vrij genomen tijdens mijn studie, maar de verloren tijd weer ingehaald. En zoveel vrouwen zijn er niet die met kinderen 40 uur per week werken. En mijn punt is juist dat mijn 2 kinderen de reden zijn waarom ik er niets extra's bij heb gedaan. Niet eens zozeer dat ik een voltijd studie heb gevolgd naast de kinderen (want dat vind ik zelf inderdaad ook geen prestatie).
16 weken denk ik was het maar 26... Bij een eerste zwangerschap werkt toch bijna iedereen ft? Of is dat alleen in onze vriendenclub? Aha zo bedoel je het, tja dan zou je het bij personalia kunnen zetten, maar ik blijf erbij dat het vanzelf in een gesprek ter sprake komt
Ik doel ook niet op mijn eerste zwangerschap, maar op de periode daarna (dus het daadwerkelijk hebben van 2 kinderen). En 26 weken is inderdaad een foutje.
ik zou het niet erin vermelden, als ze er naar vragen zou ik dan wel eerlijk antwoord geven. ik wil wel die eerlijk ekans om mezelf te laten zien en voor mezelf te spreken i.p.v. dat in een briefje zetten.
Ik heb het er wel op staan. Dat ik getrouwd ben en een zoon heb van anderhalf. Ik weet niet waarom, ik vind het een persoonlijke touch ofzo.. en m'n kind is onderdeel van wie ik ben, hoort bij me. Daarbij vind ik dat het verklaart waarom iemand met een afgeronde WO-opleiding maar 28 uur wil werken
Ik heb gekozen voor wel noemen. Ik noem ook mijn burgerlijke status als getrouwde vrouw. Vooral voor belangrijke functies is het moeilijk om vervanging te vinden, en bij een jonge vrouw zonder kinderen ga ik er toch wel een beetje vanuit dat je er zo'n twee á drie keer uitraakt wegens zwangerschapsverlof. Verder brengt mijn openheid me doorgaans best ver. Ik pleit voor wel noemen dus. Ik heb de laatste twee maanden twee sollicitaties verstuurd en twee keer op gesprek geweest. Deze beide keren is mijn flexibiliteit (waarin ik zelf mijn opvangnetwerk aanvulde wat betreft de kinderen) ter sprake gekomen. Bij beide sollicitaties ben ik aangenomen. Ik ben zelf afgehaakt door mijn keuze door te studeren... Hier dus geen probleem met kinderen. De banen waarop ik solliciteer zijn onbetwist van lager niveau dan de jouwe maar ook niet makkelijk vervangbaar.
Ik zet het er wel op, maar puur als feitelijke informatie. Dus gewoon zo: burgerlijke staat: gehuwd (2 kinderen) Meer info is niet nodig.
Ik heb staan: Burgerlijke staat: Gehuwd, 2 kinderen (2009 en 2010) Ik ga het denk ik toch maar er op zetten. Ook een beetje als test. De vacature komt me namelijk eigenlijk iets te snel (omdat ik tot het einde van dit jaar een andere baan heb en deze vermoed ik per oktober of per november start), dus ik durf het wel aan wat risico te nemen. Hmm... ja, ik ga het denk ik zo doe. Denk ik.
Moeilijk! Zo te lezen ben je er al uit... Maar ik denk dat je boodschap niet goed overkomt. De werkgever zal niet zo snel 1+1 optellen en snappen dat het een hele prestatie is dat je naast je studie 2 kinderen hebt gekregen (en opgevoed!). Vooral als het een man is denk ik... Terwijl als je het tijdens het gesprek naar voren kan brengen het een hele sterk punt is. Mijn man kreeg gisteren bij zijn gesprek de vraag waar hij trots op was. (Toen noemde hij heel lief dat hij mij al tijdens zijn eerste studiejaar had ontmoet en na zijn afstuderen, 10 jaar later, met me is getrouwd) Het kan afschrikken en ik denk dat de boodschap beter overkomt als je het persoonlijk vertelt.
Gewoon doen! Ik ben recruiter en juist de persoonlijke CV's, de sollicitanten die net iets meer in hun CV zetten dan het geeikte gaan bij mij op de positieve stapel Een tip, kijk goed naar de vacaturetekst en de naar de website van het bedrijf waar je solliciteert. Ieder bedrijf heeft zijn eigen kernwaarden, laat deze kernwaarden terugkomen in je brief. Bijvoorbeeld flexibel, geef aan dat jij flexibel bent, geef een concreet voorbeeld dat aangeeft dat jij flexibel bent en dat jij de juiste persoon voor de job bent. Hier scoor je echt punten mee.