Erg he!! Ik heb gewoon een hekel gekregen aan de kinderen van mijn schoonzus. Iedere week staan ze met de hele bende onverwachts op de stoep om het hele huis te slopen en heel hard te gillen en schreeuwen. Het ergste is dat ze gewoon weer zwanger is!!! (nog een druktemaker erbij. Ik maak me nu al druk om toekomstige verjaardagen etc.) Laatste paar keer heb ik de deur lekker niet open gedaan. Op het moment gigantische spijt dat ik zo dicht bij mijn schoonouders ben gaan wonen (terwijl ze het allemaal zo goed bedoelen). Ik hoop echt dat ik straks weer wat meer kan relativeren, maar ik heb er een hard hoofd in......... Mijn man heeft trouwens ook een hekel gekregen aan harde geluiden..... Succes met de laatste loodjes!!
Ja hahaha gister had ik even een rotdag!!! Dan erger ik me echt aan werkelijk ALLES! Kan ik even niet normaal doen, ben echt een bitch nu!! Heb wel een hele lieve vriend hoor...
AHAHAHAAA!!! Sorry maar ik kom echt niet meer bij hier!! Ik zeg ook regelmatig tegen mijn man; jezus man, je meurt uit je bakkus alsof er een dooie rat achterin hangt.. Ik irriteer me aan mijn moeder, alles wat ze zegt of doet ook al is het heel lief, raak ik bloed geïrriteerd van! Oh en mijn twee lieve vriendinnetjes kan ik niet om me heen verdragen. Oh en mensen die inderdaad treuzelen en alleen nog maar doen alsof mijn leven uit zwanger zijn bestaat.:x
Ik erger me momenteel aan alles. o.a. Het huishouden wat ik maar niet op orde krijg, hoeveel schema's ik ook maak. De opmerkingen over de laatste loodjes en dat ik daarbij kenbaar maak dat ik wel hulp kan gebruiken maar niemand zich aanbied om te helpen. En als bv mijn ouders dan komen zit mijn vader in de tuin te vroeten en moeders zit op de bank koffie te leuten en op de klok te kijken. Blijf dan thuis.....en maar klagen dat er nog heel veel moet gebeuren. Nee, ik kan maar weinig hebben en het liefste zou ik in een hutje op de hei gaan zitten. Rust......
Ik erger me aan mijn schoonmoeder. Deed ik al wel, maar het wordt ook steeds erger. Ze roept al jaren dat ze oma wil worden...tot mijn ergenis aan toe. Wij zijn dan ook de enige die daarvoor kunnen zorgen en nu is het dan zover. Zij helemaal lyrisch en wil het overal verkondigen (irriteer ik me ook aan en dat willen wij helemaal niet) en ze gebruikt de zw.schap om zelf in de belangstelling te staan. Maar mij eens een keertje opbellen en vragen hoe het met me gaat (zw.schap tot nu toe nog niet echt vlekkeloos verlopen)....NEE hoor. Madam leeft in d'r eigen wereld en alles draait om haar....pfff.
Heerlijk; ff spuwen! Ik erger me echt de pest aan veel mensen, maar vooral aan mijn man. Dat begint al 's ochtends. En ik heb best echt een heel erg leuke vent. Maar ik kan bepaalde dingen gewoon niet uitstaan van 'm. Ik erger me trouwens ook aan mezelf. Ik kan m'n draai niet zo vinden; dan vind ik het fijn om zwanger te zijn, dan weer niet... Zucht. Ik gooi het maar op hormonen. Heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben!
