Vandaag was ik bij mijn ouders op verjaardag. Mijn zoontje was al wat moe, maar goed, was lekker aan het spelen. Op een gegeven moment speelt mijn broer een liedje op een gitaar. Jayro houdt er niet van 'gepusht' te worden, mijn broer ging een liedje voor hem spelen, maar Jayro vond dit eigenlijk maar niets. Hij was denk ik zelfs een beetje bang, maar mijn broer bleef gitaar spelen (gewoon in de kamer hoor, dus zoontje kon ook weglopen) en ook niet hard ofzo, gewoon een rustig liedje. Mijn zoontje duwde toen een stoel richting mijn broer. Natuurlijk niet goed van mijn zoontje, maar die vond het denk ik moeilijk zich te uiten, hij kent mijn broer niet zo heel goed en ik zat zelf ook niet echt op te letten. Maakt mijn broer de opmerking 'wat een rotkind'... nou blijft dit echt hangen bij mij.. kans is groot dat het meer als grapje was.. maar vind het gewoon echt niet tof. Mijn zoontje is juist altijd superlief, bijna nooit vervelend of dwars, alleen als hij bang is kan hij nog wel eens raar reageren, zoals nu. Die stoel kwam overigens amper ergens tegenaan, hij schoof hem alleen tegen de bank en hooguit stukje van de gitaar aan.. Ligt het aan mij dat dit me dwars zit? Ik voel me onbewust toch aangesproken denk ik... Zou mijn kind anders zijn dan dat ik hem zie? Of zou mijn broer het echt als grapje bedoelen.. maar dan is het toch nog geen leuk grapje? Mijn broer heeft overigens zelf 2 meiden van 4 en 5 jaar, die ook wel eens superdruk kunnen zijn, maar absoluut superlief hoor, zal zoiets nooit over hen (of ieder ander kind) zeggen. Er waren nog een paar dingetjes vanmiddag die ik niet superleuk vond, maar goed, dit gedeelte blijft echt hangen. Mijn broer is sowieso vaak negatief tegenover mij, mijn ex en de kinderen, maar misschien trek ik me te snel iets aan.
Hmm, grapje of niet (en zal heus wel): ik zou het ook niet zo tof vinden Zoiets zeg je gewoon niet over een kind en al helemaal niet waar dat kind bij is! Ik vind het dus echt een k*t-opmerking en het zou mij ook dwars zitten. Overigens niet als mijn eigen broer het zou hebben gezegd, omdat hij & ik elkaar toch al niet echt liggen maar van zo'n beetje iedereen verder zou het me erg steken.
hmm gezien je andere topic.. zou het ook best kunnen dat het vooral extra aankomt omdat je toch al gevoelsmatig zit te tobben over je zoontje? overigens zou ik het ook niet leuk vinden hoor.. grapje of niet.
Misschien kan je er gewoon eens met je broer over praten, omdat hij sowieso vaak negatief tegen je doet over jouw leven? Misschien heeft hij niet in de gaten dat het jou echt raakt.
Ik zou dit soort opmerkingen ook zeker niet kunnen waarderen en had er denk ik gelijk op gereageerd. Maar je kunt het natuurlijk altijd bespreekbaar maken met hem. Mijn dochter houdt er ook niet van gepushed te worden en pech voor degene die daar niet mee om kan gaan. Daarbij valt het mij op dat van vooral kleine kinderen altijd maar verwacht wordt dat ze alles leuk vinden overal leuk op reageren tegen iedereen iets moeten zeggen. Doen wij volwassenen dat ook?? Dus ik ben daar heel makkelijk in bij mijn dochter. Als ze niet wilt op zo'n moment prima wilt ze niet ze ontdooit vanzelf wel.
Zo'n opmerking zou ik ook niet fijn vinden. Dacht eerst dat het om een puber-broertje zou gaan, zonder ervaring met kinderen.. Maar als hij zelf kinderen heeft, zou hij zich wel een beetje kunnen inleven.. Als het je erg dwars zit, zou ik het gewoon eens bespreken?
ja dat dacht ik eerst ook, ik heb een broertje van 17 maar hij zal dit niet eens zeggen, ik zou het ook bespreekbaar maken, je zegt dit toch ook niet tegen zijn kinderen
Nee mijn broer wordt dit jaar 36.. Ik ben het kleine zusje en niets lijkt soms goed genoeg te zijn Maar ik heb er over na zitten denken en ik twijfel, vind het erg moeilijk om het te bespreken, we hebben al een soort van afstand en ik ben bang dat dat nog erger wordt. Ik wacht het toch maar even af, mocht hij ooit weer zo'n soort opmerking maken dan zeg ik er wel direct wat van. Ik was nu te overrompeld om te reageren. Inderdaad, het komt denk ik harder aan omdat ik zit te tobben over mijn zoontje ivm zijn ontwikkeling etc. Mijn broer vindt bijvoorbeeld als enige dat mijn zoontje nog niet zo goed praat? Ik snap daar niets van, mijn zoontje praat soms nog beter dan zijn dochters van 4+5 jaar. Misschien kan hij dat juist niet zo hebben, zij hebben het ook heel zwaar met hun dochtertjes en laten ze heel vaak uit logeren etc. omdat ze het zwaar vinden. En het gaat mij zelfs alleen juist heel makkelijk af.. Misschien dat dat hem toch ergens wel steekt ofzo.
Maar misschien lijk je juist het kleine zusje, omdat je niet zo voor jezelf opkomt? Dat hij meer respect zou hebben als je eens assertief zou zijn? Soms is het een eye-opener. Maar familierelaties blijven lastig beoordelen vanaf een beeldscherm
Mijn ouders hebben over mijn dochter (toen ze nog een bay was) gezegd dat het geen leuk kind is. Ze wilde niet bij iemand anders op schoot, als bij mamma, is zeer gevoelig, en super bewegelijk. Nu is ze 6, en het is nog steeds blijven hangen.... Het is je kind, en het liefst wil je dat iedereen je kind leuk vind. en zeker als het familie is, doet het extra zeer als dit gezegd wordt, zeker op zo'n manier. Ik zou er zeker op terugkomen met hem, dat hij je pijn gedaan heeft hiermee, en of hij het echt vind.