ik heb me vandaag mega gestoord aan opmerkingen van mijn schoonouders. Vandaag moesten we weer op bezoek. We zien ze ongeveer 3-4 keer per jaar. Het zijn ook zo'n simpele mensen. Het kan alleen maar over hen gaan, maar sinds ik zwanger ben, krijg ik van die irritante opmerkingen. Dat ik wel goed voor mezelf moet zorgen, eet ik wel goed, ga ik wel op tijd naar bed....terwijl ze daarvoor NOOIT enige interesse hebben getoond. Vandaag was wel de druppel. Gaan we weg, zegt mijn schoonvader: "Pas je wel goed op onze kleinzoon?" waarop ik super hatelijk zeg: "ja en ik ben zeker niet belangrijk!". Hij wist niet waar hij moest kijken en mijn schoonmoeder begon hem meteen goed te praten, dat hij het zo niet bedoelde enz. Amehoela, ze hebben nooit interesse getoond in mij of hun eigen zoon, en nu ze een kleinzoon krijgen, hoeven ze echt niet ineens zo "leuk" te doen,. Gatver! Oh ja ze zeiden ook nog: nou dan horen we het wel als de weetjes op gang komen, dan komen we jullie kant op. Nou ik dacht het niet. Die wil ik dus echt niet in het ziekenhuis erbij hebben hahahaha. Ik bel ze wel als we thuis zijn. Zo dat lucht op
Ik ben ook enorm explosief naar alles en iedereen toe, eigenlijk al vanaf het begin van de zwangerschap. Wat een aantal van jullie zeggen over mondgeuren herken ik ook als de beste. Ik heb zo'n superneus dat ik zelfs de blaasontsteking rook van m'n jongste stiefdochter. En sinds ik dat heb bespeurd, ruik ik die geur constant om haar heen, terwijl ze allang een kuurtje heeft gehad. Ik kan er ook niet tegen dat de stiefkinderen + aanhang rondhangen in de babykamer. Daar hebben ze imo niets te zoeken! Het idee van vettige vingers om de klinisch schone knuffels die ik voor m'n meisje heb gekocht........... aaarrrrgh! :x Ik koop constant cadeaus etc. voor ze om ze er bij te betrekken, maar de babyknuffels zijn gewoon off limits! Ik mag echt niet klagen over m'n vriend; hij is echt de meest lieve en ondersteunende die ik me ooit had kunnen voorstellen. Maar alle kleine dingen aan hem storen me. Niet heel aardig van mij.
Dat herken ik ook: mijn man heeft een aangenomen zoontje van bijna 13. Het is niet zijn biologische kind maar omdat het jochie zo gehandicapt is, denkt hij wel dat mijn man zijn papa is. Maar dat kind wilde dus echt geen zusje....maar alleen een broertje. Nu krijgt hij ook een broertje maar soms had ik stiekem wel eens de hoop dat we een meisje kregen. want hij zat constant te zeuren hoe stom meisjes waren. Later zei hij ook dat hij een baby niet leuk vond omdat hij daar toch niks mee kan doen, en dan wordt hij er wakker van 's nachts. Nu weet ik dat ik dat met een korrel zout moet nemen omdat hij een handicap heeft maar hij komt zo wel aan mijn kind...grrrr en dat wordt ik fel hahaha
@Heppiedepeppie, Pffff, wat een enge uitspraken. Als ik jou was zou ik hem niet te lang alleen laten met z'n aanstaande broertje. Het is heel erg, maar ik weet zeker dat ik dat ook niet toe ga laten met m'n jongste stieftelg (meisje). Ze is 7 en enorm jaloers van aard en op de één of andere manier vindt er altijd al een strijd tussen ons plaats. Zij vindt dat ik 'haar papa afpak' en ik vind dat zij zich erg vaak aanstelt en dat zeg ik dan ook gewoon (kan ze niet tegen/te confronterend). Ze kan geen conflicten aan en gaat ze uit de weg door constant hysterisch te huilen zodra ze op 'r vingers wordt gewezen. Zelfs op normale, begripvolle toon. Mijn hond moet ook niets van haar weten, omdat ik haar een aantal keren heb betrapt op dat ze stiekeme dingen met hem deed als ze alleen met 'em was (water in z'n gezicht spatten en 'em bang maken, staart trekken en hem achterna lopen waar hij niet tegen kan). Soms bekruipt me gewoon een eng gevoel dat ze de beebs uit jaloezie zal laten vallen o.i.d.. Verschrikkelijk eigenlijk dat ik dat denk...
i know! Mijn stiefzoontje woont in een instelling en is maar 1x in de maand bij ons. Het is een heel lief kind hoor maar hij begrijpt alleen zijn eigen waarheid. Ik had hem gezegd als het baby'tje er straks is dat hij er nog niet echt mee kan spelen, dat babytjes in het begin nog veel slapen, drinken en poepen . Hij had dat begrepen als dat ik tegen hem gezegd zou hebben dat hij niets mag en kan met de baby en dat hij er van mij niet bij mag. Zo vat hij dat dus op. Dat vind ik best zielig en we proberen dan ook alles zo goed mogelijk uit te leggen. Omdat ons kindje natuurlijk straks wel hier woont en hij niet zijn we ook erg voorzichtig en is zijn begeleiding ook op hun hoede. Hij zal het kindje denk ik nooit iets aan doen, maar hij kan wel heel raar reageren soms. We zijn een beetje bang dat hij de baby zal zien als een soort indringer die zijn papa afpakt. Hij zal immers de aandacht van mijn man straks moeten delen met zijn stiefbroertje. Hoe dat zal gaan moeten we maar bezien. Maar het zou natuurlijk heel erg zijn als hij dan de baby als bedreiging gaat zien. want ik moet eerlijk zeggen dat ik dan niet weet hoe ik daarop ga reageren..... We proberen hem overal bij te betrekken maar ik voel gewoon dat dit voor mij straks anders zal worden als ik zelf een kindje heb. Het is voor mij sowieso wennen omdat ik met mijn stiefzoontje geen liefde/emotionele band heb (dit kan hij niet onderhouden, hij heeft een hechtingsstoornis bovenop zijn beperking) dus ik knuffel bijv. ook nooit met hem. Alleen mijn man doet dat, en die zal dat straks ook met zijn eigen kind gaan doen. Dit is overigens ook het eerste eigen kindje van mijn man dus voor hem zal het ook spannend en nieuw zijn! Nou dat was een heel verhaal hahahah
Wat hoor je dat vaak, dat schoonouders opeens een en al belangstelling tonen! Mijn sm heb ik nog niks weer van gehoord omdat ik daar oo kniet meer langs ga! Dus dat is weer de andere kant van het verhaal. Wij moeten altijd daar komen, nu doen we dat dus niet en nu negeert ze me ( kwam haar tegen bij het klussen in schoonzusje haar huis) Pffffff wat zij kan kan ik ook denk ik dan maar! Alleen we hebben zondag verjaardagvisite van ons zoontje en als ze dan nog zo doet HOOP ik dat ik me inhoudt!
@Heppiedepeppie: Ook jouw schoonoudersverhaal klinkt wel bekend. Idd weinig interesse tonen in ons, dus ook in hun eigen zoon. Komen nooit eens op de koffie of vice versa. Ben bang dat als de kleine er is, ze dadelijk wel opeens elke week op de stoep staan. Mijn schoonmoeder roept dus al jaren dat ze een kleinkind wil, maar echt letterlijk een kleindochter. Nu krijgen we ook een meisje en dat vind ik, en mijn vriend ook, helemaal geweldig maar baal ergens dat mijn schoonmoeder nu nog blijer is. Haar reactie toen we het geslacht vertelde, heeft mij ook gekwetst omdat ik weet dat ze zo nooit zou reageren als het een jongetje zou zijn geweest. Vind het ook jammer dat we het verteld hebben, maar aan mijn ouders wel vertellen en aan hun niet dat gaat helaas niet. Toen we vertelde dat we zwanger waren, zei ze: "Ik WIL een kleindochter, maar als bij de geboorte blijkt dat het wat anders is, dan is het ook goed". Wat anders...pfff.
Ja hoor, en of ik me kan ergeren aan andere mensen Ten eerste : iedereen in het verkeer, wat een sukkels zeg! Ten tweede: Mijn buren die op de enige mooie dag van de zomer een nieuwe vloer gaan leggen en daarbij de radio op standje gehoorbeschadiging zetten. Helloww!! Jullie wonen niet vrijstaand, ik zou ook graag een dagje van het mooie weer willen genieten in mijn achtertuin. Ik ben nu noodgedwongen binnen gaan zitten en ga zo maar lekker naar een strandje als de kleine wakker is ( het verbaast me dat hij er nog doorheen weet te slapen) Zo dat lucht op
ja hoor het is begonnen...de eerste dagelijkse telefoontjes "hoe gaat het nu, had nog niks van je gehoord, en heb je al buikpijn" :x HOE IRRITANT :x
Ik erger mij kapot aan pijn bemoeizuchtige schoonmoeder. Zij verteld mij wel even hoe mijn kindje straks moet aan opvoeden. Bijvoorbeel de drie Ren rust reinheid en regelmaat. Dat betekend voor haar de eerste 8 weken thuis blijven en het kindje in de wieg laten. Zo min mogelijk prikkels. Ik kan alleen maar boos worden als ik daar geweest ben.
Heel frustrerend, daar kan ik me ook aan irriteren! Mijn schoonmoeder is van mening dat wij de kleine geen fopspeen moeten geven. Dat maak ik zelf wel uit